زمان پیدایش و تدوین دعاها
مطلق دعا همراه با هبوط آدم(ع) از بهشت به زمین بوده است، آنگاه که از عمل خویش پشیمان شده و دست به دعا برداشت. ﴿فَتَلَقَّی آدَمُ مِنْ رَبِّهِ کَلِماتٍ فَتابَ عَلَیْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ؛ سپس آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت (و با آنها توبه کرد) و خداوند توبه او را پذیرفت چرا که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است.﴾(بقره:۳۷)
برخی معتقدند همه دعاها، پیش از خلقت انسان در لوح محفوظ بوده، اما دسترسی عموم مردم به این‌گونه دعاها از زمان پیامبران و اوصیای آنان بوده است. دعای کمیل از زمان حضرت خضر(ع) بوده و منسوب به آن حضرت است. سپس به امام علی(ع) انتقال یافته و آن حضرت، این دعا را به کمیل بن زیاد نخعی که از یاران نزدیک بود، تعلیم داد.[۱]
زیارت عاشورا، از امام محمد باقر(ع) نقل شده، اما در اصل، کلام قدسی است، زمانی که پیامبر(ص) به معراج رفتند در آسمان چهارم، کلمات زیارت عاشورا بر قلب ایشان الهام گردید، لیکن از آن رو که هنوز واقعه عاشورا در روی زمین رخ نداده بود، تا زمان امام محمد باقر(ع) مخفی ماند و پس از این دوران در دسترس شیعیان قرار گرفت.[۲]