معجزات امامان شیعه برای اثبات امامت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۷: خط ۱۷:
معجزه کاری است که بر خلاف قوانین طبیعت و با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای دو علامت است:
معجزه کاری است که بر خلاف قوانین طبیعت و با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای دو علامت است:
* از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود و نمی‌توان برای انجام آن آموزش دید.
* از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود و نمی‌توان برای انجام آن آموزش دید.
* مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، راه و راهنماشناسی، دفتر انتشارات اسلامی، چ دوم، ۱۳۷۹، ص ۶۰.</ref> مرحوم آیت الله خویی (ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه عبارتست از دلیلی که برای اثبات مقامی ارائه می‌گردد. این مقام، چه مقام نبوت باشد یا امامت، دلیل بر صدق مدعا را معجزه می‌گویند که به عنایت الهی صادر شده باشد.<ref>خوئی، ابوالقاسم، البیان، قم، چاپ حوزه علمیه، ۱۳۹۴ هـ. ق، ج۱، ص ۴۵.</ref>
* مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، راه و راهنماشناسی، دفتر انتشارات اسلامی، چ دوم، ۱۳۷۹، ص ۶۰.</ref> مرحوم آیت الله خویی(ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه عبارتست از دلیلی که برای اثبات مقامی ارائه می‌گردد. این مقام، چه مقام نبوت باشد یا امامت، دلیل بر صدق مدعا را معجزه می‌گویند که به عنایت الهی صادر شده باشد.<ref>خوئی، ابوالقاسم، البیان، قم، چاپ حوزه علمیه، ۱۳۹۴ هـ. ق، ج۱، ص ۴۵.</ref>
بنابراین معجزه عبارتست از دلیل و برهان بر اثبات یک مقام الهی و امامان معصوم(ع) برای اثبات مقام الهی خود در مواردی که صلاح می‌دیدند از خود معجزاتی نشان می‌دادند.
بنابراین معجزه عبارتست از دلیل و برهان بر اثبات یک مقام الهی و امامان معصوم(ع) برای اثبات مقام الهی خود در مواردی که صلاح می‌دیدند از خود معجزاتی نشان می‌دادند.


=== معجزات امامان ===
=== معجزات امامان ===
==== امام علی (ع) ====
==== امام علی(ع) ====
از اصبغ بن نباته نقل شده است که روزی در محضر امیرالمؤمنین(ع) بودم، عده‌ای از اصحاب، از جمله ابوموسی اشعری، عبدالله بن مسعود، انیس بن مالک، ابوهریره و… وارد شدند، به آن حضرت گفتند: از معجزاتی که خداوند به شما اختصاص داده است نشان دهید. حضرت فرمود: شما چگونه هستید و این چه سؤالی است که شما کردید…، خداوند فرموده است: «اگر کسی بعد از حجت ایمان نیاورد به عذاب سخت گرفتار خواهد شد… سپس آنان گفتند: یا امیرالمؤمنین، ما به خدا و رسولش ایمان آوردیم و به او توکل می‌کنیم؛ و بعد حضرت فرمود: به نام خدا و برکات او با من برخیزید، ما با آن حضرت برخاستیم و درجایی بودیم که هیچگونه آبی در آنجا نبود، در همان حال ناگهان در برابر خود باغ سرسبزی که نهرهایی از آب در آن جاری بود را مشاهده کردیم. به امام(ع) عرض کردیم: یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم این نشانه امامت است و غیر آن را نیز به ما نشان دهید حضرت فرمود: این مرا کافی است و خداوند نیکو وکیل است…<ref>مجلسی، محمد باقر، بیروت، مؤسسه الوفاء، بحار، ج ۴۲، ص ۵۴،</ref>
از اصبغ بن نباته نقل شده است که روزی در محضر امیرالمؤمنین(ع) بودم، عده‌ای از اصحاب، از جمله ابوموسی اشعری، عبدالله بن مسعود، انیس بن مالک، ابوهریره و… وارد شدند، به آن حضرت گفتند: از معجزاتی که خداوند به شما اختصاص داده است نشان دهید. حضرت فرمود: شما چگونه هستید و این چه سؤالی است که شما کردید…، خداوند فرموده است: «اگر کسی بعد از حجت ایمان نیاورد به عذاب سخت گرفتار خواهد شد… سپس آنان گفتند: یا امیرالمؤمنین، ما به خدا و رسولش ایمان آوردیم و به او توکل می‌کنیم؛ و بعد حضرت فرمود: به نام خدا و برکات او با من برخیزید، ما با آن حضرت برخاستیم و درجایی بودیم که هیچگونه آبی در آنجا نبود، در همان حال ناگهان در برابر خود باغ سرسبزی که نهرهایی از آب در آن جاری بود را مشاهده کردیم. به امام(ع) عرض کردیم: یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم این نشانه امامت است و غیر آن را نیز به ما نشان دهید حضرت فرمود: این مرا کافی است و خداوند نیکو وکیل است…<ref>مجلسی، محمد باقر، بیروت، مؤسسه الوفاء، بحار، ج ۴۲، ص ۵۴،</ref>


