سوره‌های مسبحات: تفاوت میان نسخه‌ها

(بارگزاری اولیه)
 
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>')
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
چرا سوره هائي نظير اسراء، حديد، صف، اعلي، و تغابن را مسبحات مي گويند؟
سوره‌های مسبّحات را نام ببرید.
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
«مسبحات» از ماده ي «سبح» است و «سبح» در لغت به معناي حمد، ستايش، تقديس، پاك و منزه دانستن است. <ref>سياح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوين (فرهنگ سياح)، تهران، انتشارات اسلام،۱۳۷۱، ماده سبح.</ref> اين سوره ها با الفاظ «سُبحانَ »در آغاز سوره ي اسراء، «سَبَّحَ» در آغاز سوره هاي حديد و حشر و صّف، «يُسَبِّحُ »در آغاز سوره هاي الجمعه و التغابن و «سَبِّحْ» در آغاز سوره ي الأَعلي شروع شده اند و عده اي از مفسران علوم قرآني در تقسيم بندي نام ها و عناوين سوره هاي قرآن بر اين مبنا كه سوره با چه الفاظي آغاز گشته ،تكيه كرده اند. براي مثال; به سوره هائي نظير شعراء، نمل و قصص كه با «طس» آغاز شده اند «طواسين» نام نهاده اند و سوره هائي كه با حمد خدا آغاز شده اند «حامدات» نام نهاده اند. نظير «فاتحه، انعام، كهف، سباء و فاطر» و نام گذاري «مسبحات» بر سوره هاي اسراء،حديد، حشر،صف و... بدين خاطر است كه اين سوره ها با كلمه اي كه از ماده ي «سبح» مي باشد آغاز شده اند.<ref>حجتي، سيد محمد باقر، پژوهشي در تاريخ قرآن كريم، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامي، ۱۳۷۸ هـ ش، ص۱۰۵.</ref> البته ذکر اين نکته نيز لازم است که: تمام اين نامگذاري ها از طرف مفسرين نمي باشد بلکه بعضي همچون «مسبحات» توسط خود پيامبر اعظم(ص) صورت گرفته است.<ref>رازي، ابوالفتوح، تفسير روض الجنان و روح الجنان، ج۱۹، ص۱.</ref>
'''سوره‌های مُسَبِّحَات‏'''، سوره‌هایی که با الفاظی از ریشه «سبح» آغاز شده و ابتدای این سوره‌ها تسبیح الهی آمده است. سوره‌های [[سوره اسراء|اسراء]]، [[سوره حدید|حدید]]، [[سوره حشر|حشر]]، [[سوره صف|صف]]، [[سوره جمعه|جمعه]]، [[سوره تغابن|تغابن]] و [[سوره اعلی|اعلی]]، هفت سوره مسبّحات می‌باشند. نام‌گذاری این سوره‌ها به نام مسبحات، توسط [[پیامبر(ص)]] صورت گرفته است.<ref>رازی، ابوالفتوح، تفسیر روض الجنان و روح الجنان، ج۱۹، ص۱.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==


۱. مکارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج۲۳.  
«مسبّحات» از ماده «سبح» است و «سبح» در لغت به معنای حمد، ستایش، تقدیس، پاک و منزه دانستن است.<ref>سیاح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوین (فرهنگ سیاح)، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۱، ماده سبح.</ref> برخی این سوره‌ها را مسبحات خمس (پنجگانه) ناميده‌اند و سوره اسراء و اعلی را جزء آن‌ها بحساب نياورده‌اند.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۴۳۴۹</ref>


