معنای اسطوره در قرآن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام) |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
اسطوره و | اسطوره از «سطر» و مفرد «اساطیر» به معنای باطل، مطالب دروغین، افسانه و داستان است. اساطیر بیشتر در باره خرافات نیز به کار میرود. واژه اسطوره در قرآن نیامده است؛ اما واژه اساطیر که جمع اسطوره میباشد، ۹ بار در قرآن تکرار شده است. اين واژه همه جا در قرآن به صورت تركيب اساطير الاولين (داستانها يا افسانههاى پيشينيان) به كار رفته است و آن صفتى است كه مكيان داستانهايى را كه حضرت محمد(ص) بر آنان مىخواند، بدان وصف مىكردند. | ||
== | |||
== لغتشناسی اسطوره == | |||
== اسطوره در قرآن == | اسطوره از «سطر» و مفرد «اساطیر»، به معنای باطل؛<ref>ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ۱۴۰۵، نشر أدب الحوزة، ج۴، ص۳۶۳. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، تحقيق : أحمد عبد الغفور عطار، بیروت، دار العلم للملايين، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۸۴.</ref> مطالب دروغین و سخنانی بدون ریشه و اصل؛<ref>زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس، تحقيق: علي شيري، بيروت، دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۴م، ج۶، ص۵۲۰.</ref> افسانه و داستان که بیشتر در مورد خرافات استفاده میشود.<ref>لویس معلوف، المنجد فی اللغه، قم، نشر بلاغت، دوّم، ص۱۱. سیاح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوین، انتشارات اسلام، چاپ هفدهم، ج۱، ص۳۱.</ref> | ||
== اسطوره و اساطیر در قرآن == | |||
واژه اسطوره در قرآن نیامده است؛ اما واژه اساطیر که جمع اسطوره میباشد، ۹ بار در قرآن و همه جا به صورت تركيب «اساطير الاوّلين» به كار رفته است.<ref>سوره بقره، آیه۲۵. سوره انفال، آیه۳۱. سوره نحل، آیه۲۴. سوه مومنون، آیه۸۳. سوره فرقان، آیه۵. سوره نمل، آیه۶۸. سوره احقاف، آیه۱۷. سوره قلم، آیه۱۵. سوره مطففین، آیه۱۳.</ref> | |||
برخلاف پندار برخى مفسران كه نسبت اساطير را فقط متوجه قصههاى قرآن مىدانند و نه همه آيات آن،<ref>فى ظلال القرآن، ج ۲، ص ۱۰۶۶.</ref> در سورههاى انعام، انفال، نحل، فرقان، قلم و مطففين، همه آیات قرآن توسط مشرکان و کفار اساطیر دانسته شده است و در سورههاى مؤمنون، نمل،احقاف، وعده زنده شدن مردگان (معاد) توسط مشرکان، اساطير خوانده شده است.<ref>مركز فرهنگ و معارف قرآن، دايرة المعارف قرآن كريم، قم، بوستان كتاب قم، چاپ سوم، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۶۱۸.</ref> | |||
# آیه ۳۱ [[سوره انفال]] خبر از مشرکانی میدهد که نقشه قتل [[حضرت محمد(ص)]] را داشتند و در مقابل [[تحدی]] قرآن کریم ادعا نمودند چیز مهمی نیست، ما مثل آن را میآوریم ولی همین که عاجز ماندند، بهجای ایمان به آن، تهمت اسطوره به قرآن زدند. | # آیه ۳۱ [[سوره انفال]] خبر از مشرکانی میدهد که نقشه قتل [[حضرت محمد(ص)]] را داشتند و در مقابل [[تحدی]] قرآن کریم ادعا نمودند چیز مهمی نیست، ما مثل آن را میآوریم ولی همین که عاجز ماندند، بهجای ایمان به آن، تهمت اسطوره به قرآن زدند. | ||
# آیه ۲۴ [[سوره نحل]] از ابتدای سوره در مورد عظمت نعمتهای خدا سخن میگوید تا آنجا که قابل شمارش نیست ولی کافران دنبال عبادت مخلوق رفته و قیامت را که حق است انکار نمودند و قرآن کریم را اسطوره میپندارند. معاد و قرآن کریم حق است، حق نمیتواند اسطوره باشد ولی کافران که در گناه غلطیدهاند حق را نادیده میگیرند، نظیر همین آیه، در آیات ۸۳ سوره مؤمنون و ۶۸ سوره نحل است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱و ۱۴و ۱۵، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ هشتم، صص۱۶۸، و ۲۹۳ و ۵۲۸.</ref> | # آیه ۲۴ [[سوره نحل]] از ابتدای سوره در مورد عظمت نعمتهای خدا سخن میگوید تا آنجا که قابل شمارش نیست ولی کافران دنبال عبادت مخلوق رفته و قیامت را که حق است انکار نمودند و قرآن کریم را اسطوره میپندارند. معاد و قرآن کریم حق است، حق نمیتواند اسطوره باشد ولی کافران که در گناه غلطیدهاند حق را نادیده میگیرند، نظیر همین آیه، در آیات ۸۳ سوره مؤمنون و ۶۸ سوره نحل است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱و ۱۴و ۱۵، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ هشتم، صص۱۶۸، و ۲۹۳ و ۵۲۸.</ref> |
نسخهٔ ۲۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۵
این مقاله هماکنون به دست Fabbasi در حال ویرایش است. |
اسطوره در قرآن به چه معنا است؟
اسطوره از «سطر» و مفرد «اساطیر» به معنای باطل، مطالب دروغین، افسانه و داستان است. اساطیر بیشتر در باره خرافات نیز به کار میرود. واژه اسطوره در قرآن نیامده است؛ اما واژه اساطیر که جمع اسطوره میباشد، ۹ بار در قرآن تکرار شده است. اين واژه همه جا در قرآن به صورت تركيب اساطير الاولين (داستانها يا افسانههاى پيشينيان) به كار رفته است و آن صفتى است كه مكيان داستانهايى را كه حضرت محمد(ص) بر آنان مىخواند، بدان وصف مىكردند.
