دستورهای بهداشتی و روایات چسباندن صورت به قبور ائمه(ع)
در دعای امام‌صادق(ع) می‌خوانیم: «گونه‌هایی که بر قبر پدرم ابی عبدالله الحسین(ع) به خاک مالیده می‌شود، مشمول رحمت خود فرما!» حال اگر چسباندن صورت به قبور ائمه(ع) موجب رحمت است، پس چرا اکنون از دست زدن به ضریح و قبور آنان ممانعت می‌شود؟
امام‌صادق(ع) در دعایی فرموده‌اند: «وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تَقَلَّبَتْ عَلَى قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ(ع)؛ خداوندا رحم کن بر صورت‌هایی که بر قبر امام حسین(ع) قرار گرفته است.»[۱]
این حدیث برای شرایط عادی است و به همین سبب اگر زمانی شرایط خاصی پیش آید که بر اساس حکم عقل از دست زدن به ضریح و قبور آنان ممانعت به عمل آید، با سخن امام در تضاد نیست. حکم استحباب مالیدن چهره بر قبر امام‌حسین(ع) با حکم وجوب پرهیز از سرایت بیماری، منافاتی ندارد. علاوه بر این وجوب پرهیز از سرایت بیماری و دوری از ضرر، مقدم بر استحباب گذاشتن صورت بر ضریح است.
منابع
- ↑ شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۹۵.