ولی‌فقیه و نیابت عام امام زمان: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} {{شروع متن}} {{سوال}} طبق حديثي از امام رضا که فرمودند : هرکس بگويد ک...» ایجاد کرد)
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
 
 
(۴۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour }}
 
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
طبق حديثي از امام رضا که فرمودند : هرکس بگويد که من نائب امام زمان هستم دروغگو است . چگونه نيابت آیت الله خامنه ای امکان پذير است؟
مقصود از غیبت صغری و غیبت کبری چیست؟ نیابت خاصه و نیابت عامه از امام زمان(عج) به چه معنی است؟ ولایت فقیه چه نوع نیابتی است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|مهدویت|حکومت دینی}}
شکي نيست که امام زمان(عج) در زمان غيبت خود نواب خاصه‌اي داشتند كه مردم به حضور آنها مي‌رسيدند و سؤالاتي طرح مي‌كردند و آنان نيز حضوراً به خدمت امام زمان(عج) مشرف مي‌شدند و جواب را دريافت مي‌نمودند و گاهي نيز او‌امر و نواهي را از آن حضرت به مردم مي‌رسانيدند همچنانكه شيخ طوسي (ره) مي‌فرمايند؛ (توقيعات صاحب الامر ـ عليه‌السّلام ـ توسط او (عثمان بن سعيد و فرزندش محّمد به شيعيان و خواص پدرش مي‌رسيد. اين توقيعات شامل او‌امر و منهيات امام و پاسخ به مسائل شيعيان بود).<ref>جباری، محمدرضا، حکیم، سیدمنذر،عاشوری، حسن، پورسیدآقائی، سید مسعود، تاريخ عصر غيبت،قم: مؤسسه آینده روشن،۱۳۹۱، ص۲۸۹.</ref>
حضرت مهدی(عج) دو دوره غیبت دارند؛ یکی غیبت صغری و دیگری غیبت کبری. ایشان در دوران غیبت صغری چهار نائب داشتند که به آن‌ها [[نُواب خاص]] گفته می‌شود. اما در دوران [[غیبت امام زمان(ع)|غیبت]] کبری نیابت خاصه ای برای امام(ع) وجود ندارد و نیابت از ایشان به نحو نیابت عامه است. در روایات شرایط نائب عام ذکر شده است ولایت فقیه از نوع نیابت عامه است.
 
بنابر اين هيچ بحثي در وجود عده اي از افراد به عنوان نايب امام زمان در دوران غيبت صغري وجود نداشته است و مهمترين بحثي که در زمينه نيابت امام زمان پيش مي آيد مربوط به کساني است که به عنوان نائب امام زمان در دوران غيبت مطرح مي شوند که در اين زمينه نيز بايد بگوييم که اصل اينکه افرادي به عنوان نائب امام زمان در دوران غيبت معرفي شوند هيچ ايرادي ندارد . به عبارتي پس از پايان دوره غيبت صغري و شروع غيبت كبري نيابت عامه فقهاء از امام زمان(عج) شروع شد و اين نيز با استناد به احاديثي هست كه برخی از آن ها از خود آن حضرت مي‌باشد كه ذيلاً به برخي از آنان اشاره مي‌گردد.
== غیبت صغری و غیبت کبری ==
دوره غیبت امام زمان(عج) را به دو دوره «غیبت صغری» و «غیبت کبری» تقسیم می‌کنند. از ابتدای غیبت ایشان تا حدود ۷۰ سال را غیبت صغری و از پایان دوره غیبت صغری تاکنون را غیبت کبری نامیده‌اند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://fa.wikishia.net/view/%D8%BA%DB%8C%D8%A8%D8%AA_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D9%85%D9%87%D8%AF%DB%8C(%D8%B9%D8%AC)|عنوان=غیبت امام مهدی(عج)|تاریخ بازبینی=29 آبان 1403|سال=1403}}</ref> در مورد زمان آغاز دقیق غیبت صغرای امام زمان(عج) در میان علما نظرات مختلفی وجود دارد. اما اختلاف زمانی زیادی بین اقوال وجود ندارد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://www.iribnews.ir/fa/news/3780080/%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-%D8%BA%DB%8C%D8%A8%D8%AA-%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D8%B5%D8%B1-%D9%88-%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%DA%AF%DB%8C-%D8%A2%D8%BA%D8%A7%D8%B2-%D8%A2%D9%86|عنوان=تاریخ غیبت امام عصر و چگونگی آغاز آن|تاریخ بازبینی=17 اسفند 1401|سال=1403}}</ref>
۱. و اما الحوادث الواقعه فارجعوا فيها الي رواه حديثنا فانهم حجتي عليكم و انا حجه الله عليهم)<ref>صدوق، ابوجعفر محمد بن علی، كمال الدين و تمام النعمه، تهران: اسلامیه،۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۹۳.</ref>، اما در حوادثي كه بعداً بوجود مي‌آيد در مورد آنها به راويان احاديث‌ ما رجوع كنيد زيرا آنها حجت من بر شما و من حجت خدا بر آنان مي‌باشم. اين روايت دلالتي تام دارد بر معرفي افرادي به عنوان نائب امام زمان و لزوم رجوع به اين نائبان عام.
 
