حقوق بهائیان در ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۴: خط ۱۴:
[[اقلیت‌های دینی]] و [[اهل ذمه]] به کسانی گفته می‌شود که در قلمرو اسلام مطابق قرارداد «ذمه» از حکومت اسلامی تبعیت می‌کنند و دارای کتاب آسمانی هستند. این فِرق، از حقوق و امتیازاتی در اسلام برخوردارند که اگر به پیمان خود با دولت اسلامی پایبند باشند مورد حمایت اسلام و نظام هستند؛ از قبیل مصونیت همه‌جانبه آزادی مذهب، استقلال قضائی، حق آزادی مسکن و غیره که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بیان شده است.
[[اقلیت‌های دینی]] و [[اهل ذمه]] به کسانی گفته می‌شود که در قلمرو اسلام مطابق قرارداد «ذمه» از حکومت اسلامی تبعیت می‌کنند و دارای کتاب آسمانی هستند. این فِرق، از حقوق و امتیازاتی در اسلام برخوردارند که اگر به پیمان خود با دولت اسلامی پایبند باشند مورد حمایت اسلام و نظام هستند؛ از قبیل مصونیت همه‌جانبه آزادی مذهب، استقلال قضائی، حق آزادی مسکن و غیره که در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بیان شده است.


از نظر قانون اساسی اقلیت‌های دینی به کسانی اطلاق می‌شود که پیرو یکی از ادیان [[یهود|یهودی]]، [[مسیحی]]، [[زرتشت|زرتشتی]] و دارای تابعیت جمهوری اسلامی باشند و به این عده اهل کتاب هم گفته می‌شود. قانون اساسی برای اقلیت‌های دینی احترام و ارزش قائل شده و ضامن آزادی و حقوق ملی آنان است. در اصل ۱۳ قانون اساسی ایران چنین آمده است که ایرانیان زرتشتی، کلیمی، مسیحی تنها اقلیت‌های دینی شناخته می‌شوند که در حدود قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی بر طبق آیین خود عمل می‌کنند.<ref>عمید زنجانی، عباس علی، فقه سیاسی حقوق تعهدات بین‌المللی و دیپلماسی در اسلام، فصل ۴.</ref> و این از مزایای اسلام و دولت اسلامی است که عدالت اجتماعی را برای همه انسان‌ها با وجود اختلاف در دین و مذهب و نژاد و قوم و زبان و رنگ تأمین می‌کند.
از نظر قانون اساسی اقلیت‌های دینی به کسانی اطلاق می‌شود که پیرو یکی از ادیان [[یهود|یهودی]]، [[مسیحی]]، [[زرتشت|زرتشتی]] و دارای تابعیت جمهوری اسلامی باشند و به این عده اهل کتاب هم گفته می‌شود. قانون اساسی برای اقلیت‌های دینی احترام و ارزش قائل شده و ضامن آزادی و حقوق ملی آنان است. در اصل ۱۳ قانون اساسی ایران چنین آمده است که ایرانیان زرتشتی، کلیمی، مسیحی تنها اقلیت‌های دینی شناخته می‌شوند که در حدود قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی بر طبق آیین خود عمل می‌کنند.<ref>عمید زنجانی، عباس علی، فقه سیاسی حقوق تعهدات بین‌المللی و دیپلماسی در اسلام، فصل ۴.</ref>
 
اختصاص قرارداد ذمه به گروه‌های سه‌گانه: یهودیان، مسیحیان، زرتشتیان بدان معنا نیست، که قرار داد صلح در حقوق اسلامی به جز با گروه‌های مزبور مشروع نیست زیرا تحکیم صلح در فقه اسلامی به وسیله قراردادهای مختلفی پیش‌بینی شده است که هر کدام از آنها در مورد معین و محدود طبق قانون خاصی منعقد می‌گردد. قرارداد ذمه یکی از قراردادهای صلح است که در حقوق اسلامی قانون مشخص و شرائط خاص دارد و طبق همین قانون مشخص عقد قرارداد ذمه به اهل کتاب اختصاص یافته و تنها در مورد این گروه واجد ارزش حقوقی شده است چنان‌که در مورد گروه‌های دیگر نیز برای برقراری صلح قراردادهای دیگر با شرائط و قانون معینی پیش‌بینی شده که جامعه اسلامی و گروه‌های غیر مسلمان می‌توانند تحت قانون مزبور به عقد قرارداد صلح مبادرت کرده و در سایه آن در کمال امنیت و آسایش همزیستی داشته باشند.<ref>عمید زنجانی، عباس علی، فقه سیاسی حقوق تعهدات بین‌المللی و دیپلماسی در اسلام، صفحه ۱۰۲.</ref>


با توجه به اصل ۱۳ [[قانون اساسی]]، مشرکان و پیروان دین‌های ساختگی مانند [[وهابیت]]، بهائیت، بابیت از آن حقوقی که در اصل ۱۳ آمده برخوردار نیستند.
با توجه به اصل ۱۳ [[قانون اساسی]]، مشرکان و پیروان دین‌های ساختگی مانند [[وهابیت]]، بهائیت، بابیت از آن حقوقی که در اصل ۱۳ آمده برخوردار نیستند.
۱۵٬۲۵۶

ویرایش