دادگاه ویژه روحانیت: تفاوت میان نسخه‌ها

(ابرابزار)
 
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Shamloo }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
با توجه به اینکه انعکاس برخی تخلفات روحانیون در سطح عمومی جامعه هر چند کم، موجب کاهش اعتماد عمومی مردم به روحانیت شده و تضعیف باورهای دینی را در برخی افراد به دنبال دارد، به منظور حفظ شأن عمده روحانیون و جلوگیری از پیامدهای منفی آن، دادگاه ویژه روحانیت در نظر گرفته شده است و ایجاد دادگاه‌های ویژه اختصاص به روحانیت نداشته و دادگاه ویژه نظامیان، قضات، خانواده، اطفال نیز در دستگاه قضایی پیش‌بینی شده است.
{{درگاه|حوزه و روحانیت}}
دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت از دادسراهای تخصصی است که به جرایم [[روحانیان]] رسیدگی می‌کند. این دادسرا و دادگاه به فرمان امام خمینی پس از [[انقلاب اسلامی]] تشکیل شد. به دلیل حفظ حیثیت و جایگاه روحانیت در جامعه و جلوگیری از نفوذ افراد منحرف و تبهکار در حوزه‌های علمیه و به کیفر رساندن روحانیان متخلف دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت تشکیل شد. تشخیص انحرافات روحانیان متخلف نیاز به تخصص خاص داشت که تشکیل چنین دادسرا و دادگاهی ویژه‌ای را ایجاب می‌کرد.


با وجود سلامت اکثریت قریب به اتفاق روحانیت، عملکرد و رفتار عده معدودی از آنان نباید موجب سلب اعتماد مردم به روحانیت و تخریب باورهای دینی در میان جامعه شود، از این رو دادگاه ویژه روحانیت در نظر گرفته شده است و این به معنای جدا بودن روحانیت از مردم نیست و روحانیت متعهد همواره با مردم و در کنار مردم بوده و هست.
==تاریخچه ==
دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت برای اولین بار به حکم [[امام خمینی]] در سوم خرداد ماه ۱۳۵۸ تشکیل شد. این دادسرا و دادگاه در سال ۱۳۶۴ منحل شد.<ref>دریابادی، محمدزمان، دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۳، ص ۸۰.</ref> در تاریخ ۲۵ خردادماه ۱۳۶۶ دستور تشکیل مجدد این دادسرا و دادگاه از سوی امام خمینی به علی رازینی داده شد.<ref>امام خمینی، روح‌الله موسوی، صحيفهٔ امام خمینی، تهران، مؤسسهٔ تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ج ۱۰، ص ۲۷۹.</ref>


از این رو حضرت امام دستور تشکیل دادگاه ویژه روحانیت را دادند و پس از رحلت ایشان، مقام معظم رهبری دستور تدوین آیین‌نامه و ضوابط و مقررات این دادگاه را دادند و در این راستا «آیین‌نامه دادسراها و دادگاه‌های ویژه روحانیت» مشتمل بر ۴۷ ماده تدوین شد که در ۱۵ مرداد ۱۳۶۹ش، به تصویب رسید.
آیین‌نامهٔ ۴۷ ماده‌ای دادرسی مستقل این دادسرا و دادگاه با عنوان «آیین‌نامهٔ دادسراها و دادگاه‌های ویژهٔ روحانیت» در تاریخ ۱۴ مرداد ۱۳۶۹ به تأیید مقام رهبری جمهوری اسلامی رسید. از این تاریخ، این آیین‌نامه، بدون تصویب مجلس و طی مسیر قانون‌گزاری، با درج در روزنامه‌های رسمی در سال ۱۳۶۹ مبنای رسیدگی در دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت شد.<ref>دریابادی، دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت، تهران، ص ۸۰.</ref> 


== منابع ==
==وظایف و صلاحیت‌ها==
وظایف دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت به قرار زیر تبیین شده است:
 
* اقدامات لازم جهت پيشگيری از وقوع تخلفات و جرائم در محدودهٔ مسائل قضایی
* ارشاد در امور خلاف شأن روحانیت
* رسيدگی به جرائم روحانیان و پرونده‌هایی كه به نحو مؤثری با اهداف اين دادسرا مرتبط باشد.<ref>آیين‌نامه دادسراها و دادگاه‌های ويژهٔ روحانيت.</ref>
همچنین، دادسراها و دادگاه‌های ويژهٔ روحانيت در موارد زیر صلاحیت ورود و رسیدگی دارند:
* كليهٔ جرائم روحانیان
* كليهٔ اعمال خلاف شأن روحانیان
* كليهٔ اختلافات محلی آسیب‌‌زا نسبت به امنيت عمومی در صورتی كه طرف اختلاف روحانی باشد.
* كليهٔ اموری كه از سوی [[مقام معظم رهبری]] برای رسيدگی مأموريت داده می‌شود.<ref>آیين‌نامه دادسراها و دادگاه‌های ويژهٔ روحانيت.</ref>
 
