فحاشی: تفاوت میان نسخهها
(←درمان) |
(لینکداخلی.) |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
پیامدها و راههای درمان فحاشی چیست؟ | پیامدها و راههای درمان فحاشی چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}}فحاشی به معنای بددهنی و ناسزاگویی یکی از رذائل اخلاقی است. | ||
==مفهومشناسی و جایگاه== | ==مفهومشناسی و جایگاه== | ||
فحاشی به معنای بددهنی و ناسزاگویی یکی از رذائل اخلاقی است. ناتوانی از پاسخگویی، ناتوانی از کنترل خشم و نداشتن | فحاشی به معنای بددهنی و ناسزاگویی یکی از [[رذائل اخلاقی]] است. ناتوانی از پاسخگویی، ناتوانی از [[کنترل خشم]] و نداشتن [[منطق]]، از عوامل فحاشی شمرده شده است. | ||
در | در [[قرآن]]، بدزبانی نکوهش شده<ref>قلم: ۱۳.</ref> و به مردم سفارش شده با زبان خوش با دیگران سخن بگویید.<ref>بقره: ۸۳.</ref> [[امام صادق(ع)]] به یکی از یاران خود، که نسبت به کسی که به او [[ظلم]] کرده، بدزبانی کرده بود فرمود: «اگر او به تو ستم کرد، تو بیشتر به او ستم کردی. این رفتار، از رفتارهای من نیست و من به شیعیانم چنین دستوری ندادهام. توبه کن و از پروردگارت آمرزش بخواه».<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، دارالکتاب الاسلامیه، ج۲، ص۳۲۶، باب البذاء.</ref> | ||
== پیامدها== | == پیامدها== | ||
{{اصلی|پیامدهای فحاشی}} | {{اصلی|پیامدهای فحاشی}} | ||
یکی از پیامدهای فحاشی، بر اساس | یکی از پیامدهای فحاشی، بر اساس [[روایت]]، محروم شدن از [[بهشت]] است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، دارالکتاب الاسلامیه، ج۲، ص۳۲۳، باب البذاء.</ref> [[شیخ بهایی]] فقیه و [[محدث|مُحدث]] شیعه (درگذشت ۱۰۳۱ق)، احتمال داده منظور از حرام شدن بهشت بر فرد فحاش، محروم شدن او از بهشت تا مدتی باشد، یا مقصود از بهشت، بهشت مخصوصی است که از آن محروم خواهد شد. | ||
بنا بر روایتی | بنا بر روایتی دیگر، هر کس به برادر [[مسلمان]] خود فحش دهد، خداوند [[برکت]] را از [[روزی]] او برمیدارد.<ref>اصول کافی، ج۴، ص۱۷.</ref> | ||
== درمان == | == درمان == |
نسخهٔ ۳۱ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۵:۵۹
پیامدها و راههای درمان فحاشی چیست؟
فحاشی به معنای بددهنی و ناسزاگویی یکی از رذائل اخلاقی است.
مفهومشناسی و جایگاه
فحاشی به معنای بددهنی و ناسزاگویی یکی از رذائل اخلاقی است. ناتوانی از پاسخگویی، ناتوانی از کنترل خشم و نداشتن منطق، از عوامل فحاشی شمرده شده است.
در قرآن، بدزبانی نکوهش شده[۱] و به مردم سفارش شده با زبان خوش با دیگران سخن بگویید.[۲] امام صادق(ع) به یکی از یاران خود، که نسبت به کسی که به او ظلم کرده، بدزبانی کرده بود فرمود: «اگر او به تو ستم کرد، تو بیشتر به او ستم کردی. این رفتار، از رفتارهای من نیست و من به شیعیانم چنین دستوری ندادهام. توبه کن و از پروردگارت آمرزش بخواه».[۳]
پیامدها
یکی از پیامدهای فحاشی، بر اساس روایت، محروم شدن از بهشت است.[۴] شیخ بهایی فقیه و مُحدث شیعه (درگذشت ۱۰۳۱ق)، احتمال داده منظور از حرام شدن بهشت بر فرد فحاش، محروم شدن او از بهشت تا مدتی باشد، یا مقصود از بهشت، بهشت مخصوصی است که از آن محروم خواهد شد.
بنا بر روایتی دیگر، هر کس به برادر مسلمان خود فحش دهد، خداوند برکت را از روزی او برمیدارد.[۵]
درمان
درمان فحاشی به وسیله غفلتزدایی،[۶] خود تربیتی و مدیریت خشم صورت میگیرد. فرد فحاش از ارزش انسانی و رابطه خود با خدا غفلت کرده و به گناه بدزبانی دچار شده است؛ بنابراین غفلتزدایی نخستین گام برای درمان او است.[۶]
با استفاده از شیوه خود تربیتی که خود شامل خود تشویقی و خود تنبیهی است، فرد بهتدریج از بدزبانی رها میشود. یکی از عوامل فحاشی خشم است که فرد با بهره بردن از راههای کنترل خشم میتواند این عامل را اصلاح کند.
فردی که دچار فحاشی شده میتواند فشارهای عصبی خود را از راههای دیگری تخلیه کرده تا دچار فحاشی نشود. تحلیل رفتار فحاشی و اینکه در هر صورت این رفتار به ضرر فرد است نیز، در درمان آن مؤثر است.
مطالعه بیشتر
- آفات زبان، ج۲، محسن غفاری، انتشارات پیام آزادی، ۱۳۷۹ش.