احکام الجهاد و اسباب الرشاد (کتاب)
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد نوشته کیست و نقش آن در جنگ‌های ایران و روس در دوره قاجاریه چه بوده است؟
جایگاه کتاب احکام الجهاد در جنگ‌های ایران روس در دوره قاجار تلاش برای مشروعیت‌بخشی به جنگ در مقابل سپاه روسیه با تعریف این نبرد به عنوان نبرد عقیدتی اسلام در برابر کفر است. این کتاب رساله‌ای تألیف شده از فتواها و رساله‌های جهادیه‌ای است که عالمان مختلف برای تشویق مردم ایران برای جهاد با روسیه نگاشته‌اند.
از نظر محققان، در کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد عالمان شیعه در فتواها و رسائلشان فتحعلی‌شاه را از جانب خود به‌عنوان فرمانده سپاه اسلام برای مقابله با روس‌ها منصوب کردند. از نظر آنان، این کتاب به‌نوعی تأیید نقش عالمان شیعه به‌عنوان منبع مشروعیت حکومت قاجار بر اساس نظریه نیابت عامه فقیهان است.
بستر نگارش کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد در گرفتن جنگ‌های ایران و روسیه در دوره سلطنت فتحعلی‌شاه قاجار است. در دوره اول جنگ‌های ایران و روس، حکومت برای جلب کمک مالی و نظامی مردم و نخبگان نظامی و ایلاتی تلاش کرد تا از علمای دین فتوای جهادی بگیرد. عالمان برجسته این دوره به‌جهت خطر سقوط سرزمین‌های اسلامی به دست کفار، رسائل و فتاوایی برای مقابله با روس‌ها نوشتند که توسط میرزا عیسی قائم‌مقام فراهانی تدوین شد. شیخ محمدحسن کاشف الغطاء، میرزای قمی و صاحب ریاض از جمله نویسندگان این رسائل هستند.
کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد از یک مقدمه و هشت باب و یک خاتمه تشکیل شده است. در اکثر رساله‌های جهادی این کتاب درباره معنا و فضیلت جهاد، اقسام و شرایط آن، وجوب حفظ بیضه اسلام، فضیلت شهادت، احکام غنائم و منافع اراضی خراجی بحث شده است.
جایگاه و ویژگی‌ها
کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد رساله‌ای تألیف شده از فتواها و رساله‌های جهادیه‌ای[یادداشت ۱] است که عالمان مختلف برای تشویق مردم ایران برای جهاد با روسیه نگاشته‌اند. از نظر محققان، این کتاب تلاشی برای مشروعیت‌بخشی به جنگ در مقابل سپاه روسیه با تعریف این نبرد به عنوان نبرد عقیدتی اسلام در برابر کفر است. دولت قاجار برای رسیدن به این هدف تلاش کرد تا حمله روس‌ها را نه یک حمله نظامی و سیاسی به قلمرو یک حکومت، بلکه حمله به قلمرو اسلام شیعی برای از بین بردن اسلام و مسلط‌کردن کفر تعریف کند.[۱]
از نظر محققان، در کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد عالمان شیعه در فتواها و رسائل خود فتحعلی‌شاه را از جانب خود به‌عنوان فرمانده سپاه اسلام برای مقابله با روس‌ها منصوب کردند و به او برای اخذ مالیات برای جنگ اختیار دادند. برخی معتقدند که این اقدام عالمان را نباید به‌عنوان مشروعیت‌بخشی به حکومت قاجاریه تلقی کرد، بلکه این عمل نوعی تأیید بر نقش عالمان شیعه به‌عنوان منبع مشروعیت حکومت قاجار بر اساس نظریه نیابت عامه فقیهان بود.[۲]
گفته شده که کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد، علاوه بر انعکاس نظر فقیهان قرن سیزدهم درباره احکام جهاد و موضوعات مربوط به آن، با تلاش‌های مؤلف آن قائم مقام فراهانی، حاوی نظرات برخی فقیهان گذشته، مانند علامه حلی، شهید اول و محقق کرکی، در موضوع جهاد است.[۳] این کتاب علاوه بر ارزش فقهی و تاریخی، دارای ارزش ادبی نیز قلمداد شده است.[۴]
بستر سیاسی و دینی نگارش
