حضرت ابوطالب: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۲۲

سؤال

حضرت ابوطالب کیست؟ چگونه زیست و در کجا دفن شد؟

درگاه‌ها

عبدمناف یکی از فرزندان عبدالمطّلب بوده است. کنیه او ابوطالب است. ابوطالب عموی حضرت محمد(ص) و پدر امام علی(ع) است. نام همسر ابوطالب فاطمه بنت اسد است. ایشان سه دختر و چهار پسر داشت. پس از درگذشت عبدالمطّلب، سرپرستی حضرت محمد(ص) بر عهده ابوطالب قرار گرفت. او در این دوران توجه ویژه به رسول خدا داشت و ایشان را حتی بیش از خانواده خود دوست می‌داشت.

ابوطالب از آغاز کار رسالت رسول خدا هم در گفتار و هم در عمل پشتیبان و حامی ایشان بوده است و هرگز به بت‌پرستی روی نیاورد. خانه‌اش پناهگاه نیازمندان و یتیمان بود. افزون بر این، ابوطالب از جایگاه اجتماعی والایی برخوردار بود؛ چنان‌که مشرکان که از سوی حضرت محمد(ص) آسیب دیده بودند، از او می‌خواستند تا در برابر محمد(ص) بایستد.

حضرت ابوطالب سرانجام در حدود سن ۹۰ سالگی وفات کرد و در قبرستان جُحون به خاک سپرده شد.

نسب و تبار

عبدالله، زبیر و عبدمناف، فرزندان عبدالمطلب بودند. مادر این فرزندان فاطمه بنت عمرو بن عائذ بن عمران بن مخزوم نام داشت. عبدمناف را به کنیه‌اش، ابوطالب، می‌شناختند.

عبدالله، زبیر و عبدمَناف فرزندان عبدالمطِّلب بودند. مادر این فرزندان ـ که همسر عبدالمطلب نیز بود ـ فاطمه بنت عمرو بن عائذ بن عمران ابن مخزوم نام داشت. عبدمناف را به کنیه‌اش، ابوطالب، می‌شناختند.^[۱] عبدالله پدر حضرت محمد(ص) بوده است؛ از این‌روی ابوطالب عموی حضرت محمد(ص) بوده^[۲] و پدر امام اول شیعیان، علی(ع) است.^[۳]

همسر و فرزندان

فاطمه بنت اسد، مادر امام علی(ع) همسر ابوطالب بود،^[۴] او افزون بر علی(ع)، سه پسر به نام‌های طالب، عقیل و جعفر، و سه دختر به نام‌های أم‌هانی (فاخِته)، جُمانَه^[۵] و رَیطَه (اسماء) داشت.^[۶]

زندگی‌نامه و شرح حال

ابوطالب در زمان بعثت حضرت محمد(ص) هشتاد و چند ساله داشت. وفات او ده سال پس از بعثت رخ داد؛ عمر وی حدود ۹۰ سال بود.^[۷]

حمایت از حضرت محمد(ص) و ایمان به او

ابوطالب پس از مرگ پدرش، عبدالمطلب، بر پایه سفارش او، سرپرستی حضرت محمد(ص) را بر عهده گرفت. سن پیامبر در آن زمان هشت سال بود.^[۸] در دوران سرپرستی ابوطالب، او چنان توجهی به پیامبر داشت که همواره ایشان را همراه خود نگاه می‌داشت. ابوطالب، حضرت محمد(ص) را بیش از فرزندان خود دوست می‌داشت و همیشه هنگام خواب، او را در کنار خود می‌خوابانید. مراقبت او از پیامبر به‌اندازه‌ای بود که پیش از آن، از هیچ چیز آن‌گونه محافظت نکرده بود. پذیرایی او از حضرت محمد(ص) به‌گونه‌ای ویژه بود؛ چنان‌که هنگامی که خانواده ابوطالب همراه با پیامبر غذا می‌خوردند، سیر می‌شدند؛ اما اگر بدون ایشان غذا می‌خوردند، کاملاً سیر نمی‌شدند.^[۹]

