منظومه عفاف‌نامه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (Shahroudi صفحهٔ پیش نویس:منظومه عفاف‌نامه را به منظومه عفاف‌نامه منتقل کرد)
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۳: خط ۳:
منظومه عفاف‌نامه چیست؟ و از کیست؟ و به چه انگیزه ای سروده شد؟
منظومه عفاف‌نامه چیست؟ و از کیست؟ و به چه انگیزه ای سروده شد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{درگاه|زن و خانواده|تاریخ}}
{{پاسخ}}
'''منظومه عفاف‌نامه''' ابیاتی‌ست که برای دفاع از [[حجاب در قرآن|حجاب]] در عصر [[پهلوی]] سروده شد و شاعر آن، استاد [[سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی]] می‌باشد.


'''منظومه عفاف‌نامه''' ابیاتی‌ست که برای دفاع از [[حجاب در قرآن|حجاب]] در عصر [[پهلوی]] سروده شد و شاعر آن، استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی می‌باشد.
== محتوای منظومه ==
 
'''منظومه عفاف‌نامه''' ابیاتی‌ست که برای دفاع از [[حجاب در قرآن|حجاب]] در عصر پهلوی سروده شد و شاعر آن، استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی می‌باشد. مختصری از این مثنوی را در ذیل آورده و مطالعه کامل آن را به منابع ارجاع می‌دهیم.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref>
{{پاسخ}}
{{شعر
{{درگاه|زن و خانواده}}
| عنوان = مثنوی عفاف‌نامه|ای زن ای سرو ناز و باغ وجود|نور بخشنده چراغ وجود|ای به تو زنده جان خُرْد و کلان‏|وی پدید از تو بر دلال ویران‏|در رفاه از تو دوده آدم‏|در تعب بی تو هر که در عالم‏
| شاعر = '''استاد سید کریم امیری فیروزکوهی متخلص به امیر'''|فکر تو دستیار کار همه‏|کار تو نیز دستیار همه‏|بر تو قائم نظام هستی ما|در تو ظاهر خداپرستی ما|جان ما زنده در محبّت تو|دل ما شادمان به صحبت تو|عشق تو اصل زندگانی ما|وصل تو عیش جاودانی ما|از وجود تو بودِ ما پیدا|قدر تو از وجود ما پیدا|زندگی هرچه مختصر گذرد|بی تو آن به که زودتر گذرد|آن که نه طاق آسمان آراست‏|واین جهان را چون آن جهان آراست‏|از سر زلف عنبر آسایت‏|وز لب لعل روح افزایت‏|بست شیرازه کتاب حیات‏|ساخت جان دارویی چو آب حیات‏|تا تو ما را نگاهبان باشی‏|راحت افزای جسم و جان باشی
}}


