الهی نبودن ادیان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{ | {{سوال}} | ||
ادیان کپی ناشیانه‌ای از هم، با مانیفست خدای موهومشان هستند. مسیحیت یک پروژه دولتی پیچیده، نوعی روش تبلیغاتی برای ساکت کردن افراد از امپراتوری روم بنیان گذاشته شد. رومیان برای جلوگیری از گسترش فعالیت‌های تبلیغی یهودیان متعصب به شیوه‌ای نه‌چندان مسالمت‌آمیز «داستان مسیح» را اختراع نمودند. قرن‌ها بعد در شبه‌جزیره عربستان با توسل به همین ایدئولوژی تبلیغاتی عصر رومیان و با توسل به همان گفتارهای یهودیان شخصی به نام محمد ایدئولوژی دیگری به نام اسلام را بنیان گذاشت و برای همین است که قرآن هیچ‌چیزی از خود برای ارائه کردن ندارد تمام چیزهایی که مسلمانان به‌عنوان معجزه علمی از آن نام می‌برند کپی ناشیانه‌ای از مطالب تورات و مابقی هم شرح خاطرات محمد در زمان ریاست خود است؛ بنابراین ادیان در واقع یک طرح تبلیغاتی و یک پروژه مهارکننده طبقه متخاصم از دوران حضور خود برای قدرت‌طلبی و استثمار طبقه فرودست می‌باشند. | ادیان کپی ناشیانه‌ای از هم، با مانیفست خدای موهومشان هستند. مسیحیت یک پروژه دولتی پیچیده، نوعی روش تبلیغاتی برای ساکت کردن افراد از امپراتوری روم بنیان گذاشته شد. رومیان برای جلوگیری از گسترش فعالیت‌های تبلیغی یهودیان متعصب به شیوه‌ای نه‌چندان مسالمت‌آمیز «داستان مسیح» را اختراع نمودند. قرن‌ها بعد در شبه‌جزیره عربستان با توسل به همین ایدئولوژی تبلیغاتی عصر رومیان و با توسل به همان گفتارهای یهودیان شخصی به نام محمد ایدئولوژی دیگری به نام اسلام را بنیان گذاشت و برای همین است که قرآن هیچ‌چیزی از خود برای ارائه کردن ندارد تمام چیزهایی که مسلمانان به‌عنوان معجزه علمی از آن نام می‌برند کپی ناشیانه‌ای از مطالب تورات و مابقی هم شرح خاطرات محمد در زمان ریاست خود است؛ بنابراین ادیان در واقع یک طرح تبلیغاتی و یک پروژه مهارکننده طبقه متخاصم از دوران حضور خود برای قدرت‌طلبی و استثمار طبقه فرودست می‌باشند. | ||
{{پایان سوال}} | |||
{{پایان | |||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''الهی نبودن ادیان''' یا '''رونوشت ادیان از یکدیگر''' از شبهه‌های ضد دینی در راستای نفی ادیان است. [[ادیان توحیدی]] و آسمانی در حقیقت یک دین هستند و نشان از وجود ماهیتی یکسان با خدایی واحد دارند؛ که هدف واحد این ادیان یعنی [[یکتاپرستی]] را می‌رساند. پافشاری [[عیسی(ع)]] بر شریعت و احکام درستی بود که در [[تورات]] وجود داشت؛ اما [[مسیحیت]] بعد از وی دچار تحریف شده و شریعت | '''الهی نبودن ادیان''' یا '''رونوشت ادیان از یکدیگر''' از شبهه‌های ضد دینی در راستای نفی ادیان است. [[ادیان توحیدی]] و آسمانی در حقیقت یک دین هستند و نشان از وجود ماهیتی یکسان با خدایی واحد دارند؛ که هدف واحد این ادیان یعنی [[یکتاپرستی]] را می‌رساند. پافشاری [[عیسی(ع)]] بر شریعت و احکام درستی بود که در [[تورات]] وجود داشت؛ اما [[مسیحیت]] بعد از وی دچار تحریف شده و شریعت از آن حذف گردید و مسیحیت بعد از عیسی غیر از آنچیزی است که عیسی معرفی نمود. در [[اسلام]] نیز ایدئولوژی [[پیامبر اسلام]] با سخنان یهودیان، یکی نیست. بلکه اسلام همان واقعیتی را تبلیغ می‌کند که توسط [[موسی(ع)]] تبلیغ شد. یهودیت حاضر با یهودیت و