دفن امام حسین(ع) و شهدای کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
شهدای کربلا وامام حسين(ع)را چه کسی دفن وبرآنها نماز خواند؟
شهدای کربلا وامام حسین(ع) را چه کسی دفن وبرآنها نماز خواند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
در كتب مختلف تاريخي آمده است كه وقتي عمر سعد از كربلا به طرف كوفه حركت كرد و از آن مكان دور شد، گروهي از قبيله بني اسد كه ساكن قريه «غاضريه» بودند؛ آمدند و بر حسين(ع) و اصحابش نماز خواندند و دفن كردند و حسين(ع) را در همين مكاني كه هم اكنون مرقد مطهرش مي‌باشد به خاك سپردند و علي بن حسين را پائين پاي آن حضرت دفن كردند و براي ديگر شهداي اهل بيت و اصحاب كه در آن حوالي بودند حفره‌اي كندند از جانب پاي آن حضرت و همه را با هم در يك جا به خاك سپردند و عباس بن علي را در آن‌جا كه به شهادت رسيده بود در راه «غاضريه»<ref>شيخ مفيد، ا لارشاد، مؤسسه آل‌البيت لاحياء التراث، قم، ج۲، ص۱۱۴.</ref> دفن كردند و اكنون قبر او در آن‌جا مي‌باشد.
در کتب مختلف تاریخی آمده است که وقتی عمر سعد از کربلا به طرف کوفه حرکت کرد و از آن مکان دور شد، گروهی از قبیله بنی اسد که ساکن قریه «غاضریه» بودند؛ آمدند و بر حسین(ع) و اصحابش نماز خواندند و دفن کردند و حسین(ع) را در همین مکانی که هم‌اکنون مرقد مطهرش می‌باشد به خاک سپردند و علی بن حسین را پائین پای آن حضرت دفن کردند و برای دیگر شهدای اهل بیت و اصحاب که در آن حوالی بودند حفره‌ای کندند از جانب پای آن حضرت و همه را با هم در یک جا به خاک سپردند و عباس بن علی را در آن‌جا که به شهادت رسیده بود در راه «غاضریه»<ref>شیخ مفید، ا لارشاد، مؤسسه آل‌البیت لاحیاء التراث، قم، ج۲، ص۱۱۴.</ref> دفن کردند و اکنون قبر او در آن‌جا می‌باشد.


