حضرت مریم(س): تفاوت میان نسخه‌ها

{{درگاه|زن و خانواده}}'''حضرت مریم(س)''' تنها زنی که [[قرآن]] از او نام برده و او را الگو برای همه مؤمنان معرفی کرده است. حضرت مريم(س) براساس آیات قرآن دارای مقاماتى چون برگزیده شدن از طرف خداوند، صدیقه (بسیار راستگو)، دارای طهارت‌ و پاکدامنی و هم‌سخنِ با فرشتگان برشمرده‌اند. برخی عالمان مسلمان به نبوت حضرت مریم(س) معتقد بودند.   

قرآن مریم(س) را الگویی برای همهٔ مؤمنان معرفی کرده است: {{قرآن||ترجمه=و خداوند برای مؤمنان به ... مریم دختر عمران مَثَل زده که دامان خود را پاک نگه داشت.|سوره=|آیه=}}<ref>سوره تحریم، آیات۱۱-۱۲.</ref> در آیهٔ ۴۲ سورهٔ آل‌عمران براى حضرت مريم(س) مقاماتى مانند برگزیدگی و طهارت‌ برشمرده است: {{نقل قول|{{قرآن|يَا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاكِ وَطَهَّرَكِ وَاصْطَفَاكِ عَلَىٰ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ|ترجمه={{سخ}}‍(فرشتگان): اى مريم، خداوند تو را برگزيده، پاک ساخته و تو را بر زنان جهان برترى داده است|سوره=آل‌عمران|آیه=۴۲}}}}در قرآن، نام هیچ زنی جز مریم(س) برده نشده است. براساس آیات قرآن، فرشتگان با مریم(س) سخن می‌گفتند.<ref>سوره آل‌عمران، آیه۴۲-۴۳.</ref> در دو آیه، خداوند به عفت و پاکدامنی حضرت مریم(س) تصریح کرده است.<ref>سورهٔ تحریم، آیه ۱۲ و سورهٔ انبیاء، آیه ۹۱.</ref> همچنین، او را صدیقه<ref>سوره مائده، آیه۷۵.</ref>، به معنای بسیار راستگو، معرفی می‌کند.<ref>حضرت مریم(س)، نماد نیایش، ناهید طیبی، فرهنگ کوثر۱۳۷۷، شماره۲۲.</ref> خداوند در قرآن به مریم(س) دستور عبادت می‌دهد<ref>سوره آل عمران، آیهٔ ۴۳.</ref>و او را از قانتین می‌شمارد.<ref>سوره تحریم آیه ۱۲</ref> مفسران قانتین را کسانی که پیوسته در طاعت خدا هستند معنا کرده‌اند.<ref>تفسير احسن الحديث، علی اکبر قرشی، ج۱۱، ص: ۲۴۵</ref>

محمد بن احمد قرطبی، مفسر قرن هفتم قمری،<ref>قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۴، ص۸۳.</ref> و تقی‌الدین سُبْکی، از فقیهان و محدثان اهل‌سنت در قرن هشتم قمری،<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۴۹.</ref> به نبوت [[حضرت مریم|حضرت مریم(س)]] معتقد بودند؛ زیرا خداوند به واسطهٔ [[فرشته]]، مانند دیگر پیامبران، به او وحی کرده است. آنها صفات برجستهٔ مریم(ع) در آیهٔ ۴۲ سورهٔ آل‌عمران را جزء دلایل نبوت او قلمداد کرده‌اند.<ref>آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۱۴۹.</ref> در متون عرفانی،‌ مریم(س) از اولیاء الله و دارای مقام ولایت خاصّه برشمرده شده است.<ref>بازتاب مقامات حضرت مریم در متون عرفانی فارسی از قرن چهارم تا پایان قرن نهم، طاهره خوشحال دستجردی، زینب رضاپور، مجله علمی پژوهشی مطالعات عرفانی، شماره دوازدهم، ۱۳۸۹</ref>

