قوارع: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۶: خط ۶:
{{پاسخ}}[[پرونده:قوارع القرآن.jpg|بندانگشتی|کتاب قوارع القرآن نوشته ابی‌عمرو محمد بن یحیی در موضوع خواص برخی سوره‌ها و آیات]]
{{پاسخ}}[[پرونده:قوارع القرآن.jpg|بندانگشتی|کتاب قوارع القرآن نوشته ابی‌عمرو محمد بن یحیی در موضوع خواص برخی سوره‌ها و آیات]]
{{درگاه|واژه‌ها}}
{{درگاه|واژه‌ها}}
'''قَوارِع''' به معنی کوبندگان شامل دو سوره [[معوذتین|معوذتَین]] (فلق و ناس)، [[سوره یس]]، [[آیة الکرسی|آیةالکرسی]] و دو آیه آخر سوره بقره<ref>سوره بقره: آیه۲۸۵ و ۲۸۶.</ref> می‌شود.<ref>سیوطی، جلال‌الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمه: سیدمهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۰۰.</ref> قوارع جمعِ قارعه به معنای کوبیدن و کوفتن است. به تازیانه «مِقَرعَه» و به قیامت به جهت گرفتاری‌هایش که جهان و مردم را می‌کوبد، «قارعهَ» می‌گویند.<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ق، ج۱۱، ماده قرع.</ref>
'''قَوارِع''' به معنی کوبندگان شامل دو سوره [[معوذتین|معوذتَین]] (فلق و ناس)، [[سوره یس]]، [[آیة الکرسی|آیةالکرسی]] و دو آیه آخر سوره بقره<ref>سوره بقره، آیه ۲۸۵ و ۲۸۶.</ref> می‌شود.<ref>سیوطی، جلال‌الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمه: سیدمهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۰۰.</ref> قوارع جمعِ قارعه به معنای کوبیدن و کوفتن است. قیامت را به جهت وحشتی که در دل می‌اندازد، قارعه نامیده‌اند.<ref>طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین‏، تهران، مرتضوی‏، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۷۷.</ref>


در علت نامیده شدن برخی سوره‌ها و آیات به قوارع گفته شده که قرائت کننده این سوره‌ها و آیات با تمسک به آن‌ها در پناه و حمایت خداوند قرار می‌گیرد. همچنین با خواندن این آیات، تسلط [[ابلیس و شیطان در قرآن|شیطان]] به واسطه این آیات و سوره‌ها بر مؤمنان از بین می‌رود.<ref>سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۰۰.</ref>{{پایان پاسخ}}
در علت نامیده شدن برخی سوره‌ها و آیات به قوارع گفته شده که قرائت کننده این سوره‌ها و آیات با تمسک به آن‌ها در پناه و حمایت خداوند قرار می‌گیرد. همچنین با خواندن این آیات، تسلط [[ابلیس و شیطان در قرآن|شیطان]] به واسطه این آیات و سوره‌ها بر مؤمنان از بین می‌رود.<ref>سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۰۰.</ref>{{پایان پاسخ}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۶

سؤال

قوارع القرآن را توضیح دهید؟

کتاب قوارع القرآن نوشته ابی‌عمرو محمد بن یحیی در موضوع خواص برخی سوره‌ها و آیات
درگاه‌ها
واژه-ها.png


قَوارِع به معنی کوبندگان شامل دو سوره معوذتَین (فلق و ناس)، سوره یس، آیةالکرسی و دو آیه آخر سوره بقره[۱] می‌شود.[۲] قوارع جمعِ قارعه به معنای کوبیدن و کوفتن است. قیامت را به جهت وحشتی که در دل می‌اندازد، قارعه نامیده‌اند.[۳]

در علت نامیده شدن برخی سوره‌ها و آیات به قوارع گفته شده که قرائت کننده این سوره‌ها و آیات با تمسک به آن‌ها در پناه و حمایت خداوند قرار می‌گیرد. همچنین با خواندن این آیات، تسلط شیطان به واسطه این آیات و سوره‌ها بر مؤمنان از بین می‌رود.[۴]


منابع

  1. سوره بقره، آیه ۲۸۵ و ۲۸۶.
  2. سیوطی، جلال‌الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ترجمه: سیدمهدی حائری قزوینی، تهران، انتشارات سپهر، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۰۰.
  3. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین‏، تهران، مرتضوی‏، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۳۷۷.
  4. سیوطی، جلال الدین، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۰۰.