گذشت زمان در برزخ: تفاوت میان نسخه‌ها
(جایگزینی متن - ' | ارجاعات =' به ' | ارجاعات = | بازبینی نویسنده = ') |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
چون عالم برزخ عالمی است مجرّد از ماده و نسبت به عالم ماده (دنیا) از لطافت بیشتری برخوردار است، تأثیر عذاب و لذت نعمات بر جان آدمی در برزخ به مراتب قوی‌تر از عالم دنیاست. مانند عالم خواب که مناظر زیبایی که آدمی در خواب و رؤیا می‌بیند گاهی بر زبان نمی‌آید و مناظر وحشتناکی هم که در خواب دیده می‌شود گاهی نظیری در عالم دنیا ندارند.<ref> | چون عالم برزخ عالمی است مجرّد از ماده و نسبت به عالم ماده (دنیا) از لطافت بیشتری برخوردار است، تأثیر عذاب و لذت نعمات بر جان آدمی در برزخ به مراتب قوی‌تر از عالم دنیاست. مانند عالم خواب که مناظر زیبایی که آدمی در خواب و رؤیا می‌بیند گاهی بر زبان نمی‌آید و مناظر وحشتناکی هم که در خواب دیده می‌شود گاهی نظیری در عالم دنیا ندارند.<ref>دستغیب، معاد، ص۳۱–۳۵.</ref> | ||
از طرفی وقتی برزخ نسبت به خلود و جاودانگی قیامت سنجیده می‌شود؛ هر چه هم که طولانی باشد، کوتاه خواهد بود. چون بالاخره به انتها می‌رسد و پایانی دارد. | از طرفی وقتی برزخ نسبت به خلود و جاودانگی قیامت سنجیده می‌شود؛ هر چه هم که طولانی باشد، کوتاه خواهد بود. چون بالاخره به انتها می‌رسد و پایانی دارد. | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{برزخ}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = کلام | | شاخه اصلی = کلام | ||
| خط ۳۱: | خط ۳۲: | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = د | ||
| کیفیت = | | کیفیت = د | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۸
وقتی انسان وارد عالم برزخ می‌شود و باید تا قیامت در آنجا بماند، آیا این مدت زمان طولانی و گذشت زمان را با روحش ادراک می‌کند؟ آیا انسان برزخی زمان را هم ادراک می‌کند به گونه ای که اگر از جمله انسان‌های اولیه باشد برزخی طولانی را درک کند و اگر از جمله انسانهایی باشد که در نزدیکی قیامت مرده‌اند برزخی کوتاه را ادراک کنند؟
چون عالم برزخ عالمی است مجرّد از ماده و نسبت به عالم ماده (دنیا) از لطافت بیشتری برخوردار است، تأثیر عذاب و لذت نعمات بر جان آدمی در برزخ به مراتب قوی‌تر از عالم دنیاست. مانند عالم خواب که مناظر زیبایی که آدمی در خواب و رؤیا می‌بیند گاهی بر زبان نمی‌آید و مناظر وحشتناکی هم که در خواب دیده می‌شود گاهی نظیری در عالم دنیا ندارند.[۱]
از طرفی وقتی برزخ نسبت به خلود و جاودانگی قیامت سنجیده می‌شود؛ هر چه هم که طولانی باشد، کوتاه خواهد بود. چون بالاخره به انتها می‌رسد و پایانی دارد.
در مورد این که فردی که در برزخ است چقدر متوجه گذشت زمان می‌شود امام خمینی می‌فرماید: «... خود تعلق به دنیا و محبت به آن اسباب گرفتاری است بلکه میزان در طول کشیدن عالم قبر و برزخ همین تعلقات است هرچه آنها کمتر باشد برزخ و قبر انسان روشن‌تر و گشاده‌تر و مکث انسان در آن کمتر است.»[۲]