پیامدهای غفلت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش}}
{{ویرایش}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}پیامدهای غفلت از یاد خدا چیست؟{{پایان سوال}}
در بعضی اوقات خدا را فراموش می‌کنیم. مگر فراموش کردن خدا چه عیبی دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
یاد خداوند به زندگی انسان شور، صفا و شیرینی خاصی می‌بخشد؛ و به زندگی انسان معنا می‌بخشد. انسان بدون خدا، زندگی سخت و بی‌روحی را در دوران عمر خود تجربه می‌کند و زندگی او به جهنم تبدیل می‌شود.


انسان برای اینکه بتواند از لحظات زندگی خود لذت بیشتری ببرد، باید از یاد خداوند کمک و یاری بگیرد.<ref>اقتباس از: رجبی، محمود، انسانی‌شناسی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۲۱۱.</ref> چرا که زندگی بدون خدا، به جز سردرگمی و کلافگی ارمغان دیگری ندارد.
== دوری از خدا ==
انسان زمانی که خدا را یاد می‌کند و در تمام لحظات زندگی به یاد خداوند است، خدا را در کنار خود احساس می‌کند. در ضمن عبادت و یاد خداوند موجب نزدیکی و قرب انسان به خدا می‌شود. امّا زمانی که انسان خدا را فراموش می‌کند و نسبت به یاد او غافل می‌شود، رفته رفته از خدا دور می‌شود و زندگی او رنگ و بوی غیر خدایی می‌گیرد.<ref>اقتباس از: مصباح یزدی، محمد تقی، به سوی خود سازی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۲۶۷.</ref>


در زیر به بررسی تأثیرات فراموشی خداوند و غفلت از یاد او در زندگی انسان می‌پردازیم و امیدواریم پاسخ ارائه شده مورد استفاده واقع شود.
== ناامیدی هنگام سختی‌ها ==
انسان در فراز و نشیب زندگی خود با مشکلات و ناکامی‌های فراوانی رو برو می‌شود که به تنهایی و با اتکاء بر نیروهای درونی خود نمی‌تواند بر این مشکلات غلبه کند. انسانی که در زندگی خدا را فراموش کرده است، در برابر مشکلات خود را تنها می‌بیند و توان مقاومت در برابر آن را ندارد و پس از گذشت مدتی در برابر مشکلات زندگی به زانو در می‌آید.


== اثرات غفلت از یاد خداوند ==
سختی در زندگی: انسانی که در زندگی خود خدا را فراموش کرده است، تمام درهای زندگی به روی او بسته می‌شود و در کارهای او گره ایجاد می‌شود.<ref name=":0">مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۳، ص۳۲۷–۳۲۸.</ref>
۱. انسان در فراز و نشیب زندگی خود با مشکلات و ناکامی‌های فراوانی رو برو می‌شود که به تنهایی و با اتکاء بر نیروهای درونی خود نمی‌تواند بر این مشکلات غلبه کند. انسانی که در زندگی خدا را فراموش کرده است، در برابر مشکلات خود را تنها می‌بیند و توان مقاومت در برابر آن را ندارد و پس از گذشت مدتی در برابر مشکلات زندگی به زانو در می‌آید.
 
۲. نداشتن آرامش در زندگی: زندگی انسان در این دنیا همیشه با اضطراب‌ها و دلهره‌ها همراه است. انسان معمولاً در اثر عوامل گوناگون دچار نوعی اضطراب و دلهره می‌شود و همیشه نگران آینده است. انسان در سایه ارتباط با خدا می‌تواند در زندگی خود، آرامش پیدا کند.<ref>اقتباس از: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۰۸.</ref> قرآن کریم در این باره می‌فرمایند: تنها با یاد خداوند دل‌ها آرامش پیدا می‌کند.<ref>رعد:۲۹.</ref> انسانی که از خدا غافل شده است همیشه در زندگی خود دچار اضطراب و فشار روحی می‌باشد و از زندگی خود لذت نمی‌برد.
 
