برافروختن آتش از دریا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(خلاصه کردن مطالب همراه با حذف تیتر، ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۹: خط ۸:
{{قرآن|وَ اِذا البِحارُ سُجِّرَتْ|ترجمه= در آن هنگام که دریاها برافروخته شود.|سوره=تکویر|آیه=۶}}
{{قرآن|وَ اِذا البِحارُ سُجِّرَتْ|ترجمه= در آن هنگام که دریاها برافروخته شود.|سوره=تکویر|آیه=۶}}


{{قرآن|و اِذا البِحارُ فُجِّرَتْ|ترجمه= و آنگاه که دریاها منفجر گردند.|سوره=انفطار|آیه=۳}}
{{قرآن|وَ الْبَحر الْمَسجور| ترجمه= و دریای مملو و برافروخته شدن|سوره=طور|آیه=۶}}
 
{{قرآن|وَ الْبَحر الْمَسجور| ترجمه= و دریای مملو و برافروخته.|سوره=طور|آیه=۶}}
 
== معنای برافروخته شدن دریاها ==
سجر به معنای افروختن آتش، پر کردن، تشدید کردن آتش، سرخ کردن تنور، انداختن هیزم در آتش و … آمده است.<ref>قرشی، علی اکبر، قاموس در قرآن، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۶۱، ج۳، ص۲۳۲.</ref>
 
برافروخته شدن دریاها در این آیات به دو معناست: ۱. [[قیامت|روز قیامت]] از دریاها آتش افروخته می‌شود. ۲. روز قیامت دریاها پر از آتش می‌شود.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۳۵۰.</ref>
 
تعبیر برافروخته شدن آتش از دریاها با یافته‌های دانش روز سازگاری دارد. آب از دو ماده «اکسیژن» و «هیدروژن» ترکیب یافته که هر دو قابل اشتعال است. بعید نیست که در آستانه قیامت آب دریاها چنان تحت فشار قرار گیرند، که تجزیه شده و تبدیل به یک پارچه آتش گردند. ممکن است زلزله‌های آستانه قیامت و متلاشی شدن کوه‌ها سبب پر شدن دریاها گردد. یا سنگ‌های آسمانی در آن‌ها فرو ریزد و پر شود و آب‌های متلاطم آن بر صفحه خشکی‌ها جاری گردد و همه چیز را غرق کند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ هیجدهم، ۱۳۷۸، ج۲۶، ص۱۷۴.</ref>
 
[[قرآن]] به صراحت از آسمان مانند فلز مذاب داغ در قیامت سخن گفته است: {{قرآن| يَوْمَ تَكُونُ السَّماءُ كَالْمُهْلِ |ترجمه=همان روز كه آسمان همچون فلز گداخته مى‌‏شود.|سوره=معارج|آیه=6}} در این صورت دیگر دریایی نخواهد ماند و همه تبخیر خواهند گردید، شاید منظور از انفجار و شکافته شدن نیز همان باشد، که در آیات اولیه سوره انفطار آمده است. تحوّل بس عظیمی است که اقیانوس‌ها که کران تا کران، سطح زمین را گرفته‌اند، به هوا می‌روند و بستر آنها مکشوف می‌گردد.<ref>قرشی، سید علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۳۷۱، ج۱۲، ص۱۰۲.</ref>


اگر چه امروز همه چیز بر ما معلوم نیست، که چه عاملی سبب افروختن دریاها خواهد شد، ولی آن عامل هر چه باشد، به قدری شدید است که آب دریاها را خواهد سوزاند و از زمین، برهوتی بیش برجای نخواهد ماند.<ref>جوادی آملی، عبدالله، معاد در قرآن، تفسیر موضوعی، قم، اسراء، اول، ۱۳۸۰، ج۴، ص۲۸۳ و ۲۸۴.</ref>
'''برافروخته شدن دریاها''' در این آیات به دو معناست: ۱. [[قیامت|روز قیامت]] از دریاها آتش افروخته می‌شود. ۲. روز قیامت دریاها پر از آتش می‌شود.<ref>طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۳۵۰. قرشی، علی اکبر، قاموس در قرآن، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۶۱، ج۳، ص۲۳۲.</ref>


[[امیرالمؤمنین|امیرمومنان(ع)]] به سیمای قیامت اشاره می‌کند: {{متن عربی|و تَجُرُّ اِلي نارٍ سَجَرَها جَبّارُها لِغَضَبِهِ؛<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۲۴.</ref> امّا مرا به آتش دوزخ مي‌خواني كه خداي جبارش با خشم خود، آن را گداخته است.}}
تعبیر برافروخته شدن آتش از دریاها با یافته‌های دانش روز نیز سازگاری دارد. آب از دو ماده «اکسیژن» و «هیدروژن» ترکیب یافته که هر دو قابل اشتعال است. بعید نیست که در آستانه قیامت آب دریاها چنان تحت فشار قرار گیرند که تجزیه شده و تبدیل به یک پارچه آتش گردند. یا زلزله‌های آستانه قیامت و متلاشی شدن کوه‌ها سبب پر شدن دریاها از آتش گردد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ هیجدهم، ۱۳۷۸، ج۲۶، ص۱۷۴.</ref> از این‌روی هر چند امروزه روشن نیست که چه عاملی سبب افروختن دریاها خواهد شد، اما این حقیقت رخ خواهد داد.<ref>جوادی آملی، عبدالله، معاد در قرآن، تفسیر موضوعی، قم، اسراء، اول، ۱۳۸۰، ج۴، ص۲۸۳ و ۲۸۴.</ref>از یک سو کوه‌ها از جا کنده شده و دریاها به یکدیگر متصل می‌شوند و از سوی دیگر زمین لرزه شدید کرده، گداختگی درون زمین را بیرون ریخته، آبها به جوش آیند و بخار شوند.