شيخ صدوق در عيون اخبار الرضا احاديثي در باب وفات موسي بن جعفر(ع) روايت كرده است، که متولي دفن وکفن ونمازبرپيکر آن حضرت،<ref>عمربن حسن فتال نيشابوري، روضه الواعظين، ص۲۲۲ (فصل في ذكر وفاته)، ص۲۳۲.</ref> امام رضا(ع) بوده با وجود اطنکه دربغداد حضورنداشت و در جاي ديگر امام صادق(ع) مي‌فرمايد: جائز نيست امام را غسل بدهد مگر كسي كه امام باشد، و در احتجاج امام رضا بر واقفيه است كه علي بن حمزه به آن حضرت گفت: «ما از پدران تو روايت كرده‌ايم كه متولي امر امام نمي‌شود مگر امامي مثل او، حضرت در جواب فرمودند: مرا خبر ده كه حسين(ع) امام بود يا نبود گفت: امام بود، امام فرمود متولي امر او كه شد؟ علي بن حمزه گفت: علي بن حسين(ع) امام فرمودند: علي بن حسين كجا بود؟ او كه در زندان و محبوس به دست عبيدالله بود! علي گفت: پنهان و پوشيده از كسان عبيدالله بيرون رفت و متولي امر پدر شد و بازگشت، امام فرمود: آن كسي كه علي بن حسين را قدرت داد كه به كربلا آيد و متولي امر پدر گردد، قدرت مي‌دهد صاحب اين امر به بغداد آيد و متولي امر پدر شود و بازگردد، در حالي كه نه در زندان بود و نه اسير.<ref>أبي محمد بن حسن الطوسي، غيبه الطوسي، ص۸۴، الكلام علي واقفيه، ص۲.</ref> با توجه به كلام امام متوجه مي‌شويم كه متولي امر دفن امام حسين(ع) كسي نبوده است مگر علي بن حسين كه امام بعد از او بوده است، چنان‌كه شيخ صدوق در اين مورد مي‌گويد: واقفيه بدين احاديث نتوانند بر ما ايراد كنند براي آن‌كه امام صادق(ع) فرمود: جائز نيست امام را غسل بدهد مگر كسي كه امام باشد، پس اگر كسي به غير حق مرتكب اين نهي شد و امام را غسل داد به سبب اين عمل كه از او سر زده است، امامت امام لاحق باطل نمي‌شود و نفرموده امام نيست مگر كسي كه امام سابق را غسل بدهد، اما نسبت به دفن اجساد طاهر شهدا به قبيله بني اسد از باب اين بوده است كه آنان امام سجاد را در اين امر ياري نموده‌اند و طبق دستور آن جناب شهدا را به خاك سپردند.
شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا احادیثی در باب وفات موسی بن جعفر(ع) روایت کرده است، که متولی دفن وکفن ونمازبرپیکر آن حضرت،<ref>عمربن حسن فتال نیشابوری، روضه الواعظین، ص۲۲۲ (فصل فی ذکر وفاته)، ص۲۳۲.</ref> امام رضا(ع) بوده با وجود اطنکه دربغداد حضورنداشت و در جای دیگر امام صادق(ع) می‌فرماید: جائز نیست امام را غسل بدهد مگر کسی که امام باشد، و در احتجاج امام رضا بر واقفیه است که علی بن حمزه به آن حضرت گفت: «ما از پدران تو روایت کرده‌ایم که متولی امر امام نمی‌شود مگر امامی مثل او، حضرت در جواب فرمودند: مرا خبر ده که حسین(ع) امام بود یا نبود گفت: امام بود، امام فرمود متولی امر او که شد؟ علی بن حمزه گفت: علی بن حسین(ع) امام فرمودند: علی بن حسین کجا بود؟ او که در زندان و محبوس به دست عبیدالله بود! علی گفت: پنهان و پوشیده از کسان عبیدالله بیرون رفت و متولی امر پدر شد و بازگشت، امام فرمود: آن کسی که علی بن حسین را قدرت داد که به کربلا آید و متولی امر پدر گردد، قدرت می‌دهد صاحب این امر به بغداد آید و متولی امر پدر شود و بازگردد، در حالی که نه در زندان بود و نه اسیر.<ref>أبی محمد بن حسن الطوسی، غیبه الطوسی، ص۸۴، الکلام علی واقفیه، ص۲.</ref> با توجه به کلام امام متوجه می‌شویم که متولی امر دفن امام حسین(ع) کسی نبوده است مگر علی بن حسین که امام بعد از او بوده است، چنان‌که شیخ صدوق در این مورد می‌گوید: واقفیه بدین احادیث نتوانند بر ما ایراد کنند برای آن‌که امام صادق(ع) فرمود: جائز نیست امام را غسل بدهد مگر کسی که امام باشد، پس اگر کسی به غیر حق مرتکب این نهی شد و امام را غسل داد به سبب این عمل که از او سر زده است، امامت امام لاحق باطل نمی‌شود و نفرموده امام نیست مگر کسی که امام سابق را غسل بدهد، اما نسبت به دفن اجساد طاهر شهدا به قبیله بنی اسد از باب این بوده است که آنان امام سجاد را در این امر یاری نموده‌اند و طبق دستور آن جناب شهدا را به خاک سپردند.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بیشتر==
 
== مطالعه بیشتر ==
* درکربلا چه گذشت، شیخ عباس قمی.
* درکربلا چه گذشت، شیخ عباس قمی.
* امام شناسی، علامه تهرانی
* امام‌شناسی، علامه تهرانی


{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
{{شاخه
{{شاخه
خط ۲۱: خط ۲۲:
|شاخه فرعی۱ = تاریخ و سیره معصومان
|شاخه فرعی۱ = تاریخ و سیره معصومان
|شاخه فرعی۲ = امام سجاد(ع)
|شاخه فرعی۲ = امام سجاد(ع)
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =
  | تیترها =  
  | تیترها =
  | ویرایش =  
  | ویرایش =
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۲۳

