مدفن حضرت زینب(س): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Shamloo}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}با توجه به منابع و بررسی آنها آيا حضرت زينب كبری(س) در شام مدفون است؟
{{سوال}}با توجه به منابع، مدفن حضرت زینب کبری(س) کجاست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}مدفن حضرت زینب(س) به دلیل اشتراک نام او با برخی دیگر از زنان اهل‌بیت(س) مورد اختلاف است. اقول چندگانه ای برای مدفن حضرن زینب وجود دارد. اینکه مدفن او در شام باشد از اقول دیگر قابل اتکاتر است.  
{{پاسخ}}'''مدفن حضرت زینب(س)''' مورد اختلاف عالمان و مورخان است. برخی مدفن او را در مدینه می‌دانند. [[محسن امین]] (درگذشته ۱۳۷۱ق) صاحب اعیان الشیعه از این دسته افراد است و اعتقاد دارد حضرت زینب(س) پس از سفر کربلا و شام و بازگشت به مدینه، از مدینه خارج نشده است. عده‌ای دیگر گفته‌اند مدفن او دمشق است. [[شیخ بهایی]] (درگذشته ۱۰۳۱ق) از از قائلان به این قول است. قول ضعیفی نیز وجود دارد که مدفن حضرت زینب(س) را در مصر می‌داند.


== علت اختلاف در مدفن ==
== زندگی‌نامه ==
علت اصلی اختلاف در محل مزار حضرت زینب كبری(س) اشتراك نام آن بانو با بانوان دیگری است كه آنها نیز زینب نام دارند و در كنیه و بعضاً نسب با آن حضرت مشتركند. اینك آنها را بررسی می‌كنیم: می‌دانیم كه فرزندان امیرالمؤمنین علی(ع) همه از یك مادر نبوده‌اند هرچند نام برخی از آنها یكی بوده است. از جمله امیرالمؤمنین ـ علیه‌السّلام ـ سه فرزند داشتند به نام زینب، نخستین آنها فرزند حضرت فاطمه(س) و زینب كبری(س) خوانده می‌شد. هرچند زینب كبری(س) ملقب به ام‌كلثوم بود، امّا شهرت او به همان زینب كبری بوده نه ام‌كلثوم. حضرت زینب كبری(س) با پسرعمویش عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب، ازدواج كرد و از این پیوند صاحب چند فرزند شد كه عبارتند از: علی، عون‌اكبر، عباس، محمد، أم‌كلثوم.<ref>ابن سعد، الطبقات الكبری، بیروت، دارالكتب العلمیه، ۱۴۱۰ ق، ج۸، ص۳۴۰؛
زینب کبری، دختر [[امام علی(ع)]] و [[حضرت فاطمه(س)]]، در پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجری به دنیا آمد. زینب بزرگترین دختر امام علی(ع) است که پس از [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] متولد شد. بنا بر برخی از روایات یکی از کنیه‌های امام علی(ع)، ابوزینب بوده است.<ref>زینبیه یا بارگاه حضرت زینب علیهاسلام، محمدجواد مشکور، حسن غروری اصفهانی، معارف اسلامی (سازمان اوقاف) شهریور ۱۳۵۷، شماره ۲۹، ص۴۷.</ref> او در سال ۶۱ یا ۶۲ وفات یافت.<ref>غروی نایینی، نهله، گفتاری در مدفن حضرت زینب(س)، سفینه، ۱۳۸۸، شماره ۲۲. ص۲۵.</ref>


عزالدین جزری، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ج۷، ص۱۳۰.</ref> زینب دیگر نیز كه زینب وسطی نامیده می‌شد، ملقب به ام‌كلثوم بوده و در زمان حیات امیرالمؤمنین(ع) از دنیا رفته اند.<ref>ابی الحسین یحیی بن حسن بن جعفر بن اعرج بن حسین بن زین‌العابدین، اخبار الزینبات، نسخه خطی، بی‌تا، بی‌نا، ص۱۲۳.</ref>  
داده‌های اندکی که در منابع کهن از حضرت زینب وجود دارد تصویر انسانی موحد، پرهیزکار، دانا، خردمند و مبارز با توانایی‌هایی فراتر از بسیاری از شخصیت‌های بزرگ تاریخی را نشان می‌دهد که در دشوارترین شرایط نیز بر باورهای خویش استوار بوده و بی واهمه در برابر قدرت‌های سیاسی ایستادگی و اظهارنظر کرده است.<ref>پرتو، مریم، «زینب»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۶ش، ج۲۲، ذیل مدخل.</ref>


