باطل‌کردن سحر به روش شیخ بهایی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
سحر و جادو از دیرباز در فرهنگ‌های مختلف وجود داشته و همواره موضوعی بحث‌برانگیز بوده است. [[شیخ بهایی]]، یکی از شخصیت‌های برجسته علمی و از متفکران [[اسلامی]] [[ایران کشور امام زمان(ع)|ایران]] در قرن دهم هجری در [[دوره صفوی]] است، که در مسائل مختلف از جمله [[علوم غریبه]] و باطل کردن سحر و طلسم نیز آثار زیادی دارد و به موضوع باطل‌کردن سحر نیز پرداخته است و روش‌های مختلفی برای باطل کردن سحر و طلسم‌ها پیشنهاد کرده است. | سحر و جادو از دیرباز در فرهنگ‌های مختلف وجود داشته و همواره موضوعی بحث‌برانگیز بوده است. [[شیخ بهایی]]، یکی از شخصیت‌های برجسته علمی و از متفکران [[اسلامی]] [[ایران کشور امام زمان(ع)|ایران]] در قرن دهم هجری در [[دوره صفوی]] است، که در مسائل مختلف از جمله [[علوم غریبه]] و باطل کردن سحر و طلسم نیز آثار زیادی دارد و به موضوع باطل‌کردن سحر نیز پرداخته است و روش‌های مختلفی برای باطل کردن سحر و طلسم‌ها پیشنهاد کرده است. | ||
شیخ بهائی برای باطل کردن سحر تأکید زیادی بر استفاده از قرآن، | شیخ بهائی برای باطل کردن سحر تأکید زیادی بر استفاده از قرآن، اذکار و تقویت [[ایمان از روی ترس|ایمان]] به خداوند داشته است. او بیشتر به حل مشکلات از طریق دعا، استغاثه به [[خدا]] و ارتقاء وضعیت روحی افراد تأکید می‌کرد. | ||
== سحر و جادو == | |||
{{اصلی|سحر و جادو}} | {{اصلی|سحر و جادو}} | ||
سحر در لغت به | سحر در لغت به معنای [[خدعه]] و [[نیرنگ]]، چشم‌بندی، برگرداندن چیزی از مسیر درست آن و هر چیزی که منشأ و سبب آن دقیق و لطیف باشد، آمده است. سحر تبدیل چیزی از حقیقت خود به غیر آن است و به عمل ساحر از این جهت که باطل را به صورت حق نشان می‌دهد و چیزی را در خیال افراد، خلاف حقیقت آن نمایان می‌سازد، سحر گفته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=العین|نام=خلیل بن احمد|نام خانوادگی=فراهیدی|جلد=3|صفحه=135|فصل=واژه سحر}}</ref> <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=محمد بن مکرم، لسان العرب|نام=محمد بن مکرم|نام خانوادگی=ابن منظور|جلد=4|صفحه=348|فصل=واژه سحر}}</ref> <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مفردات راغب|نام=حسین بن محمد|نام خانوادگی=راغب اصفهانی|جلد=1|صفحه=ر400|فصل=سحر}}</ref> | ||
== شیخ بهایی == | |||
محمد بن عزّالدین حسین (۹۵۳ق ـ۱۰۳۱ق) متخلص به بهائی و معروف به شیخ بهائی و بهاءالدین عاملی، فقیه، محدث، حکیم و ریاضیدان شیعه عصر صفوی بود. شیخ بهائی بیش از ۱۰۰ کتاب در زمینه‌های مختلف تألیف کرده است و در ۱۷ محرم سال ۹۵۳ق در بعلبک به دنیا آمد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=وقایع الایام|سال=|نام خانوادگی=قمی|صفحه=۲۴۲|نام=عباس}}</ref> | محمد بن عزّالدین حسین (۹۵۳ق ـ۱۰۳۱ق) متخلص به بهائی و معروف به شیخ بهائی و بهاءالدین عاملی، فقیه، محدث، حکیم و ریاضیدان شیعه عصر صفوی بود. شیخ بهائی بیش از ۱۰۰ کتاب در زمینه‌های مختلف تألیف کرده است و در ۱۷ محرم سال ۹۵۳ق در بعلبک به دنیا آمد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=وقایع الایام|سال=|نام خانوادگی=قمی|صفحه=۲۴۲|نام=عباس}}</ref> | ||
== روش‌های باطل‌کردن سحر == | == روش‌های باطل‌کردن سحر == | ||