سؤال

شهدای کربلا وامام حسین(ع) را چه کسی دفن وبرآنها نماز خواند؟

در کتب مختلف تاریخی آمده است که وقتی عمر سعد از کربلا به طرف کوفه حرکت کرد و از آن مکان دور شد، گروهی از قبیله بنی اسد که ساکن قریه «غاضریه» بودند؛ آمدند و بر حسین(ع) و اصحابش نماز خواندند و دفن کردند و حسین(ع) را در همین مکانی که هم‌اکنون مرقد مطهرش می‌باشد به خاک سپردند و علی بن حسین را پائین پای آن حضرت دفن کردند و برای دیگر شهدای اهل بیت و اصحاب که در آن حوالی بودند حفره‌ای کندند از جانب پای آن حضرت و همه را با هم در یک جا به خاک سپردند و عباس بن علی را در آن‌جا که به شهادت رسیده بود در راه «غاضریه»[۱] دفن کردند و اکنون قبر او در آن‌جا می‌باشد.

شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا احادیثی در باب وفات موسی بن جعفر(ع) روایت کرده است، که متولی دفن وکفن ونمازبرپیکر آن حضرت،[۲] امام رضا(ع) بوده با وجود اطنکه دربغداد حضورنداشت و در جای دیگر امام صادق(ع) می‌فرماید: جائز نیست امام را غسل بدهد مگر کسی که امام باشد، و در احتجاج امام رضا بر واقفیه است که علی بن حمزه به آن حضرت گفت: «ما از پدران تو روایت کرده‌ایم که متولی امر امام نمی‌شود مگر امامی مثل او، حضرت در جواب فرمودند: مرا خبر ده که حسین(ع) امام بود یا نبود گفت: امام بود، امام فرمود متولی امر او که شد؟ علی بن حمزه گفت: علی بن حسین(ع) امام فرمودند: علی بن حسین کجا بود؟ او که در زندان و محبوس به دست عبیدالله بود! علی گفت: پنهان و پوشیده از کسان عبیدالله بیرون رفت و متولی امر پدر شد و بازگشت، امام فرمود: آن کسی که علی بن حسین را قدرت داد که به کربلا آید و متولی امر پدر گردد، قدرت می‌دهد صاحب این امر به بغداد آید و متولی امر پدر شود و بازگردد، در حالی که نه در زندان بود و نه اسیر.[۳] با توجه به کلام امام متوجه می‌شویم که متولی امر دفن امام حسین(ع) کسی نبوده است مگر علی بن حسین که امام بعد از او بوده است، چنان‌که شیخ صدوق در این مورد می‌گوید: واقفیه بدین احادیث نتوانند بر ما ایراد کنند برای آن‌که امام صادق(ع) فرمود: جائز نیست امام را غسل بدهد مگر کسی که امام باشد، پس اگر کسی به غیر حق مرتکب این نهی شد و امام را غسل داد به سبب این عمل که از او سر زده است، امامت امام لاحق باطل نمی‌شود و نفرموده امام نیست مگر کسی که امام سابق را غسل بدهد، اما نسبت به دفن اجساد طاهر شهدا به قبیله بنی اسد از باب این بوده است که آنان امام سجاد را در این امر یاری نموده‌اند و طبق دستور آن جناب شهدا را به خاک سپردند.


مطالعه بیشتر

  • درکربلا چه گذشت، شیخ عباس قمی.
  • امام‌شناسی، علامه تهرانی


منابع

  1. شیخ مفید، ا لارشاد، مؤسسه آل‌البیت لاحیاء التراث، قم، ج۲، ص۱۱۴.
  2. عمربن حسن فتال نیشابوری، روضه الواعظین، ص۲۲۲ (فصل فی ذکر وفاته)، ص۲۳۲.
  3. أبی محمد بن حسن الطوسی، غیبه الطوسی، ص۸۴، الکلام علی واقفیه، ص۲.