منظومه عفافنامه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (Shahroudi صفحهٔ پیش نویس:منظومه عفافنامه را به منظومه عفافنامه منتقل کرد) |
||
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۳: | خط ۳: | ||
منظومه عفافنامه چیست؟ و از کیست؟ و به چه انگیزه ای سروده شد؟ | منظومه عفافنامه چیست؟ و از کیست؟ و به چه انگیزه ای سروده شد؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{درگاه|زن و خانواده|تاریخ}} | |||
{{پاسخ}} | |||
'''منظومه عفافنامه''' ابیاتیست که برای دفاع از [[حجاب در قرآن|حجاب]] در عصر [[پهلوی]] سروده شد و شاعر آن، استاد [[سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی]] میباشد. | |||
'''منظومه عفافنامه''' ابیاتیست که برای دفاع از [[حجاب در قرآن|حجاب]] در عصر | == محتوای منظومه == | ||
'''منظومه عفافنامه''' ابیاتیست که برای دفاع از [[حجاب در قرآن|حجاب]] در عصر پهلوی سروده شد و شاعر آن، استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی میباشد. مختصری از این مثنوی را در ذیل آورده و مطالعه کامل آن را به منابع ارجاع میدهیم.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref> | |||
{{ | {{شعر | ||
{{ | | عنوان = مثنوی عفافنامه|ای زن ای سرو ناز و باغ وجود|نور بخشنده چراغ وجود|ای به تو زنده جان خُرْد و کلان|وی پدید از تو بر دلال ویران|در رفاه از تو دوده آدم|در تعب بی تو هر که در عالم | ||
| شاعر = '''استاد سید کریم امیری فیروزکوهی متخلص به امیر'''|فکر تو دستیار کار همه|کار تو نیز دستیار همه|بر تو قائم نظام هستی ما|در تو ظاهر خداپرستی ما|جان ما زنده در محبّت تو|دل ما شادمان به صحبت تو|عشق تو اصل زندگانی ما|وصل تو عیش جاودانی ما|از وجود تو بودِ ما پیدا|قدر تو از وجود ما پیدا|زندگی هرچه مختصر گذرد|بی تو آن به که زودتر گذرد|آن که نه طاق آسمان آراست|واین جهان را چون آن جهان آراست|از سر زلف عنبر آسایت|وز لب لعل روح افزایت|بست شیرازه کتاب حیات|ساخت جان دارویی چو آب حیات|تا تو ما را نگاهبان باشی|راحت افزای جسم و جان باشی | |||
}} | |||
== شاعر == | == شاعر == | ||
=== شرح حال === | === شرح حال === | ||
کریم امیری فیروزکوهی (۱۲۸۸–۱۳۶۳ش)، فرزند مصطفیقلی منتظمالدوله، متخلص به امیر، شاعر و ادیب معاصر. وی در فرحآباد فیروزکوه به دنیا آمد. نیاکان او از روزگار کریم خان زند تا اواخر [[حکومت قاجار]]، از امیران سپاه و سران لشکر بودند و «امیر» جزء اول نام آنان بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|نام خانوادگی=کریمی، امیربانو|ناشر=مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی|جلد=2|صفحه=628|مکان=تهران}}</ref> او تا سال ۱۳۱۴ به دنبال موسیقی و تفرج و… بوده است، اما پس از آن، تحولی در وی پدید آمده و به سراغ علوم ادبی و دینی رفته، سالها در محضر علمای وقت به تحصیل این علوم مشغول شده است.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref> فیروزکوهی در دی ماه ۱۳۵۴ در مقدمه مجلد نخست دیوانش نوشته است: تا سال ۱۳۱۴ بیشتر اوقات من به مصاحبت شعرا و موسیقیدانان از نوازنده و آوازه خوان میگذشت و کم میشد که موسیقیدانی از پیر و جوان به طهران آمده باشد و من از دوستی و معاشرت با او بهرهمند نشده باشم. در این وقت به شاگردی شیخ عبدالنبی پرداختم و تا سال ۱۳۲۰ که درگذشت، شش سالی در خدمت آن عزیز به تحصیل و استفاده مشغول بودم تا آن که به فضل الهی درهای توفیق به روی من گشوده شد و علوم عربیت از صرف تا علوم بلاغت و منطق و کلام و مقداری فلسفه و حکمت و فقه و اصول را از آن معلم جامع بارع فراگرفتم. بعد از آن مدتی شاگردی سید حسین مجتهد کاشانی را کردم.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref> '''[[سید علی خامنهای|آیتالله خامنهای]]''' درباره او میگوید: | |||
'''[[سید علی خامنهای|آیتالله خامنهای]]''' درباره | |||