تورات زمان موسی متفاوت است و این دین نیز همانند مسیحیت دچار تحریف گشته و در خدمت اهداف بشری درآمد. در [[قرآن]] هیچ خاطره‌ای از محمد(ص) نقل نشده و محتوای قرآن شرح زندگی پیامبر اسلام نیست. به گواهی تاریخ، همه ادیان الهی با استعمار و استثمار به مبارزه پرداختند و همه [[کافران]] و [[مشرکان]] در مقابل ادیان توحیدی ایستادند که شرح این وقایع در کتاب‌های همه ادیان ابراهیمی آمده و ادعای قدرت‌طلبی و استثماری بودن ادیان را نفی می‌کند. | ||
==مانیفست واحد ادیان ابراهیمی== | ==مانیفست واحد ادیان ابراهیمی== | ||
| خط ۴۹: | خط ۴۷: | ||
* '''فرعون''': [[فرعون]] و اطرافیان او نیز با [[حضرت موسی(ع)]] به مخالفت پرداخت و خواست تا موسی و قومش را از بین ببرد. هنگامی‌که حضرت موسی به فرعون گفت من فرستاده خدا هستم، مرفهین و سرمایه‌داران قوم فرعون او را به سحر و جادو متهم نمودند و پس‌ازآنکه که بر ساحران فرعون با معجزه غالب گردید، اشراف قوم فرعون (به فرعون) گفتند: «آیا موسی و قومش را رها می‌کنی که در زمین فساد کنند، و تو و خدایانت را رها سازد؟!» گفت: «به‌زودی پسرانشان را می‌کشیم، و دخترانشان را زنده نگه می‌داریم (تا به ما خدمت کنند) و ما بر آن‌ها کاملاً مسلّطیم!»<ref>رک: آیات ۱۰۴–۱۲۷ سوره اعراف.</ref> | * '''فرعون''': [[فرعون]] و اطرافیان او نیز با [[حضرت موسی(ع)]] به مخالفت پرداخت و خواست تا موسی و قومش را از بین ببرد. هنگامی‌که حضرت موسی به فرعون گفت من فرستاده خدا هستم، مرفهین و سرمایه‌داران قوم فرعون او را به سحر و جادو متهم نمودند و پس‌ازآنکه که بر ساحران فرعون با معجزه غالب گردید، اشراف قوم فرعون (به فرعون) گفتند: «آیا موسی و قومش را رها می‌کنی که در زمین فساد کنند، و تو و خدایانت را رها سازد؟!» گفت: «به‌زودی پسرانشان را می‌کشیم، و دخترانشان را زنده نگه می‌داریم (تا به ما خدمت کنند) و ما بر آن‌ها کاملاً مسلّطیم!»<ref>رک: آیات ۱۰۴–۱۲۷ سوره اعراف.</ref> | ||
* '''مزد انبیا بر عهده خدا''': در آیات قرآن کریم | * '''مزد انبیا بر عهده خدا''': در آیات قرآن کریم بازگو شده که پیامبران الهی هیچ مزدی را در قبال رسالت و هدایت بشر از مردم نخواسته و تأکید بر این داشته که مزد و اجرت آنان بر عهده خداوند است. آیه {{قرآن|وَ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ آن أَجْرِیَ إِلاَّ عَلی رَبِّ الْعالَمینَ}} به صورت مکرر از سوی پیامبران در قرآن نقل گردیده است.<ref>رک: شعراء، آیات ۱۰۹، ۱۲۷، ۱۴۵، ۱۸۰، هود، ۵۱، سبأ ۴۷.</ref> | ||
* '''آموزه‌های ظلم ستیزی ادیان توحیدی''': افزون بر این‌ها آموزه‌های ادیان حتی ادیان بشری و غیر ابراهیمی ظلم‌ستیزی و اجرای قسط و عدالت را از برنامه‌های اصلی خود قرارداده و با هر نوع ظلم و اجحاف در حق انسان از طرف هرکسی می‌خواهد باشد مخالف است. | * '''آموزه‌های ظلم ستیزی ادیان توحیدی''': افزون بر این‌ها آموزه‌های ادیان حتی ادیان بشری و غیر ابراهیمی ظلم‌ستیزی و اجرای قسط و عدالت را از برنامه‌های اصلی خود قرارداده و با هر نوع ظلم و اجحاف در حق انسان از طرف هرکسی می‌خواهد باشد مخالف است. | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۲: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| | | ارزیابی کمی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ب | | اولویت =ب | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۹