ابوطالب از همان آغاز رسالت حضرت محمد(ص)، در برابر حقیقت نبوت سر فرود آورد و به پیامبر ایمان آورد. افزون بر این، او به رسول خدا دلگرمی می‌داد و از ایشان پشتیبانی می‌کرد.^[۱۰] هنگامی که حضرت محمد(ص) دعوت خود را آغاز کرد و ندای هدایت سر داد، ابوطالب او را تصدیق کرد و گفت: «به خدا سوگند که همواره پیرامون تو هستم و از تو پاسداری می‌کنم؛ زیرا دلم اجازه نمی‌دهد که از دین و آیین عبدالمطلب روی برگردانم.» صاحب الغدیر می‌نویسد: دین عبدالمطلب چیزی جز یکتاپرستی و پذیرش خدا و فرستادگان او نبود و هرگز با بت‌پرستی آمیخته نشد.^[۱۱]

ابوطالب ایمان خود را در عمل نیز نشان داد. زمانی که میان بزرگان قریش سخن از کشتن حضرت محمد(ص) بود، ایشان برای مدتی ناپدید شد و به خانه بازنگشت. ابوطالب از این غیبت نگران شد و گمان کرد که قریش پیامبر را کشته‌اند؛ با گروهی از دوستانش قصد انتقام گرفت؛ اما زید بن حارثه با آگاه کردن او از زنده بودن پیامبر، مانع این کار شد. هنگامی که زید، حضرت محمد(ص) را از تصمیم ابوطالب آگاه کرد، پیامبر شتابان به خانه بازگشت. ابوطالب با دیدن چهره ایشان پرسید: «برادرزاده‌ام کجا بودی؟ در این مدت شاد و سالم بودی؟!» پیامبر پاسخ داد که آسیبی به او نرسیده است. پس از این رویداد نیز ابوطالب همواره نگران جان پیامبر بود و در پاسداری از ایشان می‌کوشید.^[۱۲]

جایگاه اجتماعی

هنگامی که حضرت محمد(ص) دعوت خود را آغاز کرد، ابوطالب رئیس قبیله بنی‌هاشم بود. او مردی پاک‌دل و بلندهمت به شمار می‌رفت و خانه‌اش پناهگاه بی‌پناهان، درماندگان و یتیمان بود. او در میان عرب از منزلت بزرگی برخوردار بود. جایگاه او چنان بود که با قیام پیامبر، بزرگان قریش نزد ابوطالب آمدند و به او گفتند: «یا برادرزاده‌ات را از ما بازدار، یا حمایت خود را از او بردار و او را به ما بسپار.» این درخواست آنان نشان‌دهنده نفوذ اجتماعی بالای ابوطالب است.^[۱۳]

وفات

درباره تاریخ درگذشت ابوطالب دیدگاه‌های گوناگونی وجود دارد. به گفته شیخ طوسی، او در ۲۶ رجب سال دهم بعثت درگذشت.^[۱۴] به نقل از یعقوبی، وفات ابوطالب در ماه رمضان و سه روز پس از درگذشت حضرت خدیجه(س) رخ داده است.^[۱۵] برخی نیز تاریخ وفات او را اول ذی‌القعده یا پانزدهم شوّالدانسته‌اند.^[۱۶] پیکر او در قبرستان حجون مکه به خاک سپرده شد.^[۱۷]

پانویس

↑ بلاذری، انساب الاشراف، 2:‎ 288.
↑ طبری، تاریخ الطبری، 2:‎ 2.
↑ «نام پدر امام علی(ع) چه بود؟», اسلام کوئست نت.
↑ قمی، منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل‏، 1:‎ 347.
↑ ابن جوزی، تذکرة الخواص، 157 - 168.
↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، 1:‎ 121-122.
↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، 1:‎ 125.
↑ بیهقی، دلائل النبوه، 2:‎ 22.
↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، 1:‎ 119.
↑ امینی، ترجمه الغدیر، 7:‎ 503.
↑ امینی، ترجمه الغدیر، 7:‎ 509.
↑ سبحانی، فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام، 159-161.
↑ سبحانی، فروغ ابدیت، 1:‎ 266.
↑ یوسفی غروی، موسوعة التاریخ الاسلامی، 1:‎ 640.
↑ یعقوبی، تاریخ الیعقوبی (الاعلمی)، 1:‎ 354.
↑ مقریزی، الامتاع الاسماع، 1:‎ 45.
↑ بلاذری، انساب الاشراف، 1:‎ 29.