== شاعر ==
== شاعر ==
=== شرح حال ===
=== شرح حال ===
[[امیری فیروزکوهی]]'''،''' کریم (۱۲۸۸–۱۳۶۳ش)، فرزند مصطفی قلی منتظم‌الدوله، متخلص به امیر، شاعر و ادیب معاصر. وی در فرح‌آباد فیروزکوه به دنیا آمد. نیاکان او از روزگار کریم خان زند تا اواخر [[حکومت قاجار]]، از امیران سپاه و سران لشکر بودند و «امیر» جزء اول نام آنان بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|نام خانوادگی=کریمی، امیربانو|ناشر=مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی|جلد=2|صفحه=628|مکان=تهران}}</ref>
کریم امیری فیروزکوهی (۱۲۸۸–۱۳۶۳ش)، فرزند مصطفی‌قلی منتظم‌الدوله، متخلص به امیر، شاعر و ادیب معاصر. وی در فرح‌آباد فیروزکوه به دنیا آمد. نیاکان او از روزگار کریم خان زند تا اواخر [[حکومت قاجار]]، از امیران سپاه و سران لشکر بودند و «امیر» جزء اول نام آنان بود.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|نام خانوادگی=کریمی، امیربانو|ناشر=مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی|جلد=2|صفحه=628|مکان=تهران}}</ref> او تا سال ۱۳۱۴ به دنبال موسیقی و تفرج و… بوده است، اما پس از آن، تحولی در وی پدید آمده و به سراغ علوم ادبی و دینی رفته، سال‌ها در محضر علمای وقت به تحصیل این علوم مشغول شده است.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref> فیروزکوهی در دی ماه ۱۳۵۴ در مقدمه مجلد نخست دیوانش نوشته است: تا سال ۱۳۱۴ بیشتر اوقات من به مصاحبت شعرا و موسیقی‌دانان از نوازنده و آوازه خوان می‌گذشت و کم می‌شد که موسیقی‌دانی از پیر و جوان به طهران آمده باشد و من از دوستی و معاشرت با او بهره‌مند نشده باشم. در این وقت به شاگردی شیخ عبدالنبی پرداختم و تا سال ۱۳۲۰ که درگذشت، شش سالی در خدمت آن عزیز به تحصیل و استفاده مشغول بودم تا آن که به فضل الهی درهای توفیق به روی من گشوده شد و علوم عربیت از صرف تا علوم بلاغت و منطق و کلام و مقداری فلسفه و حکمت و فقه و اصول را از آن معلم جامع بارع فراگرفتم. بعد از آن مدتی شاگردی سید حسین مجتهد کاشانی را کردم.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref> '''[[سید علی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]]''' درباره او می‌گوید:
 
ایشان تا سال ۱۳۱۴ به دنبال موسیقی و تفرج و… بوده است، اما پس از آن، تحولی در وی پدید آمده و به سراغ علوم ادبی و دینی رفته، سال‌ها در محضر علمای وقت به تحصیل این علوم مشغول شده است.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref>
 
استاد فیروزکوهی در دی ماه ۱۳۵۴ در مقدمه مجلد نخست دیوانش نوشته است: تا سال ۱۳۱۴ بیشتر اوقات من به مصاحبت شعرا و موسیقی‌دانان از نوازنده و آوازه خوان می‌گذشت و کم می‌شد که موسیقی‌دانی از پیر و جوان به طهران آمده باشد و من از دوستی و معاشرت با او بهره‌مند نشده باشم. در این وقت به شاگردی شیخ عبدالنبی پرداختم و تا سال ۱۳۲۰ که درگذشت، شش سالی در خدمت آن عزیز به تحصیل و استفاده مشغول بودم تا آن که به فضل الهی درهای توفیق به روی من گشوده شد و علوم عربیت از صرف تا علوم بلاغت و منطق و کلام و مقداری فلسفه و حکمت و فقه و اصول را از آن معلم جامع بارع فراگرفتم. بعد از آن مدتی شاگردی سید حسین مجتهد کاشانی را کردم.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref>
 
'''[[سید علی خامنه‌ای|آیت‌الله خامنه‌ای]]''' درباره ایشان می‌گوید:  
 
* یک شاعری مثل مرحوم امیری فیروزکوهی که حقاً در قلهٔ غزل زمان خودش قرار داشت.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=آیت الله خامنه‌ای|تاریخ=1387|وبگاه=farsi.khamenei.ir|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=4083|عنوان=بیانات در دیدار شاعران در ماه مبارک رمضان|تاریخ بازبینی=22 آذر ۱۴۰۳}}</ref>
* یک شاعری مثل مرحوم امیری فیروزکوهی که حقاً در قلهٔ غزل زمان خودش قرار داشت.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=آیت الله خامنه‌ای|تاریخ=1387|وبگاه=farsi.khamenei.ir|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=4083|عنوان=بیانات در دیدار شاعران در ماه مبارک رمضان|تاریخ بازبینی=22 آذر ۱۴۰۳}}</ref>
 
