واقفیه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:)
خط ۴: خط ۴:
  |شاخه فرعی۱ = شیعه امامیه
  |شاخه فرعی۱ = شیعه امامیه
  |شاخه فرعی۲ = فرقه‌های شیعه
  |شاخه فرعی۲ = فرقه‌های شیعه
  |شاخه فرعی۳ =  
  |شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{سوال}}
{{سوال}}
واقفیه چه كساني هستند و داراي چه عقايدي مي باشند؟
واقفیه چه کسانی هستند و دارای چه عقایدی می‌باشند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}


واقفيه نام فرقه اي است كه در امامت حضرت امام موسي بن جعفر توقف كرده اند، بدين معني كه معتقدند امام موسی بن جعفر(ع) آخرین امام است و آن حضرت را خاتم الائمه و امام حي، غايب، و مهدي منتظر مي دانند. بعضي از ايشان معتقدند آن حضرت مرده و لكن در آخر الزمان مبعوث خواهد شد. آنان پنج امام بعد از امام هفتم را به دلیل ادعای امامت گمراه می دانند. بعضي از آنان معتقدند امامان بعدی اصلا دعوي امامت نكرده اند و همه خلفاي حضرت امام موسي كاظم(ع) بوده اند. جمعي از ايشان حبس آن حضرت را نيز اساساً منكرند.<ref>مدرس، محمد علي، ريحانه الادب، ج۵ـ۶، ص۲۹۶.</ref>
واقفیه نام فرقه ای است که در امامت حضرت امام موسی بن جعفر توقف کرده‌اند، بدین معنی که معتقدند امام موسی بن جعفر(ع) آخرین امام است و آن حضرت را خاتم الائمه و امام حی، غایب، و مهدی منتظر می‌دانند. بعضی از ایشان معتقدند آن حضرت مرده و لکن در آخر الزمان مبعوث خواهد شد. آنان پنج امام بعد از امام هفتم را به دلیل ادعای امامت گمراه می‌دانند. بعضی از آنان معتقدند امامان بعدی اصلاً دعوی امامت نکرده‌اند و همه خلفای حضرت امام موسی کاظم(ع) بوده‌اند. جمعی از ایشان حبس آن حضرت را نیز اساساً منکرند.<ref>مدرس، محمد علی، ریحانه الادب، ج۵–۶، ص۲۹۶.</ref>


در كتاب الملل و النحل آيه الله سبحاني مي فرمايد: طائفه اي كه در امامت امام موسي كاظم(ع) توقف كرده و به امامت فرزندش امام رضا قائل نيستند، اين گروه را واقفيه گويند.<ref>الملل و النحل، چاپ مؤسسه امام صادق(ع)، ج۸، ص۳۷۹.</ref>
در کتاب الملل و النحل آیه الله سبحانی می‌فرماید: طائفه ای که در امامت امام موسی کاظم(ع) توقف کرده و به امامت فرزندش امام رضا قائل نیستند، این گروه را واقفیه گویند.<ref>الملل و النحل، چاپ مؤسسه امام صادق(ع)، ج۸، ص۳۷۹.</ref>


علامه سبحاني مي فرمايند: «علت اساسي فكر توقف بين عده اي از شيعه اين بود، چون تحت سلطه حكومت اموي و عباسي بودند، اگر تقيه نمي كردند از بين رفته بوند و در پناه تقيه محفوظ ماندند، حتي در برهه اي از زمان زنديق و ملحد بودن خطرش كمتر از تشيع بود، اينها باعث شد كه شيعه به گروههاي مختلف منشعب شود در صورتي كه با هم اختلافي در اصول و فروع نداشتند مگر در مصداق امامت.»<ref>سبحاني، الملل و النحل، چاپ مؤسسه امام صادق(ع)، ج۸، ص۳۸.</ref>
علامه سبحانی می‌فرمایند: «علت اساسی فکر توقف بین عده ای از شیعه این بود، چون تحت سلطه حکومت اموی و عباسی بودند، اگر تقیه نمی‌کردند از بین رفته بوند و در پناه تقیه محفوظ ماندند، حتی در برهه ای از زمان زندیق و ملحد بودن خطرش کمتر از تشیع بود، اینها باعث شد که شیعه به گروه‌های مختلف منشعب شود در صورتی که با هم اختلافی در اصول و فروع نداشتند مگر در مصداق امامت.»<ref>سبحانی، الملل و النحل، چاپ مؤسسه امام صادق(ع)، ج۸، ص۳۸.</ref>