==== امام باقر (ع) ====
==== امام باقر(ع) ====
از قطب راوندی نقل شده‌است که روزی ابوصلاح کنانی به خانه امام باقر(ع) می‌رود، در را کوبیده، کنیز و خدمتکار امام(ع) می‌آید. در این هنگام دست به سوی او برده و اهانتی می‌کند. در این زمان امام(ع) از خانه صدا می‌زند و می‌فهماند که دیوار خانه مانع از دید آن حضرت نمی‌گردد، سپس وارد خانه شده به حضرت می‌گوید: به خدا قسم این کار از روی بی اعتنایی و قصد اهانت نبود. بلکه می‌خواستم بر یقینم بیافزایم. امام(ع) فرمود: اگر گمان داری که این در و دیوار وسیله‌ای حائل بین من و شما می‌شود، پس فرق میان من و شما چه خواهد بود. بپرهیز که دیگر عملی اینگونه ناشایست به جا نیاوری.<ref>قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، انتشارات هجرت، ۱۳۷۱، ج ۲، ص ۱۹۹.</ref>
از قطب راوندی نقل شده‌است که روزی ابوصلاح کنانی به خانه امام باقر(ع) می‌رود، در را کوبیده، کنیز و خدمتکار امام(ع) می‌آید. در این هنگام دست به سوی او برده و اهانتی می‌کند. در این زمان امام(ع) از خانه صدا می‌زند و می‌فهماند که دیوار خانه مانع از دید آن حضرت نمی‌گردد، سپس وارد خانه شده به حضرت می‌گوید: به خدا قسم این کار از روی بی اعتنایی و قصد اهانت نبود. بلکه می‌خواستم بر یقینم بیافزایم. امام(ع) فرمود: اگر گمان داری که این در و دیوار وسیله‌ای حائل بین من و شما می‌شود، پس فرق میان من و شما چه خواهد بود. بپرهیز که دیگر عملی اینگونه ناشایست به جا نیاوری.<ref>قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، انتشارات هجرت، ۱۳۷۱، ج ۲، ص ۱۹۹.</ref>


خط ۳۴: خط ۳۴:
== برای مطالعهٔ بیشتر ==
== برای مطالعهٔ بیشتر ==
* بحار، مجلسی، ج ۲، انتشارات الوفاء.
* بحار، مجلسی، ج ۲، انتشارات الوفاء.
* زندگانی امام رضا (ع)، عماد زاده، انتشارات گنجینه.
* زندگانی امام رضا(ع)، عماد زاده، انتشارات گنجینه.


{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}

نسخهٔ ‏۶ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۷:۳۹

سؤال

آیا امامان(ع) برای اثبات مقام امامت، معجزه انجام داده‌اند؟


انجام معجزه دلیل و برهان است برای اثبات یک مقام الهی و امامان شیعه در مواردی که خود صلاح دیده‌اند با هدف اثبات مقام امامت خود برای برخی افراد معجزاتی انجام داده‌اند.

