پرش به محتوا

تفاوت بین عذاب عظیم و عذاب الیم: تفاوت میان نسخه‌ها

Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
اصلاح ارقام
خط ۶: خط ۶:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}


عذاب اسم مصدر بر وزن نکال به معنی کیفر است.
«أليم» از ریشه «الم» به معناي درد، بیماری، شدت درد و دردناک است.
<ref>فراهيدى، خليل بن احمد، كتاب العين، قم، نشر هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۸، ص۳۴۸.</ref>
<ref>ابن فارس، احمد بن فارس، معجم مقاييس اللغه، قم، مكتب الاعلام الاسلامي، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۲۶.</ref>
«الیم» صفت مشبهه و کنایه از دوام کیفر است، زیرا اجرای کیفر بر [[خصوصیات اهل جهنم در قرآن|اهل جهنم]] نشانه قهر آفریدگار است و کمال قهر به دوام و سختی آن می‌باشد. یا این که صیغه مبالغه به معنی مبالغه در عذاب است.
<ref>حسینی همدانی، محمد، تفسیر انوار درخشان، تهران، کتاب فروشی لطفی، سال ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۴۵.</ref>
«الیم» دردی است که مخالف میل و خواسته انسان باشد.
<ref>ازدى، عبدالله بن محمد، كتاب الماء، تهران، دانشگاه علوم پزشكي ايران-موسسه مطالعات تاريخ پزشكي، طب اسلامي و مكمل، چاپ اول، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۶۷.</ref>
<ref>طیب،عبد الحسین، اطیب البیان، تهران، انتشارات اسلام، چاپ سوم، سال ۱۳۶۶ش، ج۱، ص۳۶۹.</ref>
واژه الیم با مشتقاتش هفتاد و پنج مرتبه در قرآن آمده که بیش از شصت بار وصف براي عذاب قرار گرفته است. وصف بر عذاب: بیماردلانِ تکذیب‌کننده نشانه‌های الهی؛<ref>سوره بقره، آیه۱۰.</ref> کافران؛<ref>سوره بقره، آیه۱۰۴. سوره آل عمران، آیه۹۱. سوره نساء، آیه ۱۸. آیه۱۶۱. سوره مائده، آیه۳۶. سوره توبه، آیه۳. و ... .</ref> کتمان کنندگان حقیقت؛<ref>سوره بقره، آیه۱۷۴.</ref> تجاوز از حدود الهی؛<ref>سوره بقره، آیه۱۷۸. سوره مائده، آیه۹۴.</ref> کفر به آیات خدا و کشتن پیامبران الهی؛<ref>سوره آل عمران، آیه۲۱.</ref> خیانت کنندگان بر عهد و پیمان؛<ref>سوره آل عمران، آیه۷۷. سوره اعراف، آیه۷۳.</ref> دلگرم‌شدگان بر دنیا و دنیازدگان؛<ref>سوره آل عمران، آیه۱۸۸. سوره توبه، آیه۳۴. آیه۳۹.</ref> منافقان؛<ref>سوره نساء، آیه۱۳۸.</ref> انکارکنندگان معجزه‌های پیامبران؛<ref>سوره انعام، آیه۷۰. سوره انفال، آیه۳۲. سوره یونس، آیه۹۷.</ref> آذار دهندگان رسول خدا؛<ref>سوره توبه، آیه۶۱.</ref> مسخره‌کنندگان<ref>سوره توبه، آیه۷۹.</ref> و ... .<ref>سوره هود، آیه۴۸. سوره نحل، آیه۶۳. سوره حج، آیه۲۵. سوره نور، آیه۱۹. سوره نور، آیه۶۳. و ... .</ref>
 


الیم صفت مشبهه توصیف ذاتی کیفر و کنایه از دوام آن است، زیرا اجراء کیفر بر [[خصوصیات اهل جهنم در قرآن|اهل جهنم]] نشانه قهر آفریدگار است و کمال قهر به دوام و سختی آن می‌باشد. یا این که صیغه مبالغه به معنی مبالغه در عذاب است.<ref>حسینی همدانی، سید محمد، تفسیر انوار درخشان، تهران، ناشر: کتاب فروشی لطفی، سال ۱۳۸۰هـ، ج۱، ص۴۵.</ref> به عبارت دیگر: (الیم) به معنای مولِم است، مانند نذیر به معنای منذر، و بدیع به معنای مبدع و الم به معنای درد است که در اثر مرض و بیماری به انسان عارض می‌شود، و مقابل لذت است. و لذت حالتی است که موافق میل و خواسته انسان باشد، چنانچه الم حالتی است که مخالف آن باشد.<ref>سید عبد الحسین طیب، اطیب البیان، تهران، ناشر: انتشارات اسلام، چاپ سوم، سال ۱۳۶۶ش، ج۱، ص۳۶۹.</ref> و مجموعاً ۸۰ بار لفظ الیم در قرآن آمده است. مترجمان بیشتر الیم را دردناک معنا کرده‌اند.