لغتشناسی اسطوره
اسطوره از «سطر» و مفرد «اساطیر»، به معنای باطل؛[۱] مطالب دروغین و سخنانی بدون ریشه و اصل؛[۲] افسانه و داستان که بیشتر در مورد خرافات استفاده میشود.[۳]
اسطوره و اساطیر در قرآن
واژه اسطوره در قرآن نیامده است؛ اما واژه اساطیر که جمع اسطوره میباشد، ۹ بار در قرآن و همه جا به صورت تركيب «اساطير الاوّلين» به كار رفته است.[۴] برخلاف پندار برخى مفسران كه نسبت اساطير را فقط متوجه قصههاى قرآن مىدانند و نه همه آيات آن،[۵] در سورههاى انعام، انفال، نحل، فرقان، قلم و مطففين، همه آیات قرآن توسط مشرکان و کفار اساطیر دانسته شده است و در سورههاى مؤمنون، نمل،احقاف، وعده زنده شدن مردگان (معاد) توسط مشرکان، اساطير خوانده شده است.[۶]
- آیه ۳۱ سوره انفال خبر از مشرکانی میدهد که نقشه قتل حضرت محمد(ص) را داشتند و در مقابل تحدی قرآن کریم ادعا نمودند چیز مهمی نیست، ما مثل آن را میآوریم ولی همین که عاجز ماندند، بهجای ایمان به آن، تهمت اسطوره به قرآن زدند.
- آیه ۲۴ سوره نحل از ابتدای سوره در مورد عظمت نعمتهای خدا سخن میگوید تا آنجا که قابل شمارش نیست ولی کافران دنبال عبادت مخلوق رفته و قیامت را که حق است انکار نمودند و قرآن کریم را اسطوره میپندارند. معاد و قرآن کریم حق است، حق نمیتواند اسطوره باشد ولی کافران که در گناه غلطیدهاند حق را نادیده میگیرند، نظیر همین آیه، در آیات ۸۳ سوره مؤمنون و ۶۸ سوره نحل است.[۷]
- در آیه ۵ سوره فرقان به قرآن کریم، نسبت اسطوره دادهاند که دستنوشت خود پیامبر یا املاء صبح و شام دیگران به او است. خداوند در جواب این سخن میفرماید: خدائی آن را نازل نمود که از حقیقت آسمان و زمین آگاه است و اوست غفور رحیم در هر صورت این قرآن اعجاز پیامبر است، با خرافه و افسانه حسابش جداست.[۸]
- در آیه ۱۷ سوره احقاف درباره کسی میباشد که عواطف انسانی خود را از دست داده است، زیرا به والدین و ولی نعمت خود احترام نمیکنند و چون مادر و پدر سوی خدا استغاثه میکنند و انذار به قیامت میکنند او میگوید قیامت از اساطیر است. سپس اصل عذاب قیامت برای آنها مسلم میگیرد و آنها را به عذاب عرضه میکند به خاطر استفاده نامشروع از نعمت الهی و استکباری که دارند. یعنی در حقیقت همان استکباری که نسبت به والدین داشته سبب استکبار به خدا شده است.[۹]
- در آیه ۱۵ سوره قلم یاد میکند از کسانی که به خاطر کارهای زشت قابلیت فهم و درک حقیقت قرآنی را ندارند. وقتی قرآن کریم به آنها عرضه میشود، میگویند: اساطیر اولین است.[۱۰] چه بسا این که در آیه ۱۳ سوره مطففین، همین افرادی که قلب آنها از گناه زنگار زده، چنین نسبت به قرآن کریم داده شده است.
منابع
- ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ۱۴۰۵، نشر أدب الحوزة، ج۴، ص۳۶۳. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، تحقيق : أحمد عبد الغفور عطار، بیروت، دار العلم للملايين، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۸۴.
- ↑ زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس، تحقيق: علي شيري، بيروت، دار الفكر للطباعة والنشر والتوزيع، ۱۴۱۴ق- ۱۹۹۴م، ج۶، ص۵۲۰.
- ↑ لویس معلوف، المنجد فی اللغه، قم، نشر بلاغت، دوّم، ص۱۱. سیاح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوین، انتشارات اسلام، چاپ هفدهم، ج۱، ص۳۱.
- ↑ سوره بقره، آیه۲۵. سوره انفال، آیه۳۱. سوره نحل، آیه۲۴. سوه مومنون، آیه۸۳. سوره فرقان، آیه۵. سوره نمل، آیه۶۸. سوره احقاف، آیه۱۷. سوره قلم، آیه۱۵. سوره مطففین، آیه۱۳.
- ↑ فى ظلال القرآن، ج ۲، ص ۱۰۶۶.
- ↑ مركز فرهنگ و معارف قرآن، دايرة المعارف قرآن كريم، قم، بوستان كتاب قم، چاپ سوم، ۱۳۸۲ش، ج۲، ص۶۱۸.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱و ۱۴و ۱۵، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ هشتم، صص۱۶۸، و ۲۹۳ و ۵۲۸.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱و ۱۴و ۱۵، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ هشتم، صص۱۶۸، و ۲۹۳ و ۵۲۸.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ هشتم، ج۲۱، ص۳۷۷.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران،دار الکتب اسلامیه، چاپ هشتم، ج۲۴، ص۳۸۷.