* من شعرای معاصر را تقسیم می‌کنم به شعرایی که غزلسرا بودند، شعرایی که قصیده‌سرا بودند و شعرایی که نوسرا بودند. هر کدام چند نفری هستند که من به ایشان علاقه داشتم. در غزل، مرحوم امیری فیروزکوهی است که من با ایشان دوست هم بودم و ایشان به من هم خیلی علاقه داشتند و سال‌ها تا بعد از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]]، با یکدیگر رفت و آمد داشتیم.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=آیت الله خامنه‌ای|تاریخ=1377|وبگاه=farsi.khamenei.ir|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2884|عنوان=بیانات در دیدار جمعی از جوانان|تاریخ بازبینی=22 آذر ۱۴۰۳}}</ref>
* من شعرای معاصر را تقسیم می‌کنم به شعرایی که غزلسرا بودند، شعرایی که قصیده‌سرا بودند و شعرایی که نوسرا بودند. هر کدام چند نفری هستند که من به ایشان علاقه داشتم. در غزل، مرحوم امیری فیروزکوهی است که من با ایشان دوست هم بودم و ایشان به من هم خیلی علاقه داشتند و سال‌ها تا بعد از [[انقلاب]]، با یکدیگر رفت و آمد داشتیم.<ref>{{یادکرد وب|نویسنده=آیت الله خامنه‌ای|تاریخ=1377|وبگاه=farsi.khamenei.ir|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2884|عنوان=بیانات در دیدار جمعی از جوانان|تاریخ بازبینی=22 آذر ۱۴۰۳}}</ref>


=== آثار ===
=== آثار ===
استاد فیروزکوی، بجز مقاله‌ها، آثار دیگری دارند که بدین شرح است:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|نام خانوادگی=کریمی، امیربانو|ناشر=مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی|جلد=2|صفحه=628|مکان=تهران}}</ref>
فیروزکوی، بجز مقاله‌ها، آثار دیگری دارند که بدین شرح است:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دائرة المعارف بزرگ اسلامی|نام خانوادگی=کریمی، امیربانو|ناشر=مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی|جلد=2|صفحه=628|مکان=تهران}}</ref>
* ''عفاف‌نامه''، مثنویی در لزوم حجاب
* ''عفاف‌نامه''، مثنویی در لزوم حجاب
* مقدمه بر چاپ نسخه‌ای از ''دیوان'' صائب
* مقدمه بر چاپ نسخه‌ای از ''دیوان'' صائب
خط ۳۵: خط ۳۲:
مرحوم استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی، به سال ۱۳۱۳ ش در اوج جوانی و زمانی که [[سلطنت پهلوی]] می‌رفت تا با رسمی کردن [[کشف حجاب]] و اجباری نمودن آن، به جنگ با دین و مذهب برود، منظومه‌ای تحت عنوان عفاف نامه سرود و به شدت از حجاب و عفاف دفاع کرد. وی به همراه آن سه منظومه کوتاه و بلند دیگر تحت عناوین سینما، رمان، و تئاتر سرود و در جمع در ۲۷ صفحه آن را به چاپ رساند.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref>
مرحوم استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی، به سال ۱۳۱۳ ش در اوج جوانی و زمانی که [[سلطنت پهلوی]] می‌رفت تا با رسمی کردن [[کشف حجاب]] و اجباری نمودن آن، به جنگ با دین و مذهب برود، منظومه‌ای تحت عنوان عفاف نامه سرود و به شدت از حجاب و عفاف دفاع کرد. وی به همراه آن سه منظومه کوتاه و بلند دیگر تحت عناوین سینما، رمان، و تئاتر سرود و در جمع در ۲۷ صفحه آن را به چاپ رساند.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref>


== منظومه عفاف‌نامه ==
== جایگاه منظومه عفاف‌نامه ==
=== جایگاه ===
[[احمد کسروی]] مقدمه‌ای ستایش آمیز بر عفاف‌نامه می‌نویسد:
[[احمد کسروی]] مقدمه‌ای ستایش آمیز بر عفاف‌نامه می‌نویسد:


