اعمالی برابر با آزادکردن برده‌ای از نسل اسماعیل(ع)

نسخهٔ تاریخ ‏۸ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۰۰ توسط Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
سؤال

در روایات اسلامی چه کارهایی پاداش آزاد کردن بردگان نسل حضرت اسماعیل(ع) را دارد؟

نجات از شرک؛ رساندن آب به تشنگان؛ کمک به شیعیان نیازمند؛ افطار دادن به روزه‌دار؛ غذا دادن به مؤمنان و نیازمندان همانند یا بالاتر از پاداش کسی است که برده‌ای از فرزندان حضرت اسماعیل(ع) را آزاد کرده باشد. این روایات بیانگر اهمیت داشتن مسائل اجتماعی و برجستگی فرزندان حضرت اسماعیل(ع) می‌باشد.

نجات از شرک:

پیامبر خدا(ص): اگر کسی انسانی را از شرک به اسلام دعوت کند برایش اجر و ثوابی معادل آزاد کردن بنده ای از نسل و فرزندان اسماعیل ثبت می‌شود.[۱]

آب دادن به تشنگان

پیامبر خدا(ص): کسی که یک جرعه آب به مؤمنی که دسترسی به آب ندارد، بنوشاند، گویا ده نفر از فرزندان اسماعیل را از بردگی نجات داده است.[۲]

کمک به شیعه نیازمند

امام باقر(ع): کسی که به شیعه ای از شیعیان ما که دست یاری و کمک به طرف او دراز کرده، کمک نماید یا از گرسنگی او را رهائی دهد، قسم به خداوند برای این عمل ثوابی بهتر از ثواب رها کردن و آزاد کردن بنده ای از فرزندان اسماعیل مقرر می‌شود.[۳]

سیر کردن گرسنگان

امام باقر(ع): هر کس چهار نفر از مسلمین را سیر کند، گویا برده‌ای از فرزندان اسماعیل را آزاد کرده است.[۴]

افطاری دادن به روزه‌دار

امام صادق(ع): افطار دادن به شخص روزه دار مسلمان، ثوابی معادل آزاد کردن بنده ای از فرزندان اسماعیل دارد.[۵]

اطعام مؤمن نیازمند

امام صادق(ع): اگر مؤمن محتاجی را اطعام دهد، ثوابش معادل آزاد کردن صد نفر از فرزندان اسماعیل از بردگی است.[۶]

اسلام برخی مسائل اجتماعی را که با زندگی بشری در ارتباط تنگاتنگ می‌باشد، با پاداش دادن و تشویق کردن‌ها، برجسته می‌کند تا اهمیت آن مسائل اجتماعی را برساند که اگر کسی به آن اقدام کند گویا یک یا چندین نفر از نسل برترین پیامبران الهی را از بند اسارت رهانیده است. از همین‌رو فرهنگ انفاق و کمک به دیگران نشان می‌دهد که هر فردی در جامعه باید به فکر دیگر انسان‌ها و نگرانی معیشت و زندگی آنها را داشته باشد. اگر فرهنگ انفاق آن‌طور که مورد تأکید قرآن است، در جامعه محقق شود مسئله فقر که یکی از اساسی‌ترین موضوعات جوامع بشری است، تا حدود زیادی بهبود پیدا می‌کند و شاید به‌طور کامل رفع شود. اسلام برای رسیدن به این هدف برنامه وسیعی دارد که یکی از مهمترین آنها انفاق و کمک مالی به دیگران است.[۷]


منابع

  1. زید بن علی، مسند زید بن علی، بیروت، دارالحیاة، بی تا، ص390.
  2. کلینی، محمد، کافی، قم: دارالکتب الاسلامیه، 1365ق، ج2، ص201.
  3. برقی، احمد بن محمد، المحاسن، دارالکتب الاسلامیه، بی تا، ج2، ص 394.
  4. ابن بابویه، محمد، ثواب الاعمال، قم: منشورات الرضی، 1368ش، ص137.
  5. حلی، تحریر الاحکام، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، 1420ق، ج1، ص516.
  6. کلینی، محمد، کافی، قم: دارالکتب الاسلامیه، 1365ق، ج2، ص 203.
  7. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۱۶