قرآن، برخلاف کتاب مقدس، داستان مریم(س) را از پیش از تولدش آغاز می‌کند.<ref name=":3">سوره آل‌عمران، آیه۳۵.</ref> مادر مریم(س) فرزندی در شکم داشت و گمان می‌کرد که فرزند او پسر خواهد بود.<ref>تفسير نمونه، ج۲، ص۵۲۳.</ref> او فرزند خود را [[نذر]] خداوند کرد.<ref name=":3" /> نوزاد برخلاف گمان مادر دختر بود. با این حال، مادر بر سر نذر خود باقی ماند.<ref name=":3" /> نوزاد دختر مریم نامیده شد.<ref name=":3" /> طبق نذر، مریم‌(س) برای خدمت در معبد و عبادت خداوند به معبد بیت‌المقدس برده شد.<ref name=":4" /> از عالمان و بزرگان [[بنی‌اسرائیل]] خواسته شد تا سرپرستی او را بر عهده گیرند.<ref name=":4">مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲2، ص۵۴۴، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.</ref> مریم‌(س)، فرزند عمران، از خانواده‌ای والامرتبه بود. به همین دلیل، مدعیان برای سرپرستی او به جدال پرداختند. پس از قرعه، [[زکریا(ع)]]، که در آن زمان فرزندی نداشت، به سرپرست مریم(س) انتخاب شد.<ref>آل عمران، ۴۴.</ref>  

حضرت مریم‌(س) در قسمت شرقی بیت‌المقدس به عبادت می‌پرداخت.<ref>سوره مریم، آیه۱۶.</ref> مریم(س) نزد مردم به پرهیزگاری مشهور بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۱.</ref> براساس آیات قرآن، زکریا(ع) غذاهایی نزد مریم(س) می‌دید و وقتی از آنها سؤال کرد، مریم(س) می‌گفت که اینها از طرف خداوند است.<ref>سوره آل‌عمران، آیه۳۷.</ref>

حضرت مریم(س)، براساس ظاهر آیات قرآن و تصریح روایات، بدون روش‌های معمولِ بارداری باردار شد.<ref>طبرسى فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.</ref> [[قرآن]] از نحوهٔ باردار شدن حضرت مریم(س) با تعبیر فَنَفَخْنا (دمیدیم) یاد کرده<ref>سوره تحریم، آیه۱۲.</ref> و خلقت [[حضرت عیسی(ع)]] را به مانند [[حضرت آدم|حضرت آدم(ع)]] مبتنی بر [[معجزه]] دانسته است.<ref>سوره آل‌عمران، آیه۵۹.</ref>  

نوید باردار شدن حضرت مریم(س) توسط موجودی که قرآن با تعبیر «روح» از آن یاد کرده به او داده شد؛<ref name=":02">سوره مریم، آیه۱۷.</ref> مفسران روح را همان جبرئیل(ع) دانسته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۶.</ref>  

قرآن در مورد مدت بارداری حضرت مریم(س) سخنی نمی‌گوید.<ref name=":03">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج‏۱۳، ص۴۰، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.</ref> براساس نظر برخی مفسران، دورهٔ بارداری مریم(ع) مانند دیگر زنان نه ماه بوده است.<ref name=":23" /> این افراد معتقدند خداوند در این واقعه در صدد مدح مریم(س) بوده است و اگر طول دوران بارداری مریم(س) نیز امری معجزه‌آسا می‌بود باید در این آیات به ان اشاره می‌شد.<ref name=":23">ابن‌کثیر دمشقی، تفسیر القرآن العظیم، ج۵، ص۱۹۶، بیروت، دارالکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، ۱۴۱۹ق.</ref>