'''«کاری در خور آفرین»'''شاعر دانشمند آقای امیری، شعرهایی درباره زنان سروده‌اند… من این شعرها را خوانده از فهم و دانش گوینده جوان آن در شگفت شدم. امروز که هیاهوی اروپایی‌گری در ایران، هوش و خرد هر پیر و جوان را زیر و رو ساخته و فهم و دانش درستی برای کسی باز نگزارده و جوانان بیش از این هنری ندارند که رُمانی بافته، بر دختران عشق بیاموزند، یا شعرهایی سروده زنان را به جِلف کاری برآغالند، در چنین زمانی، جوانی بدینسان شعرهای خردمندانه سروده و یک رشته پندهای دانشمندانه را به رشته نظم کشیده است.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref>
'''«کاری در خور آفرین»''' شاعر دانشمند آقای امیری، شعرهایی درباره زنان سروده‌اند… من این شعرها را خوانده از فهم و دانش گوینده جوان آن در شگفت شدم. امروز که هیاهوی اروپایی‌گری در ایران، هوش و خرد هر پیر و جوان را زیر و رو ساخته و فهم و دانش درستی برای کسی باز نگزارده و جوانان بیش از این هنری ندارند که رُمانی بافته، بر دختران عشق بیاموزند، یا شعرهایی سروده زنان را به جِلف کاری برآغالند، در چنین زمانی، جوانی بدینسان شعرهای خردمندانه سروده و یک رشته پندهای دانشمندانه را به رشته نظم کشیده است.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref>
 
=== محتوا ===
مختصری از این [[مثنوی]] را در ذیل آورده و مطالعه کامل آن را به منابع ارجاع می‌دهیم.<ref>{{یادکرد ژورنال|سال=1382|دوره=سال دوم|شماره=143|نام=رسول|نام خانوادگی=جعفریان|عنوان=مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی|ژورنال=پیام زن}}</ref>
{{شعر
| عنوان = مثنوی عفاف‌نامه|ای زن ای سرو ناز و باغ وجود|نور بخشنده چراغ وجود|ای به تو زنده جان خُرْد و کلان‏|وی پدید از تو بر دلال ویران‏|در رفاه از تو دوده آدم‏|در تعب بی تو هر که در عالم‏
| شاعر = '''استاد سید کریم امیری فیروزکوهی متخلص به امیر'''|فکر تو دستیار کار همه‏|کار تو نیز دستیار همه‏|بر تو قائم نظام هستی ما|در تو ظاهر خداپرستی ما|جان ما زنده در محبّت تو|دل ما شادمان به صحبت تو|عشق تو اصل زندگانی ما|وصل تو عیش جاودانی ما|از وجود تو بودِ ما پیدا|قدر تو از وجود ما پیدا|زندگی هرچه مختصر گذرد|بی تو آن به که زودتر گذرد|آن که نه طاق آسمان آراست‏|واین جهان را چون آن جهان آراست‏|از سر زلف عنبر آسایت‏|وز لب لعل روح افزایت‏|بست شیرازه کتاب حیات‏|ساخت جان دارویی چو آب حیات‏|تا تو ما را نگاهبان باشی‏|راحت افزای جسم و جان باشی
}}


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۵۸: خط ۴۷:
| شاخه فرعی۲ =شاعران ایرانی
| شاخه فرعی۲ =شاعران ایرانی
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}{{پایان متن}}
}}
{{ارزیابی
| شناسه = شد
| عکس = <!--خالی | شد-->
| درگاه = شد
| ادبیات = شد
| پیوند = شد
| ناوبری = شد
| تغییرمسیر = <!--خالی | شد-->
| ارجاعات = شد
| ارزیابی کمی = شد
| ارزیابی کیفی = <!--خالی | شد-->
| اولویت = د
| کیفیت = متوسط
}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۵

سؤال

منظومه عفاف‌نامه چیست؟ و از کیست؟ و به چه انگیزه ای سروده شد؟

درگاه‌ها
زن-و-خانواده.png
درگاه تاریخ.png


منظومه عفاف‌نامه ابیاتی‌ست که برای دفاع از حجاب در عصر پهلوی سروده شد و شاعر آن، استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی می‌باشد.

