آرزوی مرگ از حضرت مریم(س)

سؤال

این حرفی که حضرت مریم(س) در آیه ۲۳ سوره مریم ذکر کرده است این حرکات و گفتار، زن‌ها را از به دنیا آوردن نوزاد پشیمان یا ترسان نمی‌کند؟

خداوند متعال در بیان متولد شدن حضرت عیسی(ع) می‌فرمایند: ﴿فَأَجَاءهَا الْمَخَاضُ إِلَی جِذْعِ النَّخْلَه قَالَتْ یَا لَیْتَنِی مِتُّ قَبْلَ هَذَا وَکنتُ نَسْیاً مَّنسِیّاً﴾؛ درد زایمان او «مریم» را به کنار تنه درخت خرمایی کشاند؛ (آن قدر ناراحت شد که) گفت ای کاش پیش از این مرده بودم و به کلی فراموش می‌شدم))

اگر این جمله حضرت مریم(س) مربوط به ترس و سختی درد زایمان بود، این سخن صحیح بود که ترس از حامله شدن و زایمان را در دل زنان تزریق می‌کند؛ امّا دقت در آیات قبل و بعد و خود آیه نشان می‌دهد این ترس ربطی به حاملگی و وضع حمل نداشته است بلکه همه هم و غم حضرت مریم(س) از تهمت و نارواهایی است که پشت سر داشته یعنی از این می‌ترسید که قوم به او تهمت بزنند که عفت خود را حفظ ننموده‌ای لذا از خدا طلب مرگ می‌کند و می‌فرماید ای کاش مرده بودم.

آیه ۱۶ تا ۳۴ سوره مریم(س) مربوط به حضرت مریم و چگونگی حامله شدن او و به دنیا آوردن فرزندش و مقابله قومش با این اتفاق غیرعادی و… می‌باشد. بنا بر آیات قبل، حضرت مریم(س) به اراده خدا به کاهنان بیت‌المقدس سپرده شده تا در آنجا نشو نما کند و او در کناری از آن معبد جایگاهی برای عبادت ساخته و جدا از کاهنان به عبادت مشغول بود که روح و ملک مقرب خدا بر او به صورت انسانی ظاهر و نمایان شده و به وی وعده فرزنددار شدن می‌دهد حضرت مریم(س) در جواب با تعجب می‌گوید چگونه من بدون داشتن رابطه حلال با مردی فرزند دار می‌شوم و فرشته جواب می‌دهد که این اراده خداست و هر کاری (از جمله فرزند دار شدن تو بدون این که با مردی به حلال رابطه داشته باشی) بر او آسان است و به اراده خدا مریم حامله می‌شود و قبل از وضع حمل به خاطر ترس از تهمت بنی اسرائیل و کاهنان معبد که مخالف او بوده و دنبال بهانه ای برای ریختن آبرویش بودند از معبد بیرون رفته سر به بیابان می‌نهد و در بیابان، درد وضع حمل او را به سوی تنه درخت خرمای خشکیده‌ای می‌کشاند و در آن حال آرزو می‌کند که ای کاش قبل از این مرده بودم و این آرزو و حالت آن حضرت به چند دلیل بود:

1. به خاطر تهمتی که به او خواهند زد.
2. بدون قابله و دوست و یاور، در بیابانی تنها، نبودن محلی برای استراحت، آبی برای نوشیدن، غذا برای خوردن، وسیله برای نگاهداری مولود جدید.

۳. نبود یک فرد با خرد و رشید و اهل درک و فهم. این زن پاکدامن و عفیف با مولود می‌خواهد به طرف قومی برود که اهل درک و فهم نیستند طبیعی است به خاطر آبروی خود می‌ترسد و از خداوند طلب مرگ می‌کند خداوند متعال در آیه بعد به آن حضرت دلداری می‌دهد که نگران غذا مباش و خداوند بندگان صالح خود را تنها نخواهد گذاشت این است که می‌فرماید: ناگهان از طرف پایین پای حضرت مریم(س) صدا زد که: اندوهگین مباش که خدا از زیر پای تو چشمه ای جاری کرد، و تنه درخت را تکان بده تا رطب تازه بر تو بریزد و بخور و بیاشام و (به دفاع خدا) چشم تو به این مولود روشن باشد و هرگاه کسی از تو درباره این فرزند سئوال کرد، به اشاره بگو من روزه دارم و نمی‌توانم با احدی حرف بزنم.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

۱ـ تفسیر احسن الحدیث، علی اکبر قرشی، ج۶، ص۳۱۶، ذیل آیه.

۲ـ اطیب البیان فی تفسیر القرآن، عبدالحسین طیب، ج۸، ص۴۳۲، ذیل آیه.