۳. تسلط شیطان بر انسان: در صورتی که انسان از یاد خدا غافل شود و رابطه انسان با خداوند ضعیف گردد، شیطان بر روح و جان انسان تسلط پیدا می‌کند.<ref>شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.</ref> و انسان را به هر طرف که میل دارد می‌کشاند و انسان در برابر فرمان شیطان تسلیم است. بر عکس چنانچه یاد و ذکر خداوند در زندگی انسان جاری باشد، انسان از زیر سلطه شیطان خارج می‌شود و در نتیجه، از آسودگی و انحراف مصون خواهد ماند.<ref>شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.</ref> خداوند در این باره می‌فرماید: شیطان بر کسانی که ایمان دارند و به پروردگارشان توکل می‌کنند، تسلطی ندارد.<ref>نمل: ۹۹.</ref>
 
# زندگی بی‌روح: از آنجا که زندگی انسان در سایه یاد خدا و ارتباط با او روح و معنا پیدا می‌کند، اگر انسان در زندگی خود خدا را فراموش کند، زندگی او صفا، شور و حرارت خود را از دست می‌دهد و به منجلابی که به جز بوی تعفن از آن بلند نمی‌شود، تبدیل می‌شود.
# به هم خوردن تعادل روحی انسان: همان‌طور که جسم انسان نیاز به غذا دارد و انسان باید نسبت به برطرف کردن نیازهای جسمانی خود اقدام کند وگرنه جسم او رفته رفته ضعیف می‌شود، روح و روان آدمی نیز نیاز به غذا دارد. بدون شک یکی از مهم‌ترین غذاهای روح انسان یاد و ذکر خدا می‌باشد. اگر انسان نسبت به غذای روح خود غافل شود و از برطرف کردن نیازهای روحی خود شانه خالی کند. تعادل روحی او به هم می‌خورد و در زندگی با مشکلات زیادی رو به رو می‌شود.
۶. دوری از خدا: انسان زمانی که خدا را یاد می‌کند و در تمام لحظات زندگی به یاد خداوند است، خدا را در کنار خود احساس می‌کند. در ضمن عبادت و یاد خداوند موجب نزدیکی و قرب انسان به خدا می‌شود. امّا زمانی که انسان خدا را فراموش می‌کند و نسبت به یاد او غافل می‌شود، رفته رفته از خدا دور می‌شود و زندگی او رنگ و بوی غیر خدایی می‌گیرد.<ref>اقتباس از: مصباح یزدی، محمد تقی، به سوی خود سازی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۲۶۷.</ref>
 
۷. سختی در زندگی: انسانی که در زندگی خود خدا را فراموش کرده است، تمام درهای زندگی به روی او بسته می‌شود و در کارهای او گره ایجاد می‌شود.<ref name=":0">مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۳، ص۳۲۷–۳۲۸.</ref>


اصولاً تنگی زندگی بیشتر به دلیل کمبودهای معنوی و نبود غنای روحی است و به دلیل عدم اطمینان به آینده و ترس از نابود شدن امکانات موجود، و وابستگی بیش از حد به جهان ماده، در زندگی انسان پدید می‌آید.<ref name=":0" />
اصولاً تنگی زندگی بیشتر به دلیل کمبودهای معنوی و نبود غنای روحی است و به دلیل عدم اطمینان به آینده و ترس از نابود شدن امکانات موجود، و وابستگی بیش از حد به جهان ماده، در زندگی انسان پدید می‌آید.<ref name=":0" />


۸. محروم ماندن از نعمت‌های خداوند: شکر گزاری انسان در برابر نعمت‌های خداوند موجب افزایش نعمت‌های الهی می‌شود. زمانی که انسان از یاد خداوند غافل می‌شود در واقع نیروها و استعدادهای خدادادی خود را در مسیری غیر از شکر گزاری خداوند صرف می‌کند و نشان می‌دهد که لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خداوند نیست، چرا که هرگاه انسان‌ها نعمت‌های خدا را درست و در مسیر بندگی الهی مصرف نکردند، عملاً ثابت می‌کنند که شایسته و لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خدا نیستند و همین امر موجب محروم ماندن انسان از نعمت‌های الهی می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۷۸.</ref>
== از دست دادن آرامش ==
 
