عوامل دلبستگی به دنیا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}عوامل دلبستگی به دنیا چیست؟{{پایان سوال}}
چرا انسان بيشتر به دنبال امور دنيوي مي‌رود تا اين‌كه به‌ سوي معنويت و خداوند؟
{{پاسخ}}'''عوامل دلبستگی به دنیا''' نداشتن شناخت درست از [[هدف آفرینش انسان]]، [[غفلت]] و [[حرص|حرص به دنیا]] دانسته شده است.
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
مهمترين عامل و منشأيي كه باعث مي شود ما از ياد خداوند متعال غفلت كنيم و بيش از اندازه به امور دنيوي توجه كنيم ويا به سمت گناه و انحرافات اجتماعي تمايل پيدا كنيم، اين است كه هدف خلقت و آفرينش خود و جهان پيرامون خود را نمي دانيم و يا توجه به دعا و نماز، نداريم و يا محيط بد، دوستان غير معنوي، عدم تفكر در نعمت ها و... باعث شده اند مبداء را فراموش كنيم و به دنبال آنها هدف مناسبي براي زندگي كردن پيدا كنيم.


وقتي انسان به هدف خلقت خود و نظام آفرينش پي‌‌‌برد و در ادوار زندگي آن را براي خود متذكر شود زيستن و زندگي كردن طور ديگري معنا پيدا مي‌كند و اينجاست كه به هر چيزي به اندازه اهميت و نقشش در نظام هستي توجه مي كنيم. به قول علامه اقبال لاهوري:
یکی از عوامل [[دلبستگی به دنیا]] آگاهی نداشتن از هدف آفرینش انسان و دنیا است. از دیدگاه [[اسلام]] دنیا برای [[آخرت]] آفریده شده است؛ آمدن انسان نیز به این دنیا برای آمادگی برای زندگی جاویدان در آخرت است. خداوند انسان را در این دنیا آفرید تا او بتواند به کمال خود دست یابد، در نتیجه [[غفلت|غفلت از یاد خدا]] و [[دلبستگی به دنیا]] ناشی از نداشتن درک صحیح از فلسفه آفرینش است.


بيني جهان را خود را نبيني
البته آنچه اسلام با آن مخالف است دنیا نیست؛ بلکه دنیازدگی، [[حرص]] و فدا کردن ارزش‌ها در برابر ثروت، مقام و شهرت است.


تا چند جانا غافل نشيني؟
غفلت از یاد خدا، از [[نعمت|نعمت‌ها]] و از [[یاد مرگ]]، یکی از عوامل دلبسته شدن به دنیا است. توجه نداشتن به عبادات و همنشینی با دوستان بد، غفلت انسان را بیشتر و محبت او را به دنیا بیشتر می‌کند. همچنین یکی از ریشه‌های دلبسته شدن به دنیا، حرص است. حرص نوعی دلباختگی و دلدادگی در برابر زرق و برق دنیا است. به همین دلیل،‌ قرآن برای درمان حرص، قدر و ارزش لذت‌های دنیوی را در نظر دنیاپرستان کاهش می‌دهد.
== جستارهای وابسته ==
{{ستون-شروع|۲}}


صورتگري را از من بياموز
* [[دلبستگی به دنیا]]
* [[پیامدهای دلبستگی به دنیا]]