ادیان کپی ناشیانه‌ای از هم، با مانیفست خدای موهومشان هستند. مسیحیت یک پروژه دولتی پیچیده، نوعی روش تبلیغاتی برای ساکت کردن افراد از امپراتوری روم بنیان گذاشته شد. رومیان برای جلوگیری از گسترش فعالیت‌های تبلیغی یهودیان متعصب به شیوه‌ای نه‌چندان مسالمت‌آمیز «داستان مسیح» را اختراع نمودند. قرن‌ها بعد در شبه‌جزیره عربستان با توسل به همین ایدئولوژی تبلیغاتی عصر رومیان و با توسل به همان گفتارهای یهودیان شخصی به نام محمد ایدئولوژی دیگری به نام اسلام را بنیان گذاشت و برای همین است که قرآن هیچ‌چیزی از خود برای ارائه کردن ندارد تمام چیزهایی که مسلمانان به‌عنوان معجزه علمی از آن نام می‌برند کپی ناشیانه‌ای از مطالب تورات و مابقی هم شرح خاطرات محمد در زمان ریاست خود است؛ بنابراین ادیان در واقع یک طرح تبلیغاتی و یک پروژه مهارکننده طبقه متخاصم از دوران حضور خود برای قدرت‌طلبی و استثمار طبقه فرودست می‌باشند.
الهی نبودن ادیان یا رونوشت ادیان از یکدیگر از شبهه‌های ضد دینی در راستای نفی ادیان است. ادیان توحیدی و آسمانی در حقیقت یک دین هستند و نشان از وجود ماهیتی یکسان با خدایی واحد دارند؛ که هدف واحد این ادیان یعنی یکتاپرستی را می‌رساند. پافشاری عیسی(ع) بر شریعت و احکام درستی بود که در تورات وجود داشت؛ اما مسیحیت بعد از وی دچار تحریف شده و شریعت از آن حذف گردید و مسیحیت بعد از عیسی غیر از آنچیزی است که عیسی معرفی نمود. در اسلام نیز ایدئولوژی پیامبر اسلام با سخنان یهودیان، یکی نیست. بلکه اسلام همان واقعیتی را تبلیغ می‌کند که توسط موسی(ع) تبلیغ شد. یهودیت حاضر با یهودیت و تورات زمان موسی متفاوت است و این دین نیز همانند مسیحیت دچار تحریف گشته و در خدمت اهداف بشری درآمد. در قرآن هیچ خاطره‌ای از محمد(ص) نقل نشده و محتوای قرآن شرح زندگی پیامبر اسلام نیست. به گواهی تاریخ، همه ادیان الهی با استعمار و استثمار به مبارزه پرداختند و همه کافران و مشرکان در مقابل ادیان توحیدی ایستادند که شرح این وقایع در کتاب‌های همه ادیان ابراهیمی آمده و ادعای قدرت‌طلبی و استثماری بودن ادیان را نفی می‌کند.
مانیفست واحد ادیان ابراهیمی
ادیان توحیدی و آسمانی در حقیقت یک دین هستند. ادیان توحیدی توسط پیامبران الهی از سوی خدای واحد ارسال‌شده و طبع مسئله اقتضا می‌کند که همه ادیان باید دارای یک مانیفست واحد باشند که مبتنی بر توحید، نبوت و معاد است. به گفته علامه طباطبایی، دین در پیش خدا یک دین است و هیچ اختلافی در آن وجود ندارد و آن دین اسلام است که عبارت از تسلیم در برابر حق است. و لو از نظر کمی و کیفی در شرایع انبیائش اختلاف وجود دارد، لکن درعین‌حال یک‌چیز بیش نیست و بین شرایع پیامبران اختلاف با تضاد و تنافی وجود ندارد.[۱]
اسلام همان دین حنیف است که بنایش بر توحید نهاده شده است و دین همه انبیاء، دین توحیدی بوده است. اگر ادیان از مانیفست واحد برخوردار نبودند قطعاً الهی بودن این ادیان مورد تردید قرار می‌گرفت. وحدت مانیفست نه‌تنها خدشه‌ای بر ادیان توحیدی وارد نمی‌کند، بلکه دلیل واضح بر اثبات خدای واحد است که این ادیان را در زمان‌های مختلف بر پیامبران متعدد برای هدایت بشر ارسال نموده است.