* یک شاعری مثل مرحوم امیری فیروزکوهی که حقاً در قلهٔ غزل زمان خودش قرار داشت.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=آیت الله خامنهای|تاریخ=1387|وبگاه=farsi.khamenei.ir|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=4083|عنوان=بیانات در دیدار شاعران در ماه مبارک رمضان|تاریخ بازبینی=22 آذر ۱۴۰۳}}</ref> | * یک شاعری مثل مرحوم امیری فیروزکوهی که حقاً در قلهٔ غزل زمان خودش قرار داشت.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=آیت الله خامنهای|تاریخ=1387|وبگاه=farsi.khamenei.ir|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=4083|عنوان=بیانات در دیدار شاعران در ماه مبارک رمضان|تاریخ بازبینی=22 آذر ۱۴۰۳}}</ref> | ||
* من شعرای معاصر را تقسیم میکنم به شعرایی که غزلسرا بودند، شعرایی که قصیدهسرا بودند و شعرایی که نوسرا بودند. هر کدام چند نفری هستند که من به ایشان علاقه داشتم. در غزل، مرحوم امیری فیروزکوهی است که من با ایشان دوست هم بودم و ایشان به من هم خیلی علاقه داشتند و سالها تا بعد از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]]، با یکدیگر رفت و آمد داشتیم.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=آیت الله خامنهای|تاریخ=1377|وبگاه=farsi.khamenei.ir|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2884|عنوان=بیانات در دیدار جمعی از جوانان|تاریخ بازبینی=22 آذر ۱۴۰۳}}</ref> | |||
* من شعرای معاصر را تقسیم میکنم به شعرایی که غزلسرا بودند، شعرایی که قصیدهسرا بودند و شعرایی که نوسرا بودند. هر کدام چند نفری هستند که من به ایشان علاقه داشتم. در غزل، مرحوم امیری فیروزکوهی است که من با ایشان دوست هم بودم و ایشان به من هم خیلی علاقه داشتند و سالها تا بعد از [[انقلاب]]، با یکدیگر رفت و آمد داشتیم.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=آیت الله خامنهای|تاریخ=1377|وبگاه=farsi.khamenei.ir|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2884|عنوان=بیانات در دیدار جمعی از جوانان|تاریخ بازبینی=22 آذر ۱۴۰۳}}</ref> | |||
=== آثار === | === آثار === | ||
فیروزکوی، بجز مقالهها، آثار دیگری دارند که بدین شرح است:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|نام خانوادگی=کریمی، امیربانو|ناشر=مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی|جلد=2|صفحه=628|مکان=تهران}}</ref> | |||
* ''عفافنامه''، مثنویی در لزوم حجاب | * ''عفافنامه''، مثنویی در لزوم حجاب | ||
* مقدمه بر چاپ نسخهای از ''دیوان'' صائب | * مقدمه بر چاپ نسخهای از ''دیوان'' صائب | ||
خط ۳۵: | خط ۳۲: | ||
مرحوم استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی، به سال ۱۳۱۳ ش در اوج جوانی و زمانی که [[سلطنت پهلوی]] میرفت تا با رسمی کردن [[کشف حجاب]] و اجباری نمودن آن، به جنگ با دین و مذهب برود، منظومهای تحت عنوان عفاف نامه سرود و به شدت از حجاب و عفاف دفاع کرد. وی به همراه آن سه منظومه کوتاه و بلند دیگر تحت عناوین سینما، رمان، و تئاتر سرود و در جمع در ۲۷ صفحه آن را به چاپ رساند.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref> | مرحوم استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی، به سال ۱۳۱۳ ش در اوج جوانی و زمانی که [[سلطنت پهلوی]] میرفت تا با رسمی کردن [[کشف حجاب]] و اجباری نمودن آن، به جنگ با دین و مذهب برود، منظومهای تحت عنوان عفاف نامه سرود و به شدت از حجاب و عفاف دفاع کرد. وی به همراه آن سه منظومه کوتاه و بلند دیگر تحت عناوین سینما، رمان، و تئاتر سرود و در جمع در ۲۷ صفحه آن را به چاپ رساند.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref> | ||
== منظومه عفافنامه | == جایگاه منظومه عفافنامه == | ||
[[احمد کسروی]] مقدمهای ستایش آمیز بر عفافنامه مینویسد: | [[احمد کسروی]] مقدمهای ستایش آمیز بر عفافنامه مینویسد: | ||