منابع

طبری، محمد بن جریر (۱۴۰۳). تاریخ الطبری. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
قمی، عباس (۱۳۷۹). منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل‏. قم: دلیل ما.
اسلام کوئست نت (۱۴۰۴). «نام پدر امام علی(ع) چه بود؟». islamquest.net. دریافت‌شده در ۲۸ فروردین ۱۴۰۴.
بلاذری، احمد بن یحیی (۱۴۲۰). انساب الاشراف. بیروت: دارالفکر.
ابن جوزی، یوسف بن قزاوغلی (۱۴۲۶). تذکرة الخواص. قم: مجمع جهانی اهل‌بیت.
ابن سعد، محمد (۱۹۶۸). الطبقات الکبری. بیروت: دار صادر.
بیهقی، احمد بن حسین (۱۴۰۵). دلائل النبوه. به کوشش عبدالمعطی. بیروت: دارالکتب العلمیة.
امینی، عبدالحسین (۱۳۸۶). ترجمه الغدیر. ترجمهٔ محمد تقی واحدی. تهران: بنیاد بعثت، مرکز چاپ و نشر.
سبحانی، جعفر (۱۳۶۸). فروغ ابدیت. قم: مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.
سبحانی، جعفر (۱۳۷۳). فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام. تهران: نشر مشعر.
یوسفی غروی، محمد هادی (۱۴۱۷). موسوعة التاریخ الاسلامی. قم: مؤسسة الهادی.
یعقوبی، ابن واضح (۱۳۸۴). تاریخ الیعقوبی. نجف: المکتبة الحیدریة.
مقریزی، احمد بن علی (۱۳۸۴). امتاع الاسماع. به کوشش عبدالحمید النمیسی. بیروت: دار الکتب.

[1] بلاذری، انساب الاشراف، 2:‎ 288.

[2] طبری، تاریخ الطبری، 2:‎ 2.

[3] «نام پدر امام علی(ع) چه بود؟», اسلام کوئست نت.

[4] قمی، منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل‏، 1:‎ 347.

[5] ابن جوزی، تذکرة الخواص، 157 - 168.

[6] ابن سعد، الطبقات الکبری، 1:‎ 121-122.

[7] ابن سعد، الطبقات الکبری، 1:‎ 125.

[8] بیهقی، دلائل النبوه، 2:‎ 22.

[9] ابن سعد، الطبقات الکبری، 1:‎ 119.

[10] امینی، ترجمه الغدیر، 7:‎ 503.

[11] امینی، ترجمه الغدیر، 7:‎ 509.

[12] سبحانی، فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام، 159-161.

[13] سبحانی، فروغ ابدیت، 1:‎ 266.

[14] یوسفی غروی، موسوعة التاریخ الاسلامی، 1:‎ 640.

[15] یعقوبی، تاریخ الیعقوبی (الاعلمی)، 1:‎ 354.

[16] مقریزی، الامتاع الاسماع، 1:‎ 45.

