وظیفه حوزه علمیه نسبت به انقلاب اسلامی در دیدگاه آیت‌الله خامنه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) مورد اختلاف | استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) مورد اختلاف فقها است. بسیاری از بزرگان شیعه مانند شیخ مفید، شیخ صدوق، طبرسی، علامه مجلسی معتقدند که استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) حرام است. برخی دیگر مانند حر عاملی، اربلی، مکارم شیرازی معتقدند که این حرمت مربوط به زمان تقیه و ترس از جان حضرت است. برخی دیگر هم اعتقاد دارند که این حرمت فقط در عصر غیبت صغری است. | ||
== | ==اعتقاد به ممنوعیت== | ||
معتقدان به حرمت استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع)، به روایاتی که در آنها حرمت استفاده از این نام برای حضرت آمده است استناد می کنند مانند: | معتقدان به حرمت استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع)، به روایاتی که در آنها حرمت استفاده از این نام برای حضرت آمده است استناد می کنند مانند: | ||
امام هادی(ع) فرمودند: «یاد کردن او به نامش برای شما روا | امام هادی(ع) فرمودند: «یاد کردن او به نامش برای شما روا نیست».<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، دارالکتاب الاسلامیه، قم، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۳۲</ref> بعضی روایات، کسی که نام حضرت را ببرد کافر دانسته‌اند.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، دارالکتاب الاسلامیه، قم، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۳۳۳</ref> بعضی ممنوعیت را تا زمان ظهور ایشان دانسته‌اند.<ref>عاملی، محمدبن الحسن، وسائل الشیعه، موسسه آل‌البیت، ۱۴۱۶ق، ج۱۶، ص۲۴۰ ، ح ۱۸۱۸۲۳</ref> | ||
آنها نظر کسانی که حرمت را به علت تقیه و ترس از جان حضرت می دانند را به این دلایل رد می کنند: | آنها نظر کسانی که حرمت را به علت تقیه و ترس از جان حضرت می دانند را به این دلایل رد می کنند: | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۶: | ||
*پیامبر اکرم(ص) در روایات خود فرموده‌اند «او همنام من است» و همچنین «نام او، نام من است». راوی پیامبر(ص) را می شناخت، بنابراین پیامبر(ص) از چه کسی تقیه کرده است و نام حضرت مهدی(ع) را استفاده نکرده‌اند؟ | *پیامبر اکرم(ص) در روایات خود فرموده‌اند «او همنام من است» و همچنین «نام او، نام من است». راوی پیامبر(ص) را می شناخت، بنابراین پیامبر(ص) از چه کسی تقیه کرده است و نام حضرت مهدی(ع) را استفاده نکرده‌اند؟ | ||
*تقیه و ترس از مردم عادی نمی‌باشد بلکه از حاکمان ظالم است. آنها که می دانند حکومت آنها به دست حضرت سرنگون می‌شود. در این صورت باید از هر چیزی که نشانه و حاکی از حضرت است منع شود. | *تقیه و ترس از مردم عادی نمی‌باشد بلکه از حاکمان ظالم است. آنها که می دانند حکومت آنها به دست حضرت سرنگون می‌شود. در این صورت باید از هر چیزی که نشانه و حاکی از حضرت است منع شود. | ||
برخی معتقدند که این حرمت فقط مربوط به غیبت صغری است. | |||
== | ==اعتقاد به جواز== | ||
دلیل‌های معتقدان به جواز استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) | |||
آ | |||
خ | |||
*فضیلت اینکه بر فرزند نام «محمد» گذاشته شود. | *فضیلت اینکه بر فرزند نام «محمد» گذاشته شود. | ||
*امام را جز با نام ایشان نمی‌توان شناخت. | *امام را جز با نام ایشان نمی‌توان شناخت. | ||
| خط ۳۵: | خط ۲۹: | ||
*روایاتی در آنها گفته شده است که حضرت همنام پیامبر اکرم(ص) هستند. | *روایاتی در آنها گفته شده است که حضرت همنام پیامبر اکرم(ص) هستند. | ||
*[[روایات لوح]] | *[[روایات لوح]] | ||
*روایات مربوط به لحظه جان دادن، دفن میت، عقیقه، زیارت نامه ها | |||
*تصریح امام عسکری(ع) به نام ایشان هنگام عقیقه | |||
آنها نظر معتقدان به حرمت را با استناد به برخی روایات مانند روایت ابوخالد کابلی از امام باقر(ع) علت حرمت را تقیه و ترس بر جان امام می‌دانند. در این روایت امام باقر(ع) در پاسخ به درخواست ابوخالد برای آشکار کردن نام صاحب‌الامر(ع)، می‌فرمایند:«اباخالد! به خدا سوگند سوال دشواری از من پرسیدی که مرا به زحمت می‌اندازد. از من پرسشی نمودی که اگر بنی‌فاطمه او را بشناسد، سخت دست به تلاش خواهد زد تا او را قطعه قطعه کنند.»<ref>نعمانی، محمدبن ابراهیم، الغیبة، مکتبة الصدوق، تهران، ۱۳۹۷ق، ج۱، ص۲۸۸</ref> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
نسخهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۵۲
سؤال
آیا استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) حرام است؟
استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) مورد اختلاف فقها است. بسیاری از بزرگان شیعه مانند شیخ مفید، شیخ صدوق، طبرسی، علامه مجلسی معتقدند که استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع) حرام است. برخی دیگر مانند حر عاملی، اربلی، مکارم شیرازی معتقدند که این حرمت مربوط به زمان تقیه و ترس از جان حضرت است. برخی دیگر هم اعتقاد دارند که این حرمت فقط در عصر غیبت صغری است.