شايد كه خود را باز آفريني!
{{پایان}}


ممكن است بعضي تصور كنند، اسلام، چندان تمايلي به پيشرفت زندگي مادي مردم ندارد و از اصول تمدن مادي و ترقي صنايع ناخشنود است؛ زيرا پيروان خود را مدام به دوري از دنيا دعوت مي‌كند! در حالي كه اين يك اشتباه بزرگ است. آنچه اسلام با آن مخالف است. دنيا نيست بلكه دنيا زدگي، حرص و فداكردن همه ارزشها در برابر مال و ثروت و مقام و شهوت است. اسلام خود تاكيد مي كند كه از مواهب مادي در مسير عزب و آزادگي و ارزشهاي معنوي كمك بگيريد.
يكي از ريشه هاي دنيا زدگي مردم «حرص» است. حرص و به دنبال آن، دنيا زدگي، نوعي دلباختگي و دلدادگي در برابر زرق و برق دنياست. هنگامي كه آتش سوزان اين عشق در دورن انسان زبانه مي‌كشد او را بيشتر در اين لجنزار فرو مي برد.
به همين دليل، قرآن مجيد براي خشكاندن اين حرص و ولع، به سراغ دنيا‌پرستان مي رود و با تعبيرات گوناگون، قدر و قيمت مواهب دنيوي را در نظر آنان مي‌شكند تا به خود آيند و ابزار و وسيله را با هدف يكي ندانند.
برخي مفسران، زندگي انسان را به پنج دوران تقسيم كرده اند(از كودكي تا چهل سالگي)
۱. هشت سال اول كه انسان به بازي و بي خبري مشغول است.
۲. هشت سال دوم كه انسان با لهو و سرگرمي‌هاي نوجواني دلخوش است.
۳. هشت سال سوم در بحبوحه جواني سراغ زينت‌ها و زيبايي ها مي رود.
۴. هشت سال چهارم مشغول تفاخر و فخر فروشي است.
۵. هشت سال پنچم به دنبال جمع كردن مال و افزون طلبي در اموال است و همين طور تا آخر عمر به دنيا پرستي خويش ادامه مي هد.
==دنيا پرستي در قرآن==
۱. بازي و سرگرمي: «زندگي دنيا چيزي جز بازي و سرگرمي نيست»<ref>انعام/۳۲.</ref>
۲. سرمايه فريب: «زندگي دنيا چيزي جز سرمايه فريب نيست»<ref>آل عمران/۱۸۵.</ref>
۳. متاع كم: «متاع زندگي دنيا در برابر آخرت چيز اندكي بيش نيست»<ref>توبه/۳۸.</ref>
۴. سرمايه زوال پذير: «شما سرمايه زوال پذير دنيا را طلب مي كنيد»<ref>نسا/۹۴.</ref>
۵. زينت هاي دنيا: «زندگي براي كافران زينت داده شده است.»<ref>بقره/۲۱۲.</ref>
و آيات فراواني كه مجالي براي ذكر آنها نيست. در اينجا ممكن است سوالي پيش آيد كه چرا خداوند، زندگي و مواهبش را اين گونه جلوه داده و زينت كرده است تا سد راه خدا جويي مردمان باشد؟ اين كار براي آزمايش انسانها و تربيت و پرورش آنها است. زيرا هنگامي كه اين اشيا زينتي كه غالباً با گناه و حرام آلوده است به خاطر خدا رها شوند، نهال ايمان و معنويت در نهاد انسان بارور مي شود.
روايات ما تفصيل بيشتر در مذمت دنيا پرستي دارند. يك نمونه از اين هزاران روايت از زبان امام صادق-عليه السلام- چنين مي گويد: «نخستين چيزي كه با آن عصيان و نافرماني خدا شد شش چيز بود: دنيا پرستي، حب رياست، علاقه به غذا (شكم پرستي)، محبت (افراطي)، زنان، پرخوابي و علاقه به تن پروري.
همچنان كه در ابتداي بحث اشاره شد دنياي‌مذموم، دنيايي است كه خود دنيا را هدف مي‌داند ولي در دنياي‌مطلوب، امكانات مادي، مقدمات رسيدن به زندگي طيبه اخروي اند. آيات فراواني داريم كه از مال و فرزندان هم به عنوان زينت (دنياي مذموم) و هم به عنوان خير (دنياي مطلوب) ياد كرده است.
با توجه به اينكه خداوند فقط يكبار به انسان زندگي مي دهد. اين سئوال پيش مي آيد كه: آيا اين همان زندگي است كه خداوند از من مي خواهد؟ امام معصوم(ع) مي فرمايد: «آنگونه زندگي كنيد كه گويي آخرين فرصت زندگي شماست»
از ديدگاه اسلام دنيا براي آخرت آفريده شده است و آمدن انسان نيز به اين دنيا براي كسب آمادگي براي زندگي جاويد اخروي است. دنيا محل تجارت و زراعت و محل آزمايش است خداوند انسان را در اين دنيا آفريد تا انسان بتواند به كمال لايق و شايسته خود دست يابد، در نتيجه غفلت از ياد خدا و توجه به مسائل و معضلات اجتماعي ناشي از عدم درك صحيح از فلسفه خلقت است.
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بيشتر==
۱. مطهري، مرتضي، فطرت، تهران، صدرا.
۲. شجاعي، محمد، انسان يا خلافت الهي، تهران، مؤسسه فرهنگي رسا، چ ۱، ۱۳۶۱ ش.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
==منابع==
<references />
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = اخلاق
  | شاخه اصلی = اخلاق
|شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی
| شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی
|شاخه فرعی۲ = دلبستگی به دنیا
| شاخه فرعی۲ = دلبستگی به دنیا
|شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = شد
  | تیترها =  
  | تیترها = شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
| بازبینی نویسنده =  
  | تکمیل =  
  | بازبینی =
  | اولویت =  
  | تکمیل =
  | کیفیت =  
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۰۸

سؤال
عوامل دلبستگی به دنیا چیست؟

عوامل دلبستگی به دنیا نداشتن شناخت درست از هدف آفرینش انسان، غفلت و حرص به دنیا دانسته شده است.

یکی از عوامل دلبستگی به دنیا آگاهی نداشتن از هدف آفرینش انسان و دنیا است. از دیدگاه اسلام دنیا برای آخرت آفریده شده است؛ آمدن انسان نیز به این دنیا برای آمادگی برای زندگی جاویدان در آخرت است. خداوند انسان را در این دنیا آفرید تا او بتواند به کمال خود دست یابد، در نتیجه غفلت از یاد خدا و دلبستگی به دنیا ناشی از نداشتن درک صحیح از فلسفه آفرینش است.

البته آنچه اسلام با آن مخالف است دنیا نیست؛ بلکه دنیازدگی، حرص و فدا کردن ارزش‌ها در برابر ثروت، مقام و شهرت است.

غفلت از یاد خدا، از نعمت‌ها و از یاد مرگ، یکی از عوامل دلبسته شدن به دنیا است. توجه نداشتن به عبادات و همنشینی با دوستان بد، غفلت انسان را بیشتر و محبت او را به دنیا بیشتر می‌کند. همچنین یکی از ریشه‌های دلبسته شدن به دنیا، حرص است. حرص نوعی دلباختگی و دلدادگی در برابر زرق و برق دنیا است. به همین دلیل،‌ قرآن برای درمان حرص، قدر و ارزش لذت‌های دنیوی را در نظر دنیاپرستان کاهش می‌دهد.

جستارهای وابسته