نقش رومیان در تأسیس مسیحیت
این مدعا که رومیان برای جلوگیری از گسترش یهودیت، مسیح(ع) را اختراع نمودند، ادعای ناشیانه و غیر عالمانه است؛ زیرا مسیح(ع) برای تأیید شریعت حضرت موسی(ع) در معارضه با بت‌پرستان رومی مبعوث گردید. عموم سخنان عیسی(ع) پیرامون اصلاح جامعه یهودی بوده و شریعتی که در دین یهود نقش بسیار پررنگی داشته است، به‌صورت کلی مورد تأیید عیسی(ع) قرارگرفته است.
عیسی(ع) به‌صراحت گفته است که تصمیمی بر ردّ تورات و شریعت ندارد: «گمان مبرید که آمده‌ام تا تورات یا صحف انبیاء را باطل سازم، نیامده‌ام تا باطل‌نمایم بلکه تا تمام کنم، زیرا هرآینه به شما می‌گویم تا آسمان و زمین زایل نشود همزه یا نقطه از تورات هرگز زایل نخواهد شد تا همه واقع شود، پس هر که یکی از این احکام کوچک‌ترین را بشکند و به مردم چنین تعلیم دهد در ملکوت آسمان کمترین شمرده شود؛ امّا هر که به عمل آورد و تعلیم نماید او در ملکوت آسمان بزرگ خوانده خواهد شد».[۲]
بامطالعه عهد جدید به‌وضوح می‌توان فهمید که نه‌تنها حضرت عیسی(ع) به براندازی شریعت موسی(ع) دست نزد، بلکه بر آن بسیار پافشاری کرده و آثار این پافشاری در گفتار و رفتار او آشکار بود و در اناجیل هم‌نوا به برخی از آن‌ها اشاره‌شده است.
تحریف مسیحیت پس از عیسی(ع) توسط پولُس
پولُس کسی است که مسیحیت را به نفع رومیان بت‌پرست در برابر دین یهودیت قرارداد. او داستانی برای مسیحی شدن خود ساخت و خود را شاگرد عیسی مسیح می‌دانست. این در حالی بود که جامعه مسیحی، او را از آزاردهندگان مسیحیان می‌دانستند.[۳] مسیحیان اولیه معتقد بودند که پولس یک رسول معتبر و اصیل نیست بلکه او برای اینکه پیام خود را بهتر به غیر یهودیان برساند، از شرایط و مقتضیات مشروع و حقایق بنیادی دور شده است.[۴]
پولس بعد از اعلام مسیحیتش[۵] بی‌درنگ در دمشق در موعظه‌هایش ابراز داشت که عیسی پسر خداست.[۶] او بعد از این تحول در مناطق مختلف آسیا و اروپا برای مسیحی کردن مردم به موعظه و تبلیغ پرداخت و تأکید بر این داشت که موانع دینی و اجتماعی میان یهودیان و غیر یهودیان برچیده شده است.[۷]
او به این باور بود که اقوام غیر یهودی لزومی ندارد به دین یهودی درآیند بلکه معتقد بود که مژده نجات و رستگاری الهی امری همگانی است. این در حالی است که مسیحیان اولیه معتقد بودند پذیرش شریعت و عمل به آن در دین مسیحیت ضروری است. این تباین اعتقاد بین پولس و حواریون و مسیحیان[۸] و اینکه پولس مسیحیت یونانی مآب را تأسیس نمود، این اجبار را به وجود آورد که شورای رسولان اورشلیم در سال ۴۸م. علیه او قطعنامه‌ای صادر کنند؛[۹] او به دلیل اینکه شریعت دین یهود برای غیر یهودیان خوش‌آیند نیست، کنار گذاشتن احکام و الزامات یهودی را ضروری و عقلانی دانسته و در اولین شورای کلیسا در اورشلیم در سال ۴۹م. با وجود اکراه مشایخ کلیسا با آنان به توافق رسید[۱۰] و موفق به کسب این رأی گردید که افراد غیر کلیمی اجازه داشته باشند بدون ختنه و پذیرش شریعت تورات به دین مسیح درآیند[۱۱]
