قاضی‌شدن افراد معلول: تفاوت میان نسخه‌ها
Am.gashool (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Am.gashool (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
۴. صحت مزاج و توانایی انجام کار و عدم اعتیاد به مواد مخدر. | ۴. صحت مزاج و توانایی انجام کار و عدم اعتیاد به مواد مخدر. | ||
۵. دارا بودن [[اجتهاد]] یا اجازه قضا<ref>ماده واحده قانون شرایط انتخاب قضات دادگستری مصوب ۱۴/۲/۱۳۶۱.</ref> | ۵. دارا بودن [[اجتهاد]] یا اجازه قضا.<ref>ماده واحده قانون شرایط انتخاب قضات دادگستری مصوب ۱۴/۲/۱۳۶۱.</ref> | ||
بنابراین معلولیت یا نقص هیچ یک از اعضای بدن مانع تصدی [[قضاوت]] نیست. البته چنانچه معلولیت فردی به گونه‌ای باشد که او را در انجام وظایف قانونی‌اش عاجز گرداند، در آن صورت به استناد بند ۴ ماده واحده «قانون شرایط انتخاب قضات دادگستری» امکان تصدی منصب قضاوت را نخواهد داشت. | بنابراین معلولیت یا نقص هیچ یک از اعضای بدن مانع تصدی [[قضاوت]] نیست. البته چنانچه معلولیت فردی به گونه‌ای باشد که او را در انجام وظایف قانونی‌اش عاجز گرداند، در آن صورت به استناد بند ۴ ماده واحده «قانون شرایط انتخاب قضات دادگستری» امکان تصدی منصب قضاوت را نخواهد داشت. | ||
نسخهٔ ۲۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۱
آیا در اسلام و قانون مربوط به شرایط قضات، معلولیت از موانع تصدی امر قضاوت می‌باشد؟
در احادیث اسلامی، معلولیت مانعی برای تصدی قضاوت شمرده نشده‌است. در قانون نیز در مقام بیان شرایط قضات دادگستری، آمده است: قضات از میان مردان واجد شرایط زیر انتخاب می‌شوند:
۱. ایمان و عدالت و تعهد عملی نسبت به موازین اسلامی و وفاداری نسبت به نظام جمهوری اسلامی ایران.
۲. طهارت مولد.
۳. تابعیت (اصلی)[۱] ایران و انجام خدمت وظیفه یا دارا بودن معافیت قانونی.
۴. صحت مزاج و توانایی انجام کار و عدم اعتیاد به مواد مخدر.
۵. دارا بودن اجتهاد یا اجازه قضا.[۲]
بنابراین معلولیت یا نقص هیچ یک از اعضای بدن مانع تصدی قضاوت نیست. البته چنانچه معلولیت فردی به گونه‌ای باشد که او را در انجام وظایف قانونی‌اش عاجز گرداند، در آن صورت به استناد بند ۴ ماده واحده «قانون شرایط انتخاب قضات دادگستری» امکان تصدی منصب قضاوت را نخواهد داشت.
مطالعه بیشتر
۱. قضا و قضاوت در اسلام، آیت‌الله محمد محمدی گیلانی، نشر سایه تهران، چ اول، ۱۳۷۸.
۲. حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران، ج۲، سیدمحمد هاشمی، چ پنجم، نشردادگستر، ص۳۸۸.