سوره‌های مسبحات: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (بارگزاری اولیه) |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (تکمیل و بارگزاری) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
سوره‌های مسبّحات را نام ببرید. | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
«مسبّحات» از ماده ي «سبح» است و «سبح» در لغت به معناي حمد، ستايش، تقديس، پاك و منزه دانستن است. <ref>سياح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوين (فرهنگ سياح)، تهران، انتشارات اسلام،۱۳۷۱، ماده سبح.</ref> سوره‌هایی که با الفاظی از ماده «سبح» آغاز شده باشند، و ابتدای این سور با حمد و تسبیح الهی آغاز می‌شود، سوره‌های مسبّحات نامیده می‌شود. سوره‌های [[سوره اسراء|اسراء]]، [[سوره حدید|حدید]]، [[سوره حشر|حشر]]، [[سوره صف|صف]]، [[سوره جمعه|جمعه]]، [[سوره تغابن|تغابن]] و [[سوره اعلی|اعلی]]، هفت سوره مسبّحات می‌باشند. نام گذاری این سوره‌ها به نام مسبحات، توسط [[پيامبر(ص)]] صورت گرفته است.<ref>رازي، ابوالفتوح، تفسير روض الجنان و روح الجنان، ج۱۹، ص۱.</ref> | |||
آیه ابتدایی این سوره‌ها عبارتند از: | |||
*'''سوره اسراء''': {{قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الحرام...|ترجمه=پاک و منزه است خدایی که در شبی بنده خود را از مسجد حرام ...}} | |||
*'''سوره حدید''': {{قرآن|سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ...|ترجمه=آنچه در آسمان ها و زمین است، خدا را تسبیح می‌کنند ...}} | |||
*'''سوره حشر''': {{قرآن|سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ|ترجمه=آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، خدا را تسبیح می کنند}} | |||
*'''سوره صف''': {{قرآن|سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ|ترجمه=آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه تسبیح خدا می‌گویند}} | |||
*'''سوره جمعه''': {{قرآن|يُسَبِّـحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ|ترجمه=آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند}} | |||
*'''سوره تغابن''': {{قرآن|يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ|ترجمه=آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند}} | |||
*'''سوره اعلی''': {{قرآن|سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى|ترجمه=منزّه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را!}} | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
| خط ۲۵: | خط ۳۴: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = - | ||
| تیترها = | | تیترها = - | ||
| ویرایش = | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = ب | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۴۵
سؤال
سوره‌های مسبّحات را نام ببرید.
«مسبّحات» از ماده ي «سبح» است و «سبح» در لغت به معناي حمد، ستايش، تقديس، پاك و منزه دانستن است. [۱] سوره‌هایی که با الفاظی از ماده «سبح» آغاز شده باشند، و ابتدای این سور با حمد و تسبیح الهی آغاز می‌شود، سوره‌های مسبّحات نامیده می‌شود. سوره‌های اسراء، حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن و اعلی، هفت سوره مسبّحات می‌باشند. نام گذاری این سوره‌ها به نام مسبحات، توسط پيامبر(ص) صورت گرفته است.[۲]
آیه ابتدایی این سوره‌ها عبارتند از:
- سوره اسراء: ﴿سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَىٰ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الحرام...؛ پاک و منزه است خدایی که در شبی بنده خود را از مسجد حرام ...﴾
- سوره حدید: ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ...؛ آنچه در آسمان ها و زمین است، خدا را تسبیح می‌کنند ...﴾
- سوره حشر: ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، خدا را تسبیح می کنند﴾
- سوره صف: ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِي الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه تسبیح خدا می‌گویند﴾
- سوره جمعه: ﴿يُسَبِّـحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند﴾
- سوره تغابن: ﴿يُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند﴾
- سوره اعلی: ﴿سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى؛ منزّه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را!﴾
مطالعه بيشتر
۱. مکارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج۲۳.
۲. طباطبايي، علامه محمد حسين، ترجمه تفسير الميزان، مترجم، سيد محمد باقر همداني، ج۶.
۳. قرشي، سيد علي اکبر، تفسير احسن الحديث، ج۱۱.