یاد کردن امام حسین بعد از نوشیدن آب: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (←متن روایت) |
|||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
روایت آمرزیده شدن صد هزار گناه، ثبت صد هزار حسنه در نامه عمل، افزوده شدن صد هزار درجه و پاداش آزاد کردن صد هزار برده برای یاد کننده | روایت '''آمرزیده شدن صد هزار گناه، ثبت صد هزار حسنه در نامه عمل، افزوده شدن صد هزار درجه و پاداش آزاد کردن صد هزار برده برای یاد کننده امام حسین(ع) بعد از نوشیدن آب''' در کتاب الکافی کلینی؛ کتاب کامل الزیارات ابن قولویه و کتاب الامالی شیخ صدوق از امام صادق(ع) نقل شده است. | ||
یاد کردن ابا عبد الله الحسین(ع) پاداش زیادی دارد؛ اما در سلسله سند این حدیث برخی از راویان ثقه نیستند و از نظر سندی معتبر نمی‌باشد. | یاد کردن ابا عبد الله الحسین(ع) پاداش زیادی دارد؛ اما در سلسله سند این حدیث برخی از راویان ثقه نیستند و از نظر سندی معتبر نمی‌باشد. | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۰: | ||
== متن روایت == | == متن روایت == | ||
{{عربی بزرگ|امام صادق(ع): يَا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَيْنِ فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَكَرَ الْحُسَيْنَ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَه أَلْفِ حَسَنَه وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَه أَلْفِ سَيِّئَه وَ رَفَعَ لَهُ مِائَه أَلْفِ دَرَجَه وَ كَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَه أَلْفِ نَسَمَه وَ حَشَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى يَوْمَ الْقِيَامَه ثَلِجَ الْفُؤَادِ|ترجمه= اى داود! خدا قاتل حسين را لعنت كند، | {{عربی بزرگ|امام صادق(ع): يَا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَيْنِ فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَكَرَ الْحُسَيْنَ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَه أَلْفِ حَسَنَه وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَه أَلْفِ سَيِّئَه وَ رَفَعَ لَهُ مِائَه أَلْفِ دَرَجَه وَ كَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَه أَلْفِ نَسَمَه وَ حَشَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى يَوْمَ الْقِيَامَه ثَلِجَ الْفُؤَادِ|ترجمه= اى داود! خدا قاتل حسين را لعنت كند، بندهاى نيست كه آب نوشيده و حسين را ياد نموده و كشندهاش را لعنت كند مگر آنكه خداوند صد هزار حسنه براى او منظور مىنویسد و صد هزار گناه از او محو كرده و صد هزار درجه مقامش را بالا می‌برد. گويا صد هزار بنده آزاد كرده و روز قيامت حق تعالى او را با قلبى آرام و مطمئن محشورش مىكند.<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۹۱، بَابُ النَّوَادِر، حدیث۶.</ref>}} | ||
== سند حدیث == | == سند حدیث == | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۲: | ||
دو نفر از راویان [[سلسله حدیث|سند]] اول تا سوم ضعیف هستند: | دو نفر از راویان [[سلسله حدیث|سند]] اول تا سوم ضعیف هستند: | ||
'''الف) على بن حسّان:''' | '''الف) على بن حسّان:''' در برخی از سندها آمده است علی بن حسان از عموی خود عبد الرحمن بن کثیر روایت کرده است؛ در این سه سند مراد از علی بن حسان، الهاشمی است. وی کذاب،<ref>كشى، محمد بن عمر، اختيار معرفه الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۷۴۸.</ref> جدا ضعیف، از غالیان، فاسد الاعتقاد و کتاب تفسیرش غیر قابل اعتماد است.<ref>نجاشى، احمد بن على، رجال النجاشي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۵۱. حلى، حسن بن يوسف، رجال العلامه الحلي، قم، الشريف الرضي، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۳۳.</ref> شیخ صدوق علی بن حسان را با پسوند واسطی آورده است.<ref>ابن بابويه، محمد بن على، الأمالي، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، مجلس۲۹، ص۱۴۲، حدیث۷.</ref> وی ثقه است.<ref>كشى، محمد بن عمر، رجال الكشي - اختيار معرفه الرجال(مع تعليقات مير داماد الأسترآبادي)، قم، موسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۳۶۳ ش، ج۲، ص۷۴۸. حلي، حسن بن عليّ بن داود، الرجال، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۴۲ ش، ص۲۳۹.</ref> | ||