حقیقت معجزه

معجزه کاری است که بر خلاف قوانین طبیعت و با اتکاء به قدرت الهی انجام می‌گیرد و دارای دو علامت است:

  • از راه تعلیم و تعلّم حاصل نمی‌شود و نمی‌توان برای انجام آن آموزش دید.
  • مغلوب عامل دیگری واقع نمی‌گردد.[۱] مرحوم آیت الله خویی(ره) در این مورد می‌فرماید: معجزه عبارتست از دلیلی که برای اثبات مقامی ارائه می‌گردد. این مقام، چه مقام نبوت باشد یا امامت، دلیل بر صدق مدعا را معجزه می‌گویند که به عنایت الهی صادر شده باشد.[۲]

بنابراین معجزه عبارتست از دلیل و برهان بر اثبات یک مقام الهی و امامان معصوم(ع) برای اثبات مقام الهی خود در مواردی که صلاح می‌دیدند از خود معجزاتی نشان می‌دادند.

معجزات امامان

امام علی(ع)

از اصبغ بن نباته نقل شده است که روزی در محضر امیرالمؤمنین(ع) بودم، عده‌ای از اصحاب، از جمله ابوموسی اشعری، عبدالله بن مسعود، انیس بن مالک، ابوهریره و… وارد شدند، به آن حضرت گفتند: از معجزاتی که خداوند به شما اختصاص داده است نشان دهید. حضرت فرمود: شما چگونه هستید و این چه سؤالی است که شما کردید…، خداوند فرموده است: «اگر کسی بعد از حجت ایمان نیاورد به عذاب سخت گرفتار خواهد شد… سپس آنان گفتند: یا امیرالمؤمنین، ما به خدا و رسولش ایمان آوردیم و به او توکل می‌کنیم؛ و بعد حضرت فرمود: به نام خدا و برکات او با من برخیزید، ما با آن حضرت برخاستیم و درجایی بودیم که هیچگونه آبی در آنجا نبود، در همان حال ناگهان در برابر خود باغ سرسبزی که نهرهایی از آب در آن جاری بود را مشاهده کردیم. به امام(ع) عرض کردیم: یا امیرالمؤمنین، به خدا قسم این نشانه امامت است و غیر آن را نیز به ما نشان دهید حضرت فرمود: این مرا کافی است و خداوند نیکو وکیل است…[۳]

امام باقر(ع)

از قطب راوندی نقل شده‌است که روزی ابوصلاح کنانی به خانه امام باقر(ع) می‌رود، در را کوبیده، کنیز و خدمتکار امام(ع) می‌آید. در این هنگام دست به سوی او برده و اهانتی می‌کند. در این زمان امام(ع) از خانه صدا می‌زند و می‌فهماند که دیوار خانه مانع از دید آن حضرت نمی‌گردد، سپس وارد خانه شده به حضرت می‌گوید: به خدا قسم این کار از روی بی اعتنایی و قصد اهانت نبود. بلکه می‌خواستم بر یقینم بیافزایم. امام(ع) فرمود: اگر گمان داری که این در و دیوار وسیله‌ای حائل بین من و شما می‌شود، پس فرق میان من و شما چه خواهد بود. بپرهیز که دیگر عملی اینگونه ناشایست به جا نیاوری.[۴]

اهل‌بیت(ع) از مقام و جایگاه والایی برخوردار می‌باشند، در راستای اثبات حقانیت و جایگاه خود، علامت‌ها و معجزاتی را اظهار داشته‌اند، و حقایق پوشیده را آشکار نموده‌اند.



برای مطالعهٔ بیشتر

  • بحار، مجلسی، ج ۲، انتشارات الوفاء.
  • زندگانی امام رضا(ع)، عماد زاده، انتشارات گنجینه.


منابع

  1. مصباح یزدی، محمد تقی، راه و راهنماشناسی، دفتر انتشارات اسلامی، چ دوم، ۱۳۷۹، ص ۶۰.
  2. خوئی، ابوالقاسم، البیان، قم، چاپ حوزه علمیه، ۱۳۹۴ هـ. ق، ج۱، ص ۴۵.
  3. مجلسی، محمد باقر، بیروت، مؤسسه الوفاء، بحار، ج ۴۲، ص ۵۴،
  4. قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، انتشارات هجرت، ۱۳۷۱، ج ۲، ص ۱۹۹.