زینب صغری نیز فرزند سوم امیرالمؤمنین(س) بود، كه از مادری ام‌ولد به دنیا آمد و با پسر عمویش محمد بن عقیل ازدواج كرد. او سه فرزند به دنیا آورد به نام‌های قاسم، عبدالله و عبدالرحمن. زینب صغری كه او هم ام‌كلثوم نامیده می‌شد، در مدینه وفات یافت.<ref>اخبار الزینبات، ص۱۲۵.</ref>
== علت اختلاف در مدفن ==
 
علت اصلی اختلاف در محل مزار حضرت زینب کبری(س) اشتراک نام او با بانوان دیگری است که آنها نیز زینب نام دارند و در کنیه و بعضاً نسب با او مشترکند. امام علی(ع) سه فرزند داشت به نام زینب که نخستین آنها فرزند حضرت فاطمه(س) و زینب کبری(س) خوانده می‌شد. هرچند زینب کبری(س) ملقب به ام‌کلثوم بود، اما شهرت او به همان زینب کبری بوده نه ام‌کلثوم. حضرت زینب کبری(س) با پسرعمویش [[عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب]]، ازدواج کرد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۰ ق، ج۸، ص۳۴۰.
زینب دیگری هم در مدینه رحلت كرد همان‌جا مدفون شد و او زینب دختر رسول‌خدا(ص) بود. ایشان فرزند خدیجهٔ کبری بود و در زمان حیات رسول خدا(ص) در سال هشتم هجرت در مدینه چشم از جهان فروبست.<ref>عزالدین جزری، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، ج۷، ص۱۳۰.</ref>


زینب بنت یحیی المتوج بن الحسن الانور بن زید الأبلج بن الحسن السبط بن علی بن ابی‌طالب(ع)، نیز بانوی دیگری است كه با زینبات نامبرده خلط شده است.<ref>سید محسن امین، اعیان‌الشیعه، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ ق، ج۷، ص۱۴۲.</ref> از منابع تاریخی ظاهراً فقط صاحب تحفه الاحباب از ایشان یاد می‌كند و می‌گوید: «من در سال ۱۳۴۰ ق در سفری كه به مصر داشتم،‌ مزار او رادر آن سامان زیارت كردم. «پس از مؤلف تحفه الاحباب، ناسخ التواریخ نیز آن را به نقل از همین كتاب، تكرار می‌كند.<ref>سپهر، میرزا عباس قلی خان، ناسخ التواریخ، چاپ بمبئی، ص۶۵، (به نقل از اعیان‌الشیعه).</ref>
عزالدین جزری، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ج۷، ص۱۳۰.</ref>


== نظریات سه‌گانه درباره محل دفن ==
زینب دیگر نیز که زینب وسطی نامیده می‌شد، ملقب به ام‌کلثوم بوده و در زمان حیات امام علی(ع) از دنیا رفته است.<ref>ابی الحسین یحیی بن حسن بن جعفر بن اعرج بن حسین بن زین‌العابدین، اخبار الزینبات، نسخه خطی، بی‌تا، بی‌نا، ص۱۲۳.</ref>زینب صغری نیز فرزند سوم امام علی(ع) بود، که از مادری به نام ام‌ولد به دنیا آمد و با پسر عمویش محمد بن عقیل ازدواج کرد. زینب صغری که او هم ام‌کلثوم نامیده می‌شد، در مدینه وفات یافت.<ref>اخبار الزینبات، ص۱۲۵.</ref> زینب دیگری هم در مدینه رحلت کرد که همان‌جا مدفون شد و او زینب دختر رسول‌خدا(ص) بود. او فرزند خدیجهٔ کبری بود و در زمان حیات رسول خدا(ص) در سال هشتم هجرت در مدینه چشم از جهان فروبست.<ref>عزالدین جزری، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، ج۷، ص۱۳۰.</ref>
نسبت به محل مزار بانو زینب كبری ـ سلام‌الله علیها ـ مجموعاً سه نظریه وجود دارد كه یك به یك آنها را بررسی می‌كنیم.  