'''ب) عبد الرحمن بن كثير:''' راویان شناسان در کتاب‌های رجال، وی را جعل کننده حدیث دانسته‌اند.<ref>نجاشى، احمد بن على، رجال النجاشي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۳۵. حلى، حسن بن يوسف، رجال العلامه الحلي، قم، الشريف الرضي، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۳۹. قهپايى، عنايهالله، مجمع الرجال، قم، اسماعيليان، چاپ دوم، ۱۳۶۴ش، ج۴، ص۸۳. اردبيلى، محمد بن على، جامع الرواه و ازاحه الاشتباهات عن الطرق و الأسناد، بیروت، دار الأضواء، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۵۳. تفرشى، مصطفى بن حسين، نقد الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۵.</ref> | '''ب) عبد الرحمن بن كثير:''' راویان شناسان در کتاب‌های رجال، وی را جعل کننده حدیث دانسته‌اند.<ref>نجاشى، احمد بن على، رجال النجاشي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۳۵. حلى، حسن بن يوسف، رجال العلامه الحلي، قم، الشريف الرضي، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۳۹. قهپايى، عنايهالله، مجمع الرجال، قم، اسماعيليان، چاپ دوم، ۱۳۶۴ش، ج۴، ص۸۳. اردبيلى، محمد بن على، جامع الرواه و ازاحه الاشتباهات عن الطرق و الأسناد، بیروت، دار الأضواء، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۵۳. تفرشى، مصطفى بن حسين، نقد الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۵.</ref> | ||
نام این دو | اگر علی بن حسان واسطی باشد و ثقه، باز عبد الرحمن بن کثیر ثقه نیست. در سند چهارم نام این دو راوی نیست؛ اما جعفر بن ابراهیم الحضرمی یکی از راویان حدیث در سند چهارم، امامی مذهب و مجهول الحال است.<ref>مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۳۱ق، ج۱۴، ص۳۶۳.</ref> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۳: | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۸
سؤال
در روايتي به اين مضمون آمده است: «اگر كسي بعد از نوشيدن آب، امام حسين(ع) را یاد كند، صد هزار گناه از او آمرزيده مي‌شود و صد هزار حسنه در نامه عملش ثبت مي‌گردد و صد هزار درجه به او افزوده مي‌شود و ثواب آزاد كردن صد هزار برده به او داده مي‌شود»؛ متن عربي و منبع و معتبر بودن آن را از نظر سند بيان فرماييد؟
روایت آمرزیده شدن صد هزار گناه، ثبت صد هزار حسنه در نامه عمل، افزوده شدن صد هزار درجه و پاداش آزاد کردن صد هزار برده برای یاد کننده امام حسین(ع) بعد از نوشیدن آب در کتاب الکافی کلینی؛ کتاب کامل الزیارات ابن قولویه و کتاب الامالی شیخ صدوق از امام صادق(ع) نقل شده است.
یاد کردن ابا عبد الله الحسین(ع) پاداش زیادی دارد؛ اما در سلسله سند این حدیث برخی از راویان ثقه نیستند و از نظر سندی معتبر نمی‌باشد.
متن روایت
| « | امام صادق(ع): يَا دَاوُدُ لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَيْنِ فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَكَرَ الْحُسَيْنَ وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَه أَلْفِ حَسَنَه وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَه أَلْفِ سَيِّئَه وَ رَفَعَ لَهُ مِائَه أَلْفِ دَرَجَه وَ كَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَه أَلْفِ نَسَمَه وَ حَشَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى يَوْمَ الْقِيَامَه ثَلِجَ الْفُؤَادِ
اى داود! خدا قاتل حسين را لعنت كند، بندهاى نيست كه آب نوشيده و حسين را ياد نموده و كشندهاش را لعنت كند مگر آنكه خداوند صد هزار حسنه براى او منظور مىنویسد و صد هزار گناه از او محو كرده و صد هزار درجه مقامش را بالا می‌برد. گويا صد هزار بنده آزاد كرده و روز قيامت حق تعالى او را با قلبى آرام و مطمئن محشورش مىكند.[۱] |
» |
سند حدیث
روایتی از داود رقّى نقل شده است که می‌گوید نزد امام صادق(ع) بودم، حضرت آب خواست و زمانى كه آب را نوشيد، ديدم در حضرت حالت گريه پيدا شد و دو چشم آن حضرت غرق اشك شد. و پاداش یاد کردن امام حسین(ع) را بعد از نوشیدن آب بیان کرد.