==منابع==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی =
| شاخه اصلی = ادیان و مذاهب
| شاخه فرعی۱ =
| شاخه فرعی۱ = شیعه امامیه
| شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۲ = حوزه و روحانیت
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =  
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
| شناسه =
| شناسه = شد
| تیترها =
| تیترها = شد
| ویرایش =
| ویرایش = شد
| لینک‌دهی =
| لینک‌دهی = شد
| ناوبری =
| ناوبری =  
| نمایه =
| نمایه =  
| تغییر مسیر =
| تغییر مسیر = شد
| ارجاعات =
| ارجاعات =  
| بازبینی =
| بازبینی =  
| تکمیل =
| تکمیل =  
| اولویت =
| اولویت = ج
| کیفیت =
| کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۹

سؤال

چرا دادگاه روحانیون از دادگاه مردم جدا است؟

درگاه‌ها
حوزه-و-روحانیت.png


دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت از دادسراهای تخصصی است که به جرایم روحانیان رسیدگی می‌کند. این دادسرا و دادگاه به فرمان امام خمینی پس از انقلاب اسلامی تشکیل شد. به دلیل حفظ حیثیت و جایگاه روحانیت در جامعه و جلوگیری از نفوذ افراد منحرف و تبهکار در حوزه‌های علمیه و به کیفر رساندن روحانیان متخلف دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت تشکیل شد. تشخیص انحرافات روحانیان متخلف نیاز به تخصص خاص داشت که تشکیل چنین دادسرا و دادگاهی ویژه‌ای را ایجاب می‌کرد.

تاریخچه

دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت برای اولین بار به حکم امام خمینی در سوم خرداد ماه ۱۳۵۸ تشکیل شد. این دادسرا و دادگاه در سال ۱۳۶۴ منحل شد.[۱] در تاریخ ۲۵ خردادماه ۱۳۶۶ دستور تشکیل مجدد این دادسرا و دادگاه از سوی امام خمینی به علی رازینی داده شد.[۲]

آیین‌نامهٔ ۴۷ ماده‌ای دادرسی مستقل این دادسرا و دادگاه با عنوان «آیین‌نامهٔ دادسراها و دادگاه‌های ویژهٔ روحانیت» در تاریخ ۱۴ مرداد ۱۳۶۹ به تأیید مقام رهبری جمهوری اسلامی رسید. از این تاریخ، این آیین‌نامه، بدون تصویب مجلس و طی مسیر قانون‌گزاری، با درج در روزنامه‌های رسمی در سال ۱۳۶۹ مبنای رسیدگی در دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت شد.[۳]

وظایف و صلاحیت‌ها

وظایف دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت به قرار زیر تبیین شده است:

  • اقدامات لازم جهت پيشگيری از وقوع تخلفات و جرائم در محدودهٔ مسائل قضایی
  • ارشاد در امور خلاف شأن روحانیت
  • رسيدگی به جرائم روحانیان و پرونده‌هایی كه به نحو مؤثری با اهداف اين دادسرا مرتبط باشد.[۴]

همچنین، دادسراها و دادگاه‌های ويژهٔ روحانيت در موارد زیر صلاحیت ورود و رسیدگی دارند:

  • كليهٔ جرائم روحانیان
  • كليهٔ اعمال خلاف شأن روحانیان
  • كليهٔ اختلافات محلی آسیب‌‌زا نسبت به امنيت عمومی در صورتی كه طرف اختلاف روحانی باشد.
  • كليهٔ اموری كه از سوی مقام معظم رهبری برای رسيدگی مأموريت داده می‌شود.[۵]

منابع

  1. دریابادی، محمدزمان، دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، ۱۳۸۳، ص ۸۰.
  2. امام خمینی، روح‌الله موسوی، صحيفهٔ امام خمینی، تهران، مؤسسهٔ تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ج ۱۰، ص ۲۷۹.
  3. دریابادی، دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت، تهران، ص ۸۰.
  4. آیين‌نامه دادسراها و دادگاه‌های ويژهٔ روحانيت.
  5. آیين‌نامه دادسراها و دادگاه‌های ويژهٔ روحانيت.