۱: بقیع در مدینه در كنار مزار عبدالله بن جعفر؛<ref>سید محسن امین.همان.</ref>  
زینب بنت یحیی المتوج بن الحسن الانور بن زید الأبلج بن الحسن السبط بن علی بن ابی‌طالب(ع)، نیز بانوی دیگری است که با زینب‌های نامبرده خلط شده است.<ref>سید محسن امین، اعیان‌الشیعه، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ ق، ج۷، ص۱۴۲.</ref> از منابع تاریخی ظاهراً فقط صاحب [[تحفه الاحباب]] از ایشان یاد می‌کند و می‌گوید: «من در سال ۱۳۴۰ ق در سفری که به مصر داشتم، مزار او رادر آن سامان زیارت کردم.» پس از مؤلف تحفه الاحباب، ناسخ التواریخ نیز آن را به نقل از همین کتاب، تکرار می‌کند.<ref>سپهر، میرزا عباس قلی خان، ناسخ التواریخ، چاپ بمبئی، ص۶۵، (به نقل از اعیان‌الشیعه).</ref>


۲: در راویه محلی نرسیده به دمشق در شام در كنار مزار عبدالله بن جعفر؛<ref>بهایی، به نقل از نهضه الحسین، ص۹۷ و وسیله الدارین فی انصار الحسین، ص۱۴۰.</ref>  
== مدینه ==
برخی اعتقاد دارند حضرت زینب در [[بقیع]] در مدینه در کنار مزار [[عبدالله بن جعفر]] دفن شده است.<ref>سید محسن امین. همان.</ref> این افراد مانند صاحب [[اعیان الشیعه]] دلیل خود را عدم الدلیل ذکر می‌کنند و می‌گویند: «ما دلیلی نداریم که حضرت زینب کبری(س) بعد از این‌که از شام به مدینه بازگشتند دوباره از مدینه خارج شده باشند بنابراین لازم می‌آید که ایشان در مدینه دفن شده باشند».<ref>سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۴۰.</ref> برخی این سخن را صحیح نمی‌دانند؛ زیرا در روایتی از مصعب بن عبدالله نقل شده است که وقتی [[عبدالله بن زبیر]] به بهانه خونخواهی حسین در مکه قیام کرد و یزید را از خلافت خلع نمود و مردم را علیه وی برمی‌انگیخت، این خبر به اهل مدینه رسید و در آنجا هم حضرت زینب(س) خطبه‌ای خواندند و مردم را به قیام علیه [[یزید]] تحریض کردند. خبر این سخنرانی به عمرو بن سعید، گماشته یزید رسید و او نامه‌ای به یزید نوشت و او را از این مسئله مطلع کرد. یزید در پاسخ نامه دستور داد که حضرت زینب را از مدینه اخراج کنند. حضرت زینب در برابر این دستور مقاومت می‌کنند؛ اما با مشورت و اصرار بانوان بنی‌هاشم تصمیم می‌گیرد که از مدینه به سرزمینی امن هجرت کنند.<ref>اخبار الزینبات، همان، ص۱۱۵.</ref>


۳: در مصر.  
عده‌ای گفته‌اند تاریخ‌نویسان و شرح‌حال‌نویسان قبر عبدالله بن جعفر همسر زینب را در مدینه می‌دانند و زینب نیز در کنار همسر دفن شده است.<ref>غروی نایینی، نهله، گفتاری در مدفن حضرت زینب(س)، سفینه، ۱۳۸۸، شماره ۲۲. ص۲۵.</ref> هیچ خبری مبنی بر خروج زینب از مدینه وجود ندارد و قول‌های مختلف درباره مقبره‌های منتسب به ایشان در مصر و سوریه قابل اثبات نیست.<ref>پرتو، مریم، «زینب»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۶ش، ج۲۲، ذیل مدخل.</ref>


