کرونا و لزوم بازاندیشی در نذرها: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }} | {{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
اکنون روشن شد که بهجای نذر امامزاده و ضریح و امثال اینها باید نذر پزشک و پرستار و تجهیزات پزشکی کرد. اینها میتوانند به بشر کمک کنند نه آنها! | اکنون روشن شد که بهجای نذر امامزاده و ضریح و امثال اینها باید نذر پزشک و پرستار و تجهیزات پزشکی کرد. اینها میتوانند به بشر کمک کنند نه آنها! | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
حقبودن توسل و دعا علاوه بر مفیدبودن دوا و درمان، امر بدیهی و روشنی برای دینداران است، بر این پایه نذر امام و امامزاده و توسل به آنها، با کمک به مخارج امور بهداشتی و پزشکی هیچ تعارضی ندارد و هر دو به موازات هم مفید و لازم است. | حقبودن توسل و دعا علاوه بر مفیدبودن دوا و درمان، امر بدیهی و روشنی برای دینداران است، بر این پایه نذر امام و امامزاده و توسل به آنها، با کمک به مخارج امور بهداشتی و پزشکی هیچ تعارضی ندارد و هر دو به موازات هم مفید و لازم است. | ||
# در طول تاریخ مسلمانان و شیعیان بر طبق توصیههای دینی، هم دعا و توسل داشتهاند و هم دوا و دکتر؛ هم به امور معنوی اهتمام ورزیده و هم به مسائل بهداشتی و پزشکی اعتنا کردهاند؛ هم معلمان و طبیبان معنوی و اخلاقی را تکریم کرده و هم قدردان طبیبان جسم و پزشکان بودهاند. در کشور ما و دیگر کشورهای مسلماننشین بسیاری از مراکز درمانی توسط خیّران مسلمان و با انگیزههای دینی ساخته و وقف شده است! | |||
# روشن است که نه هرکس دعا، زیارت و توسل کند، شفا میگیرد و حاجتش برآورده میشود و نه هرکس سراغ دوا، دکتر و بیمارستان برود، سلامت پیدا میکند! هم توسل و دعا و هم مراجعه به پزشکان، بخشی از علت تمام و کامل درمان است. اصل شفا از خدا است و ما وظیفه داریم برای رسیدن به آن، از علتهای مادی و معنوی وضع شده از سوی خدا بهره جوییم. | |||
# پیشوایان دینی ما نیز گاهی مریض میشدند و از دوا استفاده میکردند و گاهی به برخی از یاران خود نیز برخی از داروهای گیاهی را توصیه میکردند؛ همچنانکه برای درمان بیماریها و دردهایی، دعاهای خاصی را نیز به آنان میآموختند. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} |
نسخهٔ ۲۴ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۹
این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
سؤال
اکنون روشن شد که بهجای نذر امامزاده و ضریح و امثال اینها باید نذر پزشک و پرستار و تجهیزات پزشکی کرد. اینها میتوانند به بشر کمک کنند نه آنها!
حقبودن توسل و دعا علاوه بر مفیدبودن دوا و درمان، امر بدیهی و روشنی برای دینداران است، بر این پایه نذر امام و امامزاده و توسل به آنها، با کمک به مخارج امور بهداشتی و پزشکی هیچ تعارضی ندارد و هر دو به موازات هم مفید و لازم است.
- در طول تاریخ مسلمانان و شیعیان بر طبق توصیههای دینی، هم دعا و توسل داشتهاند و هم دوا و دکتر؛ هم به امور معنوی اهتمام ورزیده و هم به مسائل بهداشتی و پزشکی اعتنا کردهاند؛ هم معلمان و طبیبان معنوی و اخلاقی را تکریم کرده و هم قدردان طبیبان جسم و پزشکان بودهاند. در کشور ما و دیگر کشورهای مسلماننشین بسیاری از مراکز درمانی توسط خیّران مسلمان و با انگیزههای دینی ساخته و وقف شده است!
- روشن است که نه هرکس دعا، زیارت و توسل کند، شفا میگیرد و حاجتش برآورده میشود و نه هرکس سراغ دوا، دکتر و بیمارستان برود، سلامت پیدا میکند! هم توسل و دعا و هم مراجعه به پزشکان، بخشی از علت تمام و کامل درمان است. اصل شفا از خدا است و ما وظیفه داریم برای رسیدن به آن، از علتهای مادی و معنوی وضع شده از سوی خدا بهره جوییم.
- پیشوایان دینی ما نیز گاهی مریض میشدند و از دوا استفاده میکردند و گاهی به برخی از یاران خود نیز برخی از داروهای گیاهی را توصیه میکردند؛ همچنانکه برای درمان بیماریها و دردهایی، دعاهای خاصی را نیز به آنان میآموختند.