اتهام به داوود(ع) در تورات: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{پایان سوال}} آيا داستان عاشق شدن حضرت داود پيامبر به زن يكي از سرد...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{در دست ویرایش|کاربر=S.mh.eftekhari123 }} | |||
{{سوال}} | |||
آیا داستان عاشق شدن حضرت داوود پیامبر به زن یکی از سرداران نظامیش حقیقت دارد؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | |||
{{ | تهمت [[زنای محصنه]] به داوود(ع) از مواردی است که در تورات تحریف شده، آمده است. قرآن پیامبران را معصوم از گناه دانسته و از داوود(ع) به نیکی یاد نموده است. قرآن تورات را تحریف شده عالمان یهود می‌داند. در منابع شیعی نیز به این تهمت پاسخ هایی داده شده است. | ||
==اتهام تورات تحریف شده به داوود== | |||
در کتاب مقدس یهودیان، داستانی تقریبا طولانی نقل شده که براساس آن داوود(ع) با زن شوهر‌دار [[زنای محصنه|زنا]] کرده است.<ref>عهد عتیق، دوم سموئیل، ۱۱:۴</ref> | |||
زن حامله شد و در نهایت داوود به فرمانده سپاهش دستور داد تا اوریا (شوهر این زن) در جلوی سپاه بجنگد. آن مرد کشته شد و داوود با این زن ازدواج کرد.<ref>عهد عتیق، دوم سموئیل، ۱۱ </ref> | |||
[[امام علی(ع)]] می‌فرماید: «هر کس را نزد من آورند که بگوید داوود با همسر «اوریا» همبستر شده، دو حد بر او جاری می‌کنم؛ حدی برای توهین به مقام نبوت و حدی برای تهمت ناروا به داوود»<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1368ش، ج 14، ص26</ref> | |||
== ردّ اتهام از داوود == | |||
در رد اتهام از داوود(ع) پاسخ های متفاوتی از جانب عالمان [[شیعه]] گفته شده است: | |||
قرآن کریم به تحریف قوم یهود اشاره می‌کند و از انبیای الهی رفع اتهام می کند؛ {{قرآن|ترجمه=بعضی از یهودیان، حقایق [کتاب آسمانی] را [با تفسیرهای نابجا و تحلیل های غلط و ناصواب] از جایگاه های اصلی و معانی حقیقی‌اش تغییر می‌دهند|سوره=نسا|آیه=۴۶}} | |||
بزرگان شیعه معتقدند که امکان ندارد که داوود(ع) در حال نماز، حواسش به یک کبوتر جلب شده و به دنبال آن برود و نماز خود را رها کند، زیرا چنین کاری در شأن یک پیامبر نیست مخصوصا داوود(ع) که در قرآن به عنوان خلیفه الهی از او یاد شده است. همچنین چگونه ممکن است که داوود(ع) همسایه و فرمانده سپاه خود را نشناخته و اطلاعی از حضور او در میدان جنگ نداشته باشد. | |||
آنها معتقدند چنین تحریفی توسط عالمان یهود برای توجیه رفتار زشت خود در تورات انجام گرفته است. این تهمت که توسط افرادی دروغگو وارد متون اسلامی شده است با ظاهر آیات قرآن مخالفت دارد. | |||
طبرسی مفسر شیعه در پاسخ به این تهمت گفته است که اگر یک فرد عادی چنین کاری کند از عدالت ساقط می‌شود، پس چگونه ممکن است در حق یک پیامبر که امانت داری اولین شرط آن است چنین چیزی گفته شود.<ref>طبرسی، فضل‌بن حسن، تفسیر مجمع البیان، بی‌جا، انتشارات دارالمعرفه، بی‌تا، ج۸، ص۷۳۶ </ref> | |||
علامه طباطبایی داستان تورات را از شأن پیامبر الهی به دور می‌داند. ایشان حدیثی از امام رضا(ع) نقل می‌کند که امام در مناظره با ابن‌جهم به او فرمود:«پدران شما چنین ظلمی در حق پیامبر بزرگ الهی روا داشته‌اند و او را سبک شمارنده نماز قلمداد کرده‌اند.<ref>ابن بابویه، محمدبن علی، عیون اخبار الرضا ، تهران، انتشارات جهان، بی تا، ج۱ ، ص۱۹۱</ref>».<ref>طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم، انتشارات جامعه مدرسین، 1374ش، ج 17، ص301</ref> | |||
شیخ طوسی نیز این داستان را جعلی دانسته و این رفتار را از مردم پست غیرممکن دانسته است، چه رسد به پیامبری مثل داوود(ع). خداوند درباره انبیاء فرموده: | |||
: {{قرآن|ترجمه=خدا از میان فرشتگان و از میان مردم رسولانی [برای هدایت مردم] برمی گزیند|سوره=حج|آیه=۷۵}} | |||