[17] بلاذری، انساب الاشراف، 1:‎ 29.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{پیش نویس|در دست نگارش}}
 {{شروع متن}}{{سوال}}
 حضرت ابوطالب کیست؟ چگونه زیست و در کجا دفن شد؟
-{{پایان سوال}}
+{{پایان سوال}}{{درگاه|اعلام}}'''عبدمناف''' یکی از فرزندان [[عبدالمطلب|عبدالمطّلب]] بوده است. کنیه او '''ابوطالب''' است. ابوطالب عموی [[حضرت محمد(ص)]] و پدر [[امام علی(ع)]] است. نام همسر ابوطالب [[فاطمه بنت اسد]] است. ایشان سه دختر و چهار پسر داشت. پس از درگذشت عبدالمطّلب، سرپرستی حضرت محمد(ص) بر عهده ابوطالب قرار گرفت. او در این دوران توجه ویژه به رسول خدا داشت و ایشان را حتی بیش از خانواده خود دوست می‌داشت.
-{{درگاه|تاریخ}}
+ابوطالب از آغاز کار رسالت رسول خدا هم در گفتار و هم در عمل پشتیبان و حامی ایشان بوده است و هرگز به [[بت‌پرستی]] روی نیاورد. خانه‌اش پناهگاه نیازمندان و یتیمان بود. افزون بر این، ابوطالب از جایگاه اجتماعی والایی برخوردار بود؛ چنان‌که مشرکان که از سوی حضرت محمد(ص) آسیب دیده بودند، از او می‌خواستند تا در برابر محمد(ص) بایستد.
+حضرت ابوطالب سرانجام در حدود سن ۹۰ سالگی وفات کرد و در قبرستان جُحون به خاک سپرده شد.
 == نسب و تبار ==
-عبدالله، زبیر و عبدمَناف فرزندان عبدالمطِّلب هستند. مادر این فرزندان و همسر عبدالمطِّلب فاطمه بنت عمرو بن عائذ بن عمران ابن مخزوم بوده است. به عبدمناف ابوطالب می‌گفتند که کنیه ایشان است.<ref>{{پک|1=بلاذری|2=1420|ک=انساب الاشراف|ص=288|ج=2}}</ref> عبدالله پدر حضرت محمد(ص) بوده است؛ لذا ابوطالب عموی حضرت محمد(ص) بوده<ref>{{پک|1=طبری|2=1403|ک=تاریخ الطبری|ص=2|ج=2}}</ref> و پدر امام اول شیعیان، علی(ع) است. ابوطالب با عبدالله، پدر حضرت محمد(ص) برادران پدری و مادری هستند.<ref>{{پک|1=قمی|2=1379|ک=منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل‏|ص=347|ج=1}}</ref>
+عبدالله، زبیر و عبدمناف، فرزندان عبدالمطلب بودند. مادر این فرزندان فاطمه بنت عمرو بن عائذ بن عمران بن مخزوم نام داشت. عبدمناف را به کنیه‌اش، ابوطالب، می‌شناختند.
+عبدالله، زبیر و عبدمَناف فرزندان [[عبدالمطِّلب]] بودند. مادر این فرزندان  ـ که همسر عبدالمطلب نیز بود ـ  فاطمه بنت عمرو بن عائذ بن عمران ابن مخزوم نام داشت. عبدمناف را به کنیه‌اش، ابوطالب، می‌شناختند.<ref>{{پک|1=بلاذری|2=1420|ک=انساب الاشراف|ص=288|ج=2}}</ref> [[عبدالله]] پدر [[حضرت محمد(ص)]] بوده است؛ از این‌روی ابوطالب عموی حضرت محمد(ص) بوده<ref>{{پک|1=طبری|2=1403|ک=تاریخ الطبری|ص=2|ج=2}}</ref> و پدر امام اول [[شیعیان]]، علی(ع) است.<ref>{{پک/بن|1=اسلام1|ک=اسلام کوئست نت|ف=نام پدر امام علی(ع) چه بود؟|زبان=فارسی}}</ref>
 == همسر و فرزندان ==