عظیم بودن عذاب به معنای بزرگ بودن عذاب است. عظیم صفت مشبه و به معنای بزرگ آمده است.
عظیم بودن عذاب به معنای بزرگ بودن عذاب است. عظیم صفت مشبه و به معنای بزرگ آمده است.

نسخهٔ ‏۷ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۵۲

سؤال

فرق ﴿عَذَابٌ عَظِيمٌ و ﴿عَذَابٌ أَلِيمٌ چیست؟


«أليم» از ریشه «الم» به معناي درد، بیماری، شدت درد و دردناک است. [۱] [۲] «الیم» صفت مشبهه و کنایه از دوام کیفر است، زیرا اجرای کیفر بر اهل جهنم نشانه قهر آفریدگار است و کمال قهر به دوام و سختی آن می‌باشد. یا این که صیغه مبالغه به معنی مبالغه در عذاب است. [۳] «الیم» دردی است که مخالف میل و خواسته انسان باشد. [۴] [۵] واژه الیم با مشتقاتش هفتاد و پنج مرتبه در قرآن آمده که بیش از شصت بار وصف براي عذاب قرار گرفته است. وصف بر عذاب: بیماردلانِ تکذیب‌کننده نشانه‌های الهی؛[۶] کافران؛[۷] کتمان کنندگان حقیقت؛[۸] تجاوز از حدود الهی؛[۹] کفر به آیات خدا و کشتن پیامبران الهی؛[۱۰] خیانت کنندگان بر عهد و پیمان؛[۱۱] دلگرم‌شدگان بر دنیا و دنیازدگان؛[۱۲] منافقان؛[۱۳] انکارکنندگان معجزه‌های پیامبران؛[۱۴] آذار دهندگان رسول خدا؛[۱۵] مسخره‌کنندگان[۱۶] و ... .[۱۷]


عظیم بودن عذاب به معنای بزرگ بودن عذاب است. عظیم صفت مشبه و به معنای بزرگ آمده است.


منابع

  1. فراهيدى، خليل بن احمد، كتاب العين، قم، نشر هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۸، ص۳۴۸.
  2. ابن فارس، احمد بن فارس، معجم مقاييس اللغه، قم، مكتب الاعلام الاسلامي، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۲۶.
  3. حسینی همدانی، محمد، تفسیر انوار درخشان، تهران، کتاب فروشی لطفی، سال ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۴۵.
  4. ازدى، عبدالله بن محمد، كتاب الماء، تهران، دانشگاه علوم پزشكي ايران-موسسه مطالعات تاريخ پزشكي، طب اسلامي و مكمل، چاپ اول، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۶۷.
  5. طیب،عبد الحسین، اطیب البیان، تهران، انتشارات اسلام، چاپ سوم، سال ۱۳۶۶ش، ج۱، ص۳۶۹.
  6. سوره بقره، آیه۱۰.
  7. سوره بقره، آیه۱۰۴. سوره آل عمران، آیه۹۱. سوره نساء، آیه ۱۸. آیه۱۶۱. سوره مائده، آیه۳۶. سوره توبه، آیه۳. و ... .
  8. سوره بقره، آیه۱۷۴.
  9. سوره بقره، آیه۱۷۸. سوره مائده، آیه۹۴.
  10. سوره آل عمران، آیه۲۱.
  11. سوره آل عمران، آیه۷۷. سوره اعراف، آیه۷۳.
  12. سوره آل عمران، آیه۱۸۸. سوره توبه، آیه۳۴. آیه۳۹.
  13. سوره نساء، آیه۱۳۸.
  14. سوره انعام، آیه۷۰. سوره انفال، آیه۳۲. سوره یونس، آیه۹۷.
  15. سوره توبه، آیه۶۱.
  16. سوره توبه، آیه۷۹.
  17. سوره هود، آیه۴۸. سوره نحل، آیه۶۳. سوره حج، آیه۲۵. سوره نور، آیه۱۹. سوره نور، آیه۶۳. و ... .