پوشش مادر در مقابل فرزند
پوشش مادر مقابل فرزند پسر، در حد پوشش بین محارم است. مادر نیازی نیست سر و گردن و دست و پاها را بپوشاند. البته از لحاظ تربیتی و اخلاقی می‌بایست به‌گونه‌ای لباس بپوشد که آسیبی متوجه فرزند نشود و فرزند از لحاظ اخلاقی درست و صحیح رشد کند. لباس‌های زننده و نیمه‌عریان از پوشش‌هایی است که شایسته مادر نیست مقابل فرزند خود بپوشد.
حکم شرعی
پوشش همه اعضاء بدن مادر مقابل فرزندان از نظر شرعی، واجب نیست؛ بنابراین باز بودن سر و گردن، دستها و پاها و ساق پا اشکالی ندارد. مرد و زنی که با هم محرمند (مانند خواهر و برادر) می‌توانند به بدن یکدیگر به آن مقدار که در میان محارم معمول است نگاه کنند.[۱]
از نظر تربیتی و روان شناختی
تقلید و الگوپذیری از ویژگی‌های دوران کودکی است، کودک هر آنچه را ببیند براساس تقلید می‌پذیرد، و مطابق آنها عمل می‌کند.[۲] رفتار والدین به‌خصوص مادر تأثیر فراوانی بر روی کودکان دارد و کودک، اعمال و حرکات آنها را مشاهده نموده و از آنان تقلید می‌کند.[۳]
کودک شکل پوشش مادر را تقلید می‌کند اگر مادر همیشه با پوشش مناسب در مقابل فرزندان خود ظاهر شده باشد که کودک هم سعی می‌کند همان پوشش را از مادر تقلید کند. در دوران نوجوانی که نوبت به انتخاب می‌رسد، سعی می‌کند با مادر همانندسازی کند و همان شیوه مادر را برای خود انتخاب کند. یکی از اشتباهات بعضی والدین این است که تصور می‌کنند بچه‌ها چیزی نمی‌فهمند لذا با پوشش نامناسب در جلو فرزندان خود ظاهر می‌شوند. غافل از اینکه کودک آنچه را می‌بیند در حافظه خود ضبط کرده و روزی نمونه آن را از خود بروز خواهد داد.
زمانی که فرزند کم‌کم بسوی دوران بلوغ نزدیک می‌شود، پوشش اطرافیان می‌تواند در بلوغ زودرس او نقش مهمی داشته باشد. کودکی که در سن قبل از نوجوانی هر روز با بدن نیمه عریان مادر و خواهر مواجه است و قسمت‌ها برجسته بدن آنان را مشاهده می‌کند، زمینه تحریک جنسی در او سریع‌تر و زیادتر است و آنچه را در خانواده می‌بیند ناخودآگاه در کوچه و خیابان بر افراد دیگر منطبق می‌کند و باعث می‌شود زودتر از موعد مقرر علائم بلوغ جنسی در او ظاهر شود. هر چه کودک بزرگتر می‌شود ضرورت رعایت این موضوع بیشتر می‌شود چون کودک به‌سوی بیدار شدن غریزه جنسی پیش می‌رود و برخورد با پوشش نامناسب مادر و خواهر او را تحریک می‌کند.
مطالعه بیشتر
- قائمی، علی، نقش مادر در تربیت، قم: امیری، تهران، ۱۳۶۸.
- بهشتی، احمد اسلام و تربیت کودکان، ج۲، تهران: سازمان تبلیغات، ۱۳۷۲.
- سعیدی‌مبارکه، فاطمه، زوج‌های فردا و تربیت فرزندان از دیدگاه قرآن و احادیث، تهران: آیین احمد، ۱۳۹۰.