+[[فاطمه بنت اسد]]، مادر [[امام علی(ع)]] همسر ابوطالب بود،<ref>{{پک|1=قمی|2=1379|ک=منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل‏|ص=347|ج=1}}</ref> او افزون بر علی(ع)، سه پسر به نام‌های طالب، عقیل و جعفر، و سه دختر به نام‌های أم‌هانی (فاخِته)، جُمانَه<ref>{{پک|1=ابن جوزی|2=1426|ک=تذکرة الخواص|ص=157 - 168}}</ref> و رَیطَه (اسماء) داشت.<ref>{{پک|1=ابن سعد|2=1968|ک=الطبقات الکبری|ص=121-122|ج=1}}</ref>
-فاطمه بنت اسد، مادر امام علی(ع) که همسر ابوطالب بود،<ref>{{پک|1=قمی|2=1379|ک=منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل‏|ص=347|ج=1}}</ref> غیر از علی(ع) سه پسر به نام‌های طالب، عقیل و جعفر و سه دختر به نام‌های أمّ هانی (فاخِته)، جُمانَه<ref>{{پک|1=ابن جوزی|2=1426|ک=تذکرة الخواص|ص=157 - 168}}</ref> و رَیطَه (اسماء) داشته است.<ref>{{پک|1=ابن سعد|2=1968|ک=الطبقات الکبری|ص=121-122|ج=1}}</ref>
+== زندگی‌نامه و شرح حال ==
+ابوطالب در زمان [[مبعث پیامبر(ص)|بعثت]] حضرت محمد(ص) هشتاد و چند ساله داشت. وفات او ده سال پس از بعثت رخ داد؛ عمر وی حدود ۹۰ سال بود.<ref>{{پک|1=ابن سعد|2=1968|ک=الطبقات الکبری|ص=125|ج=1}}</ref>
-== زندگی نامه و شرح حال ==
-ابوطالب در هنگام بعثت حضرت محمد(ص) هشتاد و چند ساله بوده است. وفات او ۱۰ سال بعد از بعثت اتفاق افتاده است؛ لذا مدت عمر او حدود ۹۰ سال می‌باشد.<ref>{{پک|1=ابن سعد|2=1968|ک=الطبقات الکبری|ص=125|ج=1}}</ref>
 === حمایت از حضرت محمد(ص) و ایمان به او ===
-ایشان بعد از مرگ پدرش عبدالمطّلب سرپرستی حضرت محمد(ص) را بنابر توصیه پدر بر عهده گرفت. سن حضرت محمد(ص) در آن زمان ۸ سال بوده است.<ref>{{پک|1=بیهقی|2=1405|ک=دلائل النبوه|ص=22|ج=2}}</ref> در زمانی که ابوطالب سرپرستی حضرت محمد(ص) را برعهده داشت به قدری به ایشان توجه ویژه داشت که همیشه او را همراه خود داشت. ابوطالب حضرت محمد(ص) را از فرزندان خود بیشتر دوست داشت. همیشه هنگام خواب او را در کنار خود قرار می‌داد. ابوطالب به آن اندازه که از حضرت محمد(ص) مراقبت می‌کرد، از چیزی تا آن زمان مراقبت نکرده بود. پذیرایی او از حضرت محمد(ص) به طور خاص بوده است؛ به گونه ای که اهل و عیال ابوطالب وقتی همراه با حضرت محمد(ص) غذا می‌خوردند سیر می‌شدند اما اگر بدون او غذا می‌خوردند کاملاً سیر نمی‌شدند.<ref>{{پک|1=ابن سعد|2=1968|ک=الطبقات الکبری|ص=119|ج=1}}</ref>
+ابوطالب پس از مرگ پدرش، عبدالمطلب، بر پایه سفارش او، سرپرستی حضرت محمد(ص) را بر عهده گرفت. سن پیامبر در آن زمان هشت سال بود.<ref>{{پک|1=بیهقی|2=1405|ک=دلائل النبوه|ص=22|ج=2}}</ref> در دوران سرپرستی ابوطالب، او چنان توجهی به پیامبر داشت که همواره ایشان را همراه خود نگاه می‌داشت. ابوطالب، حضرت محمد(ص) را بیش از فرزندان خود دوست می‌داشت و همیشه هنگام خواب، او را در کنار خود می‌خوابانید. مراقبت او از پیامبر به‌اندازه‌ای بود که پیش از آن، از هیچ چیز آن‌گونه محافظت نکرده بود. پذیرایی او از حضرت محمد(ص) به‌گونه‌ای ویژه بود؛ چنان‌که هنگامی که خانواده ابوطالب همراه با پیامبر غذا می‌خوردند، سیر می‌شدند؛ اما اگر بدون ایشان غذا می‌خوردند، کاملاً سیر نمی‌شدند.<ref>{{پک|1=ابن سعد|2=1968|ک=الطبقات الکبری|ص=119|ج=1}}</ref>