قوانین طبیعی حاکم در قیامت مانند آتش گرفتن دریاها و … معلوم نیست که حتماً همین قوانین فعلی طبیعت باشد. بلکه ممکن است در آن موقع قوانین دیگری بر جهان طبیعت حاکم شود: {{قرآن|يَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَيْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ |ترجمه=در آن روز كه اين زمين به زمين ديگر، و آسمانها (به آسمانهاى ديگرى) مبدل مى‏شود، و آنان در پيشگاه خداوند واحد قهار ظاهر مى‏گردند! |سوره=ابراهیم|آیه=۴۸}} در قیامت تحولات و دگرگونی‌های بنیادی در سراسر هستی صورت می‌گیرد. کوچک‌ترین تحوّل در آن، تبدیل شدن دریا به آتش است.
احتمال هم دارد در قیامت قوانین دیگری بر جهان طبیعت حاکم شود چنانچه در قرآن آمده است: {{قرآن|یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ |ترجمه=در آن روز که این زمین به زمین دیگر و آسمان‌ها (به آسمان‌های دیگری) مبدل می‌شود و آنان در پیشگاه خداوند واحد قهار ظاهر می‌گردند! |سوره=ابراهیم|آیه=۴۸}} در قیامت تحولات و دگرگونی‌های بنیادی در سراسر هستی صورت می‌گیرد. کوچک‌ترین تحوّل در آن، تبدیل شدن دریاها به آتش است.


== منابع ==
== منابع ==
خط ۳۸: خط ۲۶:
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه = -
  | شناسه = -
  | تیترها = شد
  | تیترها = -
  | ویرایش =
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی = شد
  | لینک‌دهی = -
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =

نسخهٔ ‏۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۰

سؤال

اینکه در قرآن آمده است: در روز قیامت دریاها آتش می‌گیرد، یعنی چه؟


متن آیات

﴿وَ اِذا البِحارُ سُجِّرَتْ؛ در آن هنگام که دریاها برافروخته شود.(تکویر:۶)

﴿وَ الْبَحر الْمَسجور؛ و دریای مملو و برافروخته شدن(طور:۶)

برافروخته شدن دریاها در این آیات به دو معناست: ۱. روز قیامت از دریاها آتش افروخته می‌شود. ۲. روز قیامت دریاها پر از آتش می‌شود.[۱]

تعبیر برافروخته شدن آتش از دریاها با یافته‌های دانش روز نیز سازگاری دارد. آب از دو ماده «اکسیژن» و «هیدروژن» ترکیب یافته که هر دو قابل اشتعال است. بعید نیست که در آستانه قیامت آب دریاها چنان تحت فشار قرار گیرند که تجزیه شده و تبدیل به یک پارچه آتش گردند. یا زلزله‌های آستانه قیامت و متلاشی شدن کوه‌ها سبب پر شدن دریاها از آتش گردد.[۲] از این‌روی هر چند امروزه روشن نیست که چه عاملی سبب افروختن دریاها خواهد شد، اما این حقیقت رخ خواهد داد.[۳]از یک سو کوه‌ها از جا کنده شده و دریاها به یکدیگر متصل می‌شوند و از سوی دیگر زمین لرزه شدید کرده، گداختگی درون زمین را بیرون ریخته، آبها به جوش آیند و بخار شوند.

احتمال هم دارد در قیامت قوانین دیگری بر جهان طبیعت حاکم شود چنانچه در قرآن آمده است: ﴿یَوْمَ تُبَدَّلُ الْأَرْضُ غَیْرَ الْأَرْضِ وَ السَّماواتُ وَ بَرَزُوا لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ؛ در آن روز که این زمین به زمین دیگر و آسمان‌ها (به آسمان‌های دیگری) مبدل می‌شود و آنان در پیشگاه خداوند واحد قهار ظاهر می‌گردند!(ابراهیم:۴۸) در قیامت تحولات و دگرگونی‌های بنیادی در سراسر هستی صورت می‌گیرد. کوچک‌ترین تحوّل در آن، تبدیل شدن دریاها به آتش است.

منابع

  1. طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲۰، ص۳۵۰. قرشی، علی اکبر، قاموس در قرآن، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۶۱، ج۳، ص۲۳۲.
  2. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب اسلامیه، چاپ هیجدهم، ۱۳۷۸، ج۲۶، ص۱۷۴.
  3. جوادی آملی، عبدالله، معاد در قرآن، تفسیر موضوعی، قم، اسراء، اول، ۱۳۸۰، ج۴، ص۲۸۳ و ۲۸۴.