كسانی كه قائل به نظریه نخست هستند، مانند صاحب اعیان الشیعه دلیل خود را عدم الدلیل ذكر می‌كنند و می‌فرمایند: «ما دلیلی نداریم كه حضرت زینب كبری(س) بعد از این‌كه از شام به مدینه بازگشتند دوباره از مدینه خارج شده باشند بنابراین لازم می‌آید كه ایشان در مدینه دفن شده باشند».<ref>سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۴۰.</ref>  
== دمشق ==
[[پرونده:حرم حضرت زینب.jpg|بندانگشتی|حرم منسوب به حضرت زینب(س) در دمشق]]
عده‌ای همچون شیخ بهایی و پیروان ایشان معتقدند که حضرت زینب کبری(س) در راویه در کنار مزار عبدالله بن جعفر در [[شام]] مدفون است. این عده علت هجرت حضرت زینب به شام را قحطی و گرسنگی در مدینه و هجرت همسر حضرت زینب، عبدالله بن جعفر به شام می‌دانند که اموال خود را در آن سامان مورد استفاده قرار دهد؛ اما پس از مدتی زندگی در دمشق در محلی به نام راویه، زینب کبری وفات یافت و همان‌جا در کنار مزار عبدالله به خاک سپرده شد.<ref>بهایی، به نقل از نهضه الحسین، ص۹۷ و وسیله الدارین فی انصار الحسین، ص۱۴۰.</ref>


این سخن صحیح نیست؛ زیرا در روایتی از مصعب بن عبدالله نقل شده است كه وقتی عبدالله بن زبیر به بهانه خونخواهی حسین در مكه قیام كرد و یزید را از خلافت خلع نمود و مردم را علیه وی برمی‌انگیخت، این خبر به اهل مدینه رسید و در آنجا هم حضرت زینب كبری ـ سلام‌الله علیها ـ خطبه‌ای خواندند و مردم را به قیام علیه یزید تحریض كردند. خبر این سخنرانی به عمرو بن سعید، گماشته ی یزید، رسید؛ و او نامه‌ای به یزید نوشت و او را از این مسأله مطلع كرد. یزید در پاسخ‌نامه دستور داد كه حضرت زینب ـ سلام‌الله علیها ـ را از مدینه اخراج كنند تا از آنجا به هر سرزمین دیگری كه می‌خواهد برود و آنجا سكنی گزیند. حضرت زینب ـ سلام‌الله علیها ـ در برابر این دستور مقاومت می‌كنند؛ امّا با مشورت و اصرار بانوان بنی‌هاشم به ویژه زینب بنت عقیل، تصمیم می‌گیرند كه از مدینه به سرزمینی امن هجرت كنند و با شماری از بانوان بنی‌هاشم از آنجا بار سفر را می‌بندند.<ref>اخبار الزینبات، همان، ص۱۱۵.</ref> روایات دیگری نیز با همین مضمون وجود دارد كه می‌تواند بر این امر صحه بگذارد.<ref>همان، ص۱۱۷.</ref>  
اما بر اساس نظر مشهور و تاریخ‌نگاران معتبر، مزار عبدالله بن جعفر در حجاز است و در منابعی همچون [[عمده الطالب]]، الاستیعاب، اسدالغابه، الاصابه و… آمده است که عبدالله در مدینه وفات کرد و در بقیع دفن شد. و نیز گفته‌اند این‌که حضرت زینب(س) به دلیل قحطی و گرسنگی و فرار از وبا و… همراه عبدالله به شام آمده باشد، ریشه تاریخی ندارد، بلکه صرفاً یک حدس و استنباط از سوی برخی تاریخ‌نویسان است. و نیز هیچ مورخی نگفته است، عبدالله بن جعفر در خارج از شام (راویه) باغ و مزارع و روستا و… داشته است، تا این‌که بخواهد به آنجا هجرت کند و به کار آن بپردازد. و مهمترین دلیل برای رد این ادعا را این دانسته‌اند حضرت زینب با وجود مصایب پس از عاشورا و به اسارت رفتن به شام، انگیزه و رغبتی برای سفر به شام نداشته است. اما برخی نیز گفته‌اند حضرت زینب کبری(س) به دستور یزید از مدینه تبعید شدند. به این معنا که حضور حضرت زینب(س) در شام را باید اقامت اجباری به دستور یزید دانست، نه هجرت ناشی از قحطی و همراهی با همسرش عبدالله بن جعفر.<ref>ر. ک. اخبار الزینبیات، همان، ص ۴.</ref>