-ابوطالب از همان ابتدای کار رسالت حضرت محمد(ص) به او دلگرمی داده و از او پشتیبانی نموده است. همراهی او تنها منحصر در حمایت و دلگرمی نبوده است بلکه خودش نیز در برابر حقیقت نبوت و رسالت سر فرود آورد و به رسول خدا ایمان آورد.<ref>{{پک|1=امینی|2=1386|ک=ترجمه الغدیر|ص=503|ج=7}}</ref> وقتی حضرت محمد(ص) کار دعوت را آغاز کرد و ندای هدایت را سر داد ابوطالب او را تصدیق کرد و گفت به خدا سوگند که همیشه پیرامون تو هستم و از تو پاسداری می‌کنم زیرا دلم اجازه نمی‌دهد که از دین و آیین عبدالمطلب روی برگردانم. صاحب الغدیر می‌نویسد دین عبدالمطلب چیزی جز دین یگانه پرستی، پذیرش خدا و رسولان او نبوده و هرگز آمیخته به بت پرستی نمی‌باشد.<ref>{{پک|1=امینی|2=1386|ک=ترجمه الغدیر|ص=509|ج=7}}</ref>
+ابوطالب از همان آغاز رسالت حضرت محمد(ص)، در برابر حقیقت [[نبوت]] سر فرود آورد و به پیامبر ایمان آورد. افزون بر این، او به رسول خدا دلگرمی می‌داد و از ایشان پشتیبانی می‌کرد.<ref>{{پک|1=امینی|2=1386|ک=ترجمه الغدیر|ص=503|ج=7}}</ref> هنگامی که حضرت محمد(ص) دعوت خود را آغاز کرد و ندای هدایت سر داد، ابوطالب او را تصدیق کرد و گفت: «به خدا سوگند که همواره پیرامون تو هستم و از تو پاسداری می‌کنم؛ زیرا دلم اجازه نمی‌دهد که از دین و آیین عبدالمطلب روی برگردانم.» صاحب الغدیر می‌نویسد: دین عبدالمطلب چیزی جز یکتاپرستی و پذیرش خدا و فرستادگان او نبود و هرگز با بت‌پرستی آمیخته نشد.<ref>{{پک|1=امینی|2=1386|ک=ترجمه الغدیر|ص=509|ج=7}}</ref>
-ابوطالب ایمان و سر فرود آوردن خود را در مقام عمل نیز نشان داد. زمانی که در میان سران قریش سخن از ترور حضرت محمد(ص) بود، ایشان برای مدتی غیبت داشته و به منزل برنگشتند. ابوطالب از این غیبت حضرت نگران شده و گمان کرد سران قریش ترور را عملی کرده‌اند؛ لذا با عده ای از دوستان خود تصمیم به انتقام گرفتند اما زید بن حارثه با خبر زنده بودن حضرت محمد(ص) و اطلاع دادن به ایشان جلوی اقدام ابوطالب را گرفت. وقتی زید به حضرت محمد(ص) خبر از تصمیم ابوطالب داد، حضرت با شتاب به خانه آمدند. ابوطالب با دیدن چهره حضرت محمد(ص) از ایشان پرسید: برادر زاده‌ام کجا بودی؟ در این مدت شاد و خرم و دور از گزند بودی؟! حضرت جوب داد و گفت: از کسی آزاری به او نرسیده است. بعد از این ماجرا نیز ابوطالب نگران جان حضرت بوده و همیشه سعی در حمایت و حفظ جان ایشان داشت.<ref>{{پک|1=سبحانی|2=1373|ک=فراز‌هایی از تاریخ پیامبر اسلام|ص=159-161}}</ref>
+ابوطالب ایمان خود را در عمل نیز نشان داد. زمانی که میان بزرگان [[قریش]] سخن از کشتن حضرت محمد(ص) بود، ایشان برای مدتی ناپدید شد و به خانه بازنگشت. ابوطالب از این غیبت نگران شد و گمان کرد که قریش پیامبر را کشته‌اند؛ با گروهی از دوستانش قصد انتقام گرفت؛ اما زید بن حارثه با آگاه کردن او از زنده بودن پیامبر، مانع این کار شد. هنگامی که زید، حضرت محمد(ص) را از تصمیم ابوطالب آگاه کرد، پیامبر شتابان به خانه بازگشت. ابوطالب با دیدن چهره ایشان پرسید: «برادرزاده‌ام کجا بودی؟ در این مدت شاد و سالم بودی؟!» پیامبر پاسخ داد که آسیبی به او نرسیده است. پس از این رویداد نیز ابوطالب همواره نگران جان پیامبر بود و در پاسداری از ایشان می‌کوشید.<ref>{{پک|1=سبحانی|2=1373|ک=فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام|ص=159-161}}</ref>
