دلیل تفکیک صفات سمیع و بصیر: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۷: خط ۱۷:
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = کلام
  | شاخه اصلی = کلام
  |شاخه فرعی۱ = آفریدگار
  | شاخه فرعی۱ = آفریدگار
  |شاخه فرعی۲ = اسماء و صفات الهی
  | شاخه فرعی۲ = اسماء و صفات الهی
  |شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
خط ۲۹: خط ۲۹:
  | نمایه = شد
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی = شد
  | بازبینی نویسنده = 
| ارزیابی کمی = شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ب
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۷


سؤال

اگر به گفته بزرگان صفات «سمیع» و «بصیر»، برگشت به علم خدا دارد، پس چرا این دو صفت از هم تفکیک شده‌اند؟


اسماء و صفات الهی به لحاظ مفهومی با یکدیگر مغایر هستند اما مصداقی یکسان دارند. این مطلب شامل همه صفات خداوند می‌شود. برخی اسماء خداوند به برخی دیگر برگشت داده می‌شوند. از این موارد سمیع و بصیر است که به علم خداوند برگشت داده می‌شود؛ زیرا خداوند دارای جسم و ماده نیست و به همین جهت گوش و چشم ندارد تا بتواند بوسیله آن‌ها ببیند یا بشنود. بنابراین در تفسیر سمیع و بصیر باید آن دو را به علم باز گرداند.[۱]

بنابر این سمیع یا بصیر مرتبه‌ای از مراتب علم هستند و به علم رجوع می‌کنند و معنای آن عبارت از علم به شنیدنی‌ها و دیدنی‌ها است.

علت جدا شدن صفت سمیع و بصیر نیز به این دلیل است که هر کدام یک جهت از علم الهی را نمایان می‌کنند؛ یکی علم به شنیدنی‌ها و دیگری علم به دیدنی‌ها بوده است.

منابع

  1. امام خمینی، سید روح الله، چهل حدیث، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، حدیث ۳۶، فصل در معنی سمع و بصر حق.