اضافه‌ی گل ما: تفاوت میان نسخه‌ها

جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''اضافه‌ی گِل ما''' بخشی از متن روایتی است که اشاره به خلقت [[شیعیان]] از سرشت و بن مایه خلقت [[پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت]] دارند. این روایات از پیامبر(ص) و سایر ائمه با تعبیرهای مختلف و مضمون یکسان بیان شده‌است. سند برخی از این روایات ضعیف دانسته شده‌است.
'''اضافه‌ی گِل ما''' بخشی از متن روایتی است که اشاره به خلقت [[شیعیان]] از سرشت و بن‌مایه خلقت [[پیامبر(ص)]] و [[اهل‌بیت]] دارند. این روایات از پیامبر(ص) و سایر ائمه با تعبیرهای مختلف و مضمون یکسان بیان شده‌است. سند برخی از این روایات ضعیف دانسته شده‌است.


واژه گِل در عربی به معنای طین است و این کلمه در قرآن ۱۲ بار ذکر شده‌است. طین و طینت به مبدأ و ماده اصلی خلقت بشر اشاره دارد.<ref>مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ذیل واژه ط ی ن؛ ابن منظور، لسان العرب، ذیل واژه ط ی ن.</ref> تعبیراتی مثل طبع، خمیره، سرشت و ماده اولی نیز درمورد طینت به کار رفته است. به عبارت دیگر، طینت یعنی سرشت، خوی و روحیه انسان.
واژه گِل در عربی به معنای طین است و این کلمه در قرآن ۱۲ بار ذکر شده‌است. طین و طینت به مبدأ و ماده اصلی خلقت بشر اشاره دارد.<ref>مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ذیل واژه ط ی ن؛ ابن منظور، لسان العرب، ذیل واژه ط ی ن.</ref> تعبیراتی مثل طبع، خمیره، سرشت و ماده اولی نیز درمورد طینت به کار رفته است. به عبارت دیگر، طینت یعنی سرشت، خوی و روحیه انسان.
خط ۳۱: خط ۳۱:
  | تغییر مسیر =شد
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | ارزیابی کمی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۱

سؤال

در کتاب امالی شیخ صدوق روایتی نقل شده که رسول خدا(ص) فرمود: «ای علی تو از منی و من از تو، روح تو از روح منست و گِل تو از گِل من و شیعیانت از فزونی گِل ما آفریده شدند.» منظور از «اضافه‌ی گِل ما» چیست؟

اضافه‌ی گِل ما بخشی از متن روایتی است که اشاره به خلقت شیعیان از سرشت و بن‌مایه خلقت پیامبر(ص) و اهل‌بیت دارند. این روایات از پیامبر(ص) و سایر ائمه با تعبیرهای مختلف و مضمون یکسان بیان شده‌است. سند برخی از این روایات ضعیف دانسته شده‌است.

واژه گِل در عربی به معنای طین است و این کلمه در قرآن ۱۲ بار ذکر شده‌است. طین و طینت به مبدأ و ماده اصلی خلقت بشر اشاره دارد.[۱] تعبیراتی مثل طبع، خمیره، سرشت و ماده اولی نیز درمورد طینت به کار رفته است. به عبارت دیگر، طینت یعنی سرشت، خوی و روحیه انسان.

در مورد تفسیر و توجیه این عبارت در آفرینش شیعیان سه احتمال داده شده است:

  1. شیعیان از آن جهت که پیرو دستورات اسلام و معصومان(ع) هستند، در ولادت فرزندان‌شان ناپاکی وجود ندارد؛ پس سرشت شیعیان همچون سرشت معصومان(ع) پاک است.
  2. عناصر و ساختار وجودی شیعیان متبرک به ساختار ائمه(ع) است؛ یعنی شیعیان، شعاعی از نور و پاره‌ای از گِل معصومان(ع) هستند.
  3. منظور از «اضافه گِل ما» تقرّب رفتاری شیعیان با ائمه(ع) است.


منابع

  1. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ذیل واژه ط ی ن؛ ابن منظور، لسان العرب، ذیل واژه ط ی ن.