زندگی انسان در این دنیا همیشه با اضطراب‌ها و دلهره‌ها همراه است. انسان معمولاً در اثر عوامل گوناگون دچار نوعی اضطراب و دلهره می‌شود و همیشه نگران آینده است. انسان در سایه ارتباط با خدا می‌تواند در زندگی خود، آرامش پیدا کند.<ref>اقتباس از: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۰۸.</ref> قرآن کریم در این باره می‌فرمایند: تنها با یاد خداوند دل‌ها آرامش پیدا می‌کند.<ref>رعد:۲۹.</ref> انسانی که از خدا غافل شده است همیشه در زندگی خود دچار اضطراب و فشار روحی می‌باشد و از زندگی خود لذت نمی‌برد.
به‌طور حتم با مطالعه موارد بالا علاقه‌مند شده‌اید که یاد خداوند در تمام لحظات زندگی شما جاری باشد در زیر نکاتی عملی و کاربردی برای غافل نشدن از یاد خداوند ذکر می‌کنیم که امیدواریم با به کارگیری این موارد بتوانید در راه بندگی خداوند و کمال انسانی گام بردارید:
 
# به یاد داشته باشید که خداوند همیشه و در همه حال آگاه به احوال انسان می‌باشد و به قول معروف عالم محضر خداست.
# در مراسمات مذهبی مانند: سخنرانی، جلسات قرآن، عزاداری ماه محرم و… شرکت فعال داشته باشید.
# سعی کنید نمازهای خود را به جماعت به جا آورید.
# سعی کنید دوستان خود را از میان افراد متدین و شایسته انتخاب کنید، چرا که تأثیر دوست در زندگی انسان بسیار عمیق است، به گونه ای که ارتباط با افراد فاسد، انسان را در سراشیبی سقوط و در معرض انحراف قرار می‌دهد، پس در انتخاب دوست کمال دقت را داشته باشید.
۵. در طول روز به مدت ۵ دقیقه قرآن قرائت کنید و در مورد آیات آن تفکر کنید.
 
۶. سعی کنید لذت یاد خداوند را در زندگی خود تجربه کنید و آن را با تمام وجود بچشید. برای این کار:
 
ـ واجبات الهی را انجام دهید.
 
ـ سعی کنید از گناهان پرهیز کنید.
 
آیات و روایاتی که در مورد یاد خداوند وجود دارد را یک کاغذ با خط زیبا بنویسید و آن در محلی که جلو چشمان شما قرار دارد، نصب کنید و هر روز خود را با این جملات آغاز کنید.
 
<span></span>
{{مطالعه بیشتر}}
 
== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
۱ـ تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ج۱۳، ص۳۲۷، ذیل آیه، ۱۲۴، سوره طه، ج۱۰، ص۲۰۸، ذیل آیه ۲۹ سوره رعد.


۲ـ تفسیر نماز، محسن قرائتی.
== تسلط شیطان بر انسان ==
در صورتی که انسان از یاد خدا غافل شود و رابطه انسان با خداوند ضعیف گردد، شیطان بر روح و جان انسان تسلط پیدا می‌کند.<ref>شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.</ref> و انسان را به هر طرف که میل دارد می‌کشاند و انسان در برابر فرمان شیطان تسلیم است. بر عکس چنانچه یاد و ذکر خداوند در زندگی انسان جاری باشد، انسان از زیر سلطه شیطان خارج می‌شود و در نتیجه، از آسودگی و انحراف مصون خواهد ماند.<ref>شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.</ref> خداوند در این باره می‌فرماید: شیطان بر کسانی که ایمان دارند و به پروردگارشان توکل می‌کنند، تسلطی ندارد.<ref>نمل: ۹۹.</ref>


<span></span>
== محروم شدن از نعمت‌ها ==
شکر گزاری انسان در برابر نعمت‌های خداوند موجب افزایش نعمت‌های الهی می‌شود. زمانی که انسان از یاد خداوند غافل می‌شود در واقع نیروها و استعدادهای خدادادی خود را در مسیری غیر از شکر گزاری خداوند صرف می‌کند و نشان می‌دهد که لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خداوند نیست، چرا که هرگاه انسان‌ها نعمت‌های خدا را درست و در مسیر بندگی الهی مصرف نکردند، عملاً ثابت می‌کنند که شایسته و لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خدا نیستند و همین امر موجب محروم ماندن انسان از نعمت‌های الهی می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۷۸.</ref><span></span>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۷ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۵۸