: {{قرآن|ترجمه=و آنان را از روی آگاهی بر جهانیان [زمان خودشان] برگزیدیم؛|سوره=دخان|آیه=۳۲}} | |||
او همچنین معتقد است که چطور ممکن است خداوند کسی را که عاشق زن مردم می‌شود و به خاطر [[هوای نفس]] خود یک انسان را می‌کشد به پیامبری انتخاب کند.<ref>طوسی، تفسیر تبیان، بیروت، دار احیاء التراث، ج۸، ص۵۵۴ و ۵۵۵.</ref> | |||
==منزلت داوود در قرآن== | |||
نام داوود(ع) شانزده بار در قرآن آمده و از او به نیکی یاد شده است. داوود(ع) از انبیای بزرگ است و قرآن او را چنین معرفی می نماید: | |||
* داوود دارای کتاب آسمانی و هدایت به نام «[[زبور]]» است: {{قرآن|ترجمه=و به داوود زبور را دادیم|سوره=نساء|آیه=۱۶۳}} | |||
* خداوند او را به عنوان خلیفه خویش در زمین نامیده است: {{قرآن|ترجمه=[و گفتیم:] ای داوود! همانا تو را در زمین جانشین [و نماینده خود] قرار دادیم؛ پس میان مردم به حق داوری کن.|سوره=ص|آیه=۲۶}} | |||
* داوود از انبیایی است که علم لدّنی به او عطا شده است؛{{قرآن|ترجمه=و یقیناً ما به داود و سلیمان، دانش [ویژه] دادیم.|سوره=نمل|آیه=۱۵}} | |||
{{ | |||
==منابع== | ==جستارهای وابسته== | ||
* [[مناظره امام رضا(ع) با ابن‌جهم پیرامون عصمت انبیاء]] | |||
== منابع == | |||
{{پانویس|۲}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی =کلام | ||
|شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ =نبوت | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ =انبیای الهی | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =شد | ||
| تیترها = | | تیترها =شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه =شد | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی نویسنده = | ||
| تکمیل = | | بازبینی = | ||
| اولویت = | | تکمیل = | ||
| کیفیت = | | اولویت = | ||
| کیفیت = | |||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۱
 | این مقاله هماکنون به دست S.mh.eftekhari123 در حال ویرایش است. |
سؤال
آیا داستان عاشق شدن حضرت داوود پیامبر به زن یکی از سرداران نظامیش حقیقت دارد؟
تهمت زنای محصنه به داوود(ع) از مواردی است که در تورات تحریف شده، آمده است. قرآن پیامبران را معصوم از گناه دانسته و از داوود(ع) به نیکی یاد نموده است. قرآن تورات را تحریف شده عالمان یهود می‌داند. در منابع شیعی نیز به این تهمت پاسخ هایی داده شده است.
اتهام تورات تحریف شده به داوود
در کتاب مقدس یهودیان، داستانی تقریبا طولانی نقل شده که براساس آن داوود(ع) با زن شوهر‌دار زنا کرده است.[۱] زن حامله شد و در نهایت داوود به فرمانده سپاهش دستور داد تا اوریا (شوهر این زن) در جلوی سپاه بجنگد. آن مرد کشته شد و داوود با این زن ازدواج کرد.[۲] امام علی(ع) می‌فرماید: «هر کس را نزد من آورند که بگوید داوود با همسر «اوریا» همبستر شده، دو حد بر او جاری می‌کنم؛ حدی برای توهین به مقام نبوت و حدی برای تهمت ناروا به داوود»[۳]
ردّ اتهام از داوود
در رد اتهام از داوود(ع) پاسخ های متفاوتی از جانب عالمان شیعه گفته شده است:
قرآن کریم به تحریف قوم یهود اشاره می‌کند و از انبیای الهی رفع اتهام می کند؛ ﴿بعضی از یهودیان، حقایق [کتاب آسمانی] را [با تفسیرهای نابجا و تحلیل های غلط و ناصواب] از جایگاه های اصلی و معانی حقیقی‌اش تغییر می‌دهند﴾(نسا:۴۶)
بزرگان شیعه معتقدند که امکان ندارد که داوود(ع) در حال نماز، حواسش به یک کبوتر جلب شده و به دنبال آن برود و نماز خود را رها کند، زیرا چنین کاری در شأن یک پیامبر نیست مخصوصا داوود(ع) که در قرآن به عنوان خلیفه الهی از او یاد شده است. همچنین چگونه ممکن است که داوود(ع) همسایه و فرمانده سپاه خود را نشناخته و اطلاعی از حضور او در میدان جنگ نداشته باشد.
