روح‌الامین: تفاوت میان نسخه‌ها

(ابرابزار)
 
خط ۱۱: خط ۱۱:
«و اگر جبرئیل را امین خواند، برای این بود که دلالت کند بر این که او مورد اعتماد خدای تعالی و امین در رساندن رسالت او به پیامبر او است، نه چیزی از پیام او را تغییر می‌دهد و نه جابجا و تحریف می‌کند، نه عمداً و نه سهواً و نه دچار فراموشی می‌گردد، هم چنان‌که توصیف او در جای دیگر به روح قدس نیز به این معانی اشاره دارد، چون او را منزه از این گونه منقصت‌ها معرفی می‌کند.»<ref>طباطبایی، سیّد محمّد حسین، ترجمه المیزان، ج‏۱۵، ص: ۴۴۹</ref>{{پایان پاسخ}}
«و اگر جبرئیل را امین خواند، برای این بود که دلالت کند بر این که او مورد اعتماد خدای تعالی و امین در رساندن رسالت او به پیامبر او است، نه چیزی از پیام او را تغییر می‌دهد و نه جابجا و تحریف می‌کند، نه عمداً و نه سهواً و نه دچار فراموشی می‌گردد، هم چنان‌که توصیف او در جای دیگر به روح قدس نیز به این معانی اشاره دارد، چون او را منزه از این گونه منقصت‌ها معرفی می‌کند.»<ref>طباطبایی، سیّد محمّد حسین، ترجمه المیزان، ج‏۱۵، ص: ۴۴۹</ref>{{پایان پاسخ}}
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
* روح القدس
* [[روح‌القدس|روح القدس]]
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۶

سؤال

کلمهٔ روح الامین در کدام آیه آمده است و منظور از آن کیست؟

درگاه‌ها
واژه-ها.png


مراد از «روح الامین» جبرئیل(ع) است، که فرشته وحی می‌باشد. این واژهٔ ترکیبی در سوره شعراء، آیه ۱۹۳ آمده است: ﴿نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ؛ روح‌الامین آن را بر دلت نازل کرد(شعراء:۱۹۳)

آن کس که قرآن را بر قلب پیامبر نازل کرد جبرئیل بود. خداوند متعال در قرآن می‌فرمایند:﴿مَنْ کانَ عَدُوًّا لِجِبْرِیلَ فَإِنَّهُ نَزَّلَهُ عَلی قَلْبِکَ بِإِذْنِ اللَّهِ؛ بگو: «کسی که دشمن جبرئیل است [در واقع دشمن خداست] چرا که او، به فرمان خدا، قرآن را بر قلبت نازل کرده است.(بقره:۹۷) و در جای دیگر او را روح القدس خوانده است:﴿قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ الْقُدُسِ مِنْ رَبِّکَ بِالْحَقِّ؛ بگو که این آیات را روح القدس از جانب پروردگارت به حقیقت و راستی نازل کرده است(نحل:۳۲)

«و اگر جبرئیل را امین خواند، برای این بود که دلالت کند بر این که او مورد اعتماد خدای تعالی و امین در رساندن رسالت او به پیامبر او است، نه چیزی از پیام او را تغییر می‌دهد و نه جابجا و تحریف می‌کند، نه عمداً و نه سهواً و نه دچار فراموشی می‌گردد، هم چنان‌که توصیف او در جای دیگر به روح قدس نیز به این معانی اشاره دارد، چون او را منزه از این گونه منقصت‌ها معرفی می‌کند.»[۱]

جستارهای وابسته

منابع

  1. طباطبایی، سیّد محمّد حسین، ترجمه المیزان، ج‏۱۵، ص: ۴۴۹