محتوای منظومه

منظومه عفاف‌نامه ابیاتی‌ست که برای دفاع از حجاب در عصر پهلوی سروده شد و شاعر آن، استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی می‌باشد. مختصری از این مثنوی را در ذیل آورده و مطالعه کامل آن را به منابع ارجاع می‌دهیم.[۱]

مثنوی عفاف‌نامه
ای زن ای سرو ناز و باغ وجود نور بخشنده چراغ وجود
ای به تو زنده جان خُرْد و کلان‏ وی پدید از تو بر دلال ویران‏
در رفاه از تو دوده آدم‏ در تعب بی تو هر که در عالم‏
فکر تو دستیار کار همه‏ کار تو نیز دستیار همه‏
بر تو قائم نظام هستی ما در تو ظاهر خداپرستی ما
جان ما زنده در محبّت تو دل ما شادمان به صحبت تو
عشق تو اصل زندگانی ما وصل تو عیش جاودانی ما
از وجود تو بودِ ما پیدا قدر تو از وجود ما پیدا
زندگی هرچه مختصر گذرد بی تو آن به که زودتر گذرد
آن که نه طاق آسمان آراست‏ واین جهان را چون آن جهان آراست‏
از سر زلف عنبر آسایت‏ وز لب لعل روح افزایت‏
بست شیرازه کتاب حیات‏ ساخت جان دارویی چو آب حیات‏
تا تو ما را نگاهبان باشی‏ راحت افزای جسم و جان باشی
استاد سید کریم امیری فیروزکوهی متخلص به امیر

شاعر

شرح حال

کریم امیری فیروزکوهی (۱۲۸۸–۱۳۶۳ش)، فرزند مصطفی‌قلی منتظم‌الدوله، متخلص به امیر، شاعر و ادیب معاصر. وی در فرح‌آباد فیروزکوه به دنیا آمد. نیاکان او از روزگار کریم خان زند تا اواخر حکومت قاجار، از امیران سپاه و سران لشکر بودند و «امیر» جزء اول نام آنان بود.[۲] او تا سال ۱۳۱۴ به دنبال موسیقی و تفرج و… بوده است، اما پس از آن، تحولی در وی پدید آمده و به سراغ علوم ادبی و دینی رفته، سال‌ها در محضر علمای وقت به تحصیل این علوم مشغول شده است.[۳] فیروزکوهی در دی ماه ۱۳۵۴ در مقدمه مجلد نخست دیوانش نوشته است: تا سال ۱۳۱۴ بیشتر اوقات من به مصاحبت شعرا و موسیقی‌دانان از نوازنده و آوازه خوان می‌گذشت و کم می‌شد که موسیقی‌دانی از پیر و جوان به طهران آمده باشد و من از دوستی و معاشرت با او بهره‌مند نشده باشم. در این وقت به شاگردی شیخ عبدالنبی پرداختم و تا سال ۱۳۲۰ که درگذشت، شش سالی در خدمت آن عزیز به تحصیل و استفاده مشغول بودم تا آن که به فضل الهی درهای توفیق به روی من گشوده شد و علوم عربیت از صرف تا علوم بلاغت و منطق و کلام و مقداری فلسفه و حکمت و فقه و اصول را از آن معلم جامع بارع فراگرفتم. بعد از آن مدتی شاگردی سید حسین مجتهد کاشانی را کردم.[۴] آیت‌الله خامنه‌ای درباره او می‌گوید:

  • یک شاعری مثل مرحوم امیری فیروزکوهی که حقاً در قلهٔ غزل زمان خودش قرار داشت.[۵]
  • من شعرای معاصر را تقسیم می‌کنم به شعرایی که غزلسرا بودند، شعرایی که قصیده‌سرا بودند و شعرایی که نوسرا بودند. هر کدام چند نفری هستند که من به ایشان علاقه داشتم. در غزل، مرحوم امیری فیروزکوهی است که من با ایشان دوست هم بودم و ایشان به من هم خیلی علاقه داشتند و سال‌ها تا بعد از انقلاب، با یکدیگر رفت و آمد داشتیم.[۶]