گروهی معتقدند دورهٔ بارداری مریم(ع) نیز معجزه‌آسا بوده است؛ آنان مدت زمان بارداری او را یک ساعت گفته‌اند.<ref name=":12">مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج۱۴، ص۲۲۵، بیروت، مؤسسة الطبع و النشر، ۱۴۱۰ق.</ref> این افراد معتقدند که چون در این آیات بلافاصله پس از داستان بارداری مریم(س) با استفاده از فاء، که برای افادهٔ معنای تعقیب و پشت سرهم بودن می‌آید، به ماجرای زایمان پرداخته شده، دوران بارداری او کوتاه و معجزه‌آسا بوده است.<ref name=":12" /> برخی روایات این قول را تأیید می‌کند.<ref name=":12" />

مریم(س)، عیسی(ع) را به دنیا آورد و به سمت قومش بازگشت.<ref>سوره مریم، آیه۲۷.</ref> به دستور خداوند روزه سکوت گرفت.<ref>سوره مریم، آیه۲۶.</ref> او وقتی با تهمت بنی‌اسرائیل مواجه شد،<ref>سوره مریم، آیه ۲۷-۲۸.</ref> خداوند طفل او را به سخن در آورده و عیسی(ع) خود را معرفی کرد<ref>سوره مریم، آیه۳۰- ۳۳.</ref> و از پاکی مادرش دفاع نمود.<ref>تفسير نمونه، ج‏13، ص۴۵.</ref>

براساس آیات قرآن، حضرت مریم(س) در شرایط سخت زایمان<ref>طیب، اطيب البيان في تفسير القرآن، ج۸، ص۴۳۱، تهران، اسلام، ۱۳۷۸ش.</ref>، آرزوی مرگ کرد: {{قرآن||ترجمه=«اى كاش، پيش از اين مرده بودم و يكسر فراموش‌شده بودم».|سوره=مریم|آیه=۲۳}} [[محمدجواد مغنیه]] از مفسران معاصر شیعی معتقد است این نوع کلمات و تعابیر برای هر انسانی که در شرايط سخت قرار گرفته، طبیعی است و تا زمانی که از روی شک در دین نباشد، اشکالی ندارد.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ج۵، ص۱۷۷، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۴۲۴ق.</ref>

قرآن تنها کلام مریم را نقل کرده و در مورد علت آرزوی مرگ از طرف او، سخنی نمی‌گوید.<ref name=":1">فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج۲۱، ص۵۲۵، بیروت، داراحیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.</ref> مفسران معتقدند عوامل مختلفی وجود داشته که مجموع آن‌ها شرايطی برای مریم(س) فراهم آورده که او چنین آرزویی داشته باشد<ref name=":2">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۴۱، تهران، دارالکتب الإسلامیة، ۱۳۷۴ش.</ref>:

*مریم در میان [[بنی‌اسرائیل]] مشهور به [[زهد]] بود که [[کسانی که خداوند دوست می‌دارد|خداوند]] رزق بهشتی برای او می‌فرستاد. او با موقعیت اجتماعی و شهرتی که داشت از اینکه بدون شوهر، دارای فرزند شده، می‌ترسید<ref name=":1" /> و از تهمت‌های آنان بیم داشت.<ref name=":2" />

*مریم همیشه در حال [[عبادت]]، رها از دنیا و مشغله‌های آن بود. او تا آن زمان، مسئولیت جدی در زندگی نداشت. به یکباره به دوران زایمان رسید در حالی که تنها بود و فردی برای کمک در زایمان او وجود نداشت.<ref name=":0">مدرسی، محمدتقی، من هدی القرآن، ج۷، ص۳۲، تهران، دار محبی الحسین، ۱۴۱۹ق.</ref>

{{تکمیل مقاله

  | شناسه =شد

  | تیترها =شد

  | ویرایش =شد

  | لینک‌دهی =شد

  | ناوبری =

  | نمایه =

  | تغییر مسیر =

  | ارجاعات =

  | بازبینی نویسنده =

  | بازبینی =

| تکمیل =

  | اولویت =ج

  | کیفیت =ب