کاربر:A.rezapour/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
== معرفی و جایگاه == | == معرفی و جایگاه == | ||
الدعوات یا سلوة الحزین، مجموعهای از احادیث مجرد از سند در زمینۀ ادعیه که بهخصوص باب دوم و سوم آن بر طب و بهداشت متمرکز شده است (به کوشش مدرسة الامام المهدی (ع)، قم، ۱۴۰۷ ق).<ref>پاکتچی، احمد، «راوندی ، قطبالدین»، دائره المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، بیتا، ج۲۴، ذیل مدخل.</ref> | |||
سلوة الحزین و تحفة العلیل مشهور به دعوات راوندی به زبان عربی، شامل روایات متعدد از معصومین(ع) در موضوع ادعیه و اذکار است. این کتاب را «الدعوات» می خوانند، چون مشتمل بر دعاهای مختلف در مناسبت های گوناگون است و «سلوة الحزین» می گویند (مؤلف، همین نام را برگزیده است)، چون انسان غمگین را خرسند می کند و اندوه را از دل او می زداید. این کتاب مورد توجه علما بوده و در کتاب های علمای شیعه نقل شده است؛ از جمله: علامه مجلسی در بحار، محدث نوری در مستدرک، شیخ عبد الله بحرانی در عوالم، محدث بحرانی در حدائق ناضره، نراقی در مستندالشیعه و شیخ انصاری در کتاب الطهارة از آن نقل کرده اند. | سلوة الحزین و تحفة العلیل مشهور به دعوات راوندی به زبان عربی، شامل روایات متعدد از معصومین(ع) در موضوع ادعیه و اذکار است. این کتاب را «الدعوات» می خوانند، چون مشتمل بر دعاهای مختلف در مناسبت های گوناگون است و «سلوة الحزین» می گویند (مؤلف، همین نام را برگزیده است)، چون انسان غمگین را خرسند می کند و اندوه را از دل او می زداید. این کتاب مورد توجه علما بوده و در کتاب های علمای شیعه نقل شده است؛ از جمله: علامه مجلسی در بحار، محدث نوری در مستدرک، شیخ عبد الله بحرانی در عوالم، محدث بحرانی در حدائق ناضره، نراقی در مستندالشیعه و شیخ انصاری در کتاب الطهارة از آن نقل کرده اند. |
نسخهٔ ۱۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۸
الدعوات | |
---|---|
اطلاعات کتاب | |
نویسنده | قطب الدین راوندی |
موضوع | دعا |
زبان | عربی |
اطلاعات نشر | |
ناشر | مدرسة الامام المهدی(ع) |
محل نشر | قم |
تاریخ نشر | ۱۴۰۷ق |
الدعوات (کتاب)
معرفی و جایگاه
الدعوات یا سلوة الحزین، مجموعهای از احادیث مجرد از سند در زمینۀ ادعیه که بهخصوص باب دوم و سوم آن بر طب و بهداشت متمرکز شده است (به کوشش مدرسة الامام المهدی (ع)، قم، ۱۴۰۷ ق).[۱]
سلوة الحزین و تحفة العلیل مشهور به دعوات راوندی به زبان عربی، شامل روایات متعدد از معصومین(ع) در موضوع ادعیه و اذکار است. این کتاب را «الدعوات» می خوانند، چون مشتمل بر دعاهای مختلف در مناسبت های گوناگون است و «سلوة الحزین» می گویند (مؤلف، همین نام را برگزیده است)، چون انسان غمگین را خرسند می کند و اندوه را از دل او می زداید. این کتاب مورد توجه علما بوده و در کتاب های علمای شیعه نقل شده است؛ از جمله: علامه مجلسی در بحار، محدث نوری در مستدرک، شیخ عبد الله بحرانی در عوالم، محدث بحرانی در حدائق ناضره، نراقی در مستندالشیعه و شیخ انصاری در کتاب الطهارة از آن نقل کرده اند.
ترجمه فارسی این کتاب به نام شفابخش و مشکل گشا توسط حسین قهستانی و انتشارات نهاوندی در قم، به سال ۱۳۸۰شمسی چاپ کرده است.
