رفتار والدین با دختران


سؤال
بر اساس تعالیم دینی، سبک رفتاری والدین با دختران چگونه است؟


درگاه‌ها
زن-و-خانواده.png


والدین باید در زمینه‌های مختلف در تربیت و رفتار با دختران در خانواده دقت داشته و ایشان را ارج نهند. توجه به مقام دختر در اسلام مورد توجه قرار گرفته و نباید والدین، این مقام را تنزّل دهند. در روایات فراوانی به ارزش و حرمت دختران اشاره شده است. در زمانی که دختر و زن ارزشی برای مردان خانواده نداشت، اسلام تأکید زیادی بر جایگاه دختران و عدم تبعیض بین فرزندان دختر و پسر داشته است.

تربیت دختران باید به گونه‌ای باشد که حیا و شرم در آنها ملکه شود و همینطور بتوانند برای زندگی زناشویی آماده شوند و فرزند خودشان را تربیت کنند. والدین، هیچگاه نباید دختر را کوچک بشمارند بلکه برای او عزت و احترام قائل باشند. باید بدانند که دختر، شکننده و حساس است و باید از مهر و محبت برخوردار باشد تا از لحاظ عاطفی تأمین گردد و به دیگران پناه نیاورد. فارغ از جنبه عاطفی، دیگر نیازهای او بخصوص مادی باید سوی والدین تأمین شود تا خانه و خانواده برای دختر همیشه یک پناهگاه خوب و ثابت و امن باشد.

ارزش دختر و احترام به او

بر اساس آیه ۲۶ سوره قصص، حضرت شعیب(ع) مشاوره و پیشنهاد دخترانش درباره به‌کارگیری حضرت موسی(ع) برای چوپانی را پذیرفت.[۱] از این آیه، ارزش دادن به دختران و پذیرفتن مشاوره آنها برداشت شده است. همچنین در روایات دختران مهربان، اهل انس و الفت، بابرکت و با نظافت شمرده شده‌اند.[۲] طبق حدیثی، پیامبر(ص) پس از به دنیا آمدن دخترش فاطمه، او را شاخه ریحانی خوش‌بو دانست.[۳]

ویژگی‌های تربیتی و رفتار با دختران

جنبه فرهنگی و اجتماعی:

عالمان اخلاق گفته‌اند والدین در تربیت دختران باید به جنبه‌های فرهنگی و اجتماعی آنان توجه کنند و در این راستا موارد زیر را بیان کرده‌ند:‌

  • فکر و اندیشه دختران باید به سوی ویژگی‌های خاص زنانه جهت‌دهی شود؛ مانند گرم داشتن کانون پرورش نسل، رام کردن طبع سرکش مردان، تبدیل خانه به محل آرامش، پرستاری از ناتوان و کودک.[۴]
  • رفتارهای دختران به سمت حفظ عفاف جهت‌دهی شود؛ مانند حفظ حجاب، حضور او در اجتماع با حفظ حجاب و عفاف.
  • دقت در انتخاب دوستان دختر. دختران در سنین بلوغ، دوست دارند بیشتر وقتشان را با دوستان خود بگذرانند و با آنها درباره مسائل مختلف سخن بگویند. با توجه به این امر، پدر و مادر وظیفه دارند که دوست‌یابی او را جهت‌دهی کنند و به او کمک کنند تا دوستی مؤمن، شایسته، با وقار و با نشاط انتخاب کند و حتی از دوستش بخواهند گاهی به منزل ایشان بیاید.
  • آگاهی‌بخشی از مسائل اجتماعی و جریانات جامعه، فریب‌ها، وسوسه‌ها، انحرافات در جامعه و تمرین خودنگهداری و عفت.
  • هدیه دادن. در روایتی از پیامبر(ص)، هدیه گرفتن برای خانواده‌اش ستوده شده و سفارش شده هدیه قبل از پسران به دختران داده شود.[۵]
  • عدم تبعیض بین دختر و پسر.[۶][۷]

جنبه عاطفی

- منزل باید کانون مهر و محبت برای دختران باشد تا ایشان کاملاً از جهت عاطفی ارضاء گردند. اگر به این امر توجه نشود، ایشان به دنبال ارضاء این نیاز از راه‌های دیگر بر می‌آید. در منزل باید رابطه‌ای صمیمی با او وجود داشته باشد. ابعاد مثبت شخصیت او مورد تشویق قرار گیرد و از این صفات خوبش نزد دیگران (محارم) تعریف و تمجید شود.[۸]

- در تربیت دختر به محبت و تشویق بیشتر از تنبیه توجه می‌شود و می‌کوشیم که او را از محبت و نوازش خود اقناع کنیم.

- سعی بر این است که غرور، عزت نفس و عاطفه او جریحه‌دار نشود تا دیگران نتوانند در او نفوذ کنند.

- در عین غرق داشتن او در عواطف و غرور می‌کوشیم از وادی عقل دورش نداریم که عقل کنترل‌کننده احساسات است.

- پدر و مادر باید در طول شبانه روز، قسمتی از وقت خود را به او اختصاص داده و با او از مدرسه‌اش، دوستش، نیازهایش، سخن بگویند. در مورد نظافت منزل و دکوراسیون آن نظرخواهی نمایند. این گفتگوهای صمیمی والدین را به دخترشان نزدیک‌تر می‌کند به گونه‌ای که هیچ‌گاه والدین را از خود دور نمی‌پندارد و ایشان را نزدیک‌ترین دوستان خود می‌پندارد و به گفته‌هایشان توجه می‌کند و حاضر نیست دلشان را آزرده کند.