== تفاوت‌های غیبت صغری و غیبت کبری ==
۲. عن الصادق ـ عليه‌السّلام ـ فَأَمَّا مَنْ كَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ، حَافِظاً لِدِينِهِ، مُخَالِفاً لِهَوَاهُ، مُطِيعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ يُقَلِّدُوهُ. هر كدام از فقهاء كه از نفس خود حفاظت مي‌كند و محافظ دينش هست و مخالف هواي نفس خود عمل مي‌كند و اطاعت امر مولا مي‌كند بر عوام است كه از وي تقليد كنند.<ref>الحر العاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشيعه، بیروت: دار احیاء التراث العربی، ج۱۸، ص۱۶، باب ۴ از ابواب صفات قاضى، ح ۳۳.</ref>  
۱. مدت غیبت صغری کوتاه تر از مدت غیبت کبری است. برخلاف مدت غیبت کبری که نامشخص است زیرا زمان ظهور مشخص نیست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ غیبت کبری|عنوان کتاب=تاریخ غیبت کبری|سال=۱۳۷۹|نام=سید محمد|نام خانوادگی=صدر|ناشر=انتشارات نیک معارف|صفحه=21|مکان=تهران}}</ref>
 
شايان ذکر است کساني که امام زمان(عج) شيعيان را در دوران غيبت براي تقليد بديشان معرفي مي کند در واقع نائب و جانشين امام زمان در مراجعه شيعيان در زمينه احکام مي باشند و به همين دليل اطلاق نائب بر آنان ايرادي ندارد .  
۲. در زمان غیبت غیبت صغری نواب خاص بین مردم و حضرت وساطت می‌کردند، اما این نیابت و وساطت با آغاز غیبت کبری منقطع شد.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ غیبت کبری|عنوان کتاب=تاریخ غیبت کبری|سال=1379|نام=سید محمد|نام خانوادگی=صدر|ناشر=انتشارات نیک معارف|صفحه=21|مکان=تهران}}</ref>
 
علاوه بر اين روايات که از خود امام زمان(عج) نقل شده است روايات فراواني از ساير معصومان وارد شده است که عده اي را با شرايط معرفي شده در هر روايت ، به عنوان نائب و جانشين امام زمان و کسي که مردم در غياب امام معصوم بايد به او مراجعه نمايند مطرح مي نمايد که برخي از اين روايات از قرار ذيل مي باشد :
۳. با درگذشت نایب چهارم جناب علی بن محمد سیمری دوران غیبت صغری پایان پذیرفت اما دوران غیبت کبری تا زمان ظهور ادامه دارد<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ غیبت کبری|عنوان کتاب=تاریخ غیبت کبری|سال=1379|نام=سید محمد|نام خانوادگی=صدر|ناشر=انتشارات نیک معارف|صفحه=21|مکان=تهران}}</ref>
 