- سند اول: کلینی در کتاب الکافی: از محمد بن یحیی از احمد بن محمد از محمد بن جعفر از فردی که به او روایت کرد از خشّاب از علی بن حسان از عبد الرحمن بن کثیر از داود رقی.[۲]
- سند دوم: ابن قولویه در کتاب کامل الزیارات: از محمّد بن جعفر رزّاز كوفى از محمّد بن الحسين از خشاب از على بن حسّان از عبد الرحمن بن كثير ازداود رقی.[۳]
- سند سوم: شیخ صدوق در کتاب الامالی: از پدرش از سعد بن عبد الله از حسن موسی الخشاب از علی بن حسّان واسطی از عمویش عبد الرحمن بن کثیر هاشمی از داود بن کثیر رقی.[۴]
- سند چهارم: سند دیگر ابن قولویه در کتاب کامل الزیارات: از محمّد بن يعقوب از علىّ بن محمّد از سهل بن زياد از جعفر بن ابراهيم حضرمى از سعد بن سعد.[۵]
دو نفر از راویان سند اول تا سوم ضعیف هستند:
الف) على بن حسّان: در برخی از سندها آمده است علی بن حسان از عموی خود عبد الرحمن بن کثیر روایت کرده است؛ در این سه سند مراد از علی بن حسان، الهاشمی است. وی کذاب،[۶] جدا ضعیف، از غالیان، فاسد الاعتقاد و کتاب تفسیرش غیر قابل اعتماد است.[۷] شیخ صدوق علی بن حسان را با پسوند واسطی آورده است.[۸] وی ثقه است.[۹]
ب) عبد الرحمن بن كثير: راویان شناسان در کتاب‌های رجال، وی را جعل کننده حدیث دانسته‌اند.[۱۰]
اگر علی بن حسان واسطی باشد و ثقه، باز عبد الرحمن بن کثیر ثقه نیست. در سند چهارم نام این دو راوی نیست؛ اما جعفر بن ابراهیم الحضرمی یکی از راویان حدیث در سند چهارم، امامی مذهب و مجهول الحال است.[۱۱]
منابع
- ↑ كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۹۱، بَابُ النَّوَادِر، حدیث۶.
- ↑ كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۳۹۱، بَابُ النَّوَادِر، حدیث۶.
- ↑ ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، ۱۳۵۶ش، ، ص۱۰۶، باب۳۴، ثواب من شرب الماء و ذكر الحسين و لعن قاتله، حدیث۱.
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، الأمالي، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، مجلس۲۹، ص۱۴۲، حدیث۷.
- ↑ ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، ۱۳۵۶ش، ص۱۰۶، باب۳۴، ثواب من شرب الماء و ذكر الحسين و لعن قاتله، حدیث۱.
- ↑ كشى، محمد بن عمر، اختيار معرفه الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۷۴۸.
- ↑ نجاشى، احمد بن على، رجال النجاشي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۵۱. حلى، حسن بن يوسف، رجال العلامه الحلي، قم، الشريف الرضي، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۳۳.
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، الأمالي، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش، مجلس۲۹، ص۱۴۲، حدیث۷.
- ↑ كشى، محمد بن عمر، رجال الكشي - اختيار معرفه الرجال(مع تعليقات مير داماد الأسترآبادي)، قم، موسسه آل البیت، چاپ اول، ۱۳۶۳ ش، ج۲، ص۷۴۸. حلي، حسن بن عليّ بن داود، الرجال، تهران، دانشگاه تهران، چاپ اول، ۱۳۴۲ ش، ص۲۳۹.
- ↑ نجاشى، احمد بن على، رجال النجاشي، قم، مؤسسه النشر الإسلامي، چاپ ششم، ۱۳۶۵ش، ص۲۳۵. حلى، حسن بن يوسف، رجال العلامه الحلي، قم، الشريف الرضي، چاپ دوم، ۱۴۰۲ق، ص۲۳۹. قهپايى، عنايهالله، مجمع الرجال، قم، اسماعيليان، چاپ دوم، ۱۳۶۴ش، ج۴، ص۸۳. اردبيلى، محمد بن على، جامع الرواه و ازاحه الاشتباهات عن الطرق و الأسناد، بیروت، دار الأضواء، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۵۳. تفرشى، مصطفى بن حسين، نقد الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۵.
- ↑ مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال، قم، موسسه آل البيت(ع) لإحياء التراث، چاپ اول، ۱۴۳۱ق، ج۱۴، ص۳۶۳.