چشم برزخی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۴۲

سؤال

آیا برای چشم برزخی دلیل قرآنی وجود دارد؟

از آیات قرآنی استفاده می‌شود که انسان‌ها می‌توانند بر اثر تقوا به درجاتی برسند که ثمره کارشان را ببینند و هم در اثر غفلت فقط در لحظه مرگ مشاهده کنند؛ انسان‌های وارسته با دوری از سرگرمی‌های غیر ضروری در دنیا و با رفتن به سوی تزکیه نفس و تعالیم برجسته الهی می‌توانند به مقامی برسند که قبل از قیامت و در همین دنیا آثار رفتار و کردارشان را ببینند و عذاب سخت الهی را مشاهده کنند^[۱]؛ اما نمی‌توان به اعمال دیگر انسان‌ها نیز اشراف داشت؛ زیرا خداوند ستار العیوب است و دیگران را نیز از عیب‌جویی بر حذر می‌دارد.^[۲] خداوند که صفتش پوشش عیب بندگان خویش بوده و دیگران را به خاطر پرده‌دری مورد عتاب قرار می‌دهد، به بندگانش چنین اجازه‌ای نمی‌دهد که عیب دیگران را ببینند.

اگر در روایات اسلامی می‌بینیم که اهل بیت(ع) از چنین موهبت الهی برخوردارند و تمام کارهای بندگان را می‌دانند، چنانچه امام باقر(ع) می‌فرماید: و مائیم چشم بصیرت خدا در خلقش.^[۳] برای تربیت جامعه و به نوعی معجزه الهی است که خداوند با این عنایت خواسته است ائمه‌ هدی(ع) از قلب دیگران خبر دهند تا آن‌ها بیشتر به حقانیت دین خدا و رسالت و امامت پی ببرند.

منابع

↑ طباطبائی، محمد حسین، ترجمه المیزان، مترجم موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۴ه‍. ش، ج۲۰، ص۶۰۲.
↑ حجرات/۱۲: و هرگز در کار دیگران تجسس نکنید و هیچ‌یک از شما دیگری را غیبت نکند (و عیب دیگران را فاش سازد) و…
↑ کلینی، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ه‍. ش، ج۱، ص۱۴۳.

[1] طباطبائی، محمد حسین، ترجمه المیزان، مترجم موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۴ه‍. ش، ج۲۰، ص۶۰۲.

[2] حجرات/۱۲: و هرگز در کار دیگران تجسس نکنید و هیچ‌یک از شما دیگری را غیبت نکند (و عیب دیگران را فاش سازد) و…