۱ – امام صادق ع در مقبوله عمر بن حنظله و به منظور تعيين تکليف شيعيان در جايي که به امام معصوم دسترسي ندارند مي فرمايد: «َ انْظُرُوا إِلَى مَنْ كَانَ مِنْكُمْ قَدْ رَوَى حَدِيثَنَا وَ نَظَرَ فِي حَلَالِنَا وَ حَرَامِنَا وَ عَرَفَ أَحْكَامَنَا فَارْضَوْا بِهِ حَكَماً فَإِنِّي قَدْ جَعَلْتُهُ عَلَيْكُمْ حَاكِما...»<ref>الحر العاملی، محمد بن الحسن، وسائل الشيعه، پیشین، ج۱۸، ص۹۸، ح ۱.</ref> «هر كس از شما كه راوي حديث ما باشد و در حلال و حرام ما بنگرد و صاحب نظر باشد و احكام ما را بشناسد ، حکم او را بپذيريد چرا که من او را بر شما حاكم قرار داده ام»
۴. تعداد دیدار کنندگان حضرت در غیبت صغری به طور نسبی بیش از غیبت کبری است. ممکن است تفاوت نخستین، علت نامگذاری این دو دوره به غیبت صغری و غیبت کبری باشد، زیرا اولی کوتاه و دومی طولانی‌تر است. چنانکه امکان دارد تفاوت چهارم نیز علت این نحوه نامگذاری باشد، بدین جهت که در غیبت صغری، احتجاب و عدم دیدار کمتر، و در غیبت کبری بیشتر است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ غیبت کبری|عنوان کتاب=تاریخ غیبت کبری|سال=1379|نام=سید محمد|نام خانوادگی=صدر|ناشر=انتشارات نیک معارف|صفحه=21|مکان=تهران}}</ref>
 
۲ – پيامبر(ص) : « اللَّهُمَّ ارْحَمْ خُلَفَائِي قِيلَ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَ مَنْ خُلَفَاؤُكَ قَالَ الَّذِينَ يَأْتُونَ مِنْ بَعْدِي يَرْوُونَ حَدِيثِي وَ سُنَّتِي.»<ref>همان، ج۱۸، ص۶۵، ح ۵۰.  </ref> «خدايا بر جانشينان من رحمت فرست. پرسيدند اي رسول خدا جانشينان شما كيانند؟ فرمود: آنان كه بعد از من مي‌آيند و حديث و سنّت مرا نقل مي‌كنند.
== نیابت عامه ==
 
حال به لحاظ اين‌كه بر مبناي نظريه ولايت فقيه كسي مي‌تواند عهده‌دار ولايت بر مسلمين گردد كه داراي شرائط علمي و فقهي و بينش صحيح سياسي و اجتماعي و عدالت و تقوي باشد و چنين فردي بر اساس روايات فوق از طرف امام زمان(عج) نصب عام گرديده لذا اطلاق عنوان نائب الامام بر وي هيچ ايرادي ندارد و بر مبناي روايات صورت مي گيرد .
بنابر اعتقاد مذهب [[شیعه]] معتقدند در دوران [[غیبت کبری]]، نیابت خاصه وجود ندارد اما نیابت عامه توسط برخی افراد و با شرایطی وجود دارد. در روایات زیر شرایط نیابت عامه ذکر شده است:
 
در اين ميان سوالي پيش مي آيد و آن اينکه در برخي روايات مضاميني وجود دارد که حاکي از اين است که نيابت امام زمان ، با پايان يافتن نيابت علي بن محمد سمري - آخرين نائب دوران غيبت صغرا- به پايان رسيده است . اين در حالي است که منظور از پايان دوره نيابت بر اساس اين روايات ، پايان نيابت خاصه مي باشد و نه نيابت عامه و آنچه که در مورد صحت اطلاق عنوان نائب بر ولي فقيه گفته شد نيابت عامه مي باشد و به همين دليل هيچ تعارضي ميان تکذيب کساني که ادعاي نيابت خاصه مي کنند با صحت اطلاق عنوان نائب امام زمان بر ولايت فقيه به نحو نيابت عامه وجود ندارد .
۱.[[حضرت حجت(عج)]] می‌فرمایند: «اَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعوُا فیها اِلی رُواةِ حَدیثِنا، فَاِنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیْکُمْ وَاَنَا حُجَّةُ اللّهِ عَلَیْهِمْ؛ اما در حوادثی که بعداً به‌وجود می‌آید، در آنها به راویان احادیث ما رجوع کنید؛ زیرا آنها حجت من بر شما و من حجت خدا بر آنان هستم».<ref>صدوق، ابوجعفر محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، تهران: اسلامیه، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۹۳.</ref>
 