بنابر آنچه گفتیم معلوم شد كه حضرت زینب كبری(س) از مدینه خارج شدند امّا این‌كه آیا به شام سفر كردند یا مصر، در سخنان بعدی خواهیم گفت.
== مصر ==
 
در کتاب [[اخبار الزینبات]] روایاتی دال بر هجرت حضرت زینب کبری(س) به مصر وجود دارد که اکثراً [[مرفوعه]] و ضعیف است.<ref>اخبار الزینبات، همان، ص۱۲۰.</ref>
عده‌ای دیگر همچون مرحوم شیخ بهایی و پیروان ایشان معتقدند كه حضرت زینب كبری(س) در راویه در كنار مزار عبدالله بن جعفر در شام مدفونند. اینان علت هجرت بانو به شام را چنین بیان می‌كنند كه در آن هنگام قحطی و گرسنگی سختی بر مدینه چنگ انداخت و در كنار آن امراضی چون وبا و طاعون جان بسیاری از مردم را گرفت. عبدالله بن جعفر همسر حضرت زینب نیز شخص ثروتمندی بود، حتی باغ‌ها، مزارع و روستاهایی در شام داشت. امّا ثروت‌ كلان او با سخاوتش در آمیخته بود و برای نجات مردم از گرسنگی تمامی دارایی خود در مدینه را از دست داد لذا پس از مدتی وقتی خود دچار فقر و تهیدستی شد، برای نجات خویش و حضرت زینب كبری(س) آهنگ سفر كرد و با حضرت به شام آمد تا اموال خود را در آن سامان مورد استفاده قرار دهد؛ امّا متأسفانه پس از مدتی زندگی در دمشق در محلی به نام راویه بانو زینب كبری رحلت كردند و همانجا به خاك سپرده شدند و مزار ایشان در كنار مزار عبدالله كه او نیز در همانجا مدفون شد، قرار دارد.
 
== نقد نظریه دوم ==
این نظریه هم با توجه به دلایلی چند چندان قوی به نظر نمی رسد:
 
۱. براساس نظر مشهور و تاریخ‌نگاران معتبر، مزار عبدالله بن جعفر در حجاز است و در منابعی همچون عمده الطالب، الاستیعاب، اسدالغابه، الاصابه و... آمده است كه عبدالله در مدینه وفات كرد و در بقیع دفن شد.
 
۲. این‌كه حضرت زینب(س) به دلیل قحطی و گرسنگی و فرار از وبا و... همراه عبدالله به شام آمده باشد، ریشه تاریخی ندارد، بلكه صرفاً یك حدس و استنباط از سوی برخی تاریخ‌نویسان است؛ زیرا همین كه دیده‌اند مزار موجود در راویه در خارج از دمشق مربوط به زینب است، ذهنشان از زینب به فرد اكمل آن یعنی زینب كبری ـ سلام‌الله علیها ـ متبادر شده است، و خواسته‌اند برای علت حضور حضرت زینب كبری(س) در آنجا دلیلی از پیش خود مطرح سازند و وجهی بتراشند.
 
۳. هیچ مورخی نگفته است، عبدالله بن جعفر در خارج از شام (راویه) باغ و مزارع و روستا و... داشته است، تا این‌كه بخواهد به آن دیار هجرت كند و به كار آن بپردازد.
 
۴. به فرض آن‌كه عبدالله در شام باغ و بستانی داشته باشد، چه انگیزه ای وجود دارد كه ایشان همسرش حضرت زینب كبری(س) را هم به آنجا بیاورد. زینبی كه پیش از آن در لباس اسارت به شام آمده بود و به صورتی نامناسب همراه برادرزاده‌اش امام زین‌العابدین(ع) به دربار یزید خوانده شده بود. آیا اصلاً‌ می‌توان تصور كرد كه زینب(س) با آن همه مصیبتی كه در شام دید، باز هم به آنجا رغبتی داشته باشد. اگر دلیل آمدن به شام گرسنگی و قحطی بود می‌توانست از راهی‌ ساده‌تر این مشكل را حل كند. و علاوه بر این چرا فقط حضرت زینب كبری(س) را به شام آورد و بقیه اهل و عیالش را با آن گرسنگی‌ها و قحطی‌ها در حجاز رها كرد.
 