# شیخ بهایی برای ابطال سحر عملی را به [[شاه عباس صفوی]] آموخته است، این دعا را بر کف دست راست با خاک [[کربلا]] که مخلوط با آب نیسان شده باشد، بنویسد:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کلم الطیب|نام=سید عبد الحسین|نام خانوادگی=طیب|صفحه=80-82|سال=1363}}</ref>{{متن عربی|بسم الله الرحمن الرحیم یا من ازل السحر باعجاز موسی علیه السلام لما القی عصاه فاذا هی ثعبان مبین اَزِل عَمَّن قَصَدتُهُ سِحرَ السَّحَرَةِ و کَیدَ الفَجَرَة إنّک علی کُلِّ شئٍ قدیر}} | |||
# شیخ بهایی برای ابطال سحر عملی را به [[شاه عباس صفوی]] آموخته است، این دعا را بر کف دست راست با خاک [[کربلا]] که مخلوط با آب نیسان شده | # هفتاد مرتبه این آیه را بر کاسه ای که آب پاک دارد بخوانند و به گوشه‌های محل کسب و جلوی منزل مسکونی بپاشند:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سرالمستتر|صفحه=۴۴|نام=سقازاده واعظ|نام خانوادگی=شهیر}}</ref>{{قرآن بزرگ|يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ | ||
# | |||
| سوره = الرحمن | | سوره = الرحمن | ||
| آیه = ۳۳ | | آیه = ۳۳ | ||
| خط ۵۰: | خط ۴۴: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
نسخهٔ ۶ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۱۱
سؤال
روش شیخ بهائی برای باطل کردن سحر و طلسم چیست؟
درگاه‌ها
درگاه‌ها
سحر و جادو از دیرباز در فرهنگ‌های مختلف وجود داشته و همواره موضوعی بحث‌برانگیز بوده است. شیخ بهایی، یکی از شخصیت‌های برجسته علمی و از متفکران اسلامی ایران در قرن دهم هجری در دوره صفوی است، که در مسائل مختلف از جمله علوم غریبه و باطل کردن سحر و طلسم نیز آثار زیادی دارد و به موضوع باطل‌کردن سحر نیز پرداخته است و روش‌های مختلفی برای باطل کردن سحر و طلسم‌ها پیشنهاد کرده است.
شیخ بهائی برای باطل کردن سحر تأکید زیادی بر استفاده از قرآن، اذکار و تقویت ایمان به خداوند داشته است. او بیشتر به حل مشکلات از طریق دعا، استغاثه به خدا و ارتقاء وضعیت روحی افراد تأکید می‌کرد.
سحر و جادو
سحر در لغت به معنای خدعه و نیرنگ، چشم‌بندی، برگرداندن چیزی از مسیر درست آن و هر چیزی که منشأ و سبب آن دقیق و لطیف باشد، آمده است. سحر تبدیل چیزی از حقیقت خود به غیر آن است و به عمل ساحر از این جهت که باطل را به صورت حق نشان می‌دهد و چیزی را در خیال افراد، خلاف حقیقت آن نمایان می‌سازد، سحر گفته‌اند.[۱] [۲] [۳]
شیخ بهایی
محمد بن عزّالدین حسین (۹۵۳ق ـ۱۰۳۱ق) متخلص به بهائی و معروف به شیخ بهائی و بهاءالدین عاملی، فقیه، محدث، حکیم و ریاضیدان شیعه عصر صفوی بود. شیخ بهائی بیش از ۱۰۰ کتاب در زمینه‌های مختلف تألیف کرده است و در ۱۷ محرم سال ۹۵۳ق در بعلبک به دنیا آمد.[۴]
روش‌های باطل‌کردن سحر
- شیخ بهایی برای ابطال سحر عملی را به شاه عباس صفوی آموخته است، این دعا را بر کف دست راست با خاک کربلا که مخلوط با آب نیسان شده باشد، بنویسد:[۵]«بسم الله الرحمن الرحیم یا من ازل السحر باعجاز موسی علیه السلام لما القی عصاه فاذا هی ثعبان مبین اَزِل عَمَّن قَصَدتُهُ سِحرَ السَّحَرَةِ و کَیدَ الفَجَرَة إنّک علی کُلِّ شئٍ قدیر»
- هفتاد مرتبه این آیه را بر کاسه ای که آب پاک دارد بخوانند و به گوشه‌های محل کسب و جلوی منزل مسکونی بپاشند:[۶]
﴿ يَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ فَانْفُذُوا ۚ لَا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطَانٍ الرحمن:۳۳
﴾ جستارهای وابسته
منابع
- ↑ فراهیدی، خلیل بن احمد. «واژه سحر». العین. ج۳. ص۱۳۵.
- ↑ ابن منظور، محمد بن مکرم. «واژه سحر». محمد بن مکرم، لسان العرب. ج۴. ص۳۴۸.
- ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد. «سحر». مفردات راغب. ج۱. صر۴۰۰.
- ↑ قمی، عباس. وقایع الایام. ص۲۴۲.
- ↑ طیب، سید عبد الحسین (۱۳۶۳). کلم الطیب. ص۸۰-۸۲.
- ↑ شهیر، سقازاده واعظ. سرالمستتر. ص۴۴.