به‌این‌ترتیب جدایی مسیحیت از یهودیت به دست پولس صورت گرفت[۱۲] و مسیحیت از قید شریعت آزاد شد تا بتواند به یک دین جهانی تبدیل شود و عنوان رسول امت‌های غیر کلیمی را به خود اختصاص دهد.[۱۳] درواقع پولس با این فعالیت خود، کافران را به دین مسیح دعوت نکرد بلکه با حذف شریعت و اعلام الوهیت حضرت مسیح(ع) مسیحیت را بر فرهنگ و عقاید آنان منطبق کرده و آن را جهانی نمود و درنهایت معمار مسیحیت کنونی شد به‌گونه‌ای که در نزد مسیحیان لقب دومین مؤسس مسیحیت را به خود اختصاص داد.[۱۴] و بنیان‌گذار مسیحیت غیر یهودی به‌شمار آمد![۱۵]
یکی نبودن ایدئولوژی پیامبر اسلام با سخنان یهودیان
اما این شبهه که پیامبر اسلام(ص) ایدئولوژی خود را از گفتار یهودیان گرفته، نیز از عدم آگاهی نسبت به تاریخ ادیان ناشی شده است؛ زیرا اولاً هیچ دلیلی تاریخی بر این ادعا وجود ندارد. ثانیاً محتوای شرک‌آلود تورات به خاطر تحریفی که در آن صورت گرفته است نیز ادعای برگرفته شدن قرآن از تورات را باطل می‌کند. تورات در مورد خدا دیدگاه غیرتوحیدی و خداشناسی انسان انگارانه (دروغ،[۱۶] بخل،[۱۷]...) و تشبیه[۱۸]و، شرک[۱۹] و تجسیم[۲۰] را بیان می‌دارد درحالی‌که قرآن نه‌تنها هیچ‌یکی از اوصاف یادشده را به خداوند نسبت نمی‌دهد بلکه خداوند متعال را بری از صفات مخلوق می‌داند و صفات کمالی و جلالی را برای خداوند متعال اثبات می‌کند.[۲۱] همچنین دیدگاه تورات نسبت به انبیاء الهی کاملاً با دیدگاه قرآن در تضاد است.
با توجه به اینکه همه کتب آسمانی منشأ وحیانی دارند، وجود تعالیم مشابه در کتاب‌های آسمانی دلیل بر این نمی‌شود که قرآن از تورات یا انجیل نسخه‌برداری‌شده است؛ بلکه طبع مسئله اقتضا می‌کند که باید شباهت‌هایی در آموزه‌های آن‌ها وجود داشته باشد اگر این شباهت‌ها در این کتابها وجود نمی‌داشت دلیل بر این می‌شد که این کتابها از یک مبدأ صادر و نازل نشده است.
افزون بر این‌ها دلایل متعدد غیرقابل‌انکار بر عدم این تأثیرپذیری و بر وحیانی بودن دین اسلام وجود دارد که مجالی برای بیان آن‌ها در این مقاله نیست. افزون بر معجزه بودن قرآن و محتویات بلند آن، چیزی که در اینجا قابل‌توجه است این است که تاریخ زندگی پیامبر اسلام(ص) و چگونگی بعثت و گرفتن وحی و تبلیغ آن به مردم به‌قدری روشن است که هرگونه تأثیرپذیری پیامبر و دین او از هر دین و فرهنگی خارج از محدوده وحی الهی را نفی می‌کند و حتی در حد احتمال و تصور هم این پدیده قابل‌قبول نیست؛ زیرا دین اسلام و آموزه‌های آن در برابر دو دین یهودیت و مسیحیت قرار گرفت و آموزه‌ها و تعالیم انحرافی آن‌ها را مردود شمرد و منسوخ اعلام کرد و درعین‌حال یهود و نصارا برای شکست و تضعیف دین جدید محمد(ص) از هر وسیله‌ای استفاده می‌کرد؛ ولی هرگز در راستای مقابله با پیامبر(ص) نتوانستند ادعا کند که پیامبر از دین یهودیت یا مسیحیت مطلبی را جمع‌آوری نموده و به‌عنوان وحی به خورد مردم می‌دهند. اگر چنین چیزی ممکن بود قطعاً آن‌ها لااقل در حد احتمال به آن دامن می‌زدند.
قرآن، خاطرات محمد(ص) نیست!
