روز زینت در آیه ۵۹ سوره طه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۱۸

سؤال

منظور از «یَوْمُ الزِّینَة؛ روز زینت» در آیه ۵۹ سوره طه کدام روز است؟


نگاره‌ای از روز شم النسیم یکی از اعیاد باستانی مصر، که برخی آن را همان «روز زینت» دانسته‌اند.

روز زینت در آیه ۵۹ سوره طه یا یَوْمُ الزِّینَة روز عید در مصر باستان که حضرت موسی(ع) در آن روز با معجزه تبدیل عصا به مار، بر ساحرانِ فرعون پیروز شد. در تاریخِ دقیق و مناسبت آن، اختلاف‌نظر است. ابن ایاس تاریخ‌نگار مصری (متوفی ۹۰۸ق) روز زینت را روز آغازینِ سالِ مصریان دانسته است.

آیه و ترجمه

تعیین وعده‌گاه توسط حضرت موسی و فرعون

حضرت موسی(ع)‌ به دستور خداوند نزد فرعون رفت و او را با انجام معجزات، به پرستش خداوند دعوت کرد. فرعون معجزات موسی(ع) را نپذیرفت و آنها را سحر دانست. او از موسی خواست، تاریخ و مکانی تعیین کند تا در آن، فرعون نیز ساحران خود را بیاورد. موسی ﴿یَوْمُ الزّینَة؛ روز زینت» را برای این منظور تعیین کرد: ﴿وَ لَقَدْ أَرَيْنَاهُ ءَايَاتِنَا كلَُّهَا فَكَذَّبَ وَ أَبى‏ قَالَ أَ جِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِكَ يَمُوسى‏ فَلَنَأْتِيَنَّكَ بِسِحْرٍ مِّثْلِهِ فَاجْعَلْ بَيْنَنَا وَ بَيْنَكَ مَوْعِدًا لَّا نخُْلِفُهُ نحَْنُ وَ لَا أَنتَ مَكاَنًا سُوًى قَالَ مَوْعِدُكُمْ يَوْمُ الزِّينَةِ وَ أَن يحُْشَرَ النَّاسُ ضُحًى فَتَوَلىَ‏ فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ كَيْدَهُ ثمُ‏َّ أَتى‏؛ در حقيقت، [ما] همه آيات خود را به [فرعون‏] نشان داديم، ولی [او آنها را] دروغ پنداشت و نپذيرفت. گفت: «ای موسی، آمده‏ای تا با سحر خود، ما را از سرزمين‌مان بيرون كنی؟ ما [هم‏] قطعاً برای تو سحری مثل آن خواهيم آورد، پس ميان ما و خودت موعدی بگذار كه نه ما آن را خلاف كنيم و نه تو، [آن هم‏] در جايی هموار.» [موسی‏] گفت: «موعد شما روز جشن باشد كه مردم پيش از ظهر گرد می‏آيند.» پس فرعون رفت و [همه‏] نيرنگ خود را گرد آورد و بازآمد.(طه:۵۶ ـ ۶۰)

روز عید مصریان

به اعتقاد برخی مفسران، ﴿یَوْمُ الزِّینَة؛ در آیه ۵۹ سوره طه، روز عید برای مصریان بود. در اینکه مناسبت این روز چه بوده یا مردم در آن چه کاری انجام می‌دادند اختلاف‌نظر است. زینت کردن مردم در این روز، روز نو سال، روز بازار و روز دهم ماه، برخی از احتمالات است. مردم در روز زینت، در یک مکانی جمع می‌شدند،[۱][۲] و کسب و کار خود را در این روز تعطیل می‌کردند.[۳]

روز زینت میان مردم مصر مشهور بوده[۴][۵] و از آیه استفاده شده که مردم در آن روز، خود را زینت کرده و بازارها را آذین می‌بستند.[۶][۷] به گفته ابن ایاس تاریخ‌نگار مصری (۹۰۸ق)، عادت مصریان در مصر باستان بر این بود که روز زینت، روز آغازین ماه ابتدای سال آن‌ها بود.[۸]


منابع

  1. فخررازی، ابوعبدالله محمد بن عمر (۱۴۲۰). مفاتیح الغیب. ج. ۲۲. بیروت، داراحیاء التراث العربی. ص. ۶۴.
  2. طبری، ابو جعفر محمد (۱۴۱۲). جامع البیان فی تفسیر القرآن. ج. ۱۶. بیروت، ‏دار المعرفه. ص. ۱۳۵.
  3. مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ج. ۱۳. تهران، ‏دار الکتب الإسلامیه. ص. ۲۳۱.
  4. سیوطی، عبدالرحمن (۱۴۰۴). الدرالمنثور فی تفسیر المأثور. ج. ۴. قم، کتابخانه مرعشی نجفی. ص. ۳۰۳.
  5. فیض کاشانی، ملا محسن (۱۴۱۵). تفسیر صافی. ج. ۳. تهران، ‏انتشارات صدر. ص. ۳۱۰.
  6. طوسی، محمد بن حسن. التبیان فی تفسیر القرآن. ج. ۷. بیروت، ‏دار احیاء التراث العربی. ص. ۱۸۱.
  7. طباطبایی، سید محمد حسین (۱۳۷۴). ترجمه المیزان فی تفسیر القرآن. ج. ۱۴. قم، ‏دفتر انتشارات اسلامی. ص. ۲۴۰.
  8. ابن ایاس، محمد (۱۹۹۵). نزهه الأمم فی العجائب و الحکم. قاهره، مکتبه المدبولی. ص. ۲۴۵.