بستر نگارش کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد در گرفتن جنگ‌های ایران و روسیه در دوره سلطنت فتحعلی‌شاه قاجار است؛ جنگ‌های ایران و روسیه، شامل دو دوره جنگ میان امپراطوری روسیه و دولت قاجار بر سر تصرف منطقه قفقاز است كه به شكست ایران و انعقاد عهدنامه‌های گلستان و تركمان‌چای و جدا شدن سرزمینی‌های قابل توجهی از ایران شد. این جنگ‌ها از اثرگذارترین وقایع دو قرن اخیر ایران در ابعاد سیاسی، اجتماعی و اقتصادی قلمداد شده‌اند.[۵] زمان این دو جنگ میانه سال‌های ۱۲۱۸-۱۲۲۸ق (۱۸۰۳-۱۸۱۳م) در جنگ اول و ۱۲۴۱-۱۲۴۳ (۱۸۲۶-۱۸۲۸م) در جنگ دوم بوده است.[۶] مهم‌ترین علت این جنگ‌ها را سیاست‌های توسعه‌‌طلبانه دولت روسیه به دلیل رشد سرمایه‌های تجاری روسیه دانسته‌اند.[۷] از نظر محققان، نگارش کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد در زمانی روی داد که عالمان شیعه دوران اوج ظهور سیاسی خود را در دوران سلطنت فتحعلی‌شاه قاجار (۱۲۱۲-۱۲۵۰ق) تجربه می‌کردند.[۸]
در دوره اول جنگ‌های ایران و روس، حکومت برای جلب کمک مالی و نظامی مردم و نخبگان نظامی و ایلاتی تلاش کرد تا با دینی خواندن جنگ علیه روسیه درصدد گرفتن فتاوای جهادی از علمای اصولی برآید. عالمان برجسته این دوره به‌جهت خطر سقوط سرزمین‌های اسلامی به دست کفار، به درخواست فتحعلی‌شاه پاسخ مثبت دادند و رسائل و فتاوایی برای مقابله با روس‌ها نوشتند تا با آنان همراهی کرده باشند.[۹]
میرزا عیسی قائم‌مقام فراهانی، وزیر عباس‌میرزا نایب السلطنه، مسئولیت جمع‌آوری فتواهای جهاد با روس‌ها را برعهده گرفت. او برای این کار ملا محمدباقر سلماسی و صدرالدین تبریزی را با سرعت تمام نزد شیخ جعفر نجفی، صاحب کتاب کشف الغطاء، و سید علی طباطبایی، صاحب ریاض المسائل، فرستاد و نامه‌هایی نیز برای علمای شهرهای قم، اصفهان، یزد و کاشان نگاشت و در مدتی کوتاه رساله‌های جهادی و فتواهای بسیاری در باب وجوب جهاد با روس‌ها صادر شد. فرستادگان به عراق نیز، پس از ملاقات و گفت‌وگو با عالمان مورد نظر و دریافت فتواها و رساله‌های جهادیه آنان با شتاب بازگشتند و فتواها و رساله‌ها را تحویل میرزا عیسی قائم‌مقام دادند.[۱۰]
نویسندگان
کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد مجموعه رسائل جهادیه و فتاوایی از نویسندگان مختلف است که به دستور عباس‌میرزا توسط میرزا عیسی قائم‌مقام فراهانی (۱۱۶۷-۱۲۳۷ق)، وزیر دانشمند عباس‌میرزا، جمع‌آوری شده است.[۱۱] نویسندگان این رسائل، که از عالمان برجسته زمان خود بودند، عبارت‌اند از:
- شیخ جعفر نجفی مشهور به کاشف الغطاء (۱۱۵۶-۱۲۲۸ق)
- میرزا ابوالقاسم قمی مشهور به میرزای قمی (۱۱۵۰-۱۲۳۱ق)
- سید علی طباطبایی مشهور به صاحب ریاض (۱۱۶۱-۱۲۳۱ق)
- سید محمد بن سید علی طباطبایی مشهور به مجاهد (۱۱۸۰-۱۲۴۲ق)
- شیخ محمدحسن قزوینی
- حاج میرمحمدحسین اصفهانی
- ملا علی‌اکبر اصفهانی
- آقا شیخ هاشم کعبی
- ملا محمدرضا همدانی
- ملا احمد نراقی (۱۱۸۵–۱۲۴۵ق)
- میرزا محمدحسین خاتون آبادی، امام جمعه اصفهان (درگذشته ۱۱۵۱ق).[۱۲]
محتوا
کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد از یک مقدمه و هشت باب و یک خاتمه تشکیل شده است.[۱۳] این ابواب دربرگیرنده رسائل جهادیه علمای مختلف است که برخی از آنها، از جمله رساله میرزای قمی و خاتون آبادی، به‌صورت پرسش و پاسخ ارائه شده است. این کتاب تألیفی از قائم مقام فراهانی است، چون او پس از نقل آراء مجتهدان، نظر خود را بیان می‌کند و مستندات فقهی و اعتقادی آن را می‌آورد. قائم‌مقام همچنین فتواها را به یکدیگر نزدیک کرده و آنها را در دسته‌بندی موضوعی ارائه و سپس کوتاه و ساده کرده است.[۱۴]
در اکثر رساله‌های جهادی کتاب احکام الجهاد و اسباب الرشاد درباره معنا و فضیلت جهاد، اقسام و شرایط آن، وجوب حفظ بیضه اسلام، فضیلت شهادت، احکام غنائم و منافع اراضی خراجی بحث شده است. قائم‌مقام فراهانی در ضمن این کتاب برای مخالفت با صلح ایران و روسیه، که فرماندهان روسی در پی آن بودند، آرای خود را نیز بیان کرده است.[۱۵]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ زرگری‌نژاد، غلامحسین، «بررسی احکام الجهاد و اساب الرشاد نخستین اثر در تکوین ادبیات جهادی تاریخ معاصر ایران»، مجله دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، شماره ۱۵۵، پاییز ۱۳۷۹ش، ص۳۷۸-۳۸۰.
