بشارت عذاب الهی به منافقان: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ر. ک. ' به 'نگاه کنید به ')
خط ۱۱: خط ۱۱:


* کلمه «بشارت» در اصل از «بشر» به معنای صورت گرفته شده و غم آلود است و معنای وسیعی دارد و هرگونه خبری که در صورت انسان اثر بگذارد و او را مسرور یا غم آلود کند، را شامل می‌شود.
* کلمه «بشارت» در اصل از «بشر» به معنای صورت گرفته شده و غم آلود است و معنای وسیعی دارد و هرگونه خبری که در صورت انسان اثر بگذارد و او را مسرور یا غم آلود کند، را شامل می‌شود.
* تعبیر به بشارت در موردی که سخن از عذاب الیم است به عنوان استهزاء و تمسخر نسبت به افکار پوچ و بی‌اساس [[منافقان]] است. این بخاطر آن است که منافقان مؤمنان را مسخره می‌کردند.<ref>ر. ک. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ ش، ج۴، ص۱۶۹؛ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، داراحیاء التراث العربی، الطبعه الثانیه، بی تا، ج۳، ص۱۹۲.</ref>
* تعبیر به بشارت در موردی که سخن از عذاب الیم است به عنوان استهزاء و تمسخر نسبت به افکار پوچ و بی‌اساس [[منافقان]] است. این بخاطر آن است که منافقان مؤمنان را مسخره می‌کردند.<ref>نگاه کنید به مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ ش، ج۴، ص۱۶۹؛ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، داراحیاء التراث العربی، الطبعه الثانیه، بی تا، ج۳، ص۱۹۲.</ref>


== مطالعه بیشتر ==
== مطالعه بیشتر ==

نسخهٔ ‏۱۹ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۹

سؤال

قرآن کریم در سوره نساء، آیه ۱۳۸، منافقین را به عذابی دردناک بشارت می‌دهد در حالی که بشارت معمولاً درباره کارهای نیک صدق می‌کند، چرا در آیه یاد شده نسبت به عذاب دردناک، تعبیر به «بشارت» شده است؟

خداوند در سوره نساء به منافقان بشارت به عذاب داده است: ﴿بَشِّرِ الْمُنَافِقِینَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا؛ منافقان را بشارت ده که برای آنان عذاب سخت خواهد بود.(نساء:۱۳۸) مفسران در معنای آیه احتمال‌هایی را ذکر کرده‌اند:

  • کلمه «بشارت» در اصل از «بشر» به معنای صورت گرفته شده و غم آلود است و معنای وسیعی دارد و هرگونه خبری که در صورت انسان اثر بگذارد و او را مسرور یا غم آلود کند، را شامل می‌شود.
  • تعبیر به بشارت در موردی که سخن از عذاب الیم است به عنوان استهزاء و تمسخر نسبت به افکار پوچ و بی‌اساس منافقان است. این بخاطر آن است که منافقان مؤمنان را مسخره می‌کردند.[۱]

مطالعه بیشتر

  • المیزان فی تفسیر القرآن، تألیف علامه سید محمدحسین طباطبائی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ سوم، ۱۳۹۷ق، ج۵، ص۱۱.
  • مجمع البیان فی تفسیر القرآن، فضل بن علی طبرسی، ج۳، ص۱۹۲.

منابع

  1. نگاه کنید به مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالکتب، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ ش، ج۴، ص۱۶۹؛ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، داراحیاء التراث العربی، الطبعه الثانیه، بی تا، ج۳، ص۱۹۲.