اعتقاد به ممنوعیت
معتقدان به حرمت استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع)، به روایاتی که در آنها حرمت استفاده از این نام برای حضرت آمده است استناد می کنند مانند:
امام هادی(ع) فرمودند: «یاد کردن او به نامش برای شما روا نیست».[۱] بعضی روایات، کسی که نام حضرت را ببرد کافر دانسته‌اند.[۲] بعضی ممنوعیت را تا زمان ظهور ایشان دانسته‌اند.[۳]
آنها نظر کسانی که حرمت را به علت تقیه و ترس از جان حضرت می دانند را به این دلایل رد می کنند:
- روایاتی که دلیل حرمت را تقیه می‌دانند، پایان تقیه را ظهور حضرت مهدی(ع) می‌دانند.
- اگر علت حرمت فقط تقیه باشد، باید استفاده از دیگر نام های حضرت مانند «مهدی» هم حرام باشد. مخصوصا که در بین اهل‌سنت حضرت به این لقب معروف هستند.
- حضرت مهدی(ع) بین شیعه و سنی مورد اختلاف نیست. فقط در نسب و زمان ولادت ایشان اختلاف وجود دارد. پس چیزی برای مخفی کردن وجود ندارد تا زمینه برای تقیه به وجود بیاید.
- پیامبر اکرم(ص) در روایات خود فرموده‌اند «او همنام من است» و همچنین «نام او، نام من است». راوی پیامبر(ص) را می شناخت، بنابراین پیامبر(ص) از چه کسی تقیه کرده است و نام حضرت مهدی(ع) را استفاده نکرده‌اند؟
- تقیه و ترس از مردم عادی نمی‌باشد بلکه از حاکمان ظالم است. آنها که می دانند حکومت آنها به دست حضرت سرنگون می‌شود. در این صورت باید از هر چیزی که نشانه و حاکی از حضرت است منع شود.
برخی معتقدند که این حرمت فقط مربوط به غیبت صغری است.
اعتقاد به جواز
دلیل‌های معتقدان به جواز استفاده از نام «محمد» برای حضرت مهدی(ع)
آ
خ
- فضیلت اینکه بر فرزند نام «محمد» گذاشته شود.
- امام را جز با نام ایشان نمی‌توان شناخت.
- روایات مستحب بودن تلقین میت، ادعیه و ... که در آنها به نام حضرت اشاره شده است.
- روایاتی در آنها گفته شده است که حضرت همنام پیامبر اکرم(ص) هستند.
- روایات لوح
- روایات مربوط به لحظه جان دادن، دفن میت، عقیقه، زیارت نامه ها
- تصریح امام عسکری(ع) به نام ایشان هنگام عقیقه
آنها نظر معتقدان به حرمت را با استناد به برخی روایات مانند روایت ابوخالد کابلی از امام باقر(ع) علت حرمت را تقیه و ترس بر جان امام می‌دانند. در این روایت امام باقر(ع) در پاسخ به درخواست ابوخالد برای آشکار کردن نام صاحب‌الامر(ع)، می‌فرمایند:«اباخالد! به خدا سوگند سوال دشواری از من پرسیدی که مرا به زحمت می‌اندازد. از من پرسشی نمودی که اگر بنی‌فاطمه او را بشناسد، سخت دست به تلاش خواهد زد تا او را قطعه قطعه کنند.»[۴]