[3] کلینی، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ه‍. ش، ج۱، ص۱۴۳.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۴: / خط ۴: @@
 آیا برای چشم برزخی دلیل قرآنی وجود دارد؟
 {{پایان سوال}}
-{{پاسخ}}
+{{پاسخ}}از آیات قرآنی استفاده می‌شود که انسان‌ها می‌توانند بر اثر تقوا به درجاتی برسند که ثمره کارشان را ببینند و هم در اثر غفلت فقط در لحظه مرگ مشاهده کنند؛ انسان‌های وارسته با دوری از سرگرمی‌های غیر ضروری در دنیا و با رفتن به سوی [[تزکیه]] نفس و تعالیم برجسته الهی می‌توانند به مقامی برسند که قبل از قیامت و در همین دنیا آثار رفتار و کردارشان را ببینند و عذاب سخت الهی را مشاهده کنند<ref>طباطبائی، محمد حسین، ترجمه المیزان، مترجم موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۴ه‍. ش، ج۲۰، ص۶۰۲.</ref>؛ اما نمی‌توان به اعمال دیگر انسان‌ها نیز اشراف داشت؛ زیرا خداوند [[ستار العیوب]] است و دیگران را نیز از عیب‌جویی بر حذر می‌دارد.<ref>حجرات/۱۲: و هرگز در کار دیگران تجسس نکنید و هیچ‌یک از شما دیگری را غیبت نکند (و عیب دیگران را فاش سازد) و…</ref> خداوند که صفتش پوشش عیب بندگان خویش بوده و دیگران را به خاطر پرده‌دری مورد عتاب قرار می‌دهد، به بندگانش چنین اجازه‌ای نمی‌دهد که عیب دیگران را ببینند.
-انسان‌های وارسته با دوری از سرگرمی‌های غیر ضروری در دنیا و با رفتن به سوی [[تزکیه]] نفس و تعالیم برجسته الهی می‌توانند به مقامی برسند که قبل از قیامت و در همین دنیا آثار رفتار و کردارشان را ببینند و عذاب سخت الهی را مشاهده کنند؛ چنانچه [[علامه طباطبائی]] در تفسیر آیات ۷–۵ [[سوره تکاثر]] به این مسئله اذعان می‌کنند که خداوند از این که فرمود: {{قرآن||ترجمه=چنان نیست که شما خیال می‌کنید، اگر شما علم یقین داشتید قطعاً شما جهنم را می‌دیدید؛ و سپس (با ورود به آن) آن را به عین الیقین (و چشم ظاهری) خواهید دید.}} مراد این است که در این دنیا هم می‌توان جهنم را دید. منتها چشم بصیرت می‌خواهد و کارهای نیکو.<ref>طباطبائی، محمد حسین، ترجمه المیزان، مترجم موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۷۴ه‍. ش، ج۲۰، ص۶۰۲.</ref>
-برخی از انسان‌ها نیز نتیجه رفتارشان را در هنگامه جان دادن خواهند دید. چرا که این‌ها را دنیا فریفته بود و نتوانسته‌اند در لحظات زندگی با چشم بصیرت یا به تعبیری برزخی ثمره رفتارشان را ببینند و خداوند در وصف اینها چنین ترسیم می‌کند: {{قرآن||ترجمه=آنها که به خود ظلم کرده‌اند، در هنگام جان دادن (و با دیدن نتیجه اعمال زشت شان) تسلیم شده و می‌گویند ما کار بدی نکرده‌ایم آری خداوند به آنچه انجام داده‌اید آگاه است.|سوره=نحل|آیه=۲۸}}
+اگر در روایات اسلامی می‌بینیم که [[اهل بیت(ع)]] از چنین موهبت الهی برخوردارند و تمام کارهای بندگان را می‌دانند، چنانچه [[امام باقر(ع)]] می‌فرماید: و مائیم چشم بصیرت خدا در خلقش.<ref>کلینی، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ه‍. ش، ج۱، ص۱۴۳.</ref> برای تربیت جامعه و به نوعی معجزه الهی است که خداوند با این عنایت خواسته است [[ائمه‌ هدی(ع)]] از قلب دیگران خبر دهند تا آن‌ها بیشتر به حقانیت دین خدا و رسالت و امامت پی ببرند.
-با این بیان، از آیات قرآنی استفاده می‌شود که انسان‌ها می‌توانند بر اثر تقوا به درجاتی برسند که ثمره کارشان را ببینند و هم در اثر غفلت فقط در لحظه مرگ مشاهده کنند؛ اما این که آیا می‌توان به اعمال دیگر انسان‌ها نیز اشراف داشت و دید یا نه باید گفت: خداوند ستار العیوب است و دیگران را نیز از عیب جویی بر حذر می‌دارد.<ref>حجرات/۱۲: و هرگز در کار دیگران تجسس نکنید و هیچ‌یک از شما دیگری را غیبت نکند (و عیب دیگران را فاش سازد) و…</ref> خداوند که صفتش پوشش عیب بندگان خویش بوده و دیگران را به خاطر پرده‌دری مورد عتاب قرار می‌دهد، به بندگانش چنین اجازه‌ای نمی‌دهد که عیب دیگران را ببینند.
-اگر در روایات اسلامی می‌بینیم که حضرات معصومین از چنین موهبت الهی برخوردارند و تمام کارهای بندگان را می‌دانند، چنانچه [[امام باقر(ع)]] می‌فرماید: و مائیم چشم بصیرت خدا در خلقش.<ref>کلینی، اصول کافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ه‍. ش، ج۱، ص۱۴۳.</ref> برای تربیت جامعه و به نوعی معجزه الهی است که خداوند با این عنایت خواسته است [[ائمه‌ هدی(ع)]] از قلب دیگران خبر دهند تا آن‌ها بیشتر به حقانیت دین خدا و رسالت و امامت پی ببرند. پس دلیل قرآنی چشم برزخی، همان طهارت باطن، بندگی کردن، صفا، اخلاص، صداقت، یکرنگی، خدمت‌رسانی و رعایت حلال حرام الهی است.
 <span></span>