نویسنده
راوَنْدی، قطبالدین سعید بن هبةاللٰه بن حسن (د ۵۷۳ ق / ۱۱۷۸ م)، از عالمان نامدار امامیه در ایران است. نسبت راوندی نیز به احتمال قوی همانگونهکه شیخ بهایی گفته است، به راوند کاشان بازمیگردد، فضل بن حسن طبرسی از مشهورترین اساتید او بود. ابنشهرآشوب و منتجبالدین رازی از شاگردان او هستند. راوندی گویا اواخر عمرش را در قم سپری کرده است؛ او در همان شهر وفات یافته، و مقبرهاش در آنجا در صحن کبیر حضرت معصومه (ع)، تا امروز شناخته شده است.[۲]
محتوا
باب يكم : دعا و آداب آن
بخش اول : بهره هاى دعا
بخش دوم – آداب دعا
بخش سوم : اجابت دعاى صادقان عليهم السلام
باب دوم : سلامتى و بهداشت
بخش اول – بى نيازى از طبيب
بخش دوم : سلامتى با ذكر دعا و نماز
نمازهاى پيامبر و امامان
تسبيح پيامبر و امامان
نمازهاى هفته
تعويذهاى هفته
اعمال ماه نو
آن چه در طول زمان عمل مى شود؛
بخش سوم : سلامتى و شكر آن
بخش چهارم : خوردن و آشاميدن
باب سوم : بيمارى و بهره هاى آن
بخش يكم : نماز بيمار، ادب بيمارى ، و دعا به هنگام بيمارى
بخش دوم : دعا و صدقه و درمان با تربت سيدالشهداء (عليه السلام )
بخش سوم – يك درد يك دعا
بخش چهارم : واجب و مستحب بيمار
بخش پنجم – عيادت بيمار و وصيت او
باب چهارم : مرگ و هراسهاى آن
بخش اول – غم و شادى مرگ
بخش دوم – آداب محتضر
بخش سوم – دفن و تلقين و زيارت ميت
تیتر
کتاب، در یک مقدمه و چهار باب تدوین شده است:
مقدمه در بیان مرض و ابتلاست؛ و احادیثی را شامل است که حکمت درد و گرفتاری برای انسان ها را بیان کرده اند. نخستین حدیث از امام صادق(ع) گویای این است که مؤمن هم به مصیبت و هم به بیماری تنش از خداوند اجر می گیرد. در بخش اول شامل، فصل است: فصل اول به اهمیت دعا و جایگاه آن در روایات اسلامی پرداخته؛ و فصل دوم به چگونگی دعا و آداب و اوقات استجابت آن می پردازد.
ذیل این فصل دارای دو عنوان جداگانه الحاح و اصرار به دعا، و ذکر استجابت دعای امامین صادقین می باشد.
بخش دوم به صحت و آنچه به حفظ صحت مربوط است بیان شده و تلاش دارد خصالی را بشناساند که با وجود آن ها آدمی از طب بی نیاز می شود. عافیت و سلامتی با کمک نماز و دعا، نمازهای پیامبر و ائمه(ع)، تسبیح های پیامبر و ائمه(ع)، نمازهای ایام هفته، و تعویذهای ایام هفته از مطالب این بخش است.
ذیل این بخش دو عنوان حالات عافیت و شکر به آن، و برشماری برخی از خوردنی ها و نوشیدنی ها و چگونگی تناول آمده است.
بخش سوم به بیان بیماری و منافع دنیوی و اخروی آن می پردازد.
فصلی نیز به بیان نماز بیمار؛ آداب عیادت و دعای نزد مریض اختصاص دارد.
در فصلی به درمان با تربت پاک امام حسین(ع) و دعا و صدقه، اشارت رفته؛ و فصلی دیگر به آنچه که بر مریض مستحب است پرداخته؛ فصلی عیادت مریض و وصیت بیمار را گوشزد کرده؛ و آن گاه به بیان نوشته ای دست یازیده که با میت دفن می شود.
بخش چهارم به مرگ و دهشت از آن پرداخته و دعاهای مختلف دفن و تلقین و زیارت میت و ذکر قبر و حالات آن را در بر دارد.
این بخش شامل فصلی با عنوان «تعازی» (یکدیگر را به صبر سفارش کردن) است.
شایان ذکر است که مطالب کتاب روایات هستند؛ اما نویسنده به ذکر اسناد نپرداخته؛ اما با توجه به این که نزدیک به عصر ائمه(ع) است و ایشان از افراد مورد اعتماد نقل کرده و روایات مورد وثوق خود را از آنان اخذ کرده، دارای اهمیت می باشد. از همین روست که بسیاری از علما از آن نقل کرده اند.[۳]
منابع
- ↑ پاکتچی، احمد، «راوندی ، قطبالدین»، دائره المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، بیتا، ج۲۴، ذیل مدخل.
- ↑ پاکتچی، احمد، «راوندی ، قطبالدین»، دائره المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائره المعارف بزرگ اسلامی، بیتا، ج۲۴، ذیل مدخل.
- ↑ عباس علی مردی، «سلوة الحزین (دعوات) از راوندی (م573ق)»، افق حوزه 20 اسفند ماه 1392 شماره ۳۸۶،