اینکه ادعاشده است محتویات قرآن متشکل از شرح خاطرات پیامبر اسلام(ص) است و قرآن چیزی برای ارائه ندارد، برای هیچ عاقلی قابل‌پذیرش نیست؛ زیرا اولاً هیچ خاطره‌ای نه در قرآن و نه در احادیث آن حضرت محتوای دین اسلام را تشکیل نمی‌دهد. ثانیاً از مراجعه به قرآن کریم و احادیث پیامبر اسلام(ص) محتوای دین اسلام در ابعاد علمی، اقتصادی، حکومتی، معنوی، مسائل اعتقادی و… قابل‌دسترسی است و محتوای قرآن و احادیث معصومین در تمام جهات هدایت‌گری و سعادت دنیوی و اخروی مطالب بسیار بلند و غیرقابل خدشه برای بشر ارائه داده است.
ادیان توحیدی و استثمار
به گفته مارکس، فیلسوف آلمانی دین در خدمت ستمگران و سرمایه‌داران بوده و گرایش به آن در جامعه از طرف آنان دامن زده می‌شود؛ بنابراین هدف ادیان توحیدی قدرت‌طلبی و استثمار طبقه فرودست است.
این ادعا سخنی غیرعالمانه و نادرست است و تاریخچه ادیان الهی، خلاف آن را ثابت می‌کند. ستمگران و صاحبان سرمایه در برابر ادیان توحیدی مخالفت آشکار نموده و در مقابل این ادیان، استکبار می‌جسته و مانع از گرایش مردم به آن می‌شده‌اند. در قرآن کریم به این مطلب در آیات متعددی اشاره شده‌است:
- قوم صالح: قرآن در داستان حضرت صالح(ع) می‌فرماید: «اشراف متکبر قوم او، به مستضعفانی که ایمان آورده بودند، گفتند: «آیا (براستی) شما یقین دارید که صالح از طرف پروردگارش فرستاده‌شده است؟» آن‌ها گفتند: «ما به آنچه او بدان مأموریت یافته، ایمان آورده‌ایم».[۲۲]
- قوم شعیب: در داستان حضرت شعیب(ع) می‌فرماید: «اشراف زورمند و متکبر از قوم او گفتند: «ای شعیب! به‌یقین، تو و کسانی را که به تو ایمان آورده‌اند، از شهر و دیار خود بیرون خواهیم کرد، یا به آیین ما بازگردید» گفت: «آیا (می‌خواهید ما را بازگردانید) اگرچه مایل نباشیم؟! اشراف زورمند از قوم او که کافر شده بودند گفتند: «اگر از شعیب پیروی کنید، شما هم زیانکار خواهید شد!».
- فرعون: فرعون و اطرافیان او نیز با حضرت موسی(ع) به مخالفت پرداخت و خواست تا موسی و قومش را از بین ببرد. هنگامی‌که حضرت موسی به فرعون گفت من فرستاده خدا هستم، مرفهین و سرمایه‌داران قوم فرعون او را به سحر و جادو متهم نمودند و پس‌ازآنکه که بر ساحران فرعون با معجزه غالب گردید، اشراف قوم فرعون (به فرعون) گفتند: «آیا موسی و قومش را رها می‌کنی که در زمین فساد کنند، و تو و خدایانت را رها سازد؟!» گفت: «به‌زودی پسرانشان را می‌کشیم، و دخترانشان را زنده نگه می‌داریم (تا به ما خدمت کنند) و ما بر آن‌ها کاملاً مسلّطیم!»[۲۳]
- مزد انبیا بر عهده خدا: در آیات قرآن کریم بازگو شده که پیامبران الهی هیچ مزدی را در قبال رسالت و هدایت بشر از مردم نخواسته و تأکید بر این داشته که مزد و اجرت آنان بر عهده خداوند است. آیه ﴿وَ ما أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ آن أَجْرِیَ إِلاَّ عَلی رَبِّ الْعالَمینَ﴾ به صورت مکرر از سوی پیامبران در قرآن نقل گردیده است.[۲۴]
- آموزه‌های ظلم ستیزی ادیان توحیدی: افزون بر این‌ها آموزه‌های ادیان حتی ادیان بشری و غیر ابراهیمی ظلم‌ستیزی و اجرای قسط و عدالت را از برنامه‌های اصلی خود قرارداده و با هر نوع ظلم و اجحاف در حق انسان از طرف هرکسی می‌خواهد باشد مخالف است.