 == جایگاه اجتماعی ==
-زمانی که حضرت محمد(ص) دعوت خویش را آغاز کرده بود، ابوطالب رئیس قبیله بنی هاشم بود. او مردی پاکدل، بلند همت بود و خانه او پناهگاه افتادگان، درماندگان و یتیمان بود. او در میان جامعه عرب جایگاه و منزلت بزرگ و مهمی داشت. جایگاه او به گونه ای بود که هنگام قیام رسول خدا سران قریش نزد ابوطالب آمدند و از او خواستند که یا به برادرزاده ات بگو دست از ما بردارد یا حمایت خود را از او سلب کن و او را در اختیار ما قرار بده. این خواسته سران قریش نشان می‌دهد که ابوطالب نفوذ اجتماعی بالایی داشته است.<ref>{{پک|1=سبحانی|2=1368|ک=فروغ ابدیت|ص=266|ج=1}}</ref>
+هنگامی که حضرت محمد(ص) دعوت خود را آغاز کرد، ابوطالب رئیس قبیله [[بنی‌هاشم]] بود. او مردی پاک‌دل و بلندهمت به شمار می‌رفت و خانه‌اش پناهگاه بی‌پناهان، درماندگان و یتیمان بود. او در میان عرب از منزلت بزرگی برخوردار بود. جایگاه او چنان بود که با قیام پیامبر، بزرگان قریش نزد ابوطالب آمدند و به او گفتند: «یا برادرزاده‌ات را از ما بازدار، یا حمایت خود را از او بردار و او را به ما بسپار.» این درخواست آنان نشان‌دهنده نفوذ اجتماعی بالای ابوطالب است.<ref>{{پک|1=سبحانی|2=1368|ک=فروغ ابدیت|ص=266|ج=1}}</ref>
 == وفات ==
-نسبت به تاریخ وفات ابوطالب نظرات مختلفی مطرح شده است. طبق سخن شیخ طوسی تاریخ وفات او ۲۶ رجب سال دهم بعثت بوده است.<ref>{{پک|1=یوسفی غروی|2=1417|ک=موسوعة التاریخ الاسلامی|ص=640|ج=1}}</ref> طبق نقل یعقوبی وفات ابوطالب ماه رمضان و سه روز پس از وفات حضرت خدیجه(س) است.<ref>{{پک|1=یعقوبی|2=1384|ک=تاریخ الیعقوبی (الاعلمی)|ص=354|ج=1}}</ref> برخی نیز اول ذی‌القعده و پانزدهم شوال را تاریخ وفات دانسته‌اند.<ref>{{پک|1=مقریزی|2=1420|ک=الامتاع الاسماع|ص=45|ج=1}}</ref> پیکر وی را در قبرستان حُجون مکه به خاک سپردند.<ref>{{پک|1=بلاذری|2=1420|ک=انساب الاشراف|ص=29|ج=1}}</ref>
+درباره تاریخ درگذشت ابوطالب دیدگاه‌های گوناگونی وجود دارد. به گفته [[شیخ طوسی]]، او در ۲۶ [[ماه رجب|رجب]] سال دهم بعثت درگذشت.<ref>{{پک|1=یوسفی غروی|2=1417|ک=موسوعة التاریخ الاسلامی|ص=640|ج=1}}</ref> به نقل از یعقوبی، وفات ابوطالب در [[ماه رمضان]] و سه روز پس از درگذشت [[حضرت خدیجه(س)]] رخ داده است.<ref>{{پک|1=یعقوبی|2=1384|ک=تاریخ الیعقوبی (الاعلمی)|ص=354|ج=1}}</ref> برخی نیز تاریخ وفات او را اول [[ذی‌القعده]] یا پانزدهم [[شوّال]]<nowiki/>دانسته‌اند.<ref>{{پک|1=مقریزی|2=1420|ک=الامتاع الاسماع|ص=45|ج=1}}</ref> پیکر او در قبرستان حجون مکه به خاک سپرده شد.<ref>{{پک|1=بلاذری|2=1420|ک=انساب الاشراف|ص=29|ج=1}}</ref>