- ↑ الگار، حامد، دین و دولت در ایران (نقش علما در دوره قاجار)، ترجمه ابوالقاسم سری، تهران، انتشارات توس، ۱۳۶۹ش، ص۴۸-۴۹.
- ↑ آقاجری، سید هاشم، «نقد و برررسی احکام الجهاد و اسباب الرشاد»، نشریه پیشینه، شماره ۲، بهار ۱۳۸۱ش، ص۴۶.
- ↑ ربیعی، منیژه و فریده سعیدی، «جهادیه»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دایرة‌المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۱، ذیل واژه.
- ↑ مصدق، علی‌اصغر، «جنگ‌های ایران و روس»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۸۶ش، ج۱۱، ص۱۵۱.
- ↑ وقایع‌نگار مروزی، میرزا محمدصادق، تایخ جنگ‌های ایران و روس (یادداشت های میرزا محمدصادق وقایع‌نگار مروزی از آغاز تا عهدنامه ترکمان‌چای)، محقق امیرهوشنگ آذر، بی‌جا، ناشر محقق، ۱۳۶۹ش، ص۲۵.
- ↑ مصدق، «جنگ‌های ایران و روس»، ص۱۵۱.
- ↑ پزشکی، محمد و دیگران، انقلاب اسلامی و چرایی و چگونی رخداد آن، قم، نشر معارف، ۱۳۸۱ش، ص۴۰؛ کاظمی موسوی، سید احمد، خاقان صاحب‌قران و علمای زمان: نقش فتحعلی‌شاه قاجار در شکل‌گیری روندها و نهادهای مذهبی نو، تهران، انتشارات آگاه، ۱۳۹۷ش، ص۱۷-۱۹.
- ↑ زرگری‌نژاد، «بررسی احکام الجهاد و اساب الرشاد نخستین اثر در تکوین ادبیات جهادی تاریخ معاصر ایران»، ص۳۷۸-۳۸۰.
- ↑ زرگری‌نژاد، «بررسی احکام الجهاد و اسباب الرشاد نخستین اثر در تکوین ادبیات جهادی تاریخ معاصر ایران»، ص۳۸۲.
- ↑ سپهر، محمدتقی بن محمدعلی، ناسخ التواریخ، تحقیق محمدباقر بهبودی، تهران، کتابفروشی اسلامیه، ۱۳۵۳ش، ج۱، ص۱۸۴-۱۸۵؛ نیز: قائم مقام بزرگ فراهانی، عیسی بن حسن، احکام الجهاد و اسباب الرشاد، تحقیق غلامحسین زرگری‌نژاد، تهران، انتشارات بقعه،۱۳۸۰ش، ص۸۲.
- ↑ زرگری‌نژاد، «بررسی احکام الجهاد و اساب الرشاد نخستین اثر در تکوین ادبیات جهادی تاریخ معاصر ایران»، ص۳۸۳.
- ↑ آقاجری، «نقد و برررسی احکام الجهاد و اسباب الرشاد»، ص۴۶.
- ↑ ربیعی، منیژه و فریده سعیدی، «جهادیه»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دایرة‌المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۱، ذیل واژه.
- ↑ ربیعی و سعیدی، «جهادیه»، ج۱۱، ذیل واژه.
- ↑ جهادیه به خطبه‌ها، فتواها و رساله‌هایی در باره جهاد در حوادث مهم سیاسی اطلاق شده است. (ربیعی، منیژه و فریده سعیدی، «جهادیه»، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دایرة‌المعارف اسلامی، ۱۳۹۳ش، ج۱۱، ذیل واژه).