وحدت مانیفست، نشانه مصدر واحد
وحدت مانیفست در ادیان الهی، خدشه‌ای بر این ادیان وارد نمی‌کند؛ بلکه دلیل روشنی بر این است که این ادیان دارای یک مصدر هستند که عبارت از خدای واحد است. دین اسلام نه از دین یهودیت کپی شده است و نه از شرح خاطرات محمد(ص) تشکیل گردیده است؛ بلکه دارای آموزه‌هایی در جهت رستگاری بشر است.
منابع
- ↑ طباطبائی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۱۲۰-۱۲۱.
- ↑ انجیل متی، ۵: ۱۷–۱۹.
- ↑ هانس کونگ، متفکران بزرگ مسیحی، ترجمه گروه مترجمان، ص۱۷.
- ↑ دایرةالمعارف کتاب مقدس(Holy Bible Encyclopedia)، مسئول ترجمه بهرام محمدیان، ص۲۹۲.
- ↑ ریچارد بوش و دیگران، ادیان در جهان امروز، ترجمه عبدالرحیم گواهی، ص۷۰۳.
- ↑ اعمال رسولان، ۹: ۲۰.
- ↑ جان ر. هینلز، فرهنگ ادیان جهان، ترجمه گروه مترجمان، ص۱۶۶.
- ↑ ریچارد بوش و دیگران، ادیان در جهان امروز (جهان مذهبی)، ترجمه عبدالرحیم گواهی، ص۷۰۴.
- ↑ هانس کونگ، متفکران بزرگ مسیحی، ترجمه گروه مترجمان، ص۲۲.
- ↑ کارل کائوتسکی، بنیادهای مسیحیت، ترجمه عباس میلانی، ص۴۴.
- ↑ رابرت هیوم، ادیان زنده جهان، ترجمه عبدالرحیم گواهی، ص۳۴۷؛ جان بایر ناس، تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی اصغر حکمت، ص۶۱۶.
- ↑ آکادمی علوم اتحاد شوروی، مبانی مسیحیت، ترجمه از فرانسه به فارسی: اسدالله مبشری، ص۱۳۷.
- ↑ رابرت هیوم، ادیان زنده جهان، ترجمه عبدالرحیم گواهی، ص۳۴۷؛ جان بایر ناس، تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی اصغر حکمت، ص۶۱۶.
- ↑ جان بایر ناس، تاریخ جامع ادیان، ترجمه علی اصغر حکمت، ص۶۱۳؛ جوان ا. ُ گریدی، مسیحیت و بدعتها، ترجمه عبدالرحیم سلیمانی اردستانی، ص۴۷.
- ↑ جان ر. هینلز، فرهنگ ادیان جهان، ترجمه گروه مترجمان، ص۱۶۶.
- ↑ خداوند دروغ می‌گوید: خداوند گفت از این درخت نخورید که می‌میرید ۲: ۱۷.
- ↑ خداوند بخل می‌ورزد: خداوند نمی‌خواست آدم و حوا از درخت علم و حیات بخورند و دانا شوند و زندگی جاویدان پیدا کنند.
- ↑ فروم، اریک، همانند خدایان خواهید شد، ترجمه نادرپور خلخالی، تهران، جهاد دانشگاهی، ۱۳۷۷ش، ص۱۳۱؛ هاکس، جیمز، قاموس کتاب مقدس، ترجمه و تألیف مستر هاکس، تهران، اساطیر، ۱۳۷۷ش، ص۵۰.
- ↑ برخی صاحب نظران الهیات مسیحی معتقدند که اصل تثلیث به نحو تلویحی و به نوعی، آماده‌سازی بلندمدت در این جمله عهد عتیق بیان شده است؛ ماسون، دنیز، قرآن وکتاب مقدس، پیشین، ص ۱۲۸؛ وجود شریک برای خداوند: آدم پس از خوردن از درخت نیک و بد مثل ما شده است.
- ↑ نسبت جسمانیت به خداوند: عصر آن روز شنیدند خداوند در باغ راه می‌رود ۳: ۸.
- ↑ ایزوتسو، توشی هیکو، خدا و انسان در قرآن، ترجمه احمدآرام، تهران، شرکت سهامی انتشار، ۱۳۶۱ش، ص ۱۱۹.
- ↑ سوره اعراف: ۷۵ - ۷۶.
- ↑ رک: آیات ۱۰۴–۱۲۷ سوره اعراف.
- ↑ رک: شعراء، آیات ۱۰۹، ۱۲۷، ۱۴۵، ۱۸۰، هود، ۵۱، سبأ ۴۷.