 == پانویس ==
-{{پانویس}}
+{{پانویس|۲}}
 == منابع ==
 * {{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ الطبری|سال=1403|پیوند=|نام=محمد بن جریر|نام خانوادگی=طبری|پیوند نویسنده=|ناشر=مؤسسة الأعلمی للمطبوعات|مکان=بیروت|کوشش=|مترجم=}}
 * {{یادکرد کتاب|عنوان=منتهی الآمال فی تواریخ النبی و الآل‏|سال=1379|پیوند=|نام=عباس|نام خانوادگی=قمی|پیوند نویسنده=|ناشر= دلیل ما|مکان=قم|کوشش=|مترجم=}}
+* '''{{یادکرد وب|عنوان=نام پدر امام علی(ع) چه بود؟|نشانی=https://www.islamquest.net/fa/archive/fa27091|تاریخ=1404|تاریخ بازبینی=28 فروردین 1404|شناسه={{شناسه یادکرد|اسلام1}}|نویسنده=اسلام کوئست نت|کد زبان=|وبگاه=islamquest.net}}'''
 * {{یادکرد کتاب|عنوان=انساب الاشراف|سال=1420|پیوند=|نام=احمد بن یحیی|نام خانوادگی=بلاذری|پیوند نویسنده=|ناشر=دارالفکر|مکان=بیروت|کوشش=|مترجم=}}
 * {{یادکرد کتاب|عنوان=تذکرة الخواص|سال=1426|پیوند=|نام=یوسف بن قزاوغلی|نام خانوادگی=ابن جوزی|پیوند نویسنده=|ناشر=مجمع جهانی اهل‌بیت|مکان=قم|کوشش=|مترجم=}}
@@ خط ۴۰: / خط ۴۴: @@
 * {{یادکرد کتاب|عنوان=ترجمه الغدیر|سال=1386|پیوند=|نام=عبدالحسین|نام خانوادگی=امینی|پیوند نویسنده=|ناشر=بنیاد بعثت، مرکز چاپ و نشر|مکان=تهران|کوشش=|مترجم=محمد تقی واحدی}}
 * {{یادکرد کتاب|عنوان=فروغ ابدیت|سال=1368|پیوند=|نام=جعفر|نام خانوادگی=سبحانی|پیوند نویسنده=|ناشر=مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم|مکان=قم|کوشش=|مترجم=}}
-* {{یادکرد کتاب|عنوان=فراز‌هایی از تاریخ پیامبر اسلام|سال=1373|پیوند=|نام=جعفر|نام خانوادگی=سبحانی|پیوند نویسنده=|ناشر=نشر مشعر|مکان=تهران|کوشش=|مترجم=}}
+* {{یادکرد کتاب|عنوان=فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام|سال=1373|پیوند=|نام=جعفر|نام خانوادگی=سبحانی|پیوند نویسنده=|ناشر=نشر مشعر|مکان=تهران|کوشش=|مترجم=}}
 * {{یادکرد کتاب|عنوان=موسوعة التاریخ الاسلامی|سال=1417|پیوند=|نام=محمد هادی|نام خانوادگی=یوسفی غروی|پیوند نویسنده=|ناشر=مؤسسة الهادی|مکان=قم|کوشش=|مترجم=}}
 * {{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ الیعقوبی|سال=1384|پیوند=|نام=ابن واضح|نام خانوادگی=یعقوبی|پیوند نویسنده=|ناشر=المکتبة الحیدریة|مکان=نجف|کوشش=|مترجم=}}
 * {{یادکرد کتاب|عنوان=امتاع الاسماع|سال=1384|پیوند=|نام=احمد بن علی|نام خانوادگی=مقریزی|پیوند نویسنده=|ناشر=دار الکتب|مکان=بیروت|کوشش=عبدالحمید النمیسی|مترجم=}}
+{{شاخه
+ | شاخه اصلی =شخصیت‌ها و مشاهیر
+ | شاخه فرعی۱ =مسلمانان
+ | شاخه فرعی۲ =صحابه
+ | شاخه فرعی۳ =
+}}
+{{ارزیابی
+ | شناسه = شد
+ | عکس = <!--خالی | شد-->
+ | درگاه = شد
+ | ادبیات = شد
+ | پیوند = شد
+ | ناوبری = شد
+ | تغییرمسیر = شد
+ | ارجاعات = شد
+ | ارزیابی کمی = شد
+ | ارزیابی کیفی = شد
+ | اولویت = الف
+ | کیفیت = ضعیف
+}}
+{{پایان متن}}