صفت مجید و کریم برای قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Rezapour صفحه «مجید» و «کریم» از صفات قرآن را به صفت مجید و کریم برای قرآن منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
== صفت مجید == | == صفت مجید == | ||
«مجید» از ریشه «مجد» به معنای بزرگواری | «مجید» از ریشه «مجد» به معنای بزرگواری است که از زیادی خیر و فضل ناشی می‌شود.[[خدا|خداوند]] نیز به جهت زیادی فضل «مجید» خوانده می‌شود.<ref>سوره هود، آیه۷۳.</ref> | ||
قرآن نیز در دو جا با صفت «مجید» آمده است: | |||
* {{قرآن|ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ|ترجمه=ق، سوگند به قرآن مجید|سوره=ق|آیه=۱}} | * {{قرآن|ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ|ترجمه=ق، سوگند به قرآن مجید|سوره=ق|آیه=۱}} | ||
* {{قرآن|بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ|۲۱|فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ|۲۲ | * {{قرآن|بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ|۲۱|فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ|۲۲ | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۶: | ||
}} | }} | ||
مجید بودن قرآن در اثر | مجید بودن قرآن در اثر زیادی خیرات و برکات آن است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، نشرادب حوزه، قم، ۱۳۶۳، ذیل ماده «مجد».</ref> همچنین به جهت آنکه محتوای قرآن بزرگ و گسترده و معانی‌اش در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ و احکام و سنن بلندمرتبه می‌باشد.<ref> مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۲۶، ص۳۵۳ و ج۲۲، ص۲۲۷.</ref> | ||
== صفت کریم == | == صفت کریم == | ||
«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت | «کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت که به عنوان صفتی برای خداوند نیز استفاده شده است: {{قرآن| … فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ|ترجمه=همانا پروردگارم بی‌نیاز و سخاوتمند است|سوره=نمل|آیه=۴۰}} | ||
اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری اوست: {{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ | اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری اوست: {{قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۱۴
آیا صفت «کریم» و «مجید» برای قرآن با هم فرق می‌کند؟ آیا نشان دهنده دو کتاب الهی نیست؟
صفت مجید
«مجید» از ریشه «مجد» به معنای بزرگواری است که از زیادی خیر و فضل ناشی می‌شود.خداوند نیز به جهت زیادی فضل «مجید» خوانده می‌شود.[۱]
قرآن نیز در دو جا با صفت «مجید» آمده است:
- ﴿ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ؛ ق، سوگند به قرآن مجید﴾(ق:۱)
- ﴿بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ۲۱فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ۲۲؛ [این آیات، سحر و دروغ نیست] بلکه قرآن با عظمت است. که در لوح محفوظ جای دارد﴾(بروج:۲۱ و ۲۲)
مجید بودن قرآن در اثر زیادی خیرات و برکات آن است.[۲] همچنین به جهت آنکه محتوای قرآن بزرگ و گسترده و معانی‌اش در تمام معارف و اعتقادات، اخلاق و مواعظ و احکام و سنن بلندمرتبه می‌باشد.[۳]
صفت کریم
«کریم» از ماده «کرم» به معنای شرافت، سخاوت و عزت که به عنوان صفتی برای خداوند نیز استفاده شده است: ﴿… فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ؛ همانا پروردگارم بی‌نیاز و سخاوتمند است﴾(نمل:۴۰)
اگر «کرم» وصف خدا واقع شود، مراد از آن احسان و نعمت آشکار خداست و اگر وصف انسان باشد، نام اخلاق و افعال پسندیده اوست که از وی ظاهر می‌شود. «کریم» از اسماء حسنی است که در غیر خدا نیز به کار می‌رود و قرآن را که با وصف کریم می‌آورند به خاطر شرافت و عزت و گرانقدری اوست: ﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ؛ که آن، قرآن کریمی است﴾(واقعه:۷۷)[۴]
بنابراین چون معارف قرآن فراوان است، خداوند متعال به این کتاب مجید گفته و چون دارای شرافت و عزت می‌باشد، کریم نامیده شده است.