انواع خودشناسی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{شاخه
 
| شاخه اصلی = اخلاق
|شاخه فرعی۱ = تهذیب نفس
|شاخه فرعی۲ = خودشناسی
|شاخه فرعی۳ =
}}
{{سوال}}
{{سوال}}
انواع خودشناسی چیست؟
انواع خودشناسی کدام‌اند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}برای خودشناسی، انواع گوناگونی ذکر شده است که برخی از آنها عبارتند از:
 
 
 
 
==انواع خودشناسي: ==
 
۱. خودشناسي نوعي (فلسفي):<ref>سادات، محمدعلي، اخلاق اسلامي، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> به معنای شناخت حقيقتِ نفس انساني، كه در مباحث مربوط به [[معرفت نفس]] مورد بحث قرار گرفته است.
 
۲. خودشناسي اخلاقي:<ref>سادات، محمدعلي، اخلاق اسلامي، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> شناخت خود از نظر ویژگی‌ها، استعدادها و ملكات اخلاقي است.


۳. خودشناسي جنسيتي:<ref>سادات، محمدعلي، اخلاق اسلامي، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> شناخت خود از نظر استعدادهای خاصي كه به هر يك از دو جنس مرد و زن اختصاص دارد.  
* '''خودشناسی نوعی''' (فلسفی)؛<ref>سادات، محمدعلی، اخلاق اسلامی، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> به معنای شناخت حقیقتِ [[نفس|نَفْس]]ِ انسانی، که در مباحث مربوط به [[معرفت نفس]] مورد بحث قرار گرفته است.
* '''خودشناسی اخلاقی'''؛<ref>سادات، محمدعلی، اخلاق اسلامی، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> به معنای شناخت خود از نظر استعدادها و ویژگی‌های [[اخلاق|اخلاقی]] است.
* '''خودشناسی جنسیتی'''؛<ref>سادات، محمدعلی، اخلاق اسلامی، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.</ref> به معنای شناخت خود از نظر استعدادهای خاصی که به هر یک از دو جنس مرد و زن اختصاص دارد.
* '''خودشناسی فطری''' ([[علم حضوری]])؛<ref>آموزش و پرورش، جلوه‌های معلمی استاد مطهری، انتشارات مدرسه، ص۲۲۳.</ref> به معنای آگاهی انسان نسبت به ذات خود که از جنس علم حضوری بوده و مقدمه [[خودسازی]] است.
* '''خودشناسی انسانی'''؛<ref>آموزش و پرورش، جلوه‌های معلمی استاد مطهری، انتشارات مدرسه، ص۲۲۳.</ref> که به معنای آگاهی به خود در رابطه با همه انسان‌ها است. خودآگاهی انسانی، بر این اصل استوار است که انسان‌ها یک واحد واقعی به شمار می‌روند و از یک وجدان مشترک انسانی بهره‌مندند. این خودشناسی باعث می‌شود انسان درد دیگران را مانند درد خودش بداند.
* '''خودشناسی عارفانه'''؛ که به معنای آگاهی به خود در رابطه انسان با خدا است. [[عرفان|عارفان]] خودشناسی را، رسیدن به این شناخت دانسته‌اند که خداوند اصل و انسان‌ها فرع او هستند و [[روح]] انسان‌ها مَظهری از او است که البته نقدهای بسیاری بر آن وارد است. از دیدگاه عرفان، انسان تنها هنگامی به خودشناسی می‌رسد، که از خود فانی شده و دلبستگی‌های دنیایی را از بین ببرد.
* '''خودشناسی فیزیولوژی'''؛ به معنای شناخت اندام‌های بدن و چگونگی کار آنها که در علم فیزیولوژی از آن بحث می‌شود.
* '''خودشناسی روان شناختی'''؛ که شناخت روان و نیروهای درونی انسان و احساسات و فعل و انفعالات روانی است.


۴. خودشناسي فطري (علم حضوري):<ref>آموزش و پرورش، جلوه هاي معلمي استاد مطهري، انتشارات مدرسه، ص۲۲۳.</ref> انسان به ذات خود آگاه است؛ جوهر ذات انسان، آگاهي است؛ پيدايش «من» انسان عين پيدايش آگاهي به خود است؛ در آن مرحله فرد آگاه، آگاهي و شيء به آگاهي درآمده يكي است. (علم حضوري قبل از خودسازي و رياضت ها)


۵. خودشناسي انساني:<ref>آموزش و پرورش، جلوه هاي معلمي استاد مطهري، انتشارات مدرسه، ص۲۲۳.</ref> آگاهي به خود در رابطه با همه انسان‌ها؛ خودآگاهي انساني بر اين اصل و فلسفه استوار است كه انسان‌ها مجموعاً يك واحد واقعي به شمار مي روند و از يك وجدان مشترك انساني بهره مندند. احساس انسان دوستي و انسان گرايي در همه افراد انسان موجود است اگر اين نوع خودآگاهي در فردي پيدا شود دردش درد انسان و آرزوهايش آرزوهاي انسان مي شود.
== جستارهای وابسته ==
 
۶. خودشناسي عارفانه: خود آگاهي عارفانه آگاهي به خود است در رابطه او با ذات حق (او اصل است و ما فرع)؛ روح و جان ما مظهري از خداست خود آگاهي واقعي وقتي است كه انسان از خود فاني شود و تعيّنات را در هم شكند (پس از رياضت ها و عبادت ها حاصل مي شود) (علم حضوري پس از خودسازي).
 
۷. خودشناسي فيزيولوژي: شناخت اندام هاي بدن و چگونگي كار آنها كه كار علم فيزيولوژي است.
 