آثار

فیروزکوی، بجز مقاله‌ها، آثار دیگری دارند که بدین شرح است:[۷]

  • عفاف‌نامه، مثنویی در لزوم حجاب
  • مقدمه بر چاپ نسخه‌ای از دیوان صائب
  • دیوان، که در دو جلد به کوشش امیر بانو کریمی به چاپ رسیده، و مشتمل است بر غزلیات، منظومه‌ها، قصاید، قطعه‌ها و مثنویها.
  • احقاق الحق
  • ترجمهٔ مکاتیب نهج‌البلاغة
  • ترجمهٔ نفس المهموم

هدف از سرودن عفاف‌نامه

مرحوم استاد سید عبدالکریم امیری فیروزکوهی، به سال ۱۳۱۳ ش در اوج جوانی و زمانی که سلطنت پهلوی می‌رفت تا با رسمی کردن کشف حجاب و اجباری نمودن آن، به جنگ با دین و مذهب برود، منظومه‌ای تحت عنوان عفاف نامه سرود و به شدت از حجاب و عفاف دفاع کرد. وی به همراه آن سه منظومه کوتاه و بلند دیگر تحت عناوین سینما، رمان، و تئاتر سرود و در جمع در ۲۷ صفحه آن را به چاپ رساند.[۸]

جایگاه منظومه عفاف‌نامه

احمد کسروی مقدمه‌ای ستایش آمیز بر عفاف‌نامه می‌نویسد:

«کاری در خور آفرین» شاعر دانشمند آقای امیری، شعرهایی درباره زنان سروده‌اند… من این شعرها را خوانده از فهم و دانش گوینده جوان آن در شگفت شدم. امروز که هیاهوی اروپایی‌گری در ایران، هوش و خرد هر پیر و جوان را زیر و رو ساخته و فهم و دانش درستی برای کسی باز نگزارده و جوانان بیش از این هنری ندارند که رُمانی بافته، بر دختران عشق بیاموزند، یا شعرهایی سروده زنان را به جِلف کاری برآغالند، در چنین زمانی، جوانی بدینسان شعرهای خردمندانه سروده و یک رشته پندهای دانشمندانه را به رشته نظم کشیده است.[۹]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جعفریان، رسول (۱۳۸۲). «مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی». پیام زن. سال دوم (۱۴۳).
  2. کریمی، امیربانو. دائرة المعارف بزرگ اسلامی. ج. ۲. تهران: مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی. ص. ۶۲۸.
  3. جعفریان، رسول (۱۳۸۲). «مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی». پیام زن. سال دوم (۱۴۳).
  4. جعفریان، رسول (۱۳۸۲). «مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی». پیام زن. سال دوم (۱۴۳).
  5. آیت الله خامنه‌ای (۱۳۸۷). «بیانات در دیدار شاعران در ماه مبارک رمضان». farsi.khamenei.ir. دریافت‌شده در ۲۲ آذر ۱۴۰۳.
  6. آیت الله خامنه‌ای (۱۳۷۷). «بیانات در دیدار جمعی از جوانان». farsi.khamenei.ir. دریافت‌شده در ۲۲ آذر ۱۴۰۳.
  7. کریمی، امیربانو. دائرة المعارف بزرگ اسلامی. ج. ۲. تهران: مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی. ص. ۶۲۸.
  8. جعفریان، رسول (۱۳۸۲). «مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی». پیام زن. سال دوم (۱۴۳).
  9. جعفریان، رسول (۱۳۸۲). «مثنوی عفاف نامه: سروده مرحوم سید کریم امیری فیروزکوهی». پیام زن. سال دوم (۱۴۳).