شايان ذکر است موضوع نيابت ولي فقيه از امام زمان عج مساله اي نيست که مربوط به امروز جامعه اسلامي باشد و يا صرفا صاحب نظران ولايت فقيه در دوران معاصر همچون امام خميني ره آن را مطرح کرده باشند بلکه اين موضوع در کلمات فقهاي بزرگ شيعه در طول تاريخ وجود داشته است که به بخشي از آن اشاره مي نماييم :
۲.[[امام صادق(ع) پایه‌گذار مکتب شیعه|امام صادق(ع)]] فرمودند: «فَأَمَّا مَنْ کَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ، حَافِظاً لِدِینِهِ، مُخَالِفاً لِهَوَاهُ، مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوهُ»؛ هر کس از فقیهان که نفس خود را پاس دارد، و دین خود را حفظ کند، و به مخالفت با هواهای خویش برخیزد، و فرمان خدای را اطاعت کند، بر عوام است که از او تقلید کنند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=وسائل الشیعه|عنوان کتاب=وسائل الشیعه|سال=1412|نام=محمد بن الحسن|نام خانوادگی=الحر العاملی|ناشر=دار احیاء التراث العربی|جلد=18|صفحه=16|مکان=بیروت}}</ref>
 
مرحوم محقق كركى (م: ۹۴۰) دراين باره مى نويسد: «فقهاى شيعه, اتفاق دارند كه فقيه عادل امامى داراى همه شرايط فتوا, كه از آن به مجتهد در احكام شرعى تعبير مى شود, نايب از امامان معصوم(ع) است در همه امورى كه نيابت در آن دخالت دارد»<ref>محقق كركي، علي بن حسين، رسائل المحقق الكركي، قم: كتابخانه عمومي حضرت آيه الله عظمي مرعشي نجفي، ۱۴۰۹ ق،ج۱ص ۱۴۲</ref>
۳. هم چنین امام صادق(ع) فرمودند: در مورد تکلیف شیعیانی که به امام معصوم دسترسی ندارند فرموده: «هر کس از شما که راوی حدیث ما باشد و در حلال و حرام ما بنگرد و صاحب نظر باشد و احکام ما را بشناسد، حکم او را بپذیرید چرا که من او را بر شما، حاکم قرار داده‌ام»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=وسائل الشیعه|عنوان کتاب=وسائل الشیعه|سال=1412|نام=محمد بن الحسن|نام خانوادگی=الحر العاملی|ناشر=دار احیاء التراث العربی|جلد=18|صفحه=98|مکان=بیروت}}</ref>
 
وي در ادامه مي فرمايد: دليل بر اين مطلب [ولايت مطلقه فقيه] روايت عمر بن حنظله… و بسيارى از روايات هم معنى با آن است. مراد از روايت عمربن حنظله در اين جا اين است: فقيه با ويژگيهاى معيّن, از سوى امامان(ع) گمارده شده و از سوى آنان در همه امورى كه نيابت در آنها دخالت دارد, نايب است; زيرا امام صادق(ع) مى فرمايد: (فانى جعلته عليكم حاكما)( يعني من فقيه را بر شما حاكم قرار دادم) البتّه اين نيابت, كلى است و همه زمانها را در بر مى گيرد و وقوع آن در زمان امام صادق(ع) به گستره آن خدشه اى وارد نمى كند; زيرا حكم و فرمان آنان يكى است و بر اين مطلب روايات ديگرى نيز دلالت دارند<ref>همان, ج۱ ص۱۴۳۱</ref>.
== ولایت فقیه و نیابت عامه ==
بر مبنای نظریه [[ولایت فقیه از نگاه قرآن|ولایت فقیه]] کسی می‌تواند عهده‌دار ولایت بر مسلمانان گردد که دارای شرائط علمی، فقهی و بینش صحیح سیاسی، اجتماعی، عدالت و تقوی باشد و چنین فردی براساس روایات، از طرف امام زمان(ع) نصب عام گردیده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=حکیمانه‌ترین حکومت: کاوشی در نظریه ولایت فقیه|عنوان کتاب=حکیمانه‌ترین حکومت: کاوشی در نظریه ولایت فقیه|سال=1394|نام=محمد تقی|نام خانوادگی=مصباح یزدی|ناشر=انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)|صفحه=205|مکان=قم}}</ref>
محقق اردبيلى (م:۹۹۳) در چندين جا, نيابت عامّه فقيه را از پيامبر(ص) و امامان معصوم(ع) مطرح مى كند و در موردى مى نويسد: من كونه حكماً, فهم كونه نائبا مناب الامام فى جميع الامور ولعلّه به يشعر قوله عليه السلام (وعلينا ردّ والراد…). يعني از اين كه امام(ع) فقيه را با جمله: (فليرضوا به حكما ًيعني مردم بايد به حكميت او راضي باشند) حاكم قرار داده است, استفاده مى شود كه فقيه در همه امورد, به جاى امام معصوم مى نشيند. جمله: (علينا ردّ يعني بر ما رد كرده است) نيز اشعار به همين مطلب دارد; زيرا ردّ بر فقيه را ردّ بر امامان معصوم عليه السلام دانسته است.<ref>مقدس اردبیلی، احمد بن محمد، مجمع الفائده والبرهان, مقدس اردبيلى,قم: انتشارات اسلامى، ۱۳۷۹، ج۱۲ ص۱۱</ref>
 