بنابراین با توجّه به ادله‌ای كه بیان كردیم، دلیل حضور حضرت زینب كبری(س) در شام را نمی‌توان به نحوی كه گفته‌اند بپذیریم، بلكه می‌توانیم آن را به گونه‌ای دیگر اثبات كنیم. اگر به خاطر داشته باشید پیش از این گفتیم كه حضرت زینب كبری(س) به دستور یزید از مدینه تبعید شدند.<ref>ر.ك: اخبار الزینبیات ،همان ،ص ۴ .</ref> معنای این سخن آن است كه باید دلیل حضور حضرت زینب كبری(س) در شام را اقامت اجباری به دستور یزید دانست، نه هجرت ناشی از قحطی و همراهی با همسرش عبدالله بن جعفر و... چنان‌كه پیش از این آنها را پاسخ گفتیم. بنابراین می‌توان نظریه ی دوم را فی‌الجمله به تقریری كه بیان شد پذیرفت.
 
امّا نظریه سوم، كه قول ضعیفی است و تنها در كتاب اخبار الزینبات روایاتی دال بر هجرت حضرت زینب كبری(س) به مصر وجود دارد كه اكثراً مرفوعه و ضعیف است، <ref>اخبار الزینبات، همان ،ص۱۲۰.</ref> و احتمالاً در اخباری هم كه در این كتاب ذكر شده میان زینب بنت یحیی، و زینب بنت علی(ع) خلط شده است.


== مطالعه بیشتر ==
== مطالعه بیشتر ==
 
* اخبار الزینبات، نویسنده: یحیی بن حسن، ترجمه سید جواد نجفی.
* اخبار الزینبات، نويسنده: یحیی بن حسن، ترجمه سید جواد نجفی.
 
* اعیان الشیعه، جلد ۷،نويسنده: سید محسن امین.


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}{{شاخه
{{پانویس}}{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =تاریخ
  | شاخه فرعی۱ =  
  | شاخه فرعی۱ =تاریخ اسلام
  | شاخه فرعی۲ =  
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =  
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =شد
  | تیترها =  
  | تیترها =شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =ج
  | کیفیت =  
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۰

سؤال
با توجه به منابع، مدفن حضرت زینب کبری(س) کجاست؟

مدفن حضرت زینب(س) مورد اختلاف عالمان و مورخان است. برخی مدفن او را در مدینه می‌دانند. محسن امین (درگذشته ۱۳۷۱ق) صاحب اعیان الشیعه از این دسته افراد است و اعتقاد دارد حضرت زینب(س) پس از سفر کربلا و شام و بازگشت به مدینه، از مدینه خارج نشده است. عده‌ای دیگر گفته‌اند مدفن او دمشق است. شیخ بهایی (درگذشته ۱۰۳۱ق) از از قائلان به این قول است. قول ضعیفی نیز وجود دارد که مدفن حضرت زینب(س) را در مصر می‌داند.

زندگی‌نامه

زینب کبری، دختر امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س)، در پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجری به دنیا آمد. زینب بزرگترین دختر امام علی(ع) است که پس از امام حسن(ع) و امام حسین(ع) متولد شد. بنا بر برخی از روایات یکی از کنیه‌های امام علی(ع)، ابوزینب بوده است.[۱] او در سال ۶۱ یا ۶۲ وفات یافت.[۲]

داده‌های اندکی که در منابع کهن از حضرت زینب وجود دارد تصویر انسانی موحد، پرهیزکار، دانا، خردمند و مبارز با توانایی‌هایی فراتر از بسیاری از شخصیت‌های بزرگ تاریخی را نشان می‌دهد که در دشوارترین شرایط نیز بر باورهای خویش استوار بوده و بی واهمه در برابر قدرت‌های سیاسی ایستادگی و اظهارنظر کرده است.[۳]

علت اختلاف در مدفن

علت اصلی اختلاف در محل مزار حضرت زینب کبری(س) اشتراک نام او با بانوان دیگری است که آنها نیز زینب نام دارند و در کنیه و بعضاً نسب با او مشترکند. امام علی(ع) سه فرزند داشت به نام زینب که نخستین آنها فرزند حضرت فاطمه(س) و زینب کبری(س) خوانده می‌شد. هرچند زینب کبری(س) ملقب به ام‌کلثوم بود، اما شهرت او به همان زینب کبری بوده نه ام‌کلثوم. حضرت زینب کبری(س) با پسرعمویش عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب، ازدواج کرد.[۴]

