معوذتین: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
. | |||
احاديث متعددي در فضيلت معوّذتان (سوره فلق و ناس) وارد شده است. عقبة بن عامر از پيامبر اکرم (ص) نقل ميکند که بعد از نزول اين دو سوره فرمود: «آيا نميداني که آياتي امشب نازل شدهاند که نظير آنها را هرگز کسي نديده است.<ref>فرهنگنامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۳۶۰۴</ref> | |||
نسخهٔ ۳ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۳
این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
معوذتین چیست؟ به چه معنا است؟
سورههای فلق و ناس، هر کدام را «مُعَوَذه» میگویند و به هر دو سوره اطلاق «مُعَوَذَتین» (دو معوذه) شده است. این دو سوره با «قل اعوذ» شروع شدهاند که متضمن تعویذ (پناه بردن به خدا) میباشد از این رو به این دو سوره معوذتین گفتهاند. روایاتی آمده است که خواندن این دو سوره، انسان را از امراض و شرور دور میکند.
علت نامگذاری این دو سوره به معوذتین
به دو سوره فلق و ناس «معوذتین» میگویند و در روایات هم به این دو سوره مبارکه اطلاق «معوذتین» شده است.[۱] کلمه معوذه از «عَوْذ» گرفته شده به معنای پناه بردن و حفظ کردن خویش و پرهیز دادن از شر، از راه پناه بردن به کسی که میتواند آن شر را دفع کند.[۲] مفسران گفتهاند این دو سوره خاصیت تعویذ (پناه بردن به خدا) را دارد که باعث میشود انسان با این دو سوره خود را از شروری حفظ کند و بدین جهت این دو سوره به معوذتین نامگذاری شده است. در سوره فلق به پیامبر(ص) دستوری میدهد از شر هر چیزی مانند شری که در تاریکی باشد، از شر زنان ساحر و به طور کلی طلسم و جادو و از شر و زیان فرد حسود به خداوند پناه ببر که سفارشی است برای همه مؤمنان. و در سوره ناس هم انسان خود را از وسواس شیطانی که هر دم وسوسه میکند، تعویذ میکند و خود را در پناه خدا قرار میدهد.
فضیلت و اهمیت
احاديث متعددي در فضيلت معوّذتان (سوره فلق و ناس) وارد شده است. عقبة بن عامر از پيامبر اکرم (ص) نقل ميکند که بعد از نزول اين دو سوره فرمود: «آيا نميداني که آياتي امشب نازل شدهاند که نظير آنها را هرگز کسي نديده است.[۳]
مطالعه بیشتر
۱. طبرسی، تفسیر مجمعالبیان، (بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۷ هـ) ج۱۰، ص۳۹۲.
۲. ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، (تهران، ناشر دارالکتب الاسلامیه، چاپ ۱۵، ۱۳۷۴) ج۲۷، ص۴۵۴.
منابع
- ↑ جویباری، رستگار، تفسیر بصائر، قم، ناشر مؤلف، چاپ اول، ۱۴۱۳ هـ، ج۶۰، ص۶۵۸.
- ↑ هاشمزاده هریسی، هاشم، شناخت سورههای قرآن، تهران، انتشارات کتابخانه صدر، ۱۳۷۳، ص۶۳۲؛ و طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه سید محمد باقر موسوی همدانی، قم، انتشارات اسلامی، ج۲۰، ص۶۸۰.
- ↑ فرهنگنامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۳۶۰۴