[[محقق کرکی]] از عالمان شیعه معتقد بود فقهای شیعه، اتفاق دارند که فقیه عادل امامی دارای همه شرایط فتوا، در همه اموری که نیابت در آن دخالت دارد، نایب امامان معصوم(ع) است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=رسائل المحقق الکرکی|عنوان کتاب=رسائل المحقق الکرکی|سال=۱۴۰۹|نام=علی بن حسین|نام خانوادگی=محقق کرکی|ناشر=کتابخانه عمومی حضرت آیه الله عظمی مرعشی نجفی|جلد=1|صفحه=142|مکان=قم}}</ref>
وى, در جاى ديگر, درباره علت گستردگى حوزه اختيار فقيه حاكم مى نويسد: لانّه قائم مقام الامام عليه السلام ونائب عنه. يعني چون حاكم اسلامى, قائم مقامِ امام معصوم(ع) ونايب اوست.<ref>همان ج۸ ص۱۶۰</ref>
 
[[محقق اردبیلی]] از فقیهان شیعه، نیابت عامه فقیه از پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) را مطرح می‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجمع الفائده والبرهان|عنوان کتاب=مجمع الفائده والبرهان|سال=۱۳۷۹|نام=احمد بن محمد|نام خانوادگی=مقدس اردبیلی|ناشر=انتشارات اسلامی|جلد=12|صفحه=11|مکان=قم}}</ref> [[شهید ثانی]]، از دیگر فقیهان شیعه، فقیه عادل شیعه جامع شرائط برای فتوا دادن را نائب امام می‌داند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مسالک الافهام|عنوان کتاب=مسالک الافهام|سال=1415|نام=زین الدین علی|نام خانوادگی=العاملی (شهید ثانی)|ناشر=دارالهدی|جلد=1|صفحه=54|مکان=قم}}</ref>
شهيد ثانى, زين الدين بن على العاملى (م:۹۹۶) در ذيل عبارت محقّق حلّى (ره) مى نويسد: المراد به (من اليه الحكم بحقّ النيابه) الفقيه العدل الامامى الجامع لشرائط الفتوى لانّه نائب الامام ومنصوبه(ع) فيتولى عنه الاتمام لباقى الاصناف مع اعواز نصيبهم كما يجب عليه(ع) ذلك مع حضوره<ref>العاملی، زین الدین علی، مسالك الافهام, شهيد ثانى, قم:دارالهدى, ۱۴۱۵ق، ج۱ ص۵۴</ref>
 