زینب دیگر نیز که زینب وسطی نامیده می‌شد، ملقب به ام‌کلثوم بوده و در زمان حیات امام علی(ع) از دنیا رفته است.[۵]زینب صغری نیز فرزند سوم امام علی(ع) بود، که از مادری به نام ام‌ولد به دنیا آمد و با پسر عمویش محمد بن عقیل ازدواج کرد. زینب صغری که او هم ام‌کلثوم نامیده می‌شد، در مدینه وفات یافت.[۶] زینب دیگری هم در مدینه رحلت کرد که همان‌جا مدفون شد و او زینب دختر رسول‌خدا(ص) بود. او فرزند خدیجهٔ کبری بود و در زمان حیات رسول خدا(ص) در سال هشتم هجرت در مدینه چشم از جهان فروبست.[۷]

زینب بنت یحیی المتوج بن الحسن الانور بن زید الأبلج بن الحسن السبط بن علی بن ابی‌طالب(ع)، نیز بانوی دیگری است که با زینب‌های نامبرده خلط شده است.[۸] از منابع تاریخی ظاهراً فقط صاحب تحفه الاحباب از ایشان یاد می‌کند و می‌گوید: «من در سال ۱۳۴۰ ق در سفری که به مصر داشتم، مزار او رادر آن سامان زیارت کردم.» پس از مؤلف تحفه الاحباب، ناسخ التواریخ نیز آن را به نقل از همین کتاب، تکرار می‌کند.[۹]

مدینه

برخی اعتقاد دارند حضرت زینب در بقیع در مدینه در کنار مزار عبدالله بن جعفر دفن شده است.[۱۰] این افراد مانند صاحب اعیان الشیعه دلیل خود را عدم الدلیل ذکر می‌کنند و می‌گویند: «ما دلیلی نداریم که حضرت زینب کبری(س) بعد از این‌که از شام به مدینه بازگشتند دوباره از مدینه خارج شده باشند بنابراین لازم می‌آید که ایشان در مدینه دفن شده باشند».[۱۱] برخی این سخن را صحیح نمی‌دانند؛ زیرا در روایتی از مصعب بن عبدالله نقل شده است که وقتی عبدالله بن زبیر به بهانه خونخواهی حسین در مکه قیام کرد و یزید را از خلافت خلع نمود و مردم را علیه وی برمی‌انگیخت، این خبر به اهل مدینه رسید و در آنجا هم حضرت زینب(س) خطبه‌ای خواندند و مردم را به قیام علیه یزید تحریض کردند. خبر این سخنرانی به عمرو بن سعید، گماشته یزید رسید و او نامه‌ای به یزید نوشت و او را از این مسئله مطلع کرد. یزید در پاسخ نامه دستور داد که حضرت زینب را از مدینه اخراج کنند. حضرت زینب در برابر این دستور مقاومت می‌کنند؛ اما با مشورت و اصرار بانوان بنی‌هاشم تصمیم می‌گیرد که از مدینه به سرزمینی امن هجرت کنند.[۱۲]

عده‌ای گفته‌اند تاریخ‌نویسان و شرح‌حال‌نویسان قبر عبدالله بن جعفر همسر زینب را در مدینه می‌دانند و زینب نیز در کنار همسر دفن شده است.[۱۳] هیچ خبری مبنی بر خروج زینب از مدینه وجود ندارد و قول‌های مختلف درباره مقبره‌های منتسب به ایشان در مصر و سوریه قابل اثبات نیست.[۱۴]

دمشق

حرم منسوب به حضرت زینب(س) در دمشق

عده‌ای همچون شیخ بهایی و پیروان ایشان معتقدند که حضرت زینب کبری(س) در راویه در کنار مزار عبدالله بن جعفر در شام مدفون است. این عده علت هجرت حضرت زینب به شام را قحطی و گرسنگی در مدینه و هجرت همسر حضرت زینب، عبدالله بن جعفر به شام می‌دانند که اموال خود را در آن سامان مورد استفاده قرار دهد؛ اما پس از مدتی زندگی در دمشق در محلی به نام راویه، زینب کبری وفات یافت و همان‌جا در کنار مزار عبدالله به خاک سپرده شد.[۱۵]

