ارتباط اهل برزخ با اهل دنیا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آيا اهل برزخ با اهل دنيا ارتباط دارند؟
آیا اهل برزخ با اهل دنیا ارتباط دارند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
روایات بسیاری ارتباط ارواحِ در [[برزخ]] با اهل دنیا را نقل کرده‌اند.<ref name=":0"/> این روایات به اندازه‌ای است که در [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]] از مهم‌ترین منابع حدیثی شیعه، بخش جداگانه‌ای به آن اختصاص داده شده است.<ref name=":0">کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۳۰.</ref>


روایات مختلفی در ملاقات ارواح مومنان و کافران در برزخ با اهل دنیا نقل شده است که در كتاب كافى از مهم‌ترین منابع حدیثی شیعه،‌ باب جداگانه‌اى به آن اختصاص داده شده است.<ref>الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏3، ص: 230</ref>
عالمان شیعه براساس روایات معتقدند دیدار با اهل دنیا، با توجه به جایگاه مؤمن و کافر متفاوت است. اگر دیدار با اهل دنیا، سبب خشنودی و کمال مؤمن باشد، دفعات بیشتری می‌تواند به ملاقات آن‌ها بیاید.<ref name=":1"/> این موضوع در مورد کافر متفاوت است.<ref name=":1">عبدالله شبّر، حق الیقین، ج۲، ص۳۷۴.</ref> از [[امام صادق(ع)]] نقل شده، وقتی مؤمن به دیدار اهلش می‌آید، تنها کارهایی را می‌بیند که سبب رضایت و خشنودی اوست اما کارهایی که سبب ناراحتی او می‌شود، از او پوشیده می‌گردد. اما کافر وقتی به دیدار اهلش می‌آید، آنچه را می‌بیند باعث ناراحتی‌اش می‌شود، ولی کارهایی که باعث خوشحالی او می‌شود، از او پنهان می‌گردد.<ref>الفروع من الکافی، ج۳، ص۲۳۰، کتاب الجنائز، باب انّ المیت یزور اهله، ح ۱.</ref>
پیامبر اسلام(ص) به مسلمانان توصیه کرده که براى مردگان خود هديه (صدقه و دعا) بفرستند. براساس این حدیث ارواح مؤمنان هر جمعه به آسمان دنيا مى‌آيند،‌چنین خطاب می‌کنند «از آن اموالى كه در دست ما بود و حالا در دست شما است و عذاب و حساب آن بر ماست، مهربانى كنيد به درهمى، قرص نانى، لباسى».<ref>شيخ عباس قمى، منازل الآخره، ص۳۹ و ۴۰.</ref>  
امام صادق(ع) فرمود:
وقتى مؤمن به ديدار اهلش مى آيد، كارهايى را مى بيند كه سبب رضايت و خشنودى اوست; اما كارهايى كه سبب ناراحتى او مى شود، از او پوشيده مى شود اما كافر وقتى به ديدار اهلش مى آيد، آنچه را مى بيند باعث ناراحتى اش مى شود; ولى كارهايى كه باعث خوشحالى او مى شود، از او پوشيده مى شود.<ref>الفروع من الكافى، ج۳، ص۲۳۰، كتاب الجنائز، باب انّ الميت يزور اهله، ح ۱.</ref>
عالمان شیعه براساس روایات معتقدند توفيق ديدار، با توجه به جايگاه مؤمن و كافر متفاوت است. اگر اين ديدار، مايه ى خشنودى و كمال مؤمن باشد و مؤمن نيز درجه ى ايمانش بالا باشد، هر روز مى آيد و گرنه هفته اى يكبار و يا... . در مقابل، اگر كافر در كفرش عميق باشد و اين ديدار مايه ى شرمسارى او باشد، هر روز و گرنه هفته اى يكبار و... مى آيد.<ref>ر.ك: همان، و عبد الله شبّر، حق اليقين، ج۲، ص۳۷۴.</ref> پس ارتباط، براى اهل برزخ، محدود و بر اساس ضوابط است.