- هرگز در بین جمع از او انتقاد نکنند.[۹] در انتقاد از صفت بد او هیچ‌گاه به کل شخصیت او حمله نکنند یعنی نگویند: «من شما را دوست ندارم». بگویند من این رفتار خاص شما را دوست ندارم. برای انتقاد کردن سعی کنند از نکات مثبت شخصیت او سخن بگویند و بعد به‌طور غیرمستقیم از او انتقاد کنند. سعی کنند انتقادهای خود را در قالب جملات امر و نهی بیان نکنند و بجای آنها از جملاتی مثل «شاید بهتر باشد»، «به نظر شما آیا این‌طور باشد بهتر نیست» و… استفاده کنند.[۱۰]

- او را مقایسه نکنند. صفات بد او را با صفات خوب دیگران مقایسه نکنند. خوبی‌های دیگران را به رخ او نکشند. طوری رفتار کنند که احساس کند او و شخصیت‌اش نزد والدین محبوب و دوست داشتنی هستند. بگویند: امروز از دیروز دوست داشتنی‌تر شده‌ای، چون امروز نمازت را اول وقت خواندی (البته خود والدین نیز باید در عمل به این مسائل دینی توجه داشته باشند و گرنه انتظار صحیحی نیست که خودشان رعایت نکنند و از او انتظار داشته باشند).

جنبه مذهبی و اخلاق

پایبندی به مذهب و اصول و ضوابط آن برای همگان از مرد و زن فرض است ولی بنا به مصالحی لازم است حالت خداترسی و تقوای در قول و فعل و رفتار را در زنان بیشتر کنیم. مسئولیت عظیم آنان در پرورش نسل آینده، امانتداریشان در اصل تکلیف خانوادگی، حفظ ذخایر اسلامی، گرم و پاک نگه داشتن کانون، وجوب حفظ عفت که در زنان از ارجحیتی برخوردار است، پاک داشتن دامن و رحم برای شناخته شدن نسل، سالم داشتن محیط جامعه و دور داشتن آن از تحریک‌ها، تهییج‌ها وسوسه‌ها ایجاب می‌کنند که رابطه زن با خدا محکمتر، اندیشیده‌تر و خالصانه‌تر از مرد باشد.

از سوی دیگر یکی از مسائلی که رعایت آن در تربیت دختران ضروریست رعایت اصول و آداب جنسی است. از دیدگاه اسلام، تربیت جنسی یعنی فراهم‌سازی زمینه‌های رشد و پرورش غریزه جنسی، به‌گونه‌ای که هم «عفت جنسی» حاصل شود و هم «سلامت جنسی». توصیه می‌شود والدین در برخورد با دختران جوانب حیای جنسی را رعایت نموده و از این طریق سلامت روانی او را حفظ نمایند. رعایت پوشش عورت در مقابل دختر، بوسیده شدن کودک توسط نامحرم در سنین مورد نهی، بازی با اعضای جنسی کودک، همبستری دختر و پسر در مکان واحد و… همه از مواردی است که توصیه به رعایت آنها در برخورد والدین با فرزندان شده است.


منابع

  1. سوره قصص: ۲۶.
  2. برای نمونه نگاه کنید به کلینی، محمد بن یعقوب بن اسحاق، ‏کافی، قم‏: دار الحدیث، ‏۱۴۲۹ق، ج۱۱، ص۳۳۶.
  3. حر عاملی، محمد بن حسن‏، وسائل الشیعه، قم‏: مؤسسه آل البیت علیهم السلام، ۱۴۰۹ق، ج۲۱، ص۳۶۵.
  4. قائمی، علی، سازندگی و تربیت دختران، تهران: انجمن اولیا و مربیان، ۱۳۸۴، ص۶۰–۵۴.
  5. حر عاملی، محمد بن حسن‏، وسائل الشیعه، قم‏: مؤسسه آل البیت (علیهم‌السلام)، ۱۴۰۹ق، ج۲۱، ص۵۱۴.
  6. نوری، حسین بن محمد تقی، ‏مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل‏، قم‏: مؤسسه آل البیت علیهم السلام‏، ۱۴۰۸ق ج۲، ص۱۱۸.
  7. فقیهی، علی‌نقی، تربیت جنسی از منظر قرآن و حدیث، قم: دارالحدیث، ۱۳۸۳، ص۱۰۷.
  8. سادات، محمدعلی، رفتار والدین با فرزندان، انجمن اولیاء و مربیان، چاپ پنجم، ۱۳۷۶، ص۳۸.
  9. امام علی (علیه‌السلام) نُصحک بین الملاء تقریعٌ؛ نصیحت و انتقاد در بین جمع باعث خرد شدن شخصیت طرف مقابل است. (خوانساری، آقاجمال، شرح غرر الحکم و درر الکلم، تهران: دانشگاه تهران، ۱۳۶۶ش، ج۷، ص۳۸۲)، به نقل از محدثی، جواد، اخلاق معاشرت. بوستان کتاب، چاپ پنجم، ۱۳۸۲، ص۳۱۱.
  10. شرفی، محمدرضا، جوان و نیروی چهارم زندگی، انتشارات سروش، چاپ دوم، ۱۳۸۰، ص۲۴–۲۱.