۸. خودشناسي روان شناختي: شناخت روان و نيروهاي دروني انسان و احساسات و فعل و انفعالات رواني است.
 
۹- خودشناسی حقوقی- عبادی
 
 
 
==خودشناسي اخلاقي ==
{{اصلی|تعریف خودشناسی}}
حال از بين خودشناسي هايي كه ذكر شد به بحث خودشناسي اخلاقي مي پردازيم «خودشناسي اخلاقي يعني شناخت انسان از آن نظر كه داراي استعدادها و نيروهايي براي تكامل انساني است.»<ref>به سوي خودسازي، ص۱۹.</ref> خودشناسي يعني شناختن استعدادها، گرايش ها، بينش ها، سرمايه ها، امانت ها و وديعه هايي كه خداوند متعال در اختيار انسان گذاشته است. خودشناسي به اين مقوله مي پردازد كه چه بوده ايم، چه شده ايم و چه بايد بشويم.


* [[تعریف خودشناسی]]
* [[فایده‌های خودشناسی]]
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}


==مطالعه بيشتر ==
== مطالعه بیشتر ==
 
* به سوی خودسازی، محمدتقی مصباح یزدی، قم مؤسسه امام خمینی.
۱. به سوي خودسازي، استاد محمدتقي مصباح يزدي، قم مؤسسه امام خميني.  
* خودشناسی برای خودسازی، محمدتقی مصباح یزدی، مؤسسه در راه حق.
 
== منابع ==
۲. خودشناسي براي خودسازي، استاد مصباح يزدي، مؤسسه در راه حق.  
{{پانویس|۲}}
 
{{شاخه
۳. عوامل كنترل غرائز، آيت الله حسين مظاهري، تهران مؤسسه نشر و تحقيقات ذكر.
| شاخه اصلی = اخلاق
 
| شاخه فرعی۱ = تهذیب نفس
۴. خلاصه معراج السعاده، (اثر شيخ عباس قمي)مؤسسه در راه حق.
| شاخه فرعی۲ = خودشناسی
 
| شاخه فرعی۳ =
۵. اصول و روش هاي تربيت در اسلام، دكتر سيداحمد احمدي، مؤسسه انتشارات جهاد دانشگاهي (ماجد).
}}
 
==منابع==
<references />
 
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = -
  | تیترها =  
  | تیترها = -
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =شد
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | بازبینی =  
| ارجاعات =
  | تکمیل =  
  | بازبینی نویسنده = 
  | اولویت =  
| ارزیابی کمی =
  | کیفیت =  
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۳


سؤال

انواع خودشناسی کدام‌اند؟

برای خودشناسی، انواع گوناگونی ذکر شده است که برخی از آنها عبارتند از:

  • خودشناسی نوعی (فلسفی)؛[۱] به معنای شناخت حقیقتِ نَفْسِ انسانی، که در مباحث مربوط به معرفت نفس مورد بحث قرار گرفته است.
  • خودشناسی اخلاقی؛[۲] به معنای شناخت خود از نظر استعدادها و ویژگی‌های اخلاقی است.
  • خودشناسی جنسیتی؛[۳] به معنای شناخت خود از نظر استعدادهای خاصی که به هر یک از دو جنس مرد و زن اختصاص دارد.
  • خودشناسی فطری (علم حضوری[۴] به معنای آگاهی انسان نسبت به ذات خود که از جنس علم حضوری بوده و مقدمه خودسازی است.
  • خودشناسی انسانی؛[۵] که به معنای آگاهی به خود در رابطه با همه انسان‌ها است. خودآگاهی انسانی، بر این اصل استوار است که انسان‌ها یک واحد واقعی به شمار می‌روند و از یک وجدان مشترک انسانی بهره‌مندند. این خودشناسی باعث می‌شود انسان درد دیگران را مانند درد خودش بداند.
  • خودشناسی عارفانه؛ که به معنای آگاهی به خود در رابطه انسان با خدا است. عارفان خودشناسی را، رسیدن به این شناخت دانسته‌اند که خداوند اصل و انسان‌ها فرع او هستند و روح انسان‌ها مَظهری از او است که البته نقدهای بسیاری بر آن وارد است. از دیدگاه عرفان، انسان تنها هنگامی به خودشناسی می‌رسد، که از خود فانی شده و دلبستگی‌های دنیایی را از بین ببرد.
  • خودشناسی فیزیولوژی؛ به معنای شناخت اندام‌های بدن و چگونگی کار آنها که در علم فیزیولوژی از آن بحث می‌شود.
  • خودشناسی روان شناختی؛ که شناخت روان و نیروهای درونی انسان و احساسات و فعل و انفعالات روانی است.


جستارهای وابسته


مطالعه بیشتر

  • به سوی خودسازی، محمدتقی مصباح یزدی، قم مؤسسه امام خمینی.
  • خودشناسی برای خودسازی، محمدتقی مصباح یزدی، مؤسسه در راه حق.

منابع

  1. سادات، محمدعلی، اخلاق اسلامی، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.
  2. سادات، محمدعلی، اخلاق اسلامی، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.
  3. سادات، محمدعلی، اخلاق اسلامی، انتشارات، سمت، ۱۳۶۸، چ ۶، ص۲۴۳.
  4. آموزش و پرورش، جلوه‌های معلمی استاد مطهری، انتشارات مدرسه، ص۲۲۳.
  5. آموزش و پرورش، جلوه‌های معلمی استاد مطهری، انتشارات مدرسه، ص۲۲۳.