آداب دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۷۶.</ref>چرا که بهترین راه برای فرار از ریا در عبادات، انجام مخفیانه آن است.

ذکر با صدای بلند با ادب عبودیت منافات دارد، دلیل این معنا روایتی است که از رسول خدا(ص) وارد شده که در بعضی از جنگ‌هایش با اصحابش طی مسافت می‌کرد تا رسیدند به بیابانی هولناک و آن شب شبی تاریک بود و یکی از اصحابش به صدای بلند تکبیر می‌گفت، پیامبر(ص) فرمود: {{متن عربی|آن کسی را که شما می‌خوانید نه دور است و نه غایب‏}}.<ref>طباطبایی محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۸، ص۵۰۰.</ref>

# '''گفتن نام خدا:''' پیامبر (ص) می‌فرماید: {{متن عربی|خداوند متعال فرموده است هر کار مهمی بدون بسم‌ الله شروع شود، عقیم خواهد ماند.}}<ref> حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل‌الشیعه، قم، موسسه آل البیت، ج۷، ص۱۷۰.</ref> عقیم ماندن دعا به معنای اجابت نشدن آن است.  

# '''حمد و ثنا:''' در دعا و درخواست از خدا توصیه شده که اول تمجید الهی صورت گیرد سپس دعا شود. <ref> مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تحقيق: إبراهيم ميانجي ، محمد باقر بهبودي، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق - ۱۹۸۳م، ج۹۰، ص۳۱۷.</ref> امام صادق(ع) می‌فرماید: {{متن عربی|هر دعایی که قبلش حمد خداوند نباشد، آن دعا عقیم است.}}<ref> کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۵۰۴.</ref>

# '''صلوات فرستادن:''' امام صادق(ع) می‌فرماید: {{متن عربی|هر کس حاجتی از خداوند متعال دارد با صلوات بر محمد و آل او شروع کند پس حاجت خود را ذکر کند در آخر دعای خود را با صلوات ختم کند چرا که خداوند متعال کریم‌تر از آن است که دو طرف دعا را قبول کند و وسط آن را نپذیرد.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۹۴. </ref>

=== آداب همراه دعا===

# '''عمومیت دادن به دعا:''' در دعا فقط به خود دعا نشود و بلکه برای بقیه هم دعا شود که پیامبر خدا(ص) می‌فرماید: {{متن عربی|وقتی کسی دعا می‌کند آن را عمومیت دهد که باعث استجابت دعا می‌شود.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۸۷.</ref>

# '''دعای جمعی:''' دعا اگر با جماعت باشد امکان اجابت آن بیشتر است. امام صادق(ع) می‌فرمایند: {{متن عربی|هرگاه چهار نفر یک چیز را با هم از خدا طلب کنند، قبل از متفرغ شدن، دعای‌شان اجابت می‌شود.}} <ref>صدوق، محمد بن علی، ثواب‌ الاعمال، قم، دار الشريف الرضي للنشر، چاپ دوم، 1406ق‌، ص۱۶۰.</ref> امام صادق(ع) می‌فرمود: {{متن عربی|وقتی پدرم از پیشامدی ناراحت می‌شد، زن‌ها و بچه‌ها را جمع می‌کرد و دعا می‌فرمود و بقیه، آمین می‌گفتند.}} <ref> کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۸۷.</ref>

=== آداب بعد از دعا===

# '''صلوات فرستادن:''' صلوات فرستادن هم قبل از دعا سفارششده است و هم بعد از دعا و صلوات موانع استجابت دعا را برطرف می‌کند. امام صادق(ع) می‌فرماید: {{متن عربی|دعا در حجاب می‌ماند و به آسمان نمی‌رود تا اینکه صلوات فرستاده شود بر محمد و آل محمد.}}<ref>طوسی، محمد بن حسن، الامالی، قم، دار الثقافه، چاپ اول، 1414ق، ص۶۶۲.</ref>

دعا کردن آداب زیادی دارد؛ از جمله: دعا کردن با حالت خضوع و تذلّل، به زبان آوردن حاجت، تکرار کردن دعا و پا فشاری نمودن برخواسته، اخلاص در دعا و توجه به ذات حق تعالی با همه وجود و روی‌گردانی از غیر او، توسل جستن به محمّد و آل محمّد(ص) و درود فرستادن بر ایشان در آغاز، میان و پایان دعا، ستایش و ثنا گفتن خداوند متعال و اعتراف به تقصیرات خود در مقام بندگی و استغفار از آنها قبل از دعا، تحصیل معرفت صحیح به خداوند متعال، قصد تقرب داشتن از دعا، حسن ظن داشتن به اجابت از جانب خداوند، دعا کردن با آرامش قلب و سکون اعضا و جوارح و پرهیز از شتابزدگی و نداشتن دغدغه‌ای جز دعا در محضر پروردگار، بلند نکردن صدا هنگام دعا و در خلوت دعا کردن، انصاف داشتن در دعا، به معنای خواستن آنچه که بر حسب شأن او برایش روا است.<ref>مؤسسه دائرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ج۳، ص۶۲۱.</ref>

== مطالعه بیشتر ==

  | ارجاعات =

  | بازبینی نویسنده =

  | تکمیل =

  | اولویت =ج