'''«کاری در خور آفرین»'''شاعر دانشمند آقای امیری، شعرهایی درباره زنان سرودهاند… من این شعرها را خوانده از فهم و دانش گوینده جوان آن در شگفت شدم. امروز که هیاهوی اروپاییگری در ایران، هوش و خرد هر پیر و جوان را زیر و رو ساخته و فهم و دانش درستی برای کسی باز نگزارده و جوانان بیش از این هنری ندارند که رُمانی بافته، بر دختران عشق بیاموزند، یا شعرهایی سروده زنان را به جِلف کاری برآغالند، در چنین زمانی، جوانی بدینسان شعرهای خردمندانه سروده و یک رشته پندهای دانشمندانه را به رشته نظم کشیده است.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref> | '''«کاری در خور آفرین»''' شاعر دانشمند آقای امیری، شعرهایی درباره زنان سرودهاند… من این شعرها را خوانده از فهم و دانش گوینده جوان آن در شگفت شدم. امروز که هیاهوی اروپاییگری در ایران، هوش و خرد هر پیر و جوان را زیر و رو ساخته و فهم و دانش درستی برای کسی باز نگزارده و جوانان بیش از این هنری ندارند که رُمانی بافته، بر دختران عشق بیاموزند، یا شعرهایی سروده زنان را به جِلف کاری برآغالند، در چنین زمانی، جوانی بدینسان شعرهای خردمندانه سروده و یک رشته پندهای دانشمندانه را به رشته نظم کشیده است.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
خط ۵۸: | خط ۴۷: | ||
| شاخه فرعی۲ =شاعران ایرانی | | شاخه فرعی۲ =شاعران ایرانی | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}}{{پایان متن}} | }} | ||
{{ارزیابی | |||
| شناسه = شد | |||
| عکس = <!--خالی | شد--> | |||
| درگاه = شد | |||
| ادبیات = شد | |||
| پیوند = شد | |||
| ناوبری = شد | |||
| تغییرمسیر = <!--خالی | شد--> | |||
| ارجاعات = شد | |||
| ارزیابی کمی = شد | |||
| ارزیابی کیفی = <!--خالی | شد--> | |||
| اولویت = د | |||
| کیفیت = متوسط | |||
}} | |||
{{پایان متن}} |
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۵
منظومه عفافنامه چیست؟ و از کیست؟ و به چه انگیزه ای سروده شد؟
منظومه عفافنامه ابیاتیست که برای دفاع از حجاب در عصر پهلوی سروده شد و شاعر آن، استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی میباشد.
محتوای منظومه
منظومه عفافنامه ابیاتیست که برای دفاع از حجاب در عصر پهلوی سروده شد و شاعر آن، استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی میباشد. مختصری از این مثنوی را در ذیل آورده و مطالعه کامل آن را به منابع ارجاع میدهیم.[۱]
مثنوی عفافنامه | ||
ای زن ای سرو ناز و باغ وجود | نور بخشنده چراغ وجود | |
ای به تو زنده جان خُرْد و کلان | وی پدید از تو بر دلال ویران | |
در رفاه از تو دوده آدم | در تعب بی تو هر که در عالم | |
فکر تو دستیار کار همه | کار تو نیز دستیار همه | |
بر تو قائم نظام هستی ما | در تو ظاهر خداپرستی ما | |
جان ما زنده در محبّت تو | دل ما شادمان به صحبت تو | |
عشق تو اصل زندگانی ما | وصل تو عیش جاودانی ما | |
از وجود تو بودِ ما پیدا | قدر تو از وجود ما پیدا | |
زندگی هرچه مختصر گذرد | بی تو آن به که زودتر گذرد | |
آن که نه طاق آسمان آراست | واین جهان را چون آن جهان آراست | |
از سر زلف عنبر آسایت | وز لب لعل روح افزایت | |
بست شیرازه کتاب حیات | ساخت جان دارویی چو آب حیات | |
تا تو ما را نگاهبان باشی | راحت افزای جسم و جان باشی | |
استاد سید کریم امیری فیروزکوهی متخلص به امیر |
شاعر
شرح حال