== منابع ==
يعني مراد محقق حلي در مورد نايب امام عليه السلام فقيه عادل شيعي جامع شرايط است زيرا چنين كسي نائب امام است و از سوي او نصب شده كه مردم بايد از او همانطور كه از معصوم تبعيت مي كنند تبعيت نمايند.
{{پانویس|۲}}
بنابر اين ولي فقيه طبق استنباط فقيهان بزرگ شيعه منصوب و نائب امام زمان عليه السلام است.
==منابع==
<references />
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی =  
| شاخه اصلی =مهدویت
| شاخه فرعی۱ =  
| شاخه فرعی۱ =عصر غیبت
| شاخه فرعی۲ =  
| شاخه فرعی۲ =نیابت امام زمان(عج)
| شاخه فرعی۳ =  
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{ارزیابی
  | شناسه =  
  | شناسه = شد
  | تیترها =  
  | عکس = <!--خالی | شد-->
  | ویرایش =  
  | درگاه = شد
  | لینک‌دهی =  
  | ادبیات = شد
  | ناوبری =  
  | پیوند = شد
  | نمایه =  
  | ناوبری = <!--خالی | شد-->
  | تغییر مسیر =  
  | تغییرمسیر = <!--خالی | شد-->
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات = <!--خالی | شد-->
  | بازبینی =  
  | ارزیابی کمی = شد
  | تکمیل =  
  | ارزیابی کیفی = <!--خالی | شد-->
  | اولویت =  
  | اولویت = ب
  | کیفیت =  
  | کیفیت = متوسط
}}
}}


{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۸


سؤال

مقصود از غیبت صغری و غیبت کبری چیست؟ نیابت خاصه و نیابت عامه از امام زمان(عج) به چه معنی است؟ ولایت فقیه چه نوع نیابتی است؟

درگاه‌ها
درگاه مهدویت.png
حکومت دینی.png


حضرت مهدی(عج) دو دوره غیبت دارند؛ یکی غیبت صغری و دیگری غیبت کبری. ایشان در دوران غیبت صغری چهار نائب داشتند که به آن‌ها نُواب خاص گفته می‌شود. اما در دوران غیبت کبری نیابت خاصه ای برای امام(ع) وجود ندارد و نیابت از ایشان به نحو نیابت عامه است. در روایات شرایط نائب عام ذکر شده است ولایت فقیه از نوع نیابت عامه است.

غیبت صغری و غیبت کبری

دوره غیبت امام زمان(عج) را به دو دوره «غیبت صغری» و «غیبت کبری» تقسیم می‌کنند. از ابتدای غیبت ایشان تا حدود ۷۰ سال را غیبت صغری و از پایان دوره غیبت صغری تاکنون را غیبت کبری نامیده‌اند.[۱] در مورد زمان آغاز دقیق غیبت صغرای امام زمان(عج) در میان علما نظرات مختلفی وجود دارد. اما اختلاف زمانی زیادی بین اقوال وجود ندارد.[۲]

تفاوت‌های غیبت صغری و غیبت کبری

۱. مدت غیبت صغری کوتاه تر از مدت غیبت کبری است. برخلاف مدت غیبت کبری که نامشخص است زیرا زمان ظهور مشخص نیست.[۳]

۲. در زمان غیبت غیبت صغری نواب خاص بین مردم و حضرت وساطت می‌کردند، اما این نیابت و وساطت با آغاز غیبت کبری منقطع شد.[۴]

۳. با درگذشت نایب چهارم جناب علی بن محمد سیمری دوران غیبت صغری پایان پذیرفت اما دوران غیبت کبری تا زمان ظهور ادامه دارد[۵]

۴. تعداد دیدار کنندگان حضرت در غیبت صغری به طور نسبی بیش از غیبت کبری است. ممکن است تفاوت نخستین، علت نامگذاری این دو دوره به غیبت صغری و غیبت کبری باشد، زیرا اولی کوتاه و دومی طولانی‌تر است. چنانکه امکان دارد تفاوت چهارم نیز علت این نحوه نامگذاری باشد، بدین جهت که در غیبت صغری، احتجاب و عدم دیدار کمتر، و در غیبت کبری بیشتر است.[۶]

نیابت عامه

بنابر اعتقاد مذهب شیعه معتقدند در دوران غیبت کبری، نیابت خاصه وجود ندارد اما نیابت عامه توسط برخی افراد و با شرایطی وجود دارد. در روایات زیر شرایط نیابت عامه ذکر شده است:

۱.حضرت حجت(عج) می‌فرمایند: «اَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَةُ فَارْجِعوُا فیها اِلی رُواةِ حَدیثِنا، فَاِنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیْکُمْ وَاَنَا حُجَّةُ اللّهِ عَلَیْهِمْ؛ اما در حوادثی که بعداً به‌وجود می‌آید، در آنها به راویان احادیث ما رجوع کنید؛ زیرا آنها حجت من بر شما و من حجت خدا بر آنان هستم».[۷]