سؤال
پیامدهای غفلت از یاد خدا چیست؟


دوری از خدا

انسان زمانی که خدا را یاد می‌کند و در تمام لحظات زندگی به یاد خداوند است، خدا را در کنار خود احساس می‌کند. در ضمن عبادت و یاد خداوند موجب نزدیکی و قرب انسان به خدا می‌شود. امّا زمانی که انسان خدا را فراموش می‌کند و نسبت به یاد او غافل می‌شود، رفته رفته از خدا دور می‌شود و زندگی او رنگ و بوی غیر خدایی می‌گیرد.[۱]

ناامیدی هنگام سختی‌ها

انسان در فراز و نشیب زندگی خود با مشکلات و ناکامی‌های فراوانی رو برو می‌شود که به تنهایی و با اتکاء بر نیروهای درونی خود نمی‌تواند بر این مشکلات غلبه کند. انسانی که در زندگی خدا را فراموش کرده است، در برابر مشکلات خود را تنها می‌بیند و توان مقاومت در برابر آن را ندارد و پس از گذشت مدتی در برابر مشکلات زندگی به زانو در می‌آید.

سختی در زندگی: انسانی که در زندگی خود خدا را فراموش کرده است، تمام درهای زندگی به روی او بسته می‌شود و در کارهای او گره ایجاد می‌شود.[۲]

اصولاً تنگی زندگی بیشتر به دلیل کمبودهای معنوی و نبود غنای روحی است و به دلیل عدم اطمینان به آینده و ترس از نابود شدن امکانات موجود، و وابستگی بیش از حد به جهان ماده، در زندگی انسان پدید می‌آید.[۲]

از دست دادن آرامش

زندگی انسان در این دنیا همیشه با اضطراب‌ها و دلهره‌ها همراه است. انسان معمولاً در اثر عوامل گوناگون دچار نوعی اضطراب و دلهره می‌شود و همیشه نگران آینده است. انسان در سایه ارتباط با خدا می‌تواند در زندگی خود، آرامش پیدا کند.[۳] قرآن کریم در این باره می‌فرمایند: تنها با یاد خداوند دل‌ها آرامش پیدا می‌کند.[۴] انسانی که از خدا غافل شده است همیشه در زندگی خود دچار اضطراب و فشار روحی می‌باشد و از زندگی خود لذت نمی‌برد.

تسلط شیطان بر انسان

در صورتی که انسان از یاد خدا غافل شود و رابطه انسان با خداوند ضعیف گردد، شیطان بر روح و جان انسان تسلط پیدا می‌کند.[۵] و انسان را به هر طرف که میل دارد می‌کشاند و انسان در برابر فرمان شیطان تسلیم است. بر عکس چنانچه یاد و ذکر خداوند در زندگی انسان جاری باشد، انسان از زیر سلطه شیطان خارج می‌شود و در نتیجه، از آسودگی و انحراف مصون خواهد ماند.[۶] خداوند در این باره می‌فرماید: شیطان بر کسانی که ایمان دارند و به پروردگارشان توکل می‌کنند، تسلطی ندارد.[۷]

محروم شدن از نعمت‌ها

شکر گزاری انسان در برابر نعمت‌های خداوند موجب افزایش نعمت‌های الهی می‌شود. زمانی که انسان از یاد خداوند غافل می‌شود در واقع نیروها و استعدادهای خدادادی خود را در مسیری غیر از شکر گزاری خداوند صرف می‌کند و نشان می‌دهد که لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خداوند نیست، چرا که هرگاه انسان‌ها نعمت‌های خدا را درست و در مسیر بندگی الهی مصرف نکردند، عملاً ثابت می‌کنند که شایسته و لایق نعمت‌های بیشتری از جانب خدا نیستند و همین امر موجب محروم ماندن انسان از نعمت‌های الهی می‌شود.[۸]

منابع

  1. اقتباس از: مصباح یزدی، محمد تقی، به سوی خود سازی، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۲۶۷.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۳، ص۳۲۷–۳۲۸.
  3. اقتباس از: مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۰۸.
  4. رعد:۲۹.
  5. شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.
  6. شجاعی، محمد صادق، توکل به خدا، قم، انتشارات مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ص۸۷.
  7. نمل: ۹۹.
  8. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیستم، ج۱۰، ص۲۷۸.