راه‌های ترک غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{سوال}}
{{سوال}}
راه‌های ترک غیبت چیست؟{{پایان سوال}}
راه‌های ترک غیبت چیست؟{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}برای ترک غیبت، توجه به [[پیامدهای غیبت]] و از میان برداشتن عوامل آن ضروری است. ایجاد رفتارهای جایگزین مانند سرگرمی‌های جمعیِ حلال نیز، در ترک غیبت تأثیرگذار است.
 
یاد همیشگی خدا و درخواست کمک از او برای ترک همه [[رذائل اخلاقی]] از جمله غیبت، لازم است.


== توجه به پیامدها و زمینه‌های غیبت ==
== توجه به پیامدها و زمینه‌های غیبت ==

نسخهٔ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۳۹

سؤال
راه‌های ترک غیبت چیست؟

برای ترک غیبت، توجه به پیامدهای غیبت و از میان برداشتن عوامل آن ضروری است. ایجاد رفتارهای جایگزین مانند سرگرمی‌های جمعیِ حلال نیز، در ترک غیبت تأثیرگذار است.

یاد همیشگی خدا و درخواست کمک از او برای ترک همه رذائل اخلاقی از جمله غیبت، لازم است.

توجه به پیامدها و زمینه‌های غیبت

بسیاری از گناهان ناشی از نادانی و غفلت است. اولین مرحله برای ترک یک عادت، توجه به پیامدهای دنیوی، اخروی، فردی و اجتماعی آن است. وقتی انسان یقین کند که غیبت از نظر شرعی حرام و جزء گناهان کبیره است و آثار روانی منفی به دنبال دارد، برای ترک آن بهتر تصمیم می‌گیرد. مطالعه کتاب‌های اخلاقی و روان شناختی مربوط به غیبت، در شناخت پیامدها غیبت و ترک آن تأثیرگذار است.

شناخت عوامل و زمینه‌هایی که فرد را به غیبت دچار می‌کند نیز، در از بین بردن ریشه‌های آن و در نتیجه از بین بردن غیبت مؤثر است.

ایجاد رفتارهای جایگزین

یکی از علت‌های غیبت کردن این است که وقتی افراد دور هم جمع می‌شوند و برنامه مفید و سرگرم‌کننده ای ندارند، اوقات فراغت خود را با غیبت می‌گذرانند. یک برنامه مفید، مانند مطالعه یا سرگرمی‌های جمعیِ حلال، نمونه‌هایی از رفتار جایگزین است، که به‌تدریج به ترک غیبت می‌انجامد.

یاد خدا و کمک خواستن از او

یاد همیشگی خدا و ناظر دانستن او، به‌تدریج حالت خود کنترلی در فرد ایجاد می‌کند و در نتیجه راه برای ترک غیبت آسان می‌شود. درخواست کمک از خدا برای ترک رذائل اخلاقی نیز، از موارد لازم و ضروری برای ترک همه رذائل از جمله غیبت است.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

۱ـ مهدی فقیه ایمانی، نقش زبان در سرنوشت انسان، نشر اسماعیلیان، ۱۳۷۵ش.

۲ـ ابراهیم امینی، خود سازی، انتشارات شفق، ۱۳۷۲ش.

۳ـ اخلاق الاهی، ج۴ و ۵، آفات زبان، مجتبی تهرانی، سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.

منابع