آنها معتقدند چنین تحریفی توسط عالمان یهود برای توجیه رفتار زشت خود در تورات انجام گرفته است. این تهمت که توسط افرادی دروغگو وارد متون اسلامی شده است با ظاهر آیات قرآن مخالفت دارد.
طبرسی مفسر شیعه در پاسخ به این تهمت گفته است که اگر یک فرد عادی چنین کاری کند از عدالت ساقط می‌شود، پس چگونه ممکن است در حق یک پیامبر که امانت داری اولین شرط آن است چنین چیزی گفته شود.[۴]
علامه طباطبایی داستان تورات را از شأن پیامبر الهی به دور می‌داند. ایشان حدیثی از امام رضا(ع) نقل می‌کند که امام در مناظره با ابن‌جهم به او فرمود:«پدران شما چنین ظلمی در حق پیامبر بزرگ الهی روا داشته‌اند و او را سبک شمارنده نماز قلمداد کرده‌اند.[۵]».[۶]
شیخ طوسی نیز این داستان را جعلی دانسته و این رفتار را از مردم پست غیرممکن دانسته است، چه رسد به پیامبری مثل داوود(ع). خداوند درباره انبیاء فرموده:
- ﴿خدا از میان فرشتگان و از میان مردم رسولانی [برای هدایت مردم] برمی گزیند﴾(حج:۷۵)
- ﴿و آنان را از روی آگاهی بر جهانیان [زمان خودشان] برگزیدیم؛﴾(دخان:۳۲)
او همچنین معتقد است که چطور ممکن است خداوند کسی را که عاشق زن مردم می‌شود و به خاطر هوای نفس خود یک انسان را می‌کشد به پیامبری انتخاب کند.[۷]
منزلت داوود در قرآن
نام داوود(ع) شانزده بار در قرآن آمده و از او به نیکی یاد شده است. داوود(ع) از انبیای بزرگ است و قرآن او را چنین معرفی می نماید:
- داوود دارای کتاب آسمانی و هدایت به نام «زبور» است: ﴿و به داوود زبور را دادیم﴾(نساء:۱۶۳)
- خداوند او را به عنوان خلیفه خویش در زمین نامیده است: ﴿[و گفتیم:] ای داوود! همانا تو را در زمین جانشین [و نماینده خود] قرار دادیم؛ پس میان مردم به حق داوری کن.﴾(ص:۲۶)
- داوود از انبیایی است که علم لدّنی به او عطا شده است؛﴿و یقیناً ما به داود و سلیمان، دانش [ویژه] دادیم.﴾(نمل:۱۵)
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ عهد عتیق، دوم سموئیل، ۱۱:۴
- ↑ عهد عتیق، دوم سموئیل، ۱۱
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1368ش، ج 14، ص26
- ↑ طبرسی، فضل‌بن حسن، تفسیر مجمع البیان، بی‌جا، انتشارات دارالمعرفه، بی‌تا، ج۸، ص۷۳۶
- ↑ ابن بابویه، محمدبن علی، عیون اخبار الرضا ، تهران، انتشارات جهان، بی تا، ج۱ ، ص۱۹۱
- ↑ طباطبایی، محمدحسین، ترجمه تفسیر المیزان، قم، انتشارات جامعه مدرسین، 1374ش، ج 17، ص301
- ↑ طوسی، تفسیر تبیان، بیروت، دار احیاء التراث، ج۸، ص۵۵۴ و ۵۵۵.