اهل برزخ بسيار آرزو دارند كه اهل دنيا آنچه ديده اند و همين گونه از احوالشان آگاه شوند. قرآن مجيد، از زبان مؤمن آل ياسين، از دنياى برزخ حكايت مى كند كه مى گفت:
روایات متعددی به ارتباط برزخیان با اهل دنیا اشاره کرده‌اند:
* [[پیامبر اسلام(ص)]] به مسلمانان توصیه کرد برای مردگان خود هدیه (صدقه و دعا) بفرستند. براساس این حدیث ارواح مؤمنان هر [[جمعه]] به آسمان دنیا می‌آیند، چنین خطاب می‌کنند «از آن اموالی که در دست ما بود و حالا در دست شما است و عذاب و حساب آن بر ماست، مهربانی کنید به درهمی، قرص نانی، لباسی».<ref>شیخ عباس قمی، منازل الآخره، ص۳۹ و ۴۰.</ref>
اى كاش! بستگانم و قومم مى دانستند كه چگونه خداوند مرا آمرزيد و مورد كرم و رحمت خويش قرار داد.<ref>يس: ۲۷.</ref>
* امام صادق(ع): روح هیچ مؤمن و کافری نیست مگر اینکه موقع غروب خورشید به نزد خانواده‌اش می‌آید. مؤمن وقتی اعمال صالح اقوامش را می‌بیند، خداوند را شکر می‌کند. کافر وقتی کارهای نیک خانواده‌اش را می‌بیند، تنها حسرت می‌خورد.<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۲۳۰.</ref>
==جستارهای وابسته==
* [[امام موسی کاظم(ع)]]: شخص مرده، خانواده خود را می‌بیند. این دیدن براساس جایگاه شخص، در ایام مختلفِ سال می‌تواند واقع می‌شود. ‏<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۳۰.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==
* [[دیدار با دوستان و اقوام در برزخ]]
* [[دیدار با دوستان و اقوام در برزخ]]
==منابع==
 
<references />
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{برزخ}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =کلام
  | شاخه اصلی =کلام
|شاخه فرعی۱ =معاد
|شاخه فرعی۱ =معاد
|شاخه فرعی۲ = برزخ
|شاخه فرعی۲ = برزخ
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =-
  | تیترها =  
  | تیترها = -
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | ارزیابی کمی =شد
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت = ج
  | کیفیت =  
  | کیفیت = ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۱

سؤال

آیا اهل برزخ با اهل دنیا ارتباط دارند؟

روایات بسیاری ارتباط ارواحِ در برزخ با اهل دنیا را نقل کرده‌اند.[۱] این روایات به اندازه‌ای است که در کتاب کافی از مهم‌ترین منابع حدیثی شیعه، بخش جداگانه‌ای به آن اختصاص داده شده است.[۱]

عالمان شیعه براساس روایات معتقدند دیدار با اهل دنیا، با توجه به جایگاه مؤمن و کافر متفاوت است. اگر دیدار با اهل دنیا، سبب خشنودی و کمال مؤمن باشد، دفعات بیشتری می‌تواند به ملاقات آن‌ها بیاید.[۲] این موضوع در مورد کافر متفاوت است.[۲] از امام صادق(ع) نقل شده، وقتی مؤمن به دیدار اهلش می‌آید، تنها کارهایی را می‌بیند که سبب رضایت و خشنودی اوست اما کارهایی که سبب ناراحتی او می‌شود، از او پوشیده می‌گردد. اما کافر وقتی به دیدار اهلش می‌آید، آنچه را می‌بیند باعث ناراحتی‌اش می‌شود، ولی کارهایی که باعث خوشحالی او می‌شود، از او پنهان می‌گردد.[۳]

روایات متعددی به ارتباط برزخیان با اهل دنیا اشاره کرده‌اند:

  • پیامبر اسلام(ص) به مسلمانان توصیه کرد برای مردگان خود هدیه (صدقه و دعا) بفرستند. براساس این حدیث ارواح مؤمنان هر جمعه به آسمان دنیا می‌آیند، چنین خطاب می‌کنند «از آن اموالی که در دست ما بود و حالا در دست شما است و عذاب و حساب آن بر ماست، مهربانی کنید به درهمی، قرص نانی، لباسی».[۴]
  • امام صادق(ع): روح هیچ مؤمن و کافری نیست مگر اینکه موقع غروب خورشید به نزد خانواده‌اش می‌آید. مؤمن وقتی اعمال صالح اقوامش را می‌بیند، خداوند را شکر می‌کند. کافر وقتی کارهای نیک خانواده‌اش را می‌بیند، تنها حسرت می‌خورد.[۵]
  • امام موسی کاظم(ع): شخص مرده، خانواده خود را می‌بیند. این دیدن براساس جایگاه شخص، در ایام مختلفِ سال می‌تواند واقع می‌شود. ‏[۶]

جستارهای وابسته

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۳۰.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ عبدالله شبّر، حق الیقین، ج۲، ص۳۷۴.
  3. الفروع من الکافی، ج۳، ص۲۳۰، کتاب الجنائز، باب انّ المیت یزور اهله، ح ۱.
  4. شیخ عباس قمی، منازل الآخره، ص۳۹ و ۴۰.
  5. کلینی، الکافی، ج۳، ص۲۳۰.
  6. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۲۳۰.