ستایش خداوند از خود در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خداوند در قرآن چند بار خود را ستوده و تمجید کرده است؟
ستایش خداوند از خود در قرآن برای چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}

نسخهٔ ‏۲۶ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۷

سؤال

ستایش خداوند از خود در قرآن برای چیست؟

خداوند در چندین آیه، بعد از خلقت انسان و آسمان‌ها و زمین خود را ستایش کرده است. اما نه از نوع ستایش انسانی، بلکه هدف از این کار، توصیف قدرت خدایی‌اش است تا انسان‌ها را متوجه خالقیت و ربوبیت خود سازد و از عبادت غیر خودش بازدارد.

ستایش پس از خلقت انسان و آفرینش آسمان و زمین

در چندین آیه قرآن[۱]، پس از بیان خلقت انسان و مراحل آن و نیز آفرینش آسمان و زمین و خداوند واژه «تبارک» را برای خود به کار می‌برد و خود و خالقیت خود را ستایش می‌کند:

﴿اللَّهُ الَّذی جَعَلَ لَکمُ الْأَرْضَ قَرارا وَ السَّماءَ بِناءً وَ صَوَّرَکمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکمْ وَ رَزَقَکمْ مِنَ الطَّیِّباتِ ذلِکمُ اللَّهُ رَبُّکمْ فَتَبارَک اللَّهُ رَبُّ الْعالَمینَ؛ خداوند کسی است که زمین را برای شما جایگاه امن و آرامش قرار داد و آسمان را همچون سقفی (بالای سرتان) و شما را صورتگری کرد، و صورتتان را نیکو آفرید و از چیزهایی پاکیزه به شما روزی داد این است خداوند پروردگار شما! جاوید و پربرکت است خداوندی که پروردگار عالمیان است!(غافر:۶۴)

مفسران گفته اند لايقترين وجود براى صفت «مبارک» همان وجود خدا است او وجودى است مبارك ازلى، ابدى و سرچشمه همه بركات و نيكيها و خير مستمر.[۲]

منابع

  1. سوره مؤمنون آیه ۱۴، سوره اعراف آیه ۵۴، سوره فرقان آیه ۱، سوره ملک آیه ۱.
  2. مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۶، ص: ۲۰۸.