اما بر اساس نظر مشهور و تاریخ‌نگاران معتبر، مزار عبدالله بن جعفر در حجاز است و در منابعی همچون عمده الطالب، الاستیعاب، اسدالغابه، الاصابه و… آمده است که عبدالله در مدینه وفات کرد و در بقیع دفن شد. و نیز گفته‌اند این‌که حضرت زینب(س) به دلیل قحطی و گرسنگی و فرار از وبا و… همراه عبدالله به شام آمده باشد، ریشه تاریخی ندارد، بلکه صرفاً یک حدس و استنباط از سوی برخی تاریخ‌نویسان است. و نیز هیچ مورخی نگفته است، عبدالله بن جعفر در خارج از شام (راویه) باغ و مزارع و روستا و… داشته است، تا این‌که بخواهد به آنجا هجرت کند و به کار آن بپردازد. و مهمترین دلیل برای رد این ادعا را این دانسته‌اند حضرت زینب با وجود مصایب پس از عاشورا و به اسارت رفتن به شام، انگیزه و رغبتی برای سفر به شام نداشته است. اما برخی نیز گفته‌اند حضرت زینب کبری(س) به دستور یزید از مدینه تبعید شدند. به این معنا که حضور حضرت زینب(س) در شام را باید اقامت اجباری به دستور یزید دانست، نه هجرت ناشی از قحطی و همراهی با همسرش عبدالله بن جعفر.[۱۶]

مصر

در کتاب اخبار الزینبات روایاتی دال بر هجرت حضرت زینب کبری(س) به مصر وجود دارد که اکثراً مرفوعه و ضعیف است.[۱۷]

مطالعه بیشتر

  • اخبار الزینبات، نویسنده: یحیی بن حسن، ترجمه سید جواد نجفی.

منابع

  1. زینبیه یا بارگاه حضرت زینب علیهاسلام، محمدجواد مشکور، حسن غروری اصفهانی، معارف اسلامی (سازمان اوقاف) شهریور ۱۳۵۷، شماره ۲۹، ص۴۷.
  2. غروی نایینی، نهله، گفتاری در مدفن حضرت زینب(س)، سفینه، ۱۳۸۸، شماره ۲۲. ص۲۵.
  3. پرتو، مریم، «زینب»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۶ش، ج۲۲، ذیل مدخل.
  4. ابن سعد، الطبقات الکبری، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۱۰ ق، ج۸، ص۳۴۰. عزالدین جزری، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ج۷، ص۱۳۰.
  5. ابی الحسین یحیی بن حسن بن جعفر بن اعرج بن حسین بن زین‌العابدین، اخبار الزینبات، نسخه خطی، بی‌تا، بی‌نا، ص۱۲۳.
  6. اخبار الزینبات، ص۱۲۵.
  7. عزالدین جزری، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، ج۷، ص۱۳۰.
  8. سید محسن امین، اعیان‌الشیعه، بیروت، دارالتعارف، ۱۴۰۳ ق، ج۷، ص۱۴۲.
  9. سپهر، میرزا عباس قلی خان، ناسخ التواریخ، چاپ بمبئی، ص۶۵، (به نقل از اعیان‌الشیعه).
  10. سید محسن امین. همان.
  11. سید محسن امین، اعیان الشیعه، ج۷، ص۱۴۰.
  12. اخبار الزینبات، همان، ص۱۱۵.
  13. غروی نایینی، نهله، گفتاری در مدفن حضرت زینب(س)، سفینه، ۱۳۸۸، شماره ۲۲. ص۲۵.
  14. پرتو، مریم، «زینب»، دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ۱۳۹۶ش، ج۲۲، ذیل مدخل.
  15. بهایی، به نقل از نهضه الحسین، ص۹۷ و وسیله الدارین فی انصار الحسین، ص۱۴۰.
  16. ر. ک. اخبار الزینبیات، همان، ص ۴.
  17. اخبار الزینبات، همان، ص۱۲۰.