۲.امام صادق(ع) فرمودند: «فَأَمَّا مَنْ کَانَ مِنَ الْفُقَهَاءِ صَائِناً لِنَفْسِهِ، حَافِظاً لِدِینِهِ، مُخَالِفاً لِهَوَاهُ، مُطِیعاً لِأَمْرِ مَوْلَاهُ فَلِلْعَوَامِّ أَنْ یُقَلِّدُوهُ»؛ هر کس از فقیهان که نفس خود را پاس دارد، و دین خود را حفظ کند، و به مخالفت با هواهای خویش برخیزد، و فرمان خدای را اطاعت کند، بر عوام است که از او تقلید کنند.[۸]

۳. هم چنین امام صادق(ع) فرمودند: در مورد تکلیف شیعیانی که به امام معصوم دسترسی ندارند فرموده: «هر کس از شما که راوی حدیث ما باشد و در حلال و حرام ما بنگرد و صاحب نظر باشد و احکام ما را بشناسد، حکم او را بپذیرید چرا که من او را بر شما، حاکم قرار داده‌ام»[۹]

ولایت فقیه و نیابت عامه

بر مبنای نظریه ولایت فقیه کسی می‌تواند عهده‌دار ولایت بر مسلمانان گردد که دارای شرائط علمی، فقهی و بینش صحیح سیاسی، اجتماعی، عدالت و تقوی باشد و چنین فردی براساس روایات، از طرف امام زمان(ع) نصب عام گردیده است.[۱۰]

محقق کرکی از عالمان شیعه معتقد بود فقهای شیعه، اتفاق دارند که فقیه عادل امامی دارای همه شرایط فتوا، در همه اموری که نیابت در آن دخالت دارد، نایب امامان معصوم(ع) است.[۱۱]

محقق اردبیلی از فقیهان شیعه، نیابت عامه فقیه از پیامبر(ص) و امامان معصوم(ع) را مطرح می‌کند.[۱۲] شهید ثانی، از دیگر فقیهان شیعه، فقیه عادل شیعه جامع شرائط برای فتوا دادن را نائب امام می‌داند.[۱۳]

منابع

  1. «غیبت امام مهدی(عج)». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲۹ آبان ۱۴۰۳.
  2. «تاریخ غیبت امام عصر و چگونگی آغاز آن». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۱۷ اسفند ۱۴۰۱.
  3. صدر، سید محمد (۱۳۷۹). تاریخ غیبت کبری. تهران: انتشارات نیک معارف. ص. ۲۱.
  4. صدر، سید محمد (۱۳۷۹). تاریخ غیبت کبری. تهران: انتشارات نیک معارف. ص. ۲۱.
  5. صدر، سید محمد (۱۳۷۹). تاریخ غیبت کبری. تهران: انتشارات نیک معارف. ص. ۲۱.
  6. صدر، سید محمد (۱۳۷۹). تاریخ غیبت کبری. تهران: انتشارات نیک معارف. ص. ۲۱.
  7. صدوق، ابوجعفر محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، تهران: اسلامیه، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۴۹۳.
  8. الحر العاملی، محمد بن الحسن (۱۴۱۲). وسائل الشیعه. ج. ۱۸. بیروت: دار احیاء التراث العربی. ص. ۱۶.
  9. الحر العاملی، محمد بن الحسن (۱۴۱۲). وسائل الشیعه. ج. ۱۸. بیروت: دار احیاء التراث العربی. ص. ۹۸.
  10. مصباح یزدی، محمد تقی (۱۳۹۴). حکیمانه‌ترین حکومت: کاوشی در نظریه ولایت فقیه. قم: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره). ص. ۲۰۵.
  11. محقق کرکی، علی بن حسین (۱۴۰۹). رسائل المحقق الکرکی. ج. ۱. قم: کتابخانه عمومی حضرت آیه الله عظمی مرعشی نجفی. ص. ۱۴۲.
  12. مقدس اردبیلی، احمد بن محمد (۱۳۷۹). مجمع الفائده والبرهان. ج. ۱۲. قم: انتشارات اسلامی. ص. ۱۱.
  13. العاملی (شهید ثانی)، زین الدین علی (۱۴۱۵). مسالک الافهام. ج. ۱. قم: دارالهدی. ص. ۵۴.