جایگاه حضرت فاطمه در منابع اهل سنت

خ

مقدمه

بنا بر نص قرآن کریم، حضرت مریم(ع) برگزیدۀ زنان جهانیان معرفی شده و نزد مسلمانان دارای مقامی بلند و مثال زدنی است؛ اما طبق روایت رسول اکرم(ص)، علوّ مقام حضرت فاطمه(ع) تنها محدود به عصر حیات آن بزرگوار نیست و در تمامی اعصار جریان دارد.آن بزرگوار کسی است که اگر نبود، افلاک نیز خلق نمی شد؛ چنانچه در حدیث قدسی چنین آمده است: «یَا أَحْمَدَ! لَوْلَاکَ لَمَا خَلَقْتُ الْأَفْلَاکِ وَ لَوْ لَا عَلِیٌّ لَمَا خَلَقْتُکَ وَ لَو لَا فاطمة لَمَا خَلَقْتُکُمَا؛ ای محمد(ص)! اگر تو نبودی، افلاک را نمی آفریدم و اگر علی(ع) نبود، تو را نمی آفریدم و اگر فاطمه(ع) نبود، شما دو تن را نمی آفریدم.»

بانویی است که افتخار خاندان وحی بوده، چون خورشیدی بر تارک اسلام عزیز می درخشد و فضائل او هم طراز فضائل بی نهایت پیامبر اکرم(ص) و خاندان عصمت و طهارت(ع) بوده است.به طوری که عایشه، در موردش می گوید: «کسی را ندیدم که شباهت، زیّ، وقار و سیرۀ او در نشست و برخاست به رسول اکرم(ص) بیش از فاطمه(ع) باشد.»

او کسی است که پیامبر(ص) در وصفش فرمود: «فَاِنَّهَا سیدة نِسَاءِ العَالَمِینَ مِنَ الأَوَّلِینَ وَ الآخَرِینَ.» به او از آن حیث «سیدة نساء العالمین» گفته شده که بر اساس آیات و روایات، در تمامی فضائل و کمالات، از تمام زنان عالم برتر و بلکه الگو و سرآمد مردان و زنان جهانیان است. با سیری اجمالی در منابع معتبر اهل سنت می یابیم که حضرت فاطمه(س) دارای کمالات فراوان است.

حوریۀ انسانی

از ابن عباس نقل شده است: «کان النبی(ص) یکثر القبل لفاطمة(ع) فقالت له عائشه: انک تکثر تقبیل فاطمة، فقال: ان جبرئیل لیلة أسری بی ادخلنی الجنة فاطعمنی من جمیع ثمارها فصار ماء فی صلبی فحملت خدیجة بفاطمة، فاذا اشتقت لتلک الثمار قبلت فاطمة فاصبت من رائحها جمیع تلک الثمار التی اکلتهارسول خدا(ص) فاطمه را زیاد می بوسید. عایشه به آن حضرت گفت: شما فاطمه را زیاد می بوسید! حضرت فرمود: همانا جبرئیل در شب معراج مرا وارد بهشت ساخت و از تمام میوه هایش اطعام نمود و آن طعام، نطفه ای در صلبم شد و خدیجه، فاطمه را باردار گشت. آنگاه که مشتاق به آن میوه ها می شوم، فاطمه را می بوسم و از او، رائحۀ تمام آن میوه ها را استشمام می کنم.»

خطیب بغدادی از عایشه نقل می کند که گفت: «قلت: یا رسول الله! ما لک اذا جاءت فاطمة قبلتها... قال(ص): نعم یا عائشة! انی لما اسری بی الی السماء ادخلنی جبریل الجنة فناولنی منها تفاحة فأکلتها فصارت نطفة فی صلبی، فلما نزلت واقعتُ خدیجة، ففاطمة من تلک النطفة و هی حوراء انسیة، کلما اشتقت الی الجنة قبلتهابه رسول خدا(ص) عرض کردم: یا رسول الله! شما را چه می شود که هرگاه فاطمه می آید، بر او بوسه می زنید؟... فرمود: آری! جبرئیل در شبی که به آسمان برده شدم، مرا وارد بهشت کرد، پس سیبی از آن به من داد. آن را خوردم و نطفه ای در صلبم گشت. آنگاه که به زمین بازگشتم، با خدیجه هم بستر شدم و فاطمه از همان نطفه پدید آمد. او حوریه ای در میان انسانهاست. هرگاه مشتاق بهشت می شوم، او را می بوسم.»

خطیب بغدادی از ابن عباس نیز نقل می کند که: «قال(ص): ابنتی فاطمة حوراء آدمیة لم تحض و لم تطمث، و انما سمّاها فاطمة لأن الله فطمها و محبّیها عن النار دخترم فاطمه حوریه ای از آدمیان است. مبرّای از حیض و نفاس. او را فاطمه نامید؛ چراکه خداوند او و دوستانش را از آتش جدا نموده است.»

ازدواج حضرت فاطمه(س) به دستور خدا

درگاه‌ها

طبری از پیامبر(ص) آورده است که فرمود: «یا عَلِی! هذا جَبْریلُ یُخْبِرْنِی أَنَّ اللّهَ زَوَّجَک فاطِمَة یا علی! جبرئیل الآن برایم خبر آورد که خدا فاطمه را به ازدواج تو درآورد.»