ضرورت نزول ادیان الهی از سوی خداوند: تفاوت میان نسخه‌ها

قرآن کریم این حقیقت را چنین بیان می‌کند: {{قرآن|وَ إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكمُ‏ْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ أَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ، فَتَقَطَّعُواْ أَمْرَهُم بَینهَمْ زُبُرًا كلُ‏ُّ حِزْبِ بِمَا لَدَیهْمْ فَرِحُونَ|ترجمه=هرآینه این دین شما دینى است واحد، و من پروردگار شمایم از من بترسید، پس دین خود را فرقه فرقه كردند و هر فرقه‌‏اى به روشى كه برگزیده بود دل‌خوش بود| سوره=مؤمنون|آیات=۵۲-۵۳}} این آیه شریفه می‌فرماید كه خداوند رسولان خود را یكى پس از دیگرى به‌سوی ایشان فرستاد و همه آن‌ها امتى واحد و داراى ربى واحدند ایشان را به‌سوی [[تقوا]] دعوت كردند ولیکن بشر به امر ایشان عمل نكرد. درنتیجه، امر آنان بین ایشان پاره‌پاره شد و آن را به‌صورت كتاب‌هایى درآورده، هر جمعیتى كتابى را به خود اختصاص دادند، و هر حزبى به آنچه داشتند دل‌خوش گشتند.<ref>طباطبائی، محمدحسین ، ترجمه تفسیر المیزان، ترجمه: موسوى همدانى سید محمدباقر، دفتر انتشارات اسلامى جامعه‏  مدرسین، چ۵، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۴۷.</ref>