شهرستاني در الملل و النحل نوشته است، بعد از شهادت امام موسي بن جعفر(ع) در بغداد شيعه اختلاف كردند عده اي در وفات امام تردید كردند، به اينها ممطوره مي گويند و عده اي بطور جزم به موت امام يقين كردند به اينها قطعيه مي گويند. و گروه سوم گفتند نه مرده بلكه غايب شده بعد از غيبت ظهور مي نمايد به اين گروه واقفيه اطلاق شده است<ref>شهرستاني، الملل و النحل، ص۱۶۹، ج۱.</ref>
شهرستانی در الملل و النحل نوشته است، بعد از شهادت امام موسی بن جعفر(ع) در بغداد شیعه اختلاف کردند عده ای در وفات امام تردید کردند، به اینها ممطوره می‌گویند و عده ای بطور جزم به موت امام یقین کردند به اینها قطعیه می‌گویند؛ و گروه سوم گفتند نه مرده بلکه غایب شده بعد از غیبت ظهور می‌نماید به این گروه واقفیه اطلاق شده است<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ص۱۶۹، ج۱.</ref>


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==
 
* ريحانه الادب، تأليف استاد ميرزا محمد علي مدرس، ج۵ و ۶، از انتشارات خيام.
== برای مطالعهٔ بیشتر ==
* لغت نامه دهخدا، علي اكبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
* ریحانه الادب، تألیف استاد میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، از انتشارات خیام.
* ترجمه الملل و النحل شهرستاني ج۱، ص۱۷ ـ ۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
* لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
* ابو منصور عبدالقاهر البغدادي، ترجمه للفرق بين للفرق، مترجم دكتر مشكور، ص۳۳.
* ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
* ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}


{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
خط ۳۵: خط ۳۶:
  | تیترها = -
  | تیترها = -
  | ویرایش = شد
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ب
  | کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۲۰:۴۳

سؤال

واقفیه چه کسانی هستند و دارای چه عقایدی می‌باشند؟


واقفیه نام فرقه ای است که در امامت حضرت امام موسی بن جعفر توقف کرده‌اند، بدین معنی که معتقدند امام موسی بن جعفر(ع) آخرین امام است و آن حضرت را خاتم الائمه و امام حی، غایب، و مهدی منتظر می‌دانند. بعضی از ایشان معتقدند آن حضرت مرده و لکن در آخر الزمان مبعوث خواهد شد. آنان پنج امام بعد از امام هفتم را به دلیل ادعای امامت گمراه می‌دانند. بعضی از آنان معتقدند امامان بعدی اصلاً دعوی امامت نکرده‌اند و همه خلفای حضرت امام موسی کاظم(ع) بوده‌اند. جمعی از ایشان حبس آن حضرت را نیز اساساً منکرند.[۱]

در کتاب الملل و النحل آیه الله سبحانی می‌فرماید: طائفه ای که در امامت امام موسی کاظم(ع) توقف کرده و به امامت فرزندش امام رضا قائل نیستند، این گروه را واقفیه گویند.[۲]

علامه سبحانی می‌فرمایند: «علت اساسی فکر توقف بین عده ای از شیعه این بود، چون تحت سلطه حکومت اموی و عباسی بودند، اگر تقیه نمی‌کردند از بین رفته بوند و در پناه تقیه محفوظ ماندند، حتی در برهه ای از زمان زندیق و ملحد بودن خطرش کمتر از تشیع بود، اینها باعث شد که شیعه به گروه‌های مختلف منشعب شود در صورتی که با هم اختلافی در اصول و فروع نداشتند مگر در مصداق امامت.»[۳]

شهرستانی در الملل و النحل نوشته است، بعد از شهادت امام موسی بن جعفر(ع) در بغداد شیعه اختلاف کردند عده ای در وفات امام تردید کردند، به اینها ممطوره می‌گویند و عده ای بطور جزم به موت امام یقین کردند به اینها قطعیه می‌گویند؛ و گروه سوم گفتند نه مرده بلکه غایب شده بعد از غیبت ظهور می‌نماید به این گروه واقفیه اطلاق شده است[۴]


برای مطالعهٔ بیشتر

  • ریحانه الادب، تألیف استاد میرزا محمد علی مدرس، ج۵ و ۶، از انتشارات خیام.
  • لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ج۲۶، تهران ۱۳۴۱.
  • ترجمه الملل و النحل شهرستانی ج۱، ص۱۷–۱۸، چاپ سوم، سال ۱۳۶۲، ناشر اقبال.
  • ابو منصور عبدالقاهر البغدادی، ترجمه للفرق بین للفرق، مترجم دکتر مشکور، ص۳۳.


منابع

  1. مدرس، محمد علی، ریحانه الادب، ج۵–۶، ص۲۹۶.
  2. الملل و النحل، چاپ مؤسسه امام صادق(ع)، ج۸، ص۳۷۹.
  3. سبحانی، الملل و النحل، چاپ مؤسسه امام صادق(ع)، ج۸، ص۳۸.
  4. شهرستانی، الملل و النحل، ص۱۶۹، ج۱.