۲. طباطبايي، علامه محمد حسين، ترجمه تفسير الميزان، مترجم، سيد محمد باقر همداني، ج۶.
آیه ابتدایی این سوره‌ها عبارتند از:
* '''سوره اسراء''': {{قرآن|سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَیٰ بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الحرام…|ترجمه=پاک و منزه است خدایی که در شبی بنده خود را از مسجد حرام …}}
* '''سوره حدید''': {{قرآن|سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ…|ترجمه=آنچه در آسمان‌ها و زمین است، خدا را تسبیح می‌کنند …}}
* '''سوره حشر''': {{قرآن|سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ|ترجمه=آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، خدا را تسبیح می‌کنند}}
* '''سوره صف''': {{قرآن|سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ|ترجمه=آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است همه تسبیح خدا می‌گویند}}
* '''سوره جمعه''': {{قرآن|یُسَبِّـحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ|ترجمه=آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند}}
* '''سوره تغابن''': {{قرآن|یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ|ترجمه=آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند}}
* '''سوره اعلی''': {{قرآن|سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی|ترجمه=منزّه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را!}}


۳. قرشي، سيد علي اکبر، تفسير احسن الحديث، ج۱۱.
در حديثى از پيامبر اسلام (ص) نقل شده كه قبل از خواب مسبحات را تلاوت مى‌کرد و مى‌فرمود: در آن‌ها آيه‌اى است كه از هزار آيه برتر است.<ref>فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۴۳۴۹</ref>
{{پایان مطالعه بیشتر}}
== منابع ==
 
{{پانویس}}
==منابع==
<references />
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
| شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
|شاخه فرعی۲ = اسامی سوره‌ها و آیات
| شاخه فرعی۲ = اسامی سوره‌ها و آیات
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = -
  | تیترها =  
  | تیترها = -
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
| بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =  
  | بازبینی =
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت = ب
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:مقاله‌های پیشنهادی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۳

سؤال

سوره‌های مسبّحات را نام ببرید.

سوره‌های مُسَبِّحَات‏، سوره‌هایی که با الفاظی از ریشه «سبح» آغاز شده و ابتدای این سوره‌ها تسبیح الهی آمده است. سوره‌های اسراء، حدید، حشر، صف، جمعه، تغابن و اعلی، هفت سوره مسبّحات می‌باشند. نام‌گذاری این سوره‌ها به نام مسبحات، توسط پیامبر(ص) صورت گرفته است.[۱]

«مسبّحات» از ماده «سبح» است و «سبح» در لغت به معنای حمد، ستایش، تقدیس، پاک و منزه دانستن است.[۲] برخی این سوره‌ها را مسبحات خمس (پنجگانه) ناميده‌اند و سوره اسراء و اعلی را جزء آن‌ها بحساب نياورده‌اند.[۳]

آیه ابتدایی این سوره‌ها عبارتند از:

  • سوره اسراء: ﴿سُبْحَانَ الَّذِی أَسْرَیٰ بِعَبْدِهِ لَیْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الحرام…؛ پاک و منزه است خدایی که در شبی بنده خود را از مسجد حرام …
  • سوره حدید: ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ…؛ آنچه در آسمان‌ها و زمین است، خدا را تسبیح می‌کنند …
  • سوره حشر: ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است، خدا را تسبیح می‌کنند
  • سوره صف: ﴿سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمان‌ها و آنچه در زمین است همه تسبیح خدا می‌گویند
  • سوره جمعه: ﴿یُسَبِّـحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند
  • سوره تغابن: ﴿یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ؛ آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‌گویند
  • سوره اعلی: ﴿سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَی؛ منزّه شمار نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را!

در حديثى از پيامبر اسلام (ص) نقل شده كه قبل از خواب مسبحات را تلاوت مى‌کرد و مى‌فرمود: در آن‌ها آيه‌اى است كه از هزار آيه برتر است.[۴]

منابع

  1. رازی، ابوالفتوح، تفسیر روض الجنان و روح الجنان، ج۱۹، ص۱.
  2. سیاح، احمد، فرهنگ بزرگ جامع نوین (فرهنگ سیاح)، تهران، انتشارات اسلام، ۱۳۷۱، ماده سبح.
  3. فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۴۳۴۹
  4. فرهنگ نامه علوم قرآن، دفتر تبلیغات اسلامی، ج۱، ص۴۳۴۹