کریم امیری فیروزکوهی (۱۲۸۸–۱۳۶۳ش)، فرزند مصطفیقلی منتظمالدوله، متخلص به امیر، شاعر و ادیب معاصر. وی در فرحآباد فیروزکوه به دنیا آمد. نیاکان او از روزگار کریم خان زند تا اواخر حکومت قاجار، از امیران سپاه و سران لشکر بودند و «امیر» جزء اول نام آنان بود.[۲] او تا سال ۱۳۱۴ به دنبال موسیقی و تفرج و… بوده است، اما پس از آن، تحولی در وی پدید آمده و به سراغ علوم ادبی و دینی رفته، سالها در محضر علمای وقت به تحصیل این علوم مشغول شده است.[۳] فیروزکوهی در دی ماه ۱۳۵۴ در مقدمه مجلد نخست دیوانش نوشته است: تا سال ۱۳۱۴ بیشتر اوقات من به مصاحبت شعرا و موسیقیدانان از نوازنده و آوازه خوان میگذشت و کم میشد که موسیقیدانی از پیر و جوان به طهران آمده باشد و من از دوستی و معاشرت با او بهرهمند نشده باشم. در این وقت به شاگردی شیخ عبدالنبی پرداختم و تا سال ۱۳۲۰ که درگذشت، شش سالی در خدمت آن عزیز به تحصیل و استفاده مشغول بودم تا آن که به فضل الهی درهای توفیق به روی من گشوده شد و علوم عربیت از صرف تا علوم بلاغت و منطق و کلام و مقداری فلسفه و حکمت و فقه و اصول را از آن معلم جامع بارع فراگرفتم. بعد از آن مدتی شاگردی سید حسین مجتهد کاشانی را کردم.[۴] آیتالله خامنهای درباره او میگوید:
- یک شاعری مثل مرحوم امیری فیروزکوهی که حقاً در قلهٔ غزل زمان خودش قرار داشت.[۵]
- من شعرای معاصر را تقسیم میکنم به شعرایی که غزلسرا بودند، شعرایی که قصیدهسرا بودند و شعرایی که نوسرا بودند. هر کدام چند نفری هستند که من به ایشان علاقه داشتم. در غزل، مرحوم امیری فیروزکوهی است که من با ایشان دوست هم بودم و ایشان به من هم خیلی علاقه داشتند و سالها تا بعد از انقلاب، با یکدیگر رفت و آمد داشتیم.[۶]
آثار
فیروزکوی، بجز مقالهها، آثار دیگری دارند که بدین شرح است:[۷]
- عفافنامه، مثنویی در لزوم حجاب
- مقدمه بر چاپ نسخهای از دیوان صائب
- دیوان، که در دو جلد به کوشش امیر بانو کریمی به چاپ رسیده، و مشتمل است بر غزلیات، منظومهها، قصاید، قطعهها و مثنویها.
- احقاق الحق
- ترجمهٔ مکاتیب نهجالبلاغة
- ترجمهٔ نفس المهموم
هدف از سرودن عفافنامه
مرحوم استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی، به سال ۱۳۱۳ ش در اوج جوانی و زمانی که سلطنت پهلوی میرفت تا با رسمی کردن کشف حجاب و اجباری نمودن آن، به جنگ با دین و مذهب برود، منظومهای تحت عنوان عفاف نامه سرود و به شدت از حجاب و عفاف دفاع کرد. وی به همراه آن سه منظومه کوتاه و بلند دیگر تحت عناوین سینما، رمان، و تئاتر سرود و در جمع در ۲۷ صفحه آن را به چاپ رساند.[۸]
جایگاه منظومه عفافنامه
احمد کسروی مقدمهای ستایش آمیز بر عفافنامه مینویسد:
«کاری در خور آفرین» شاعر دانشمند آقای امیری، شعرهایی درباره زنان سرودهاند… من این شعرها را خوانده از فهم و دانش گوینده جوان آن در شگفت شدم. امروز که هیاهوی اروپاییگری در ایران، هوش و خرد هر پیر و جوان را زیر و رو ساخته و فهم و دانش درستی برای کسی باز نگزارده و جوانان بیش از این هنری ندارند که رُمانی بافته، بر دختران عشق بیاموزند، یا شعرهایی سروده زنان را به جِلف کاری برآغالند، در چنین زمانی، جوانی بدینسان شعرهای خردمندانه سروده و یک رشته پندهای دانشمندانه را به رشته نظم کشیده است.[۹]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ جعفریان، رسول (۱۳۸۲). «مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی». پیام زن. سال دوم (۱۴۳).
- ↑ کریمی، امیربانو. دائرة المعارف بزرگ اسلامی. ج. ۲. تهران: مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی. ص. ۶۲۸.
- ↑ جعفریان، رسول (۱۳۸۲). «مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی». پیام زن. سال دوم (۱۴۳).
- ↑ جعفریان، رسول (۱۳۸۲). «مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی». پیام زن. سال دوم (۱۴۳).
- ↑ آیت الله خامنهای (۱۳۸۷). «بیانات در دیدار شاعران در ماه مبارک رمضان». farsi.khamenei.ir. دریافتشده در ۲۲ آذر ۱۴۰۳.
- ↑ آیت الله خامنهای (۱۳۷۷). «بیانات در دیدار جمعی از جوانان». farsi.khamenei.ir. دریافتشده در ۲۲ آذر ۱۴۰۳.
- ↑ کریمی، امیربانو. دائرة المعارف بزرگ اسلامی. ج. ۲. تهران: مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی. ص. ۶۲۸.
- ↑ جعفریان، رسول (۱۳۸۲). «مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی». پیام زن. سال دوم (۱۴۳).
- ↑ جعفریان، رسول (۱۳